chapter 13

Araw ng pag-alis ng mga kapatid ko papuntang maynila. Si nanay iyak ng iyak pati si tatay ay napaiyak na rin. Alam nyo naman sama-sama kami sa isang bubong sa loob ng maraming taon. May makain man o wala sabay kaming nagsasakripisyo. Mami-miss ko ang mga kulitan at asaran.

Si Lerian umiiyak dahil ma mimiss daw niya si Zaile. Lukaret na babae si Zaile lang ang mami-miss.

"Nay Sonia, huwag na kayong umiyak susunod din naman kayo sa maynila after few months o baka nga madaliin ko

Aayusin lang namin ng asawa ko ang matutuloyan ninyo."....si Afsheen

"Salamat anak napaka buti ng iyong kalooban at napaka swerti namin dahil kami ang napili mong tulungan."...si nanay.

Lumakad na kami patungo sa bahay ni Lolo Mariano. Wala naman masyadong gamit sila Leandro at Lerian. Sabi nga ni Afsheen siya na ang bahala sa pagbili ng mga kagamitan. Nakakahiya dahil sobrang sobra na ang naitulong nya para sa amin. Sana balang araw sa pagtatagumpay namin masuklian namin ang kabutihan ni Afsheen.

Nagpapaalam n