"You have a new mission."
I almost groaned when I heard that. Pinagpahinga lang nila kami ng isang araw tapos meron na naman ngayon.
We're just standing straight with a blank face while listening to our boss. I don't know if he's a good or bad man. Pero wala na akong pake don, mamamatay din naman ako.
"You have to travel time and bring back the late Senator Zenia Falcon." He said that made us shocked. This is our first mission that includes our abilities.
"What?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Our boss nodded and slightly moved in his swivel chair.
"Yes, since Apollo can travel time and you-Avani can take give lives. You can only do it." Dagdag nya. Tahimik lang si Apollo sa tabi ko habang ako ay hindi makapaniwala.
"You already tried to resurrect someone, don't you?" He slowly asked that made me froze.
"Hindi ka pwedeng mamatay!" Sigaw ko habang hawak ang kamay nya. She just tried to jump from this building! I heard her sobs while trying her best to get out of my grasps. As if I'll let her.
Nasaan na ba si Apollo?!
"Just let me. I'm so tired." She whispered but I shooked my head.
"I'll die if you'll die!" I shouted again. Dumudulas na ang kamay ko sa kanya dahil pasmado ako!
My face glowed when she tried to lift her body up. Iaangat ko na sana sya ng bigla syang kagatin ang kamay ko kaya napabitaw ako. I'm just staring at the dark nowhere where she fell. Ilang minuto ang lumipas bago ako nakakilos. I immediately run outside this 25th floor building. Sa sobrang tagal bumukas ng elevator ay tinakbo ko nalang pababa, I used stairs of course.
I was panting when I saw Apollo running too. Nagkasalubong kami at nakita ko pa kung paano nagliwanag ang mukha nya ng makita ako.
"Where-." Hindi nya na natapos ang sasabihin nya dahil iniwan ko na sya doon. Tuloy tuloy lang akong bumaba at ramdam ko naman ang pagsunod nya.
Hinabol ko muna ang hininga ng makababa kami sa lobby bago tumakbo papunta sa likod nitong building. I gasped for air when I saw her body being surrounded by blood. I felt Apollo's presence behind me. I heard him gasped too. Sabay kaming tumakbo papunta sa babae na ngayon ay wala ng buhay.
We both looked at each other, asking if what should we do. I bit my lower lip and turned to the corpse again. She shouldn't die.
"She's not supposed to die, yet." I whispered and walk slowly to her. Naramdaman ko naman ang hawak ni Apollo sa braso ko.
"She died because it's her time. Don't you dare do something inappropriate, woman." Banta nya na inilingan ko. Our boss would kill us if he found out!
"I-I'll resurrect her." I said and tried to touch her cold body. I heard Apollo sighed and let me. Alam nya din namang wala na syang magagawa.
Lumingon ako sa kanya ng may maalala.
'In order to give life, you have to surrender another.'
"I-I need someone." Halos bulong ko ng sabi. He just looked at me coldly-that is the first time that he looked at me that way. Nagdalawang isip tuloy ako. But I don't have any choice.
Tumayo ako at lumakad paalis. Tahimik akong naglakad. Nilabas ko ang baril ko ng makita ang isang babaeng naglalakad sa kalsada. I silently walked to her, nang makalapit ay hinawakan ko sya sa balikat ngunit bago pa sya makalingon ay pinalo ko na sya sa batok gamit ang baril kaya nawalan sya ng malay.
I carried her and brought her with me. Nang makarating ay hindi ko na tinapunan ng tingin si Apollo. I can feel his intense stare at me but I chose to ignore it. Nanginginig kong hiniga ang babaeng walang malay sa tabi ni Hannah-our boss's daughter.
I closed my eyes and tried to focus. My hands are trembling while slowly putting it in their bodies. Nasa gitna nila akong dalawa bago huminga ng malalim.
I just found myself breathing deeply while watching Hannah opened her eyes. Umiwas ako ng tingin at hindi sinasadyang napatingin kay Apollo na dismayadong nakatingin sa akin. I felt my tears flowing so I looked away.
Napatayo ako ng makarinig ng mga putok ng baril. We're tasked to save our boss's daughter in the hands of her kidnappers. But damn, I didn't expect that they are this many!
"We're being surrounded." Apollo said immediately went near us. Binuhat nya si Hannah na nanghihina pa bago hinawakan ang kamay ko at tumakbo. Pinasok nya sa kotse ang katawan ni Hannah kaya pumasok na din ako bago nya mabilis na pinaandar ang kotse.
Nasa high way na kami ng makita na maraming kotse ang nakasunod sa amin. I felt the car's speed doubled. Liko lang kami ng liko hanggang sa huminto sa isang abandonadong bahay.
"Are we safe here?" Tanong ko sa kanya. He answered without looking at me.
"No."
And with that, bigla nyang niliko ang kotse at doon ko lang nakita ang marami pang kotse na nakasunod sa amin. We're cornered.
"Just give us the kid and we'll let you live!" Sigaw ng isa sa kanila. Napatingin naman ako kay Apollo na mahigpit ang hawak sa manibela.
Nanlaki ang mga mata ko ng bigla nyang paandarin ang kotse at sinalubong ang kotse ng kalaban. Hinarang ko ang kamay ko sa harapan ng marinig ang pagkabasag ng salamin ng kotseng sinasakyan namin. I heard a lot of gunshots.
Apollo turned to me and sighed.
"This is the fate, Avabelle. No matter how many times you change it, it would still happened." I heard Apollo whispered bago sumabog ang sinasakyan namin kasabay ng pagbagsak ng luha ko.
True enough, pagkagising ko mula sa mahabang pagkakatulog sa hospital ay nabalitaan ko nalang na tapos ng iburol ang anak ng boss namin. She died because of 13 gunshots and severe injuries. She's dead on arrival.
Apollo's POVI waited for 10 years for her to be reincarnated again. I fucking waited without assurance.Galit ako sa tadhana dahil bakit palagi syang kinukuha sa akin? Hindi ba pwedeng dumating ang panahon na sabay kaming mamamatay, at hindi sya nauuna?I'm mad but it's automatically vanishing the moment I saw the new her. Hinding hindi ako magsasawa na mahalin at hintayin sya ng paulit ulit."I'm Avabelle Shivani but you can call me Avani." Sabi nya sa maliliit na boses. Gusto kong pisilin ang pisngi nya dahil sobrang cute nya.Nilahad nya pa sa akin ang maliliit nyang kamay. I bit my lower lip to restrain myself."Hi, Avi.""It's Avani, not Avi." I blinked when she rolled her eyes on me. Gusto kong pitikin ang noo nya dahil sa mangha.
I'm still bothered about what he said yesterday night. But because of tiredness, I fell asleep."Wake up, now. I'm sorry." I heard Apollo said while giving me kisses on the cheeks. Natawa naman ako at bumangon na."Why are you saying sorry, huh?" I said with my morning voice. He's like a puppy because he's now hugging me tightly while his head is on my chest."I know you're tired. I really can't bear it seeing you tired." Inis nyang sabi na nagpatawa na naman sa akin."Palagi mo nga akong pinapagod." I jokingly said but he looked at me with brows furrowed."That's different." Pagtatanggol nya sa sarili kaya natawa ako."That's no different. I'm still tired." Irap ko sa kanya kaya para syang bata na sumiksik na naman sa akin. I laughed and brushed his hair with my fingers."I'm just kidding.
"We already tried it a lot of times, Apollo." Nanghihinang sabi ko. We're now the day of her death, we're just repeating what happened.Nagtataka ako kung bakit buhay pa kami kahit na sumabog ang kotseng kinalalagayan namin but it's the least of my concern now. Like what happened to Hannah-Zenia's also death on arrival.He shooked his head, "We'll save her this time. Don't think of using that damn ability of yours, Avabelle." Seryosong sabi nya. I sighed and just go with his plans.Nasa labas kami ngayon dahil baka daw maiba ang mangyayari. We're now in the house of the senators, working. Nasa gitna namin si Zenia na walang pake sa paligid at nagbabasa o nagsusulat lang.I can't concentrate because of tiredness but I kept myself awake and aware of my surroundings. We need to save her."Atty. Falcon." Napalingon kami sa tumawag sa kanya. It's the same person who called her the las
"W-what-how-." I can't even construct a sentence while looking at Zenia's cold body on the floor. May dugo sa damit nya at ulo, umaagos. Her eyes is wide opened, and there is a hole on his forehead. Sa noo sya binaril... I felt Apollo's warmth when he hugged me. Hindi ako makapaniwala, hindi pwede. "Breath." Apollo whispered but I don't know what to do. My eyes were bloodshot when I turned to him. "H-Hindi to pwede..." I said that made him closed his eyes tightly. Huminga sya ng malalim at tumango tango sa akin. "Everything will be fine. We'll go back from the past and save her again, okay?" Sabi nya na tinanguan ko. Hindi to pwedeng mangyari. Binuksan nya na ang portal at nakayakap sya sa aking pumasok doon.
"So you're saying that anybody can kill her?" Taka kong tanong kay Apollo. Hindi naman sya sumagot at agad na hinawakan ang kamay ko. Sumunod naman ako sa kanya dahil nakita namin si Zenia na lumabas na ng hall. Hindi nya na kasama yung lalaki. Nakatayo lang sya doon at parang naghihintay ng sasakyan. I looked at Apollo and he nodded at me so I called Zenia. "Zenia!" Sigaw ko kaya napalingon naman sya kaagad. Tumatanda na talaga sya. "Oh, it's rare to see you here." She said and smiled at little. Tumango na lamang ako at tinignan si Apollo. "Nagpasundo kasi si Apollo. Gusto mo bang sumabay na sa amin?" I kindly asked her and she nodded immediately. "Gusto ko na ding umuwi." She said so I chuckled. Huminto na si Apollo sa harap namin kaya pumasok na ka
Ilang araw pa naming ginawa ang pamimigay ng mga relief goods bago kami tumigil.Today is the day where the people will vote for the one they want. Hindi naman ako umaasa na mananalo ako kasi hindi naman talaga ko sikat o ano man. Pero kasi mission namin to kaya kahit ayaw ko ay wala akong pagpipilian."Kahit hindi na ako manalo basta manalo si Angelica." Narinig kong sabi ni Xander.I saw how Zenia rolled her eyes too. Natawa naman si Apollo."Nakakatanga pala ang pag ibig. Ayoko na tuloy magmahal." Sabi ni Zenia na ikinatawa namin."Masarap mag mahal, subukan mo kasi." I commented but she just shooked her head."Hindi ko makita ang sarili ko na may asawa at anak." Dagdag nya na ikinanguso ko. Lumingon ako kay Apollo."May nabasa ka ba nung nag research tayo na may pamilya si Zenia?" Bulon