Chapter 10

Usok na lang ng sasakyan nitong kulay itim ang naiwan ganun din ang alikabok na likha ng humahagibis na gulong. Napaiyak na lang ako sa sobrang malas ko ng araw na yun. Feeling ko literal na sinukluban ako ng langit. Yun pala makapal ang ulap sa nagbabandyang ulan.

Napukaw ako sa pagdadalamhati at pagda drama ng lapitan ako ng nurse na may bitbit na wheel chair.

"Maam sakay na po kayo papatak na po ang ulan para din po malapatan na ng first aid ang paa ninyo"

sabi ng lalaking nakasuot ng dark blue scrubsuit. Marahil breaktime ng nurse at nakita nito ang kalagayan niya na iika ika at marahil nakita rin nito mala k-drama niyang eksena.

"Ah hindi na okay naman ako"

pagsisinungaling ko at pinilit kong ilakad ang mga paa ko pero unang hakbang palang ay napasigaw na ako sa sakit.

"Naku ma'am baka po may sprain kayo. Wag nyo pong ipuwersa at baka po lalong mamaga. pasok na po kayo ng malapatan gn lunas"

"Hah!"

natigalgal ako. Paano ko ipapagamot ang sarili ko eh kahit singkong duling wal