HINDI ko magawang alisin ang mga titig ko kay Joaquin habang patuloy ako sa pagbihis at kahit nang alalayan ko si Nina na binabalot pa rin ng takot at hindi pa rin natitigil sa panginginig ay ni hindi nagawang mawaglit ng aking mga mata sa kanya.
“Tapos ka na ba?” tanong niya.
“Oo,” maikli kong sagot.
Humarap siya sa akin habang tinitignan si Nina na yakap-yakap ko. Walang imik na lumapit siya sa kinaroroonan namin at naupo sa tabi ni Nina.
“Nina,” mahina niyang tawag sa kanyang kapatid.
Tumingin si Nina sa kanya na may labis na takot. “Kuya…” naluluhang tawag niya kay Joaquin. Umalis siya sa aking pagkakayakap at lumipat sa kanyang Kuya Joaquin.
“Kuya!” humahagulgol na iyak ni Nina. Sa bawat pagtawag at luhang umaagos sa kanyang mukha ay ramdam na ramdam ang hirap na sakit na kanyang pinagdadaanan at sa punto na namang ito wala na naman akong nagawa para sa kanya.
Nanlulumo at nanliliit ako sa sarili ko puro ako salita pero ni kahit isa ay
SA BAWAT salitang binibitawan niya alam kong totoo ang lahat ng iyon kailanman hindi nagawang pagdudahan ang pag-ibig pero habang at kapag pinagpatuloy ko pa itong pag-iibigan naming ito walang maidudulot na maganda ito sa kanya, mas lalo lang siyang masasaktan. Kaya kahit mahirap at masakit para sa akin ang ilayo ang sarili ko sa kanya ay gagawin ko para lang hindi na siya mas masaktan pa. Kahit na ikamatay ko pa ang sakit na ito hinding-hindi ko na hahayaan na madamay pa siya sa gulong dala ko.Hinugot ko ang lahat ng lakas ng loob na natitira sa akin saka ako nagsalita. “Tumigil ka na, Joaquin. Tigilan na natin ito,” saad ko na pilit nagpapakatatag sa kabila nang panghihina ko.“Helena, ano bang kailangan kong gawin para patunayan na wala akong pakialam sa mga iniisip mong ‘yan? Ano ang gusto mong gawin ko para maniwala ka sa akin na hindi ka tulad ng iniisip mo na hindi ka nagbago at ikaw pa rin ang babaeng minahal ko noon at minamahal ko ngayon?” desperado niyang ta
LUMAPIT siya kay Joaquin na may labis na pag-aalala. They’ve gotten really close since I’ve been gone. Ang sakit na makita na ganoon sila pero may karapatan ba ako? Tama ba itong nararamdaman ko? Umiling ako at ikinumpas ang aking sarili. No, I shouldn't be hurt. I can't imposed na dapat hindi sila naging close dahil first of all ako dahilan kung bakit sila nagkaganito. It's in part my fault. If I hadn't returned to the present, I might have been the one with him. I'd be the one who spent time with him all hours of the day and night. If only... but those were just ifs created by my mind, and everything that happened cannot be undone.Huminga ako nang malalim para tangayin ng aking paghinga ang sakit at agam-agam ng aking isipan bago hinarap si Teresa.“Tulungan mo kami, Teresa,” mariing sabi ko.Kung walang tutulong sa amin dito sa loob much better na humingi kami ng tulong sa labas perhaps there will be someone who can truly assist us. I'm still hoping for the bes
NAGISING ako nang makarinig ako ng sumusuka. Pupungas-pungas akong bumango sa aking pagkakahiga at kinusot ang aking mga mata para alisin ang bigat sa aking mga mata. Nakita ko si Nina sa isang gilid at panay ang kaduduwal narinig iyon ni Joaquin na siya niya ring ikinagising. Mabilis siyang lumapit kay Nina.“Nina, anong nangyayari sa ‘yo?” nag-aalalang tanong ni Joaquin habang patuloy na hinihimas ang likod ni Nina.Natigil itong sumuka at humarap kay Joaquin na nanlalata.“Hindi ko alam, Kuya,” nanghihina niyang sagot.Inalalayan siya ni Joaquin na tumayo at ilayo sa pinagsukahan niya at inalalayan itong makaupo sa isang tabi. Sinuri ko si Nina: nanlalata, habol ang hininga kahit hindi pagod, nangangayayat. Tumayo ako sa aking pagkakaupo at lumapit kay Nina.“Nina, may gagawin ako sa ‘yo sabihin mo sa akin kung masakit, ha?”Nanghihinang tumango si Nina bilang tugon. Hinawakan ko ang kanyang puson at diniinan ng konti. “Nakakaramdam ka ba
“WALA na kami ng Ate Helena mo, Nina,” biglang saad ni Joaquin dahilan para pareho kaming mapalingon ni Nina sa kanya.“Ano po?” gulat na tanong ni Nina.“Wala na kami. Iyon ang ayaw naming ipaalam sa ‘yo dahil alam naming malulungkot ka lalo na at napalapit ka na kay Helena,” malungkot na saad ni Joaquin sabay yuko.While staring at him, he speaks very smoothly and convincingly. I'm not going to doubt that he's just making an alibi. Hindi ko alam pero noong marinig ko na manggaling iyon sa kanya ay sobrang napakasakit. Oo, ginusto ko iyon pero hindi ko inaakala na may kakaiba pa rin na impact kapag nanggaling iyon sa kanya, masasaktan pa rin pala ako kahit na ‘yon ang aking pasya. Ganito rin ba ang naramdaman niya nang sabihin ko iyon sa kanya?“Bakit? Anong rason?” hindi makapaniwalang tanong ni Nina.“Iyon ang kagustuhan ni Helena, Nina.”“Pero hindi ba mahal niyo ang isa't isa? Bakit kailangan niyong maghiwalay kung alam niyo sa sarili niyo na
ISANG MALAKAS na pagkalabog ang pumukaw sa aking diwa. Idinilat ko ang aking mga mata at sumambulat sa aking harapan sina Lito, Riko at Nardo; walang mga saplot.“Anong nangyayari?” mahina kong tanong. Pilit kong inalala ang mga nangyari pero ang huling natatandaan ko lang ay ang magkausap kami ni Nina.“Ate Helena, salamat naman at nagkamalay ka na,” nag-aalalang pagpapasalamat na sabi sa akin ni Nina.Hindi ako nakapagsalita agad at tinignan ko ang lalaking nakatayo sa aking harapan.“Mateo?” mahina kong usal ng kanyang pangalan dahilan para mapalingon siya sa akin.Tinignan niya ako na may labis na pagsusuri at makatapos ang ilang sandali ay ibinaling niya ang kanyang tingin kay Lito na ngayon ay nakaluhod at nakagapos ang mga kamay.“Akala ko ba naging malinaw na sa ‘yo ang sinabi ko, alamin mo kung saan ilulugar ang iyong sarili mo ngunit mukhang hindi naintindihan ang lahat ng iyon.&rdquo
WALANG nagawa si Riko kun'di sumunod kay Mateo dahil sa takot siyang patayin nito. Hinugot niya ang kanyang titi sa pwet ni Lito dahilan para mapaungol si Nardo at mapahiyaw si Lito. Nakita niya ang kanyang titi na balot ng malagkit na tae nandidiri man ay mabilis siyang pumwesto sa mukha ni Lito.“Huwag…” pagmamakaawang sabi ni Lito.Tumingin si Riko kay Mateo na may halong pag-aalinlangan ngunit senyas na pagpatuloy lamang ang itinugon ni Mateo sa kanya. Ipinikit ni Riko ang kanyang mga mata at humugot ng isang malalim na paghinga.Hinawakan ni Lito ang kamay ni Riko at tinignan ito na may labis na pagmamakaawa. “Riko, ‘wag mong ituloy,” nanghihinang pakiusap niya.“Paumanhin, Kapitan, pero mas mahalaga sa akin ang buhay ko kaysa sa inyong pakiusap,” mahinang saad ni Riko at sinakmal niya ang bibig ni Lito para mapanganga niya ito. Ngunit, nakipagtigasan si Lito at pilit pa rin na sinasara ang kanyang bibig para hindi makapasok ang titi ni Riko.“Tumi
***“HELEN?”Ngayon ko na lang ulit narinig na tawagin ako sa sarili kong pangalan.“Helen? Are you awake?” tanong ng lalaki sa akin. Sandali, bakit pamilyar sa akin ang boses ng lalaking ito.Idinilat ko ang aking mata at lahat ng nasa paligid ko ay malabo sa aking paningin.“Wait, baby, I'll call the doctor,” wika ng lalaki at mabilis na naglakad palabas ng kwarto.Wait, bumalik ba ako sa present? Anong ginagawa ko rito? Paano sina Joaquin at Nina? What the hell exactly is going on? Kumurap pa ako ng mangilang ulit para lang luminaw ang aking paningin. Pinagmasdan ko ang buong paligid na nababalot ng kulay puting pintura at amoy nitong amoy chlorine walang duda na nasa ospital ako pero anong ginagawa ko rito? Sinubukan kong bumangon pero hindi ko magawa. Anong nangyayari? Bakit hindi ako makagalaw? Tinignan ko ang aking sarili laking gulat ko bakit may mga aparato na nakakabit sa akin? Hindi ko lubos na maintindihan kung ano ang nangy
LUMIPAS ang mga araw na hindi ko alam kung ano ang nangyari kahapon kung panaginip nga lang ba iyon o totoong nangyari.“Ate Helena, ayos ka lang po ba? Lumilipad na naman ang iyong utak,” pagpukaw sa aking diwa ni Nina.“Ah, ayos lang ako. May iniisip lang ako,” pagdadahilan ko.“Ano po ba ‘yang iniisip mo at tila hindi mo po mahanapan ng kasagutan?” tanong ni Nina.Akmang sasagot na sana ako nang marinig namin ang malakas na hiyaw ni Lito.“Nagsisimula na naman sila,” wika ni Nina.Ilang gabi na rin ang nagdaan at gaya ng inutos ni Mateo ay walang gabi na hindi sila sinasamantala ng mga Guardia Civil na ginawang libangan ang pambababoy kay Lito. Hindi lang pala kami ang may galit sa kanya kun'di halos ng mga narito sa Fort San Felipe dahil pagmamalabis niya. Hindi nila nagawang manlaban o kahit sinubukan man lang dahil sa takot na baka si Mateo ang makalaban nila pero ngayon na nananggaling na sa kanya ang utos ay nagkaroon na sila ng lakas ng l