(Missamy POV)
Nakikiramdam lang ako. Di talaga ako mapakali.
Hangang sa pumunta ako sa may terrace, at halos mabasag ang puso ko ng makita ko ngang ang saya nila habang naglalaro sa labas.
Kung dati rati si Jeff at Ivy ang iniingit ko, ngayon.. ako na ang kawawang nakakulong na parang si Rapunzel.
Nang madapa si Icy, at lumapit si Jeff. Biglang sumulpot palapit sa kanila ang isang babae na may kagandahan nga din talaga.
Di ko alam ang pinag-uusapan nila. Hangang sa makita ko na lang na napangiti ito kay Jeff.
Kilala ko ang babae.
Ito yung… si Lily. Ang dapat na asawa ni Jeff.
Di ko na nakayanan, pumasok na ako. Halos sumabog na sa sakit ang puso ko.
Wala na Missamy. Talagang niluwagan na ni Jeff ang pagmamahal niya sayo.
Pinalaya na niya.
(Jeff POV)
“Di ka nag-iingat.”
&nb
(Jeff POV)At isinagot sa akin ang pagkawala ng malay niya na nasalo ko naman kaagad.“Missamy?!”Tinawag ko nga si Butler Nang at si Jay.“Magpapunta kayo ng doctor!”Saka ko siya ipinasok sa silid niya. Inihiga sa kama nito.Di maaring buntis ka Missamy.Na ikinasapo ng ulo ko.Shit.Saka lalabas na sana ako sa silid dahil di ko alam ang magagawa ko sa kanya, ng bigla akong madulas. Dahil sa kalat ng lipstick nito sa sahig. At ilan pang make up products.Argh!Nang makita ko ang isang bote ng alak sa harapan ng mesa.Yun ba ang naamoy ko?Nagsuka siya dahil hindi siya buntis diba?Kundi naka-inom ito. Diba?At ng dumating nga ang doctor tinignan siya.“Buntis ba siya?”Umiling ang Doctor na parang pagtatawanan ako.“Nakainom lang ang Misis niyo
(Jeff POV)“But we want to eat with Mommy Charm. Kung ayaw niyo siyang makaharap, we want.”Heto na naman nga ang pagiging spoiled ni Icy. Nagmana ka nga sa Daddy mo na still ngayon, nahihirapan kung nasaan ba kayo.Mahirap din pala ang maging matalino.“Let me talk with Mommy Charm.”“Huh? Kakausapin ninyo siya?!”“Yes.”“Okey, let's go seven, we need to give them a privacy. Daddy Jeff, you both suits together.”Hila si Seven na kinukusot pa ang mata nito.Bumaba na ako.Nadatnan ko si Butler Nang at ilang katulong na nag-aahin.Nagulat sila kaya nagsitigil ng sumulpot ako. Napayuko.“Hindi pa bumababa si Missamy?”Siyang kinakabahan nga ako na magpakita sa kanila kanina. Dahil makikita ko na naman ang mulat
(Jeff POV)Kaya naalarma ang bumubuo ng pamilya namin. Marami ang naiinis sa akin dahil hindi ko pa nga hinaharap si Missamy sa publiko.Sana nga talaga tigilan na kami ng Jude na yan. Kahit anong kaguluhan ang gawin niya, talagang mahal ko si Missamy.I know Juan Carlos, malalagpasan namin ng kapatid mo ang issue ngang ito.Sumakit ang ulo ko after the conference.Nahalata ito ni Jay dahil namumula na ang mukha ko.“Master Jeff, kailangan niyong magpahinga. Baka may masama pang mangyari sa inyo.”“Where is Missamy right now?”“She's playing with the kids at the kindergarten.”Napangiti na lang ako.She loves kids, I know.Kumuha ng gamot si Jay, at inilapag yun sa mesa ko.“In order to protect your love ones Master Jeff, ang kailangan natin unahin yung health nga naman mun
(Jay POV)Papunta na sana ako sa lugar na pagkakainan na hinanda ko nga sa babaing special sa akin.Nang biglang tumunog ang phone ko.At halos mapa-uturn ako dahil nga sa balitang natangap ko galing sa ibang bansa.Juan Carlos just passed away.(Missamy POV)Biglang umulan ng malakas at nagsitakbuhan ang mga tao. Napatakbo na din ako. Nang biglang may grade student na lalaking nadapa. Dahil napatakbo din para sumilong.Nilapitan ko ito at tinulungan.Nabasa na din ako.May sugat ang tuhod niya.Nang nanumbalik ang ala-ala ko kung paano nga naiyak si Kuya noon dahil sa pagkawala ng magulang namin.Akala ko di siya iiyak kung di nga talaga biglang nanghina ang tuhod at nadapa.Sinabi pa niya sa akin.Masakit talaga.Kuya… Alam kong di ako noon ang nad
(Jeff POV)Hearing the fucker’s name, makes me annoyed.Ngunit wala ngang pupuntahan itong pag-uusap Jeff, kung di mo bubuksan ang tenga mo para kay Missamy.“Yung… nadatnan mo akong hubad, tinakot ako ni Jude na papatayin niya si Kuya. May tao si Jude sa hospital, natakot ako. Kahit hinanda mo na nga ako na i-let go si Kuya, di ko parin kaya.”Blackmail.Tinakot siya ni Jude.Anong ibig sabihin na nasa hospital ang mga tauhan ni Jude?“Alam na ni Jude ang tungkol sa kapatid mo?”Ikinakalas na nga ng yakap ko sa kanya. Luhaan ang mata nito.Tumango siya.“Bakit di mo kaagad sa akin sinabi?”“Jeff, kala ko mabuting tao talaga si Jude. At okey lang na alam niya ang nangyari sa kapatid ko.”“Missamy!” Sigaw ko nga ng pangal
(Missamy POV)Naimulat ko ang aking mga mata. Dinig ko ang malakas na pagbuhos ng ulan. Nang inangat ko ang aking kamay, di ko magawa dahil hawak ito ni Jeff.Saka ko naalala na wala na si Kuya.Tahimik akong napaluha at umiyak.Dahan-dahan kong kinuha ang kamay ko kay Jeff. Saka nga napapunas ng luha ko.When you lose a sibling it's like a piece of you has gone away. It's hard to come to terms with the fact that you will never get to see this person again.Hear their voice that one last time, see them smile or even fight with them over and over.Juan Carlos left you already Missamy.The news hit me in a way that is somewhat indescribable. He was and still is one of my best friends, best buddy and one of the greatest heroes in my life.I damn in hurt Kuya.Haha. Naman eh. Lagi na lang ako umiiyak.Alam ko hahayaan mo lang ako umiyak.Then do
(Missamy POV)“Stop Missamy. Di ito magugustuhan ng kapatid mo. Sabihin pa niya na talagang binubully kita. Ayoko naman na multuhin ako ng kapatid mo. Please.”Napatango na lamang ako.Ngunit tumulo parin ang luha ko sa mahapdi kong mata. Pinunas yun ng daliri ni Jeff.Hangang sa may kumatok, at ng bumukas yung dalawang bata. Yakap pa nga ni Seven si Pimples.“Mommy Charm.” malungkot na tawag sa akin ni Icy.Saka nga tinulungan ni Jeff na maka-akyat sa higaan. Saka niyakap ako nito.“Uncle Carlos for sure will have his very own wings.”Imagination ng bata na inimagine ko nga.Ang puti ngunit ang snub parin ni Kuya.“Thank you.”“We will always right here for you Mommy Charm.”Saka napayakap din sa akin si Seven.Hangang sa niyakap nila akong tatlo.
(Missamy POV)Nang tuluyan kaming nakalapit. Napabitaw ako kay Jeff, at ng masilip ko si Kuya. Halos, bumuhos ang luha ko.Mabuti na lang talaga Kuya, nakumbinsi ako ni Jeff na paghandaan ang araw na ito.Ang pagdating mong to.Parang natutulog lang si Kuya.Di man ako gaano umiyak ng mawala ang magulang natin dahil pinagbawalan mo ako. Kailangan natin maging matatag. At nadouble nga ang pagiging matatag mo dahil sa akin.Kuya, may mga moments tayo na di ko makakalimutan.Memories of pure joy, like a beautiful moments na kala nga natin di natamasa ang pangit na buhay na dumating sa atin.Moments of emptiness, longing for someone to understand a world beyond all contemplation.Di ko makakalimutan ang pa-ice cream mo lagi kapag umiiyak ako.Moments of sadness, lost in an abyss far deeper and more terrifying than even