Chapter 29

Kian

"Kian, kian!" halos mapaigtad ako at gising sa katinuan ng mapagtantong tinatawag ako ni mama.

"Bakit ma? May kailangan ka?" agad kong tanong.

Kumunot ang noo nito sa akin na parang naninibago sa kinikilos ko.

"Ayos ka lang? Parang ang bigat ng iniisip mo." pansin niya sa akin.

"Wala to ma. Napagod lang siguro."  saka kinamot ang sintido ko. Sinilip ko ang oras sa cellphone ko sa mesa at pasado 9 na.

Minessage ko si Via kung nakauwi na pero wala pa siyang reply. Kung ano ano na ngayon ang nasa isip ko. Magkasama sila ni Jarus ngayon. May parteng naiinis ako. Dapat hindi ko siya hinayaan kanina. Dapat hindi ako ang unang umalis. Mali. Wrong move ka Kian.

"Para kang may inaantay nak." nilingon ko si mama na ngayon ay inaayos ang hinigaan.

Lumapit ako sakanya at inalalayang makababa sa higaan niya.

"Wala po ma. Tiningnan ko lang po ang oras." Napatingin ako sa phone ko ng tumunog ito.

"Anak."