ViaGusto kong magalit. Gusto ko siyang sigawan. Gusto kong ilabas lahat ng sama ng loob ko. Pero agad nawala lahat ng makita ko siya. Agad nabura nang yakapin at umiyak ako sa harap niya, na para bang nakahanap ako ng taong nakakaintindi sa akin kahit hindi ko pa nasasabi ang lahat sakanya.Hinayaan niya lang akong ilabas lahat ng damdamin ko sa harapan niya. He didn't say anything. He just listened. He just waited until I calm down.Nang gumaan ang pakiramdam ko ay sinabi ko sakanyang ayaw ko munang pumasok. Hindi naman niya ako sinermonan o pinagalitan. Sinamahan pa niya ako. He let me divert everything until I can see myself smiling now."Maglalakad lang ba tayo?" tanong ko ng mapansing iyon lang ang ginagawa namin sa buong oras na nasa mall kami ngayon.Hanggang window shopping lang at tamang tingin sa presyo kapag may napusuan then sabay balik din kapag mabigat sa bulsa. Halos malibot na namin ang buong mall pero hindi parin namin alam kung saan kami tutungo."Saan mo ba gustong
ViaNanatili ako sa loob ng store at nagbabakasakaling babalik siya dito. Nilagay ko sa carrier ang cake at letter ko sakanya.Tinext ko siya sa dating number niya. Siguro naman ay binalik na sakanya ang cellphone niya. Sinubukan ko ring tawagan pero cannot be reach. Naabutan na ako ng gabi kakaantay kay Kian dito. Tiningnan ko ang bike na regalo ko sana ngayon para sakanya. Makikita pa kaya niya? Magagamit pa kaya niya?Pinikit ko ang mata ko at mukha niya agad ang nakita ko. Tumulo ang luha ko ng makita ko ang mga ngiti niya. Maya maya ay humikbi na ako at tinakip ang mga palad sa mukha. Ayaw kong mag-isip na iniwan niya akong walang pasabi. Hindi niya gawain iyon. Nagsasabi siya kung may mga pupuntahan o ano.Kaya ba ibang iba siya ngayong nagdaang araw? Yung tipong kung niyayakap ako ay parang mawawalay siya nang napakatagal? Yung titig na para bang sinusulit ang bawat oras na nakikita ako? Ang sakit. Hindi ko kaya."Kian, bumalik ka please." hagulgol ko.Sa patuloy na pag-iyak ko
ViaUnang mulat ko ng mata ay halos hindi ko maanigan ang mga taong ngayon ay nasa harapan ko. Malabo at halos hindi ko makilala. Pinikit kong muli ang mata ko at dahan dahan na minulat.Nilibot ko ang paligid at puro puti ang nasa paligid ko. Nang medyo luminaw ang paligid ko ay tiningnan ko ulit ang mga taong nasa tabi ko ngayon."Via." napunta ang tingin ko kay Gail. "Kamusta pakiramdam mo? Nakikilala mo pa naman ako noh?" paninigurado niya.Tiningnan kong muli ang paligid. Nilibot."Bakit ako nandito?" tanong ko. Binalik ko kay Gail tingin ko. "Nasaan sila mama? Si papa?" Agad na taranta ko ng maalala sila."Via." malungkot nitong sambit sa akin.Agad akong bumangon na medyo kinahilo ko at hawak sa ulo ko. May bandahe itong nakapapulot."Iha. Huwag ka munang bumangon. Mahina ka pa."Tiningnan ko si tita Del. Ang mama ni Gail. Nanubig ang mata ko."Tita, si mama at papa po? Nasaan?" tanong ko.Malungkot akong tinitigan ni tita. Mahigpit ang pagkahawak niya sa kamay ko na parang gust
ViaNasa labas ako ngayon ng presinto para ibigay sana ang ebidensyang nakuha ko at iopen ulit ang kaso sa nangyari kina mama at papa, kaso parang may pumipigil sa akin.Hahakbang na sana akong aakyat papunta sa loob ng may tumawag sa akin. Nilingon ko iyon. Isang matandang lalaki. Nakasuit at may malaking sling bag na parang lagayan ng loptop. Naka eyeglass at ilang puting buhok na rin. Medyo magulo rin ito na para bang aakalain mong kagigising lang niya."Miss Morales, am I right?" tanong niya. Tumango ako."Ako nga po. Bakit niyo po ako kilala?" takang tanong ko."Because you are supposed to be my client. I'm attorney Joe Agustin. A lawyer. May 15 na kasong naipanalo at dalawa palang ang talo dahil tumagilid ang kliyente ko. Interisado rin ako sa kaso ng mama at papa mo. Gusto mo bang tulungan kita?" kumunot ang noo ko."Po?""Napanood ko kasi ang nangyari sa mama at papa mo sa news. Nakausap ko rin ang tita mo at willing din sana siyang kunin ako para sa kaso ng magulang mo pero ka
ViaKagabihan din ng araw na iyon ay tinext ko na si Attorney Joe na hindi ko na itutuloy ang kaso. Nagtaka at marami siyang tanong sa una pero naintindihan niya din ako sa dulo. Isa pa ay wala rin akong sapat na pera para pambayad sakanya. Ayaw ko rin iopen kay tita at baka magalit siya sa akin sa pagbigla biglang desisyon ko.Unang pumasok sa isip ko ay ang makatapos sa pag-aaral. Kailangan kong makapasok sa kumpanya nila. Wala ng ibang paraan kundi iyon lamang. Hindi naman ako pwedeng magsigaw sigaw sa harapan nila o kaya naman ay pumasok bilang katulong para makakalap lang ng impormasyon. Kailangan kong makapagtapos para hindi nila ako maliitin kung sakaling makilala at makaharap ko sila.Habang nag-aaral ako ay sinubukan kong maghanap din ng trabaho. Para makatulong at hindi maging pabigat din kina tita sa bahay. Lumaki akong binigay lahat sa akin kaya kailangan kong habaan ang pasensiya ko dito. Kailangan kong kumayod para sa sarili. Wala na akong ibang aasahan pa. May anak rin s
ViaAfter I read the note, I went out to find him. Hindi ko na siya makita. Tinuloy ko parin ang paglalakad para hanapin at bahala na kung saan ko ako dadalhin ng mga paa ko mahanap ko lang siya.Nagbabadya narin ang kalangitan na para bang uulan ng kahit na anong oras. Sa paglilibot ng mata ko at hanap sakanya, napansin ko ang isang lalaking naglalakad na kaparehas ng suot kanina ni Kian.Tinakbo ko itong nilapitan at hinawakan ang kamay na agad naman nitong kinalingon. Napaatras at bitaw ako ng maling tao pala ang nilapitan ko. Nilibot kong muli ang paligid. Naiiyak na ako.Yung tipong sobrang excited mong makita siya at mayakap din. Tinuloy kong muli ang paglalakad hanggang sa makita ko siya sa isang bus stop. Alam kong siya na ito. Kilala ko ang likod at side nito kahit hindi kita ang mukha. Nakatalikod at nakapamulsa sa bulsa ng jacket nita. Nakacap.Naglakad akong lumapit sakanya. May parte sa akin na naiiyak ako sa tuwa."Kian." mahinang tawag ko at alam kong sapat iyon para mar
Via"Kian." tawag ko habang nakatalikod at hinuhugasan ang mga gulay na pinamili namin kanina na kakainin namin ngayon.Gusto kong magtanong. Gusto kong may alam din sa nangyayari sakanya pero parang iniiwasan niyang sagutin ang mga iyon."Gutom ka na?" tanong niya habang ginagawa niya parin ang pagpiprepare sa mga iluluto."Ikaw ba ang hinahanap ng mga taong nasa sasakyan kanina? May ginawa ka bang mali kaya ka hinahanap?" Out of my curiosity ay natanong ko na ang mga gusto kong malaman.Natigil ito sa ginagawa pero maya maya ay pinagpatuloy niya ulit."Naniningil lang sila ng utang. But don't worry" tumingin ito sa akin. "may pangbabayad na ako. Kukunin ko palang bukas." he assured. "Paano kayo nagkautang? Ano ba nangyari noong umalis ka? Walang kang proper explanation noon. Walang akong alam Kian kung ano ang nangyari at nangyayari sayo noon." may saad kong pagrereklamo.Tumigil muli ito pero hindi siya nagsalita. I was desperate to know the reason behind why he leave that day. Nag
Elthon"Pass muna ako. Tatapusin ko pa yung ibang reports. Sa susunod nalang." Tanggi ko sa mga barkada kong nagyaya sa akin na pumunta sa bar."Ayaw mo bang makita si Via? Paniguradong nasa bar na siya ngayon." natawa nalang ako sa pang-aasar nila sa akin."Saka na, tsaka makakaistorbo lang ako kay Via doon. Kailangan ko rin makiramdam minsan."Okay naman na kami eh. Nagtext na siya kahapon. Hindi ko man inaasahan na masigawan niya ako pero naintindihan ko naman. Siguro kailangan ko lang dumistansya konti."Drama mo pre. Sama ka na kasi." pagpupumilit nila."Next time. Promise." sagot ko. "Mauna na ako." paalam ko.Nagreklamo pa ang mga ito pero tinawanan ko lang sila.Nang makarating ako sa bahay ay agad akong pumasok sa kwarto at nagshower. Pagkabihis ko ay kumuha ako ng cup noodles at nilagyan ng mainit na tubig. Habang inaantay na lumambot ay nagbabasa muna ako ng isa sa mga librong ginagamit namin.Hindi ko first choice ang pagkuha ng law. Architecture ang gusto ko talaga pero da