Chapter 167: Kung Aalis Man Ako

Hinaplos ko ang mukha niyang mahimbing na natutulog. Binaling ko ang tingin sa digital clock na nakarating sa bed side table. Mag-aalas sais na pala Ng umaga pero ni isang minuto hindi ko nagawang makatulog. With all the secrets and revelations. I feel like something more terrifying is yet to come. The happy hours is about to end.

Binalik ko ang tingin kay Xeonne. Kinabisado ko ang bawat sintemetro ng mukha niya. Napangiti ako. Kung may mangyari man sa ‘kin, sa ‘min, ay gusto ko ganito pa rin katahimik at kahimbing ang tulog niya.

Inabot ko ang pisnge niya. Humilig ako pababa at nilapat ang labi sa labi niya. Sa pagpikit ko ng mga mata ay tumulo ang aking mga luha. I savoured his warm breath blowing on my face. I savoured his heartbeat against my chest. I savoured his soft lip against mine. I savoured every seconds with him because I know one day I might not be able to stare at him this close, I might not be able touch him, kiss him, feel him.

“I love you always, Xeonne Sage Monteverd