Chapter 53: Kalinga Orphanage

“Your meeting will start in ten minutes,” paalala ko sa kaniya.

Tumayo siya at tinungo ang puwesto ko. Inalis ko ang mga mata sa computer at inangat ito sa kaniya. Nakangiti siya habang may hawak-hawak na isang piraso ng pulang rosas.

“Saan na naman nanggaling ‘yan?” Puno ng mangha ang tanong ko.

Hindi naman kasi kami huminto o dumaan sa bilihan ng bulaklak kanina. Hindi rin naman siya lumabas at lalong wala ring pumasok dito simula nang dumating kami. Maybe he prepared it before hand like the other days and yes he’s giving me flowers daily.

“Magic!” aniya sabay kumpas ng kabilang kamay sa ere nang pakurba.

Lalong lumpad ang ngiti ko sa kalokohan niya. Inabot niya sa ‘kin ang oras. Tinanggap ko ito at dinala sa ilalim ng ilong ko.

“Salamat,” sabi ko nang hindi inaalis ang bulaklak sa ilalim ng ilong.

“I’ll go ahead.” Yumuko siya. Nilayo niya ang oras sa mukha ko at dinampian ng sandaling halik ang labi ko.

“Can I come with you? Now?” I asked for the nth time.

“Not yet,” he refused.

I