Kabanata 6

Something's New

"I know, I know." Sumimangot ako.

Kanina pa siya kuda nang kuda na kesyo hindi safe na bumiyahe nang mag-isa, at kanina pa ako naririndi sa boses niya. Nakakainis lang kasi. Hindi na ako bata pero bakit palagi na lang niya akong pinapagalitan?

I know his point and I understand it, pero hinayaan ko lang siyang kumuda dahil malapit nang marating ng kotse niya ang Larica building.

Prente akong sumandal sa sandalan ng passenger seat at tumingin sa labas ng windshield. Paliko na ang kotse papunta sa Pier 3, at paliko papunta sa gate 5, kung saan naroon ang Pier 1. Hanggang ngayon, hindi ko naintindihan kung bakit baliktad 'yong numbering ng mga pier at gates. Sa Pier 3 lang yata sumakto, e.

"Sa susunod na linggo magsisimula ang renovation. 'Wag ka na munang pumasyal sa Port," sabi ni Lyndon.

Napatingin ako sa kaniya. "Saang parte ba ang iri-renovate?"

"Sa kaliwa. Padiretso sa beacon. Ililipat na rin ang beacon para mas lumawak ang sakop."

Naningkit ang mga mata ko. "In your words... hindi mo papakialaman ang opisina ni Papa, right?"

"That's the initial plan."

Tumaas ang kilay ko sa sagot niya. "Oh," tanging nasabi ko.

Huminto ang kotse sa harap ng Larica Building. Agad akong umibis ng sasakyan at malalaki ang hakbang na tinungo ang entrada. Nakita ko pa ang ilang mangisngisda ni Papa. Inaayos nila ang net. Kumaway pa sa akin ang ilan sa kanila bago binalik ang tingin sa ginagawa.

I faintly smiled at them.

Pasimple ko silang tiningnan isa-isa. Most of them are morenos. Pero hindi 'yong sobrang pagka-brown, pero 'yong katamtaman lang. Siguro dahil naglalayag lang sila tuwing gabi at umuuwi bago pa sumikat ang araw sa silangan.

Nasabi sa akin ni Papa na iba't ibang metodo ang gamit nila sa pangingisda. Paborito niya ang gumagamit ng floodlight para mahalina ang mga isdang magpunta sa net.

Kaya siguro mahal ang isda kapag full moon. Wala masyadong nahuhuli dahil maliwanag sa laot at madaling ma-distract ang mga isda.

Nilampasan ko sila at nagtuloy-tuloy papasok sa Building. Mangilan-ngilang empleyado ang nakita ko at kadalasan ay technicians. Dumiretso ako sa opisina ni Papa. Kumatok ako bago pumasok sa loob. Nakita ko siyang nakaupo sa swivel chair at nagsusulat. Umikhim ako.

Nag-angat siya ng tingin at napangiti nang makita ako. "Nangingitim ang eyebags mo," biro niya.

My lips twitched. "Nah, exam week."

Natawa siya at sinenyasan akong lumapit. Tumalima ako. "Bagsak na ba sa exam?" tanong niya nang huminto ako sa tapat niya.

Ngumuso ako sa tanong niya. "Nag-aral kaya ako..."

He just chuckled and shook his head. "Hindi ka naman nag-aral. Anong isasagot mo sa exam?"

"Paano niyo nalaman, Pa?"

Umiling-iling siya. "Kilala kita. Mas inaatupag mo pa 'yong banda at libro kaysa sa pag-aaral."

"Kasi naman, Pa, stress reliever ko mga 'yon."

"Stress reliever? Rishell, sa ginagawa mo, hindi na stress reliever ang mga 'yan. Stress giver na."

"Si Papa talaga..."

"Bakit?" Nangunot ang noo niya. "Hindi ba totoo? Imbes na mag-aral para sa exam, nakaharap ka sa cellphone at nanonood ng videos. Imbes na tumulong sa gawaing bahay, ayun, sa loob ng kuwarto at nagbabasa na naman. Kaya ngayon, stress na stress ka sa exam kasi hindi alam ang isasagot. Pati Mama mo, hindi na alam ang gagawin para mapalabas ka sa lungga. Narinig kong pinapatay na ng Mama mo 'yong WiFi para lumabas ka sa kuwarto."

"Pa..."

"Rishell, mabuti ba ang ginagawa mo?"

Ngumuso ako. "Hindi po."

Naningkit ang mga mata ni Papa at tumango-tango. "Dapat alam mo ang limitasyon. Kung hindi mo alam, tiyak na ikakasira mo 'yan."

"Alam ko naman ang limit ko, Pa."

Naningkit ang mga mata niya. "Ipakita mo sa akin na alam mo at maniniwala ako."

I pursed my lips and nodded. Nagpaalam na ako sa kaniya at mabilis na lumabas ng kuwarto. What a joke. Hindi ko alam kung anong maririnig ko kay Papa kung hindi pa ako lalabas. Nilagay ko lang ang mga bagong libro sa bookshelf.

Biglang nag-vibrate ang cellphone ko. Pagtingin ko ay nakita kong notif iyon mula sa GC. May undiscovered author daw na magaling magsulat. Nang may nag-send ng link, agad ko iyong clinick. CareLikeGoldFish ang username ng author.

Napakaiksi siguro ng atensyon nito. I shook my head, downloaded all his written books in my private library, before I hid my phone inside my pocket. Napagpasyahan kong magpunta sa Ayala para bumili ng pandagdag sa collection.

Kaso, paglabas ko ay may nakita akong bulto ng isang lalaki. May hawak siyang blueprint at panaka-nakang nagbaba ng tingin sa lawak ng dock. Nakatayo siya sa teresa na katapat lang ng pinto ng tambayan ko.

Tahimik akong naglakad papunta sa hagdan pero bigla akong tinawag ng magaling na si Lyndon. "Rishel."

Wala akong magawa kundi huminto at humarap sa kaniya. I blinked. "Yes?"

"Come here." Ngumiti siya sa akin. "I have something for you."

Nahigit ko ang sariling hininga nang makita ang ngiti niya. Kinutuban ako ng masama. Ano na naman kayang pakulo ng isang 'to? "Sorry, I need to ---"

He cut me off. "Just a minute."

Pursing my lips, I took a step towards him. Dahil open space, marahang umiihip ang hangin paroo't parito. Nakalugay pa ang buhok ko kaya para akong humarap sa sandamakmak na hair blowers dahil nililipad ng hangin ang hanggang baywang kong buhok.

Grabe. Hindi naman gano'n kalakas ang hangin kanina, a?

"What do you want?" tanong ko at huminto sa harap niya.

Muli siyang tumingin sa labas ng teresa at tinuro ang dock na kitang-kita ko mula rito sa itaas. "That area is too narrow for a fishing port. That should be widen a little. I heard your father is planning to buy parts in Pier 2 for construction of seaport."

"I guess..."

Sumulyap siya sa akin. "Your course is naval architecture?"

Tumaas ang kilay ko. "So?"

Ilang minuto siyang tahimik habang nakatanaw sa dock. Hindi na rin ako nagsalita at hinintay ang sasabihin niya. Lumubog na ang araw sa kanluran at malamig ang simoy ng maalat-alat na hangin. Langhap ko pa ang amoy ng lumot at napabayaang pintura.

"Bago nangyari ang krimen sa Boljoon, may biktima ng pagpatay sa Argao. Isang University student. Galing sa concert ng Vine ang biktima at nakita ang labi nito ilang kilometro mula sa venue." Nagbaba siya ng tingin sa akin. "Nagkataon lang ba, Rishel?"

Nag-iwas ako ng tingin. "Why are you asking me? Hindi ko alam ang pinagsasabi mo."

"Keep pretending, lady." He chuckled. Inabot niya ang ilang hibla ng buhok na tumakas sa mukha ko at inipit iyon sa likod ng tainga ko. "Sooner or later, I'll dig out all your secrets..."

Huminga ako nang malalim at lakas-loob na sinalubong ang tingin niya. "I don't have any secrets, Mister. Baka ikaw ang may sikreto, and you're pushing the blame on me?"