May gusto sanang sabihin si Chairman Dave, pero pinigilan siya ni Mrs. Heidi.โTama na. Hayaan mo munang makapagpahinga ang kapatid mo. Tingnan mo, pagod na pagod na siya, at buntis pa!โMaingat na pinisil ni Mrs. Heidi ang balikat ni Anne: โMay gagawin ka pa ba ngayong hapon? Matulog ka muna rito.โโHindi na. May appointment ako sa isang babae na posibleng pumayag tumestigo laban kay Joshua. Malapit na ang oras.โMay pag-aalalang tumingin si Mrs. Heidi kay Anne: โSige, pero mag-ingat ka. Huwag mong kakalimutang buntis ka pa rin.โ Tumango si Anne at nagtungo kasama si Maika.Sa isang coffee shop, hindi mapakali si Maika: โBakit hindi pa dumarating ang babaeng โyon? Kapag hindi siya dumating agad, baka mahuli na tayo!โPaulit-ulit siyang tumingin sa kanyang relo: โWalo na lang ang natitirang oras bago ang eleksyon ng vice chairman ng foundation!โPagkalipas ng halos isang oras, unti-unting nawalan ng pag-asa si Anne.โMukhang hindi na siya darating.โPagkatapos huminga nang malal
Gayunpaman, handa na rin si Anne na umatras sa pakikipaglaban bilang vice chairman.Naramdaman niyang kailangan niyang ipaliwanag kay Mrs. Heidi, asawa ni Chairman Dave ang dahilan kung bakit siya aatras sa eleksyon bilang vice chairman kaya pumunta siya sa bahay ng pamilya Sanvictores.Pagdating niya roon, masaya siyang sinalubong ni Mrs. Heidi at may misteryosong ngiti sa mukha: โAnne, naghanda ako ng damit na susuitin mo!โ โdamit?โ Napakunot ang noo ni Anne.Hindi maitago ni Mrs. Heidi ang tuwa: โOo, isang hand made ito mula sa magaling na designer ng pamilya Sanvictores! Hindi pa ito dumarating noon kaya hindi ko pa nasasabi. Pero kanina lang, dumating na ito sa mismong pintuan! Tiningnan na namin ng ninong mo, ang ganda talaga!โPagkakita ni Chairman Dave kay Anne, agad nitong ibinaba ang hawak na diyaryo at tumayo: โTiyak na babagay saโyo โyan!โKinuha ni Mrs. Heidi ang damit at itinapat ito kay Anne. โAng ganda talaga, akmang-akma sa katawan mo, at hindi pa halata ang pagb
Ngumiti si Anne, โLagi kang umiiwas. Hindi masaya kung ganoโn. Nakalimutan kong sabihin saโyo, kami mga mayayaman may ganyang bisyo na gusto naming nanonood ng palo na hindi umiiwas ang tao.โโnililinlang mo naman ako niyan! Hindi mo naman sinabi kanina.โ Nanginginig sa sakit ang kanyang boses, pati ang mga ngipin ay naglalaban sa panginginig.โNilinlang nga kitaโe ano ngayon?โ malamig ang tingin ni Anne. โKung ayaw mong umangal, puwede naman kitang paluin ulit ng 17 beses, 'di ba?โSa puntong ito, lumabas ang matabang walong taong gulang na anak at itinuro ang ama habang sumigaw:โPaluin mo pa! 'Yung pera mula sa palo ay pag-aari ko!โNang marinig ito ay napakagat-labi ang ama ni Melody sa kaba.Tiningnan siya ni Anne nang may panunuya at sinabi, โKung anong klaseng magulang, ganoโn din ang anak na mapapalaki.โPagkasabi nito, dinala nina Anne at Maika si Melody sa ospital.Pagkatapos ng gamutan, magkatabi sa kama si Anne at Maika. Muling nagtanong si Anne, seryoso ang tono niya
Makinig ka sa nanay mo kung hindi ka isinilang para maging mayaman, huwag mong piliting maranasan ang buhay na para lang sa mayayaman. Dahil kapag bumagsak ka, mas masakit โyan.โSa sobrang galit ni Anne, huminto siya at biglang lumingon.Gusto mo bang ipagpatuloy ko ang susunod na eksena kung paano siya sumagot o kung paano niya pinagsabihan ang ina ni Melody sa huling pagkakataon?โ'Wag ka munang umalis!โโPaano kang naging ina? Gano'n na ang sinapit ng anak mo na durog-durog na, pero ang kaya mo pang gawin ay mang-insulto?โNapakakunot ng noo ng ina ni Melody, sabay sabing, โKaunting latay lang โyan. Noong bata pa kami, nagsasaka kami sa bukidโmas grabe pa roโn.โโAh ganoโn?โ Ngumiti si Anne nang may sarkasmo, humila ng upuan, at umupo nang maayos. Pagharap kay Maika, kalmado niyang sinabi: โKunin mo nga sa kotse ang latigo.โโOkay!โ Alam ni Maika na maraming gamit sa sasakyan at matagal na rin siyang pigil na pigil sa mag-asawang 'to.Nang marinig ng ama at ina ni Melody ang
"Ina ka โdi ba? At pinayagan mong gahasain siya ng isang hayop sa mismong bahay niyo?"Hindi makatingin ang ina ni Melody. Pursado ang mga labi niya at hindi makaimik."Kung hayop si Joshua, kayo naman ang kasabwat niya! Hindi kayo nalalayo sa kanya!"Yumuko ina ni Melody na puno ng kahihiyan.Biglang lumabas ang ama ni Melody na galit na galit."Bakit naging ganito ang pamilya namin? Dahil kasalanan mo โto!Ikaw ang nagturo sa anak kong magsumbong sa pulis!Kung hindi dahil diyan, hindi sana kami napahamak! Hindi niya sana na-offend ang mayaman!""Tumigil ka!" Sigaw ni Anne. "May ama bang tulad mo? Ginahasa na nga ang anak mo, gusto mo pang manahimik?Ginamit mo ang perang nakuha para mapalitan ng kidney ang asawa mo! At plano mo pang gamitin ang natira para bumili ng bahay para sa anak mong lalaki! Walong taong gulang pa lang ang bata, sinimulan mo nang sipsipin ang buhay ng sarili mong anak na babae!"Napangiti ama ni Melody, pero halatang natamaan siya. Gayunman, nagsalita pa
"Binabalaan kita. Kung gusto mong mamatay, hintayin mong umatras si Anne sa eleksyon. Kung magpakamatay ka ngayon, ilalabas ko ang lahat ng litrato mo sa mismong burol mo. Kahit patay ka na, hindi ka makakahanap ng kapayapaan. Ikakahiya ka ng buong pamilya mo at sa bawat kanto, pagtatawanan ka."Pagkatapos noon ay binitiwan niya ang leeg nito at tumayo, iniwan siya roon na wasak."Hayop..." bulong ni Melody, habang nakatingin sa likuran ni Joshua at puno ng galit ang kanyang mga mata.Paglabas ni Joshua sa silid, agad sumalubong ang mga magulang ni Melody na may pakunwaring ngiti."Mr. Joshua, sinunod na namin ang lahat ng gusto mo. Tungkol naman po sa kaso ng asawa ko...""Hindi ko na itutuloy," malamig na tugon ni Joshua. Saglit siyang tumingin kay Maika na nasa labas, tapos lumingon sa bahay, tumitingin kung saan siya pwedeng lumabas. "Eh... 'yung pera po?" tanong pa ng ama ni Melody."Ibibigay ko." Saka tumalon palabas ng bintana, ang mismong bintana ng kwarto ni Melody.Pumaso