Chapter 2: P.1

Pagsapit ng alas siyete ng gabi, nagbalik sina Eduardo kasama ang anak niyang babae sa kanilang tahanan.

Mahigpit na nakahawak ang bata sa laylayan ng damit kanyang Ama habang dahan-dahang bumaba ng sasakyan.

Halos ayaw umuwi ng bata ng gabing iyon, dahil naroon ang kanyang Ina.

Ngunit sinabihan ito ng Tita Regina niya na ang kanyang Ina ay pumarito upang makasama siya at ang kanyang Ama, at kung hindi sila uuwi, tiyak malulungkot ito.

Walang magawa ang munting supling kundi sumang-ayon na umuwi.

Ngunit may bahid pa rin ng pag-aalala sa kanyang mga mata, at sinabi ng may mapait na boses. “Dad, paano kung ipilit ni Mommy na lumabas tayo bukas?” anito sa kanyang Ama.

“Hindi.” Mariin na sagot ni Eduardo.

Sa mga taon ng kanilang pagsasama, laging si Luna ang naghahanap ng mga pagkakataon upang gumugol ng mas maraming oras sa kanya.

Ngunit ang lalaki ay makatwiran.

Hangga’t ipinapakita ng lalaki ang kanyang paninindigan, hindi siya nagnanais na magdulot ng hindi kasiyahan sa kanya.

Sa pagkakaalam ni Aria, ang kanyang ina ay laging sumusunod sa utos ng kanyang ama.

Dahil sa sinabi ng kanyang Ama, panatag na ang puso ni Aria na hindi mangyayari iyon. Sa wakas ay nakadama ng kapanatagan ang batang babae.

Gumaan ang pakiramdam nito at nawala ang dating pagkabagot. Habang tumatalon sa tuwa papasok ng kanilang tahanan, pinaalam niya ka agad sa matandang mayordoma na nais niyang maligo.

“Sige, sige.” Paulit-ulit na sagot ng mayordoma.

Naalala ng mayordoma ang mga utos ni Luna, at inabot ang sobre sa boss nyang si Eduardo. “Boss, ito ang nais ipaabot ni Madam sa iyo.” aniya ng may mahinahong boses.

Agad na kinuha ni Eduardo ang sobre, at walang pakialam na nagtanong, “Nasaan siya?”

“A-ano… Umalis na si Madam pabalik ng kanilang bansa sa Valley Heights kaninang tanghali, hindi ba ninyo alam?” pagtatakang tanong ng mayordoma.

Natigilan si Eduardo habang ito'y paakyat ng hagdan, lumingon siya at bumalik: “B-bumalik?” aniya.

“Oo.” Sagot ng mayordoma.

Hindi man lang binigyan ni Eduardo ng pagkakataong magsalita si Luna kung bakit ito biglang dumating sa Villa Esperanza.

Wala siyang pakialam. Hindi rin nagbago ang emosyon sa mukha nito nang malaman ang pag-alis niya.

Si Aria naman ay nagulat ng marinig niya ang sinabi ng mayordoma. Sa sandaling iyon, nararamdaman niya ang kaunting pagkadismaya.

Iniisip din niya na kung hindi sasama ang kanyang ina sa paglalakbay nila ng kanyang ama bukas, maging maganda sana kung makakasama niya ito sa gabi.

Bukod pa rito, madali siyang masaktan sa kamay kapag nagpo-polish siya ng mga kabibe, kaya't nais niyang tulungan siya ng kanyang ina at matapos nila ito ng sabay.

Ilang buwan na rin mula nang huli silang magkita ni Luna. Ngunit sa pagdating niya, ay hindi man lang sila nagkita ni Eduardo.

Nang maisip ang mukha ni Luna nang umalis siya, malungkot at parang hindi masaya. Kaya't hindi mapigilang paalalahanan siya ng mayordoma: “Boss, parang hindi maganda ang mukha ni madam nang umalis siya, parang galit.” Anito.

Inakala ng mayordoma na may importanteng gagawin si Luna kaya nagmamadali itong umalis pabalik ng Valley Heights. Ngunit ng makita niya ang reaksyon ng lalaki at walang alam sa pag-alis niya, napagtanto niyang parang may mali.

Galit? Pagtataka ng Lalaki.

Sa harapan niya, si Luna ay lagi namang maganda ang asal at mapagpasensya.

Bakit naman siya magagalit? Parang kakaiba, naninibago ang Lalaki.

Walang pakialam na ngumiti si Eduardo, sinagot nang walang pakialam ang mayordoma at umakyat sa hagdan.

Nang makabalik ito sa silid ng kanyang kwarto, bubuksan na sana niya ang liham na ipinadala ni Luna sa kanya, nang biglang tumunog ang kanyang Cellphone. Isang tawag mula kay Regina, matapos niyang masagot ang tawag nito, itinapon niya ang sobreng hawak niya at nagmamadaling lumabas sa pintuan.

Ilang sandali, nahulog ang sobre sa sahig mula sa gilid ng kama.

At si Eduardo ay hindi na nakabalik noong gabing iyon.

Kinabukasan, nang umakyat ang mayordoma upang maglinis, napansin niya ang sobre na nakalatag sa sahig. Agad niyang nakilala ang sobre bilang ang ipinagbilin ni Luna na ibigay ito kay Eduardo.

Naisip ng mayordoma na tapos na itong basahin ng Lalaki, kaya't inilagay niya ito sa gilid ng kabinet.

Gayunpaman, pagbaba niya mula sa eroplanong sinakyan, agad na umakyat si Luna sa kanyang dating silid upang simulan ang pag-aayos ng kanyang mga gamit.

Anim na taon na ang lumipas, at marami pa ring mga bagay ang naghihintay sa kanya mula sa tahanang iyon.

Iilang hanay lamang ng damit ang kanyang isinilid sa maleta, kasama ang dalawang set ng pang araw-araw na pangangailangan at ilang propesyonal na aklat na nagsilbing mga bagay sa kanyang karera.

Matapos ang kanilang pag-iisang dibdib, buwan-buwan ay nagbibigay si Eduardo ng sapat na pondo para sa kanilang sapat na pang araw-araw at pangangailangan, isang patunay ng kanyang pag-aalaga at pagmamahal.

Ang mga pondo ay maingat na inilagay sa dalawang magkahiwalay na credit card. Ang isa ay para sa anak niyang babae, at ang isa naman ay para sa kanya.