Pagdating nina Eduardo at Regina sa hotel, dumiretso sila sa nakareserbang pribadong silid. Ilang minuto pa lamang ang lumipas nang dumating na rin si Mateo, Lim.Pagpasok ni Mateo sa loob ng silid, agad na tumayo sina Eduardo at Regina bilang pagbati.Hindi nagpakita ng kahit anong pagtataka si Mateo nang makita si Regina. Sa halip, nanatili ang malamig ngunit maayos niyang ekspresyon.Maayos namang muling nagpakilala si Regina, may bahid ng paggalang sa boses: "Magandang gabi, Mr. Lim. Ako po si Regina, Saison nagkita na po tayo noon sa technology exhibition." aniya.Tahimik na tumango si Mateo, ngunit hindi nagpakita ng anumang dagdag na interes."Alam ko," malamig na tugon ni Mateo habang walang bahid ng emosyon ang kanyang mukha. Iniabot niya ang kamay kay Regina bilang tugon sa kanyang pagbati.Pagkaupo ni Mateo, agad namang naupo si Regina sa tabi niya. Sa tono niyang magaan ngunit may halatang paghanga, sinabi niya,"Matagal na po kitang hinahangaan. Matagal ko na ring pinapan
Ang tanging sinabi ni Ginang Santos ay, "Hindi ako mapalagay kung ikaw ang magmamaneho sa lagay mong 'yan. Hayaan mo na lang ang driver ang maghatid sa'yo." mahinahong usal nito.Tumango si Luna at sumagot ng mahinahon, "Sige po." aniya.Pagdating nila sa villa ni Mr. Lim, dumiretso ang tatlong guro’t mag-aaral sa silid-aklatan at agad na nagsimula sa trabaho. Tahimik at tutok lang ang lahat walang sinayang na oras.Hindi sila tumigil hangga’t hindi sumapit ang tanghali. Doon lamang sila nakahinga at nabigyan ng pagkakataong magpahinga nang bahagya.Sa sandaling iyon, biglang tumunog ang cellphone ni Luna.Nang tignan niya, ay isang mensahe mula kay Eleanor, tinatanong siya kung gusto niyang mag-ski sa hapon.Sumagot si Luna gamit ang voice message: "May gagawin ako ngayon, hindi ako makakasama. Ikaw na lang ang pumunta."Eleanor: "Sige, noted."Pagsapit ng hapon, lumabas si Luna mula sa silid-aralan ni Mateo upang magbuhos ng tubig. Habang hawak ang cellphone, nakatanggap siya muli n
Marahil nahulaan ni Ricardo ang dahilan ng pag-aatubili ni Luna, kaya't mahinahon niyang sinabi,"Maasahan mong kailanman ay hindi ko hahayaang maapektuhan ng personal na usapin ang anumang negosyo o proyekto sa pagitan ng tiyuhin mo at sa akin."Tahimik parin si Luna. Pero sa loob-loob niya, alam niyang minsan, ang mga pangako, lalo na mula sa mga taong konektado kay Regina at Eduardo ay parang hangin lang: naririnig, pero hindi mahahawakan.Nang marinig iyon ni Luna ay tumingin siya nang diretso kay Ricardo. "Sigurado ka ba?" tanong niya, malamig ngunit matalim ang tinig.Tumango si Ricardo nang walang pag-aalinlangan. "Sigurado."Tahimik na tumitig si Luna sa kanya ng ilang segundo, tila sinusukat kung gaano kabigat ang bigkas niya ng salitang sigurado.Alam ni Luna ang sitwasyon, hirap na hirap na ang kompanya ng kanyang tiyuhin.Sandali siyang nag-isip, saka marahang tumango. "Sige," sabi niya. "Mabuti, kapag may oras ka, kontakin mo ako. Ako na ang mag-aayos ng oras ng pagkikit
Halatang giniginaw si Aria at ayaw pang lumabas. Hinawakan niya ang kamay ng ina at agad na tumalikod para isubsob ang maliit niyang mukha sa tiyan nito."Ang lamig, mommy… buhatin mo ako," aniya, nanginginig ang boses.Walong taong gulang na si Aria, medyo mabigat na rin talaga siya.Mabigat na si Aria, pero kahit nahihirapan, yumuko pa rin si Luna at kinarga ang anak.Mahigpit na yumakap si Aria sa leeg niya, at isinubsob ang maliit na mukha sa leeg ni Luna naghahanap ng init mula sa lamig ng gabi.Dahil malambot at mainit ang suot ni Luna, sarap na sarap si Aria habang ikinikiskis ang pisngi sa leeg ng ina, tila humahanap ng komportableng kanlungan.Samantala, si Eduardo ay kilala sa pagiging mahigpit sa oras.Habang buhat-buhat ni Luna si Aria papunta sa paradahan, eksaktong dumating ang sasakyan ni Eduardo.Pagkakita sa kanila, agad huminto ang sasakyan sa mismong tapat ng kanilang mga paa.Pagkakita kay Eduardo hindi pa bumaba si Aria mula sa pagkakayakap ng kanyang Ina. Sa hali
Hindi ko nagawang salubungin ang kanyang tingin. Para bang may bigat itong dumadagundong sa aking dibdib, kaya’t kusa akong umiwas hindi ko siya muling tiningnan.Si Eduardo, sa kabilang banda, ay walang sinabi. Wala ring balak bumati o magpakita ng pakikipagkaibigan. Tahimik siyang lumingon palayo, kalmado, parang walang nangyari. Ngunit ang katahimikang iyon, mas lalong nagbigay ng presyong hindi mabali ng sinuman sa mesa.Si Eduardo ang lalaking minahal ni Luna. Tumalon siya nang walang pag-aalinlangan at sa loob ng maraming taon, hindi na siya muling nakaahon.At ngayong makikita kung paano patuloy na malamig si Eduardo sa sariling pamangkin, imposibleng sabihing walang hinanakit si Federico. Matagal na niyang tinitiis, ngunit sa puso niya, may bangin na matagal nang nabuo.Ngunit kahit may kinikimkim siyang hinanakit, ano nga ba ang magagawa niya? Wala silang kapangyarihan laban kay Eduardo.At ngayong dumating ito, bilang punong-abala, wala siyang magagawa kundi igalang ang pana
Nang marinig naman ni Regina na pumunta si Eduardo sa pamilya Santos, ni hindi siya nataranta.Alam niyang malapit ang ugnayan nina Ginang Monteverde at ng matandang ginang ng pamilya Santos. Dahil hindi ito makakadalo sa ika-pitumpung kaarawan ng matanda, natural lang na utusan nito si Eduardo na dumalo para sa kanya.Matagal na niyang alam ito.Pero ngayong si Eduardo ay nasa pamilya Santos na, kahit pa utos lamang ito ng Ginang Monteverde, hindi pa rin niya maiwasang makaramdam ng pagkainis.Nang mapansin ni Regina na iniisip ng mga tao na nag-iba na ang relasyon nila ni Eduardo dahil sa pagpunta nito sa pamilya Santos, malamig niyang sinabi:"Matagal nang magkaibigan sina Matandang Ginang Monteverde at Matandang Ginang Santos. Pumunta si Eduardo doon dahil inutusan lang siya ng matanda." aniya.Totoo ngang may mga bali-balita noon na maganda ang relasyon ng pamilya Santos at Monteverde.Ngunit dahil wala nang nakita ang mga tao na ugnayan sa pagitan ng dalawang pamilya nitong mga