Dahan-dahang bumukas ang pinto, itinulak ng sekretarya—at agad siyang natigilan.Nakaupo nang tuwid sa kanyang malapad na upuan ang presidente. At sa kanyang kandungan, may isang babae.Balot siya ng suit ng presidente, ang magulo niyang itim na buhok ay nakasandal sa balikat at leeg nito. Nakasukob ang kanyang mga braso sa lalaki, isang yakap na hindi maikakailang puno ng pagmamahal at pagiging malapit.Hindi naman inosente ang sekretarya.Kahit hindi niya makita ang mukha ng babae, isa lang ang malinaw—hindi basta-basta ang koneksyon nito sa presidente.Tatlong taon na siyang nagtatrabaho sa Beaufort Group, araw-araw niyang dinadala ang mga kontrata para mapirmahan ng presidente. Pero kahit kailan, hindi pa siya nakakita ng kahit sinong babae sa opisina nito. Lalo na ang isang nakaupo sa kandungan nito nang ganito.Napagtanto niyang pinili niya ang pinakamasamang timing para kumatok. Nanlamig ang kanyang mukha at agad siyang napabulalas,"A-Ay, pasensya na po, President… hindi ko al
"Gusto kong makita si mama." Walang kagatul-gatol na sabi ni Anri.Agad bumukas ang pinto. Bago pa man makakilos ang iba, mabilis na nakatakas si Greg.Buong kumpiyansang pumasok si Anri, ang maliit niyang mukha puno ng determinasyon. Pagpasok niya sa silid, nakita niya ang kanyang ina na nakahiga sa kama. Napakunot ang noo niya sa pagtataka."Mama, bakit nakahiga ka na naman?"Pilit na ngumiti si Irina. "Masama lang ang pakiramdam ni mama, baby. Sabihin mo sa akin, kumain ka ba nang maayos?"Agad nagliwanag ang mukha ni Anri. "Oo! Busog na busog ako. Ang saya ko! Ang daming kwento ni Uncle Greg."Sa totoo lang, napapansin niyang hindi na niya gaanong kinamumuhian ang masamang tao at si Uncle Greg. Kung hindi lang dahil sa takot ng kanyang ina kay Alec—at ang galit nito sa kanya—baka tinawag na niya itong Daddy.Bigla siyang umangat at idinampi ang maliliit niyang kamay sa noo ng ina."Mama, may lagnat ka ba? Totoo bang may sakit ka?" tanong niya, puno ng pag-aalala.Mahina ang boses
"Wow! Ang ganda mo, Mama!"Mula sa likuran ni Alec, napasinghap si Anri sa tuwa, sabay palakpak ng maliliit niyang kamay."Ikaw na yata ang pinakamagandang mama sa buong mundo!" bulalas niya nang may paghanga, kumikislap ang mga mata habang patakbong lumapit kay Irina. "Mama, sino bumili ng damit mo? Ang ganda-ganda!"Sandaling natigilan si Irina. Paano niya iyon sasagutin?Saglit siyang tumingin kay Alec, ngunit nang magtagpo ang kanilang mga mata, agad niyang ibinaba ang paningin. Ang totoo, hindi niya kayang itanggi—Sukat na sukat sa kanya ang damit. Ang istilo, ang laki, kahit ang panloob na suot niya—lahat perpekto.Ayaw man niyang aminin, pero… kilalang-kilala siya nito. Sobra."Ikaw, masamang tao! Ikaw ba ang bumili ng damit para kay Mama?" biglang tanong ni Anri kay Alec, nakapamewang na parang munting imbestigador.Ni hindi pa nga nakakapagsalita nang maayos si Irina, pero agad nang nahulaan ng anak niya ang totoo. Matalino. Sobrang talino. Walang duda, namana niya ito rito.
Pinapakain talaga siya nito ng lugaw?Sandaling natigilan si Irina, hindi agad makapag-react. Bago pa niya lubusang maunawaan ang nangyayari, idinikit na ni Alec ang isang maliit na kutsara ng lugaw sa kanyang labi. Wala siyang magawa kundi lunukin ito.Sakto lang ang init ng lugaw—hindi masyadong mainit, hindi rin malamig. Magaan sa panlasa pero malasa. Malambot at makinis ang hiwa ng isda, parang natutunaw sa kanyang dila.Habang dumadaloy ang init ng pagkain sa kanyang sikmura, isang uri ng kaaliwan ang bumalot sa kanya. Sa isang iglap, pakiramdam ni Irina na para silang isang tunay na magkasintahan—dalawang taong matagal nang magkasama, natural na nag-aaruga sa isa't isa.Napangiti siya nang bahagya sa isiping iyon.Ngunit agad ding naglaho ang init sa kanyang dibdib nang mapansin niyang nagtaas ng kilay ang lalaki, saka siya sinamaan ng tingin. Inabot nito ang kanyang payat na braso, marahang pinisil bago malamig na nagsalita."Buto't balat ka. Wala man lang kahit konting laman.
Maya-maya lang, napansin ni Irina na may kakaiba. Matigas ang katawan ng lalaki, hindi pantay ang paghinga, at mainit ang balat—hindi sa paraang nakasanayan niya, kundi parang may lagnat.Mabilis na lumitaw ang pag-aalala sa kanyang mga mata. “Ikaw… anong nangyayari sa’yo?” tanong niya, kinakabahan."‘Wag kang gumalaw," utos nito, may bahid ng pagpipigil sa tinig.Kumunot ang noo ni Irina. "May sakit ka ba? Nilalagnat ka ba? Tatawag ako ng doktor! Hindi kita kayang buhatin mag-isa—"Bigla siyang napatigil. Hindi sumagot si Alec.Sa halip, isang iglap lang, sinipa niya ang kumot palayo, tumayo mula sa kama, at walang anumang saplot na dumaan mismo sa harap niya.Natulala si Irina.Agad na namula ang kanyang mukha.Wala man lang itong alinlangan nang kunin ang tsinelas at isuot iyon—na para bang walang ibang tao sa silid.At parang naramdaman nito ang reaksyon niya, kaya lumingon ito, may bahagyang pangisi sa labi.“Hindi mo pa ba ‘yan nakikita dati?”Lalong uminit ang kanyang mga pisng
Nanatiling malamig ang ekspresyon ni Alec habang nagsalita."Oo. Si Anri man ay bihag ko, pero hindi ko siya maaaring itabi sa akin araw-araw. Inaasahan mo bang itigil ko ang buong buhay ko para lang alagaan ang anak mo? Kaya mo ba akong bayaran para doon?"Napipi si Irina, mahigpit na pinagdikit ang kanyang mga labi."Kaya papasok siya sa kindergarten," dugtong ni Alec, malamig ang boses. "At ang matrikula niya? Ibabawas iyon sa utang mo sa akin. Kapag nabayaran mo na, malaya na kayong mag-ina."Sa likuran nila, halos hindi mapigilan ni Greg ang matawa. Ilang beses na siyang muntik mapasubsob sa kakapigil ng kanyang tawa, pero nagawa niyang magpakatatag.Dahil siya lang ang nakakaalam ng totoo.Sa loob ng anim na taon, walang tigil na hinanap ni Alec si Irina. Hindi siya natulog nang maayos, hindi siya tumigil, sinuyod niya ang bawat sulok ng bansa, sumusunod sa kahit anong bahid ng bakas niya.Para kay Irina, binalewala niya ang kasunduan ng kanilang pamilya at tinapos ang kasal nil
Si Anri ay isang matalim na bata—mabilis matuto at mas mabilis kumilos.Nung nasa kindergarten siya, kapag may naglakas-loob na magsalita ng masama tungkol sa kanyang ina, agad niya itong kakasuhan at pipilitin silang umatras.Ngunit sa pagkakataong ito, pagkatapos ng isa na namang laban, hindi naging ayon sa inaasahan ang lahat. Hindi lang inaway ng guro ang kanyang ina, kundi kinailangan pa nilang magbayad ng malaking multa.Nag-isip sandali si Anri, saka tumingin kay Greg at seryosong nagsabi, "Tito Greg, wag mo na akong tawaging 'little princess.' Hindi ko gusto. Dapat 'little bastard' na lang ang tawag mo sa'kin. Kung madalas ko itong marinig, siguro masasanay ako... at hindi na ako mangbubugbog."Sabi niya ito ng may inosenteng tono, walang kahit kaunting masamang intensyon. Ngunit biglang lumamig ang buong kwarto. Tumaas ang kilay ni Alec at nagmukhang seryoso si Greg.Ibinaling ni Irina ang kanyang ulo pababa, at naramdaman ang kalungkutan. Matapos ang mahabang katahimikan, si
Sinabi ni Irina sa sarili na wala nang halaga.Basta’t makakapag-aral ang anak at mamumuhay ng normal, wala nang ibang mahalaga. Sa pag-iisip na iyon, nakaramdam siya ng kakaibang ginhawa.Pagkaalis ni Alec, nahiga siya sa malawak niyang kama, umikot-ikot ng walang pakialam, nagpapahinga ng parang pusa. Minsan nakahiga, minsan baluktot sa tagiliran.Nang mapagod sa pagpapalipas ng oras, tumayo siya at nagdesisyong maligo. Pagpasok sa banyo, napatigil siya ng sandali.Ang bathtub niya ay sobrang laki. Mas marangya pa kaysa sa anumang nakita niya, mas advanced pa kaysa sa mga nasa mamahaling spa. Hindi lang ito basta bathtub; para na itong personal na hot spring.Habang nilulubog ang katawan sa mainit na tubig, huminga siya ng malalim, naramdaman ang malumanay na pagbuga ng init mula sa ilalim na parang minamasahe ang kanyang balat.Ang pagrerelaks ay dumaloy hanggang sa mga buto niya. Pumikit siya, at sumuko sa tahimik na luho. Ang hindi niya alam—ang hindi niya kayang malaman—ay nasa
“Oh.” Irina’s cheeks flushed slightly, but she didn’t say anything more.Alam niyang ang ganitong klaseng event ay tiyak na maingat na inihanda ng Beaufort Group. Ang kailangan lang niyang gawin ay dumaan. Maliwanag sa kanya ang kanyang papel. Hindi siya magsasalita ng wala sa lugar sa event. Kung kinakailangan, puwede niyang gawing isang magandang palamuti—tahimik na nakaupo sa gilid.Ibinaba ni Irina ang kanyang mga kutsara at mangkok, at sinabi, "Kung wala nang iba, dapat ay maglaan ka ng oras kay Anri. Matagal na kayong hindi naglalaro, at spoiled na siya—hindi na siya nasisiyahan sa mga laro ko. Mahilig na siya sa mga intellectual na laro, yung mga tanging ikaw lang ang makakasabay. Kaya kayo na lang ni Anri ang maglaro. Ako, pupunta lang ako sa desk ko saglit—may mga drafts pa akong kailangang tapusin."Ibinaba ng lalaki ang kanyang mga chopsticks at tinanong, "Talaga bang gusto mo ang trabaho mo nang ganoon na lang?"Pinagkibit ni Irina ang labi, tapos tumango. "Oo naman.""Gaa
Nang makita ni Irina ang lalaking nakatayo sa harap niya, kusa siyang napalinga—kaliwa, kanan, harap, likod.Tama nga ang kutob niya. Lahat ng taong nasa paligid ay tila napatigil sa galaw, napipi, o nanlaki ang mga mata sa gulat.Para bang ang lalaking nakasandal sa pinto ng sasakyan ay si Kamatayan mismo.Pati sina Mari at Queenie na nasa magkabilang gilid niya ay napahinto at napatulala.Makaraan ang ilang segundo, bahagyang tinulak siya ni Mari at pautal na sinabi, “Ah… Mrs. Beaufort, siguro ikaw na ang mauna.”Tumango si Queenie bilang pagsang-ayon, halatang natigilan din.Kagat-labi, dahan-dahang lumapit si Irina kay Alec habang kinakalikot ang mga daliri sa kaba.“Bakit? Hindi ka ba natutuwa na makita ako?” tanong ni Alec, waring walang pakialam, habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Sa likod niya, biglang natahimik ang mga usisero’t nakikining mula sa mga pintuan at bintana. Namutla ang mga mukha nila na parang binuhusan ng malamig na tubig.Hinawakan niya ang pinto ng kots
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho