Bagama’t tinawag siya ng munting bata na "masamang tao" kanina, halata namang mas kumportable na ito sa kanya kaysa noong una silang nagkita.Lumapit si Anri sa tainga ni Alec at pabulong na sinabi, “Dad, narinig kong nagsasalita si Mama habang natutulog kagabi.”Napatigil si Alec.Sa di-maipaliwanag na pakiramdam, agad siyang sumulyap kay Irina, na nakatingin sa kanila nang may pagtataka.Nagpatuloy si Anri, “Sa panaginip niya, sabi ni mama, ayaw daw niya sa’yo. Pero alam ko ang totoo—ibig sabihin nun, gusto ka talaga niya! Sobra!”Napakurap si Alec.Ang batang ‘to!Walang duda, anak nga niya ito. Limang taong gulang pa lang pero para nang may alam sa mga ginagawa ng matatanda. Sobrang kabisado niya ang damdamin ng kanyang ina na nagawa pa niyang magpasabog ng gulo sa lumang bahay ng mga Beaufort—isang matinding hakbang na parang tama sa tatlong ibon gamit ang isang palaso—para ipakita kung sino talaga ang may-ari ng puso ng kanyang ina.Samantala, sa labas ng sasakyan, pinagmamasdan
Alec, completely unfazed by the chaos, remained calm as the car surged forward.Habang si Irina ay umiiyak at nagsisigaw sa takot, siya naman ay walang kahit anong bakas ng pagkabahala.Sa isang braso, hinila niya si Irina palapit sa dibdib niya, at sa kabila, mahigpit niyang kinontrol ang manibela.Malamig ngunit matatag ang kanyang boses nang ibulong niya sa tainga ng babae, bahagyang sumasayad ang labi niya sa balat nito:"Huwag kang matakot. Nandito lang ako. Irelax mo lang ang mga paa mo."Nanginginig pa rin ang katawan ni Irina, pero may kung anong epekto ang boses ni Alec na tila nagpapakalma sa kanya.Unti-unti, nag-atubili siyang huminga nang malalim at lumuwag ang pagkakahawak niya sa sarili.Sa una, hindi pa rin siya naglalakas-loob na dumilat. Pero nang mapansin niyang gumaan at naging kontrolado na ang takbo ng sasakyan—malambot, maayos—bahagya siyang sumilip.Hindi na gumagalaw nang magulo ang paligid niya.At ang lalaking nasa tabi niya—na tila kayang magmaneho gamit la
Si Irina ay napalingon at nakita si Raven."Sir Raver?" Napabulalas siya nang hindi inaasahan. "Anong ginagawa mo rito?"Tumaas ang kilay ni Raven."Ang proyektong ito ay pinapamahalaan ng aming design firm. Bakit? Nandito ka ba bilang kinatawan ng kumpanya mo? Kailan pa nagsimulang ipadala ka ng design department para rito?"Saglit na nag-alinlangan si Irina bago sumagot, "Pasensya na, pero nagbitiw na ako sa trabaho. Nandito ako ngayon para maghanap ng bagong trabaho at nagkataon lang na nasangkot ako sa isyung ito. Ako... ako ang maaaring mag-ayos nito."Sinipat siya ni Raven mula ulo hanggang paa, may bahagyang interes sa kanyang tingin. "Ikaw...?"Tumango si Irina. "Oo."Walang pag-aalinlangan, humarap si Raven sa mga nagtatalong technician at sinabing, "Sige, hayaan nating subukan ng dalagang ito. Gusto kong marinig ang solusyon niya."Pagkatapos, muli niyang tiningnan si Irina.Kakauwi lang niya noong isang linggo, pero kapansin-pansing may nagbago sa kanya. Mas maaliwalas ang
Nakaupo si Irina sa tabi ni Raven sa loob ng sasakyan, walang bakas ng emosyon sa kanyang mukha habang tuluyan niyang binalewala si Queenie. Samantala, si Queenie naman ay halos maubusan ng hininga sa tindi ng galit. Kung pwede lang, gusto na niyang sugurin si Irina at burahin ang nakakainis niyang magandang mukha!Bago pa siya makakilos, hinarangan siya ni Raven, ang boses niya'y punong-puno ng pang-aalipusta."Bakit ka nakatambay dito sa harap ng kumpanya imbes na ginagawa ang trabaho mo?"Mariing tumapak sa sahig si Queenie, halatang inis."Raven!" reklamo niya, halos paawa.Ngunit ni hindi siya tinapunan ng tingin ni Raven. Tuwirang nilagpasan niya ito, saka marahang tumango at magalang na itinuro kay Irina ang daan palabas ng sasakyan, tila isang tunay na ginoo. Walang pag-aalinlangan namang bumaba si Irina.Hindi makapaniwala si Queenie.Habang pinagmamasdan niya ang dalawa na magkasabay na pumasok sa gusali, lalong sumidhi ang kanyang galit. Ang paraan ng pagtingin ni Raven kay
Sa sandaling iyon, hinarap ni Irina si Queenie.May madilim na ekspresyon sa mukha, malamig na tanong ni Irina, "Queenie, ano ba talaga ang gusto mo?"Nakalimutan na ni Queenie kung bakit nagtatawanan ang kanyang mga kasamahan. Sa halip, masungit siyang napangisi at mariing sumagot, "Irina! Akala mo ba na kung iiwasan mo ako ng isang linggo, basta na lang akong titigil? Alam mo ba kung bakit ako nasaktan? Ikaw ang may kasalanan!""Sinadya mong ilagay ang upuan sa likuran ko para matumba ako! Pinaniwala mo akong may mauupuan ako, pero dahil sa ginawa mo, nasaktan ako at kinailangang manatili sa ospital nang dalawang araw. Sinadya mong saktan ako—dapat lang na makulong ka!"Ngunit nanatiling walang reaksyon si Irina. Sa malamig na tinig, sinabi niya, "Kung gano’n, idemanda mo ako."Bahagyang naningkit ang mga mata ni Queenie. "Akala mo hindi ko gagawin?"Pagkasabi niya nito, bigla niyang binago ang tono ng kanyang boses—mula sa galit, naging paawa."Raven! Dumating ka sa tamang oras! Wa
Naalala ni Irina ang mga mali sa disenyo ni Linda noong nakaraang linggo. Ngayon, habang pinapakinggan ang desperadong boses nito sa telepono, hindi na siya nagulat sa naging resulta.Hindi man lang siya lumingon at nagpatuloy sa paglakad palabas. Pero bago pa siya makalabas, pumailanlang ang matinis na sigaw ni Linda mula sa likuran.“Irina! Tumigil ka riyan!”Hindi siya nag-abala pang sumagot.Hindi na siya empleyado ng kumpanyang ito, kaya bakit niya aaksayahin ang oras niya?“Irina! Bingi ka ba?!” Mariing ibinagsak ni Linda ang telepono at nagmamadaling lumapit, ang takong ng sapatos niya’y matinis na tumunog sa sahig. Hinarangan niya si Irina, ang tingin matalim at puno ng galit.Nanlamig ang boses ni Irina. “Lumayo ka.”Wala siyang pasensya para rito. Kailangan niyang makahanap ng trabaho—kaninang umaga lang, sigurado na sana siya, pero nilinlang siya para bumalik dito. Ngayon, wala na naman siyang katiyakan. Hindi pa niya alam kung may bakante pa sa trabahong tinanggihan niya.
Pagkasambit pa lang ni Irina, agad na namutawi ang gulat sa mukha ng lahat sa silid.Isang babaeng hindi naman kapansin-pansin, bihirang magsalita, at dalawang araw pa lang sa trabaho bago masuspinde—ngayon ay sinasabing may paraan siyang ayusin ang sitwasyon?"Irina, huwag kang umastang kung sino dahil lang hinabol ka ni Linda," ani ng design director, puno ng pagdududa ang boses. "Arkitektura ang pinag-uusapan natin dito—huwag kang basta na lang magsalita ng walang basehan."Kalma lang na sinalubong ni Irina ang tingin nito. "May mga kundisyon ako kung ako ang aayos ng problema."Natigilan ang design director.Pagkatapos, humarap siya kay Linda."Linda, may mga file sa computer mo at sa akin na magpapatunay na hindi ko ginalaw ang mga disenyo mo. Sa ngayon, tinutulungan kitang ayusin ang gusot na ‘to—isang malaking pabor para sa'yo. Kaya sabihin mo, ikaw ba ang magbabayad sa akin o ang kumpanya? Kayo na ang bahala magdesisyon."Napalunok si Linda. "A-ano? Gusto mo talaga ng bayad? M
Nang makita si Juancho, agad na kumirot ang sikmura ni Irina sa inis.Sa totoo lang, siya ang dahilan kung bakit tumagal lamang ng dalawang miserableng araw ang pananatili niya sa kumpanyang ito. Dahil sa labis na sigasig ni Juancho, naging tampulan siya ng inggit at poot ng ibang babaeng empleyado. Lalo na si Queenie, na ang selos ay nauwi pa sa pananakot at pisikal na panganib.At lahat ng ito—dahil kay Juancho.Sa paningin ni Irina, wala siyang pinagkaiba kay Duke anim na taon na ang nakalilipas. Isang lalaking puno ng mapanlinlang na karisma, lulong sa kilig ng panghahabol, at labis na predictable sa laro niya pagdating sa kababaihan. Tuwing makakakita siya ng isang babaeng hindi sumusunod sa nakasanayang imahe—isang simpleng hindi pa hinog sa mundo—agad siyang nagiging interesado.Pero tapos na si Irina sa pagiging inosente.Hindi na siya nasusurpresa ng mga lalaking tulad ni Juancho.Kaya habang masigasig itong nakikipag-usap sa kanya, nanatiling walang ekspresyon ang mukha ni I
Nagulat si Queenie at napatigil sa takot.Sabayan nilang lumingon ni Irina at Mari at nakita nila ang isang babae sa edad na limampu, na galit na galit at mabilis na papalapit sa kanila, may mga kamay sa balakang at ang mukha’y pulang-pula sa galit.Agad na sumiksik si Queenie sa likod ni Mari, ang boses niya ay nanginginig at puno ng luha.“Mom, anong ginagawa mo dito? Dalawang araw na! Hindi ka pa ba galit? Halos magutom ako nitong mga nakaraang araw…”Pinigilan niya ang hikbi at ipinutok ang kanyang boses. “Si Mari ang nag-alaga sa’kin, at binigyan ako ulit ng HR ng pagkakataon. Nabalik na ako sa trabaho. Alam kong nagkamali ako, okay? Hindi ba’t oras na para patawarin na ako?”Biglang sumabog ang babae. “Walang kahihiyang bata ka!” Puno ng masakit na mga salitang naglalabas ng galit.Nakatayo si Queenie, hindi makagalaw, hindi makapaniwala sa mga binitiwan na salita ng kanyang ina. “Mom… bakit mo ako sinisigawan ng ganito?”“Boba, nakakahiya ka! Akala mo hindi kita nakikita? Ibiga
"Keep investigating!" Alec's voice turned suddenly cold and ruthless on the other end of the line."Opo, Young Master!" agad na tugon ni Greg.Dagdag pa ni Alec, "Gawin mong pangunahing prioridad ito. Kalimutan mo na muna ang iba.""Nauunawaan ko, Young Master," walang pag-aalinlangang sagot ni Greg.Matapos ang tawag, sandaling napatigil si Alec sa itaas bago bumaba.Sa ibaba, gising na si Irina.Maaga siyang nagising at naglaan ng oras sa kanyang skincare routine. Halos wala nang bakas ng mga pasa sa kanyang mukha na iniwan ni Linda ilang araw na ang nakalipas—yung sapatos na siyang ginamit sa pananakit sa kanya. Gumamit siya ng kaunting langis na bigay ni Queenie, at napakahusay ng epekto nito—walang masangsang na amoy.Nagtapos siya sa isang manipis na patong ng foundation. Ang resulta: mas preskong itsura, mas matingkad ang kanyang natural na ganda.Pagkalabas niya ng banyo, nasalubong niya si Alec na naka-bathrobe.Kahit banayad lang ang kanyang makeup—halos hindi halata—agad it
“Oh.” Irina’s cheeks flushed slightly, but she didn’t say anything more.Alam niyang ang ganitong klaseng event ay tiyak na maingat na inihanda ng Beaufort Group. Ang kailangan lang niyang gawin ay dumaan. Maliwanag sa kanya ang kanyang papel. Hindi siya magsasalita ng wala sa lugar sa event. Kung kinakailangan, puwede niyang gawing isang magandang palamuti—tahimik na nakaupo sa gilid.Ibinaba ni Irina ang kanyang mga kutsara at mangkok, at sinabi, "Kung wala nang iba, dapat ay maglaan ka ng oras kay Anri. Matagal na kayong hindi naglalaro, at spoiled na siya—hindi na siya nasisiyahan sa mga laro ko. Mahilig na siya sa mga intellectual na laro, yung mga tanging ikaw lang ang makakasabay. Kaya kayo na lang ni Anri ang maglaro. Ako, pupunta lang ako sa desk ko saglit—may mga drafts pa akong kailangang tapusin."Ibinaba ng lalaki ang kanyang mga chopsticks at tinanong, "Talaga bang gusto mo ang trabaho mo nang ganoon na lang?"Pinagkibit ni Irina ang labi, tapos tumango. "Oo naman.""Gaa
Nang makita ni Irina ang lalaking nakatayo sa harap niya, kusa siyang napalinga—kaliwa, kanan, harap, likod.Tama nga ang kutob niya. Lahat ng taong nasa paligid ay tila napatigil sa galaw, napipi, o nanlaki ang mga mata sa gulat.Para bang ang lalaking nakasandal sa pinto ng sasakyan ay si Kamatayan mismo.Pati sina Mari at Queenie na nasa magkabilang gilid niya ay napahinto at napatulala.Makaraan ang ilang segundo, bahagyang tinulak siya ni Mari at pautal na sinabi, “Ah… Mrs. Beaufort, siguro ikaw na ang mauna.”Tumango si Queenie bilang pagsang-ayon, halatang natigilan din.Kagat-labi, dahan-dahang lumapit si Irina kay Alec habang kinakalikot ang mga daliri sa kaba.“Bakit? Hindi ka ba natutuwa na makita ako?” tanong ni Alec, waring walang pakialam, habang binubuksan ang pinto ng sasakyan.Sa likod niya, biglang natahimik ang mga usisero’t nakikining mula sa mga pintuan at bintana. Namutla ang mga mukha nila na parang binuhusan ng malamig na tubig.Hinawakan niya ang pinto ng kots
On the other end of the phone, Alexander was so stunned by Alec’s reply that he nearly choked.It took him a long moment to regain his breath.“So,” he finally said, voice tight with disbelief, “you’re planning to make your relationship with Irina public to the entire city?”“It’s already public,” Alec replied calmly.Alec added nonchalantly, “As for the wedding ceremony, I’ll pick another day.”Tumaas ang boses ni Alexander, puno ng hindi pagkakasunduan.“At sa tingin mo ba ang kasal mo—isang napakahalagang kaganapan sa buhay mo—ay hindi nararapat ipabatid sa iyong mga lolo’t lola, tiyahin, at sa akin, lahat tayo sa lumang bahay?”Tahimik na sumagot si Alec, hindi nagmamadali.“Hindi ba’t dinala ko si Irina sa lumang bahay kalahating buwan na ang nakalipas? Ipinaliwanag ko na lahat. Binigay pa nga ng matandang babae ang kanilang pamana—ang yellow wax stone—kay Irina. Dad, nakakalimutan mo na ba bago ka pa mag-seventy?”“Ikaw—!” Si Alexander ay nawalan ng salitang kayang ipagsalita, h
Ang dalagang nasa litrato ay nakangiti nang maliwanag—animo'y sumisikat na araw. Mistulang isang mirasol ang dating niya—punô ng init at liwanag. May mga biloy siya sa magkabilang pisngi, at ang mumunti niyang labi, kulay rosas, ay bahagyang nakabuka, ipinapakita ang pantay-pantay at mapuputing ngipin. Lahat ng iyon ay malinaw na kuha sa larawan.May singkit na talukap si Irina at malalaking matang punô ng damdamin. Kapag siya’y ngumiti, tila walang kamalay-malay sa kasamaan ng mundo—isang inosente at masiglang dalaga.Minsan lang nakita ni Alec ang ganoong ngiti mula kay Irina. Anim na taon na ang nakalilipas, sa isang bihirang sandali ng kapayapaan sa pagitan nila. Dalawa o tatlong araw lang iyon, pero sa panahong ‘yon, ngumiti siya sa kanya nang ganoon katamis.Ngunit sandali lamang ang lahat.Nang akalain ni Alec na may balak si Irina laban sa pamilya ni Zoey, hindi siya nagdalawang-isip—itinaboy niya ito nang walang kahit kapiranggot na awa.Simula noon, hindi na muling bumalik a
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na