Habang nakatayo si Nicholas, hindi makagalaw, si Cassandra—na hindi kalayuan at may mud at dugo pa sa bibig—ay pareho ring naguluhan.Ano kaya ang nakasulat sa liham? Labis siyang nagnanais malaman. Kahit na siya mismo'y nagkasala kay Nicholas, hindi kayang tiisin ni Cassandra ang ideya na magtaksil siya kay Nicholas."Nicholas, sabihin mo sa akin kung anong nakasulat!" sigaw niya, ang boses ay puno ng pag-aalala at inis.Lumingon si Nicholas patungo sa kanya.Sa sandaling iyon, si Irina, na tahimik na nagmamasid, ay kumuha ng lighter na dala niya at kalmadong sinunog ang liham. Habang ang mga apoy ay nilalamon ang papel, nakatingin siya kay Cassandra, na may ngiti sa labi.Lalo pang naging agitated si Cassandra. "Nicholas! Anong isinulat sa iyo ng ina ni Irina?!""Wala!" sabay sagot ni Nicholas."Tinatawanan mo ba ako, Nicholas?!" sigaw ni Cassandra, ang galit ay sumabog.Nanlaki ang mga mata ni Nicholas at sumagot ng matindi, "Baliw ka! Sino bang akala mo'y tinatarayan mo?!""Sayo!"
Sa kabilang linya, ang boses ni Queenie ay may kaunting pag-aalinlangan, may kasamang pagdududa at konting pakiramdam ng inferiority.“Irina… papunta ka na ba sa salo-salo?”Wala nang natirang pabor si Irina kay Queenie. Ang boses niya’y malamig at malayo habang sumagot, “Anong gusto mo?”Nagmumukhang nahirapan si Queenie sa kanyang mga salita.“E... alam ko na hindi mo ako matanggap. At honestly... hindi kita masisisi. Noon... naging masama ako sa'yo. Dapat hindi ko pinakinggan ang pinsan ko. Pinasok niya ang utak ko ng mga pagnanasa at galit. Malaking bahagi nito... inggit.”Huminto siya saglit, at dahan-dahang inamin,“Inggit ako sa iyong kagandahan. Sa iyong kalmado. Sa paraan ng pagtitig ng mga tao sa’yo. Inggit ako sa lahat ng iyon.”Nanatiling malamig ang tono ni Irina.“Ano bang gusto mong sabihin?”“Totoo ako,” sagot ni Queenie, pinipilit ang lahat ng lakas-loob na meron siya. “Hindi na kita sasaktan. Hindi na ako ganoon. Pinapangako ko, tapat ako.”Sa tabi ni Queenie, nakata
Nanatiling tahimik at matatag si Irina sa ilalim ng kumikislap na mga flash ng camera, ang mga mata’y nakatuon kay Yngrid.“Bakit?” tanong niya, mababa ang tinig ngunit matalim—parang ang drama ni Jones ay hindi man lang karapat-dapat pataasan ng boses.Si Yngrid naman, nanginginig sa sobrang galit—galit na halatang ginugol para sa palabas. Nanlaki ang mga mata, hindi makapaniwala.“Irina, ikaw… wala ka na talagang hangganan!” sigaw niya, puno ng pandidiri. “Kaya pala nagkaisa sina Don Pablo at Don Hugo para i-blacklist ka! Kaya pala hindi ka matanggap sa alta-sosyedad anim na taon na ang nakalilipas! Kasi pala—wala ka talagang hiya!”Pagkabigkas pa lang ng mga salitang iyon, sumiklab ang grupo ng mga reporter sa likod ni Irina—parang mga pating na nakaamoy ng dugo. Hindi na nila tinangkang itago ang pananabik habang itinutok ang kanilang mga lente sa namumulang mukha ni Yngrid.Click. Click. Click.Mabilis na sumulyap si Yngrid sa kanila—halatang nagsusumidhing inis ang bumakas sa ka
Si Irina ay lumingon at nakita ang isang lalaki na nakatayo doon.Mukhang pamilyar siya. Pag-isip-isip niya sandali, bigla niyang naalala—siya ang lalaking nabangga niya sa hotel dalawang araw na ang nakakaraan, ang lalaking yumakap sa kanya.At sabay na lang, naisip niya—ang lalaki sa litrato, yung nakatalikod—marahil siya nga iyon.Lumapit ang lalaki sa kanya, ang mga mata niyang mapang-akit ay nagiging makitid, may halong inis, at sinabi, "Kaya ngayon na may nakadikit ka nang makapangyarihan, iiwan mo na ako, ha?"Nagbigay si Irina ng isang maliit na ngiti. "Gusto mo bang makialam?" "Ano'ng ibig mong sabihin?" ang sagot niya, medyo nagalit. "Talaga bang balak mong iwan ako?"Tahimik na umiling si Irina. "Hindi. Gusto ko lang malaman—handa ka ba talagang makialam, kahit anong mangyari? Kasi kapag nagpakita ka na sa mga reporters, wala nang atrasan. Kaya sabihin mo—may mga magulang o anak ka ba?"Tahimik siya.Pagkalipas ng ilang sandali, nagtanong siya, “Irina, anong ibig mong sabi
“Hmm.”Isang salita lamang. Kalmado, mahinahon. Walang kahit isang paggalaw sa kanyang ekspresyon.Sa labas ng banquet hall, bagamat hindi pinapayagan ang mga reporter na makapasok, nakasiksik ang mga ito at nakahanda ang kanilang mga kamera—ang mga lente ay naka-extend na para makuha ang bawat detalye ng drama sa pintuan.Habang nagsis-click sila, nagbubulungan ang mga reporter:“Grabe… talagang kakaiba siya. Seryoso, top-tier. Kahit sina Jewel at Marta—ang reyna ng mga R-rated arthouse films mula sa Country F—hindi kayang maging ganito katahimik sa isang ganitong silid.”“Bakit parang pakiramdam ko ang babaeng ito ay may matagal na plano? Kung ganoon, tiyak na magiging sobrang yaman siya.”“Hala, hala, mag-focus kayo! Ang kailangan natin makita ay kung paano niya haharapin ang lahat ng mga asawa sa loob ng silid. Iyon ang gusto ng tao!”“Huwag muna—tingnan mo mabuti. Hindi ba’t si Ivy ‘yan? Yung film queen na kamakailan lang nagretiro? Huling balita ko, may kakaibang dahilan ng reti
Talaga bang iniisip ni Ivy na sa pamamagitan ng pagtawag ng maraming reporters, magiging pabor siya sa kanya? Na tutulungan siya ng mga ito para durugin si Irina?Oo, iniisip niya iyon. At ang malupit na suporta ni Claire ay nagbigay pa ng lakas-loob kay Ivy.Lalong sumikip ang ngiti ni Ivy, mabagal at puno ng paghamak."Irina, akala mo ba matatag ka? Hindi ikaw ang nag-iisa na kayang magpakita ng kalupitan. Noong nakaraan, ininom ko ang siyamnapung tasa dahil sa’yo. Ngayon—"Lumapit siya kay Irina, ang boses ay mababa at puno ng kasamaan."Isang daan at walumpung tasa ang iinumin mo."Ang mga tao sa paligid ay napahinga ng malalim, nagulat at nabigla."Puting alak. Walang tubig. Walang pahinga.""Wala kang pagpipilian. Ngayon, uminom ka—o mamamatay ka sa pagsubok."Nanatiling kalmado ang boses ni Irina, pero hindi tinatablan ng takot."Kung uminom ako… sapat na ba iyon?""Oo, siyempre." Pumikit si Ivy, tumawa nang may pang-iinsulto. "Ano, nanghihina ka na ba? Tumatakbo na ba ang tako
Si Linda, na nakahawak sa kanyang braso, ay tumayo nang walang imik sandali.Pagkalipas ng ilang segundo, bigla siyang sumigaw, ang boses ay matalim at puno ng akusasyon."Daniel, hindi ba’t sinabi mong tutulungan mo akong pabagsakin ang sinungaling at blackmailer na ito? Ano'ng nangyayari ngayon? Hindi mo ba talaga siya pinapaloko, ha?"Lumingon si Daniel kay Linda na may hindi makapaniwalang mata. "Miss Linda, kung ang ‘sinungaling’ na tinutukoy mo ay ang kaibigan ko, ang tagapagligtas ko, at ang guro ko na si Irina, ngayon pa lang ay aayusin ko na ang lahat!"Walang pasabi, itinataas ni Daniel ang kanyang kamao at tinitigan si Linda nang matalim, ang mga ngipin ay nakangiti ng matindi.Napaatras si Linda, humakbang ng ilang hakbang pabalik. Nangangatog ang boses, tinanong niya, "Daniel, anong ibig mong sabihin? Ano'ng sinasabi mo, kaibigan mo, tagapagligtas mo, guro mo? Tinutukoy mo ba itong bilanggo, blackmailer, at sinungaling na ito?""Wala kang karapatang insultuhin si Irina!"
Natulala si Linda at nawalan ng boses.Sa lahat ng oras na ito, patuloy niyang binabatikos si Irina kay Daniel—sinasabi ang pinakamasasakit na bagay tungkol sa kanya. Ngayon, pinagsisisihan niya ang bawat salitang binitiwan. Tuwing binabanggit niya si Irina, hindi niya ito tinatawag sa tunay na pangalan. Imbes, tinatawag niyang "gold digger," "manloloko," at minsan ay "dating kriminal."Hindi niya akalain na posibleng magkaibigan pala sila ni Irina ni Daniel. At heto siya—nagmumukhang walang pag-aalinlangan sa pagtatanggol kay Irina.Parang sinampal si Linda. Walang nakaka-expect nito. Hindi si Linda, hindi ang mga nanonood, wala ni isa. Ngunit nanatiling kalmado si Irina.Hindi siya mukhang natuwa sa pagtatanggol ni Daniel, ni hindi rin siya nagpasaring o lumaban sa mga tao. Nakatayo lang siya, mahinahon ang ekspresyon.Hindi siya masaya. Hindi rin siya galit.Sa kanyang isipan, nakulong na siya—literal man o hindi—kaya’t bakit pa niya huhubarin ang iba? Lalo na hindi ang tulad ni Da
Juancho was unfazed. “Relax, they’re just a few photos—what’s the big deal? I, Juancho, am not afraid of Young Master.”Pumait ang mukha ni Marco at mariin siyang pinagalitan, “Baka hindi ka natatakot, pero ako takot! At pati na si Irina! Ayokong magkaroon ng maling impresyon si Young Master tungkol sa kanya. Sobrang dami na ng pinagdadaanan niya. Tama na—huwag nang magkuha pa ng mga larawan!”Tinutok ni Juancho ang kamera at tumawa. “Huli na. Nakapagkuha na ako ng ilang set bago mo pa ako napansin. Marco, sobrang higpit mo naman. Tsk.”Sinamaan siya ni Marco ng tingin, hindi makapagsalita.Habang patuloy na kumukuha ng litrato si Juancho, mahinang sinabi sa sarili, “Ang gaganda ng tatlong babaeng 'yan. Paano ko hindi 'yan napansin dati?”Tumawa siya at bumaling kay Marco. “Alam mo, talagang nagiging parang yung mga kasama mong tao. Dati, pag nakikita ko si cousin ng cousin mo—si Miss Queenie—gusto ko nang magsuka. Akala ko, isa lang siyang probinsyanang walang kaalam-alam na nagpapan
Maingat na pinunasan ni Queenie ang maliit na kahon na bakal sa kanyang kamay bago siya nagsalita, medyo nahihiya ang tono.“Ah… medyo luma na ang itsura, pero ang laman nito ay maganda talaga. It’s, uh… rat pup oil.”Nabulunan si Mari sa iniinom niya. “Pfft… ano’ng sabi mo?”Pati si Irina ay tila natigilan.Kumuha pa si Queenie ng isang malaking subo ng maasim na isda, ngumunguya nang mabagal, saka ipinaliwanag, “Gawa ito sa bagong silang na mga daga—yung wala pa talagang balahibo. Ibababad sila sa langis ng linga nang ilang buwan, tapos saka sasalain ang langis.”Hindi makapagsalita si Mari.“Para saan naman ‘yan, ha? Queenie, huwag mong sabihing kaya ka pala mainitin ang ulo, mahilig mang-insulto, at parang reyna kung umasta ay dahil sa kakaibang panlasa mo sa pagkain? Yung iba, toyo, suka, o bawang ang ginagamit pampalasa—ikaw, langis ng daga?!”Hindi naman nagalit si Queenie sa pang-aasar ni Mari.Sanay na kasi siyang wala masyadong kaibigan.Ang pinsan niyang pormal at palaging
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas