Tumingin si Irina sa limang putahe na nasa harap niya, at ang kanyang ngiti ay lalong lumawak habang pinapaliguan siya ng hindi makapaniwalang saya."Grabe, ang bongga naman ng pagkain na 'to... paano ko mauubos lahat ito?" naisip niya, ngunit ang puso niya ay puno ng init.Ang malasakit sa likod ng pagkain ay nagbigay sa kanya ng pakiramdam na siya ay pinahahalagahan sa isang paraang hindi niya inaasahan.Habang bitbit ang takeout, hindi mapigilan ni Irina ang mapangiti habang papunta siya sa staff restaurant. Pagdating sa pinto, aksidenteng nabangga siya kay Duke at sa hindi kailanman nawawala niyang kasama, si Zeus."Aha! May bago ka na bang mayamang manliligaw, Irina?" pabirong tanong ni Duke, sabay akbay sa balikat ni Irina.Tumingin si Irina kay Duke at sumulyap sa kanya ng isang maliwanag na ngiti. Ang ngiti niyang iyon ay kasing liwanag ng araw, puno ng init, at nagbigay ng sorpresa kay Duke.Ito na ang pangalawang pagkakataon na nasilayan ni Duke ang ngiting iyon ni Irina. An
Sa likod ni Irina, nakatayo si Alec, ang titig ay matalim at seryoso.Habang sinampal ni Irina si Zoey, hindi maiwasan ni Greg, na malapit lang, ang makaramdam ng pag-aalala para kay Irina. Ang babaeng ito—paano ba siya naging ganito ka malas?Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Greg nang makita niyang tinampal ni Irina si Zoey, ngunit alam niyang may mga magiging epekto ang pangyayaring ito.Hindi pa rin humuhupa ang galit ni Irina. Si Zoey, hawak ang pisngi at umiiyak, ay tila lalo pang nagpasikò sa galit niya."Zoey, makinig ka sa akin!" Ang boses ni Irina ay malamig at puno ng poot. "Ako pa rin ang legal na asawa ni Alec! Mahalaga ako kay Auntie Amalia at tinitingnan niya ako bilang anak na babae, samantalang ikaw, sa harap niya, wala kang halaga! Alam mo ba, sa huling buwan ng buhay ni Auntie Amalia, sa tingin mo ba papayagan kong mawala ang buong pamilya mo? Hindi mo alam kung ano ang kayang gawin ko!"Ang mga salitang iyon ay puno ng lason, bawat pantig ay may k
Agad na bumagsak si Zoey sa mga braso ni Alec, ang mga mata niyang puno ng luha ay tumingin sa kanya. "Young Master..." ang iyak niya, ang boses ay halos isang bulong.Nakatayo si Irina, hindi makapagsalita, hindi makapaniwala sa nangyayari sa harap niya.Ang titig ni Alec ay malamig, parang matalim na talim ng pangil, habang pinagmumulan ng matinding galit ang kanyang mga mata kay Irina.Sa likod ni Alec ay ang mga nakatatandang miyembro ng mga Beaufort—ang matandang patriarch at matriarch ng pamilya, kasama ang iba pang mga tao na hindi kilala ni Irina. Ngunit may isa siyang pamilyar na mukha sa kanilang kalagitnaan.Si Duke."B-Beaufort... Mr. Beaufort," paika-ika si Irina, halatang nahirapan at kinakabahan. "I... hindi ko sinasadya... Inutusan ako ni Zoey na pumunta sa silid ni auntie. Akala ko... gusto niyang manggulo kay auntie…” ang mga salita niya ay magulo at puno ng pagkalito at takot.Tahimik ang boses ni Alec, ngunit may malamig na tono na hindi pwedeng palampasin. "Inutus
Nakatayo si Irina, nakayuko at hindi makapagsalita.Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag ang sarili kay Alec. Sa kaloob-looban niya, alam niyang ang setup ngayong araw ay planadong-plano ni Zoey, naghihintay na mahulog siya sa kanilang patibong.Wala siyang paraan para ipagtanggol ang sarili. Kahit na subukan niya, hindi siya paniniwalaan ni Alec.Mabilis ang takbo ng kanyang isip, pero nanatili siyang nakatayo, para bang nahirapan siyang gumalaw dulot ng pagkabigla."Kung may mangyaring masama kay Zoey o sa pamilya niya sa hinaharap, hindi ko magdadalawang-isip na dagdagan pa ang listahan ng mga napatay ko," sabi ni Alec ng malamig, ang boses niyang parang matalim na pangil. Lumapit siya, ang mga salitang parang lason na bumabagsak sa kanyang mga tainga."At titiyakin kong mamamatay ka nang masakit."Pagkatapos, tumalikod siya at niyakap si Zoey, hinihila siya palapit habang sabay silang umalis.Ramdam ni Irina ang pagkirot ng kanyang puso, para bang niyuyurakan ito, nagiging isan
Nararamdaman ni Zoey ang matinding pagkakababa sa sarili, at halos maglaho siya sa bisig ni Alec. Bahagya pang nanginginig ang kanyang mga kamay at hindi niya magawang itaas ang kanyang tingin.Samantalang si Alec ay nanatiling kalmado at matatag. Isang bahagyang ngiti ang bumalot sa kanyang mukha habang kaharap ang kanyang lolo, ngunit ang kanyang mga salita ay may halong diin.“Grandpa, buntis si Zoey. Tigilan mo na ang paninigaw sa kanya. Kung magpapatuloy ka, baka matakot ang apo mong nasa sinapupunan niya.”Nanatili lamang si Don Hugo na nakatikom ang labi.Nagpatuloy si Alec, ang kanyang boses ay nanatiling matatag ngunit puno ng determinasyon.“Ang dahilan kung bakit ko siya dinala sa harap ng ospital upang makilala mo ay simple lamang: upang ipaalam sa'yo at bigyan ka ng oras para maghanda. Ang babaeng pinili kong pakasalan sa buhay na ito ay siya.” Hinigpitan niya ang hawak kay Zoey at madiing idineklarang, “Si Zoey.”Ang bigat ng kanyang pananalita ay hindi na iniwan ng puwa
Namula nang husto ang mukha ni Irina, tapos ay nagpalit ito sa kulay asul na parang may sakit habang pilit na hinahanap ang tamang mga salita para sumagot. Tumayo siya nang matagal at nanatiling tahimik, ang mga labi'y magkasamang mahigpit.Wala na ang masigla at inosenteng ngiti na madalas niyang ipakita nitong mga nakaraang araw. Sa halip, ang ekspresyon niya ay bumalik sa dati—malungkot, distansya, at parang siya'y nagkubli sa isang shell ng kalungkutan upang maprotektahan ang sarili mula sa mundo.Para kay Duke, ang itsura niyang iyon ay kaawa-awa.At kaawa-awa nga ang gusto niyang makita sa kanya.May twisted na kasiyahan siyang nararamdaman tuwing nakikita niyang naguguluhan si Irina, ang kanyang pakikibaka ay lantad para sa kanyang kaligayahan. Namumuhay siya sa paghanga sa bawat sandali ng kanyang pagkalugmok, para bang ang sakit ni Irina ay nagdadala ng kakaibang sigla sa mga laro niyang walang saysay.“Nais ko lang sanang malaman,” sabi ni Duke, ang tinig ay puno ng pang-aas
Lumapit si Mrs. Beaufort upang aliwin si Amalia. "Manugang, si Alexander ay nasa ibang bansa pa. Kapag natapos na ang kanyang mga gawain, babalik siya at pakakasalan ka. Pagkatapos ng kasal, magiging opisyal kang manugang namin. Maaari mo bang tawagin akong mom?"Tumingin si Amalia sa matandang babae ng may mga luhang pumapatak sa kanyang mga mata at mahina nitong sinabi, "Mom...""Good," sagot ni Mrs. Beaufort, ang tinig ay malambot at puno ng pagmamahal. "Ingatan mo ang iyong sarili, at gaganda ang iyong kalusugan. Alam kong gagaling ka, tiyak." Hinagkan niya si Amalia ng mahigpit, ibinibigay ang kaunting aliw na kaya niya.Mula sa kanyang kinalalagyan sa labas ng bintana, si Irina, na lihim na naninilip sa loob ng kwarto, ay nakaramdam ng matinding lungkot habang pinapanood ang tagpong iyon.Napakahirap ng pinagdaanan ni Amalia. Noong kabataan niya, pinaniwala siya at ginamit ng iba, kaya napilitan siyang sundan si Alexander, ang panganay na anak ng pamilya Beaufort. Noong una, hin
Tinutukso ng lalaki nang malamig. "Akala mo ba nandito ako?"Tahimik si Irina, hindi alam kung paano sasagot. Wala naman siya sa ganung pag-iisip. Ang naiisip niya ay kung anong plano ng lalaki para sa kanya. Hindi naman siya nagtatangkang tumakas. Nang makita niya kung paano tratuhin ng lalaki ang iba ilang araw na ang nakalipas, alam niyang kahit saan pa siya magtago, mabilis siyang mahahanap ni Alec. Maliban na lang kung magpaplano siya nang maayos. Dahil hindi naman pwedeng tumakas, baka mas mabuti pang harapin niya siya nang direkta. At least kailangan pa siya ni Amalia. Ang unang hakbang ay ayusin ang sitwasyon, tapos saka na lang mag-isip. Ito ang nasa isip ni Irina.Seeing her silence, Alec’s piercing gaze intensified. He spoke again, his voice dripping with disdain. "Playing the innocent, acting all pitiful to earn my trust, and then striking at Xiyue? Your skills in deception are top-notch. Xiyue doesn’t stand a chance against you. All her jealousy toward you is just f
Sumunod si Queenie kay Irina at Mari, ang ulo’y nakayuko, at ang kanyang self-esteem ay nahulog na parang isang sirang coat na hinihila ng hangin.Si Mari, na hindi natatakot magsabi ng opinyon, ay nagmungkahi na pumunta sila sa isang marangyang buffet—999 bawat tao.At sa gulat ni Queenie, hindi man lang kumurap si Irina.Talaga nga, dinala sila roon.Halos 3,000 para sa tatlo—para lang sa lunch.Ang buffet restaurant ay napakalaki. Sa loob, ang dami ng mga putahe ay nakakalito. Mga mamahaling delicacies tulad ng orochi, sea urchin, sashimi, iba't ibang seafood, at pati na ang bird’s nest soup ay nakadisplay ng maganda. Pati ang “ordinaryo” na mga putahe ay may kasamang caviar sushi at spicy pickled fish na kayang magpagising ng patay.Nakatigil si Queenie at Mari sa harap ng pinto, nakabukas ang mga mata, kalahating bukas ang bibig.Hindi pa sila nakapunta sa ganitong klase ng lugar.Samantalang si Irina, kalmado lang.Hindi siya mapili sa pagkain. Lumaki siya na itinuro sa kanya na
“Hindi ko lang talaga gusto ang mga taong katulad mo. Kung hindi kita gusto, wala akong pakialam sa iniisip mo.”Kahit na namumula at nagiging asul ang mukha ni Lina dahil sa hiya, nanatiling kalmado si Irina.Matiyagang hinati ni Irina ang mga gawain sa kanyang mesa at iniabot kay Lina.“Ito ang assignment mo para sa linggong ‘to. Kung may mga tanong ka, huwag mag-atubiling itanong sa’kin.”Hindi nakasagot si Lina.Ngunit bago pa man siya makapagsalita, tumalikod na si Irina at lumabas ng opisina nang hindi lumilingon.Paglabas ni Irina, nagkagulo ang buong opisina.Si Lina ang unang nagsalita, may halong pag-iyak sa boses.“Gusto ba ni Mrs. Beaufort na maghiganti sa’kin?”Mabilis na sumagot si Zian, “Hindi ganyan si Irina!”“Eh bakit hindi niya ininom ang milk tea na binigay ko?” reklamo ni Lina.Suminga si Xavier, isang kasamahan na lalaki. “Bakit naman kailangan niyang inumin ang milk tea mo?”Nagyukay si Yuan, “Ha, nilagyan mo ba ‘yan ng mga petal o kung ano?”Si Zian, ang pinaka
Sa kabilang linya, nag-alinlangan si Mari.“Irina… Mrs. Beaufort... sorry talaga. Hindi ko alam kung sino ka noon. Baka may nasabi akong hindi maganda, at… sana mapatawad mo ako.”Matalim ang boses ni Irina nang sumagot, “Mari! Kailan ka pa natutong utal-utal magsalita?”Hindi nakaimik si Mari. Takot na takot siya! Pero sa totoo lang, may bahid din ng inis sa puso niya para kay Irina.Naawa siya rito noon, nakaramdam pa nga ng simpatya—ni hindi niya alam na asawa pala ito ni Alec. Palihim pala ang pagkatao nito! At dahil doon, parang naramdaman niyang niloko siya.Boss pala ito sa simula pa lang!Maya-maya, lumambot na ang tono ni Irina, pilit inaalo si Mari.“Mari, higit isang buwan na tayong magkasama. Ni minsan, hindi kita narinig na nauutal. Kung hindi mo sasabihin kung ano talagang nangyayari, aakyat ako riyan at kakausapin ka nang harapan.”Agad na nataranta si Mari at napabulalas, “Huwag kang aakyat! Sobrang dami kong ginagawa ngayon! Kailangan ko na talagang bumalik sa trabaho
He was choking too—on his own breath this time. Twice in one morning, Irina had caught him off guard. Who would’ve thought she had such a knack for teasing?Earlier, with just one sentence—“She’s your child too.”—she had shaken him so much, he nearly skipped work altogether.And now? In front of Greg, she leaned in close, naturally resting against him as she fixed his tie.Parang… mag-asawang matagal nang nagsasama. Isang misis na nahuling palabas ang asawa nang medyo magulo ang ayos—at walang pag-aalinlangan, inayos agad ang kuwelyo nito.Napaka-natural ng kilos ni Irina. Parang likas na likas. At sa simpleng sandaling iyon… may kumislot sa loob ni Alec.Bihirang magpakita si Irina ng ganoong lambing. At si Alec—bihira ring hayaang maramdaman sa sarili na siya ay asawa nito. Pero ang munting pagbabagong ito… mas matindi ang epekto kaysa inaasahan niya.Para sa isang lalaking nakapatay na ng buhay, nanatiling kalmado kahit sa gitna ng kaguluhan… ito ang nagpapabilis ng tibok ng puso n
Nang mapansing sandaling natigilan ang lalaki, biglang narealize ni Irina na baka nagmistulang nanliligaw siya sa sinabi niya kanina.Muli siyang namula sa hiya.Ngunit hindi na pinansin pa iyon ng lalaki. Tumayo ito at nagsabing, “Male-late na tayo—kailangan na nating umalis.”Tumango si Irina. “Sige.”Hinawakan nilang dalawa ang kamay ni Anri, at sabay-sabay silang lumabas ng bahay—isang pamilyang magkasama.Sa likuran nila, napabuntong-hininga nang magaan sina Yaya Nelly at Gina.Mahinang bulong ni Yaya Nelly, “Napakabait talaga ni Madam. At kahit tahimik lang si Sir, ni minsan hindi siya naging masama sa amin bilang mga kasambahay. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit may mga tao pa ring nagpapakalat ng masasamang tsismis tungkol sa kanya online. Kung alam ko lang kung sino, baka harapin ko pa sila.”“Hindi na kailangan iyon, Yaya Nelly,” sagot ni Gina nang kalmado. “Kanina lang ng umaga, binura na lahat ng mga public post. Kapag bumabalik si Sir, agad na inaayos ang lahat.”La
Her kiss was still clumsy—awkward and hesitant. She pressed her lips to his several times, unsure what to do next, pausing often, her mind stalling like a short-circuited wire.She was utterly lost.Her uncertainty made Alec nearly lose his patience.With a swift motion, he pulled her back with one arm and cradled the back of her head with the other, forcing her to look up at him. His tone turned cold.“Stupid,” he snapped.Pinagtitinginan siya ni Irina, medyo nabigla.“Matagal na kitang tinuturuan, at hindi mo pa rin kayang humalik nang maayos?” tanong niya.Bahagyang bumuka ang labi ni Irina, walang masabi. Paano niya ipagtatanggol ang sarili?Kasalanan ba niya?Tuwing lumalapit si Alec sa kanya, hindi naman talaga pagtuturo ang nangyayari—pinapalakas siya ni Alec. Bawat pagkakataon, hindi lang niya kinukuha ang kanyang hininga; pati na ang kanyang mga isip. Nagiging blangko ang utak niya, at sumusunod na lang siya sa kanyang gabay, walang kakayahang matutunan ang anuman.Kailan pa
“Irina! Wala kang utang na loob! May konsensiya ka pa ba?” galit na sigaw ni Zoey mula sa kabilang linya. “Sinalo ka ng mga magulang ko at inalagaan ng halos walong taon, tapos ganito ang isusukli mo? Pag-aawayin mo pa sila?”Kahit pa si Alec ang napangasawa ni Irina, hindi siya natatakot dito.Pumunta siya ng Kyoto kasama ang kanyang lolo para sa gamutan nito, at hindi siya umalis sa tabi nito kahit isang araw. Sa panahong ‘yon, nasaksihan niya kung gaano kalalim ang koneksyon ng kanyang lolo sa mga makapangyarihan sa kapitolyo.Doon niya lubusang naunawaan kung bakit mataas ang pagtingin sa kanya sa syudad—kung bakit pati si Alec ay nagbibigay-galang sa kanya.Hindi pinalalaki ang sinasabi tungkol sa impluwensiya ng kanyang lolo. Konektado ito sa mga pinakamaimpluwensyang tao sa buong bansa.At dahil doon, wala siyang dahilan para matakot kay Irina—kahit pa napangasawa nito ang isang diyos.Samantala, kalmadong naglinis ng lalamunan si Irina bago tumugon sa mahinahon ngunit matigas
Sa kabilang linya, hindi na pinilit pa ni Cassandra na itago ang kanyang pagkabigo."Lahat ng kasalanan ni Irina! Kung hindi dahil sa kanya, hindi kami mag-aaway ng iyong ama ng ganito!"Napblink si Zoey."Wait… talagang nagbuno kayo?""Oo!" sagot ni Cassandra nang walang pag-aalinlangan.Pumait ang mukha ni Zoey, at tumaas ang tono ng kanyang boses."Si Irina! Ang kasuklam-suklam na babaeng iyon!"Ibinaba niya ang telepono nang walang salitang sinabi, ang kanyang mga kamao ay nakakumpol ng husto, ang mga daliri ay namumuti.Kung si Irina ay nasa harap niya noon, malamang na talagang susubukan niyang sirain ito.Walang pag-aalinlangan, tinawagan niya ang numero ni Irina.Samantala, sa isang ganap na ibang mundo...Mahimbing pa ring natutulog si Irina, mahigpit na niyayakap ni Alec.Ang emosyonal na bigat ng mga nakaraang araw ay sa wakas ay nagsimulang magpakita ng epekto. Kagabi, siya ay umiyak, ngumiti, bumagsak, at niyakap ng mahigpit ng lalaking minamahal niya.At ngayon, sa kauna
Nang gabing iyon, habang mahimbing na natutulog si Irina sa mga braso ni Alec—wala ni isang panaginip, tanging katahimikan—si Zoey, malayo sa Kyoto, ay umiiyak hanggang madaling araw.Pagdapo ng umaga, magaspang na ang kanyang boses, namumugto ang mga mata, at ang mga itim na bilog sa ilalim ng kanyang maputlang mukha ay nagbigay-diin sa kanyang pagod na hitsura. Nang dumating ang mga doktor sa ospital para sa kanilang mga routine check-up kay Don Pablo, nagulat sila sa nakita nilang hitsura ni Zoey.Isa sa mga batang babae na intern ay halos mapaiyak sa nakakatakot na itsura ni Zoey.Nakatayo si Zoey doon, ang mga mata'y malabo at walang buhay, parang ang liwanag sa kanya ay naubos na.Matapos magtapos ang pagsusuri ng mga doktor kay Don Pablo at kumpirmahin na wala nang seryosong kondisyon, tahimik nilang iniwan ang silid. Ang hangin sa loob ng ward ay naging mabigat at tahimik.Pagkatapos, nilapitan ni Zoey ang kama ng matanda at tumayo sa tabi nito.“Lolo…” mahina niyang sambit. A