Chapter 112

SERENE

Naramdaman kong may humawi ng buhok ko at inipit iyon sa tainga ko kaya naman dahan-dahan kong idinilat ang mata ko at kaagad akong napangiti nang bumungad sa'kin ang mukha ni Kazimir.

"Did I wake you up?" he whispered.

Umiling ako at saka humalukipkip. "No, mababaw lang talaga ang tulog ko. Ikaw? You should sleep, na kay Yohan naman si Saira."

Ngumiti si Kazimir at humikab. Isinandal niya ang ulo niya sa balikat ko. "I can't find the position that I want."

"How about now?" tanong ko.

He softly chuckled and nodded his head. "Much better kaya lang hindi ka makakatulog—"

"Don't worry about me. Ikaw naman matulog ngayon, palagi ka na lang nagaalala para sa'kin, let me worry about you this time, Kazimir," putol ko sa kaniyang sasabihin.

"You sounded like you're going to leave," natatawang usal niya.

"Baliw, saan naman ako pupunta?" naguguluhang tanong ko.

Kazimir just shrugged his shoulders at hindi na siya muling nagsalita. Napatitig ako sa bintanang na sa tabi ko.

Biglang sumagi