Chapter 6. NIGHTMARE

Ginevra

Just as expected, this young man never leave.

“I want to sleep,” I said, nag-unat pa ako ng mga kamay sabay hikab upang ipakita sa kanya na inaantok na ‘ko.

“Okay,” sabi nito na tumayo sa pagkakaupo. Kanina pa kami rito sa dining table and now exactly 10 pm according to the wall clock.

Naglakad si Alexander patungo sa pintuan ng silid ko and he opened it to enter. Napakunot-noo ako dahil sa ginagawa nitong pagmamatyag sa aking silid. I followed him, baka kung ano pa ang gawin nito sa aking silid. He is hard to predict honestly.

“Ano na naman ba ang tinitingin-tingin mo sa silid ko?” masungit ko tanong.

“Nothing. You go to sleep,” malamig nitong sagot.

“What about you? Hindi ka pa ba uuwi?”

“Dito ako matutulog.”

Nanlaki ang mga mata ko sa tugon niya. I can’t believe na makakasama ko siya sa magdamag, “You can’t stay here.”

“I can’t leave you.”

Wow! Sounds romantic from a handsome young man like him. I almost forgot that he abducted me in my own place. Puwede sana siya