Chapter Four: Tease!

Magkasalubong ang kilay at tila umuusok ang ilong ni Kane, habang siya’y naglalakad sa hallway. Nang isauli sakaniya ang kaniyang bag ay halos maatake siya sa gulat, dahil sa mga ipis na nagsilabasan nang buksan niya ito. 

“May araw ka ring kupal ka,” mahina niyang wika habang naglalakad. 

"Kane!" Malapit na siya sa classroom nang mapahinto siya at nilingon ang tumawag sakaniya. 

Nang makalapit ito sakaniya, nakilala niya kaagad. Siya si Teng na nagpakilala noong isinauli nito ang bag niya. “Kung inutusan ka ng amo mong iyon, sabihin mo wala akong oras makipaglaro sakaniya,” wika niya’t hindi ‘man lang pinagsalita si Teng at agad na siyang pumasok sakanilang classroom. 

“Shit, I can’t talk to her,” Teng uttered as he walked away. 

Sa classroom nang makapasok si Kane, “Good morning, today's quiz put your bags down. I don't want to see anything on your table,” saad ng guro nila. 

Gumawa ng ingay ang pagkilos ng mga estudyante nnag kumuha sila ng ballpen bago ibaba ang kanilang mga bag. Ganoon din nang nagbigay ang kanilang guro ng sagutang papel. 

Dahil nakapag-review naman si Kane ay mabilis niya lang natapos ang quiz sa paghahanap lamang ng mga keywords sa mga tanong. 

PAGKATAPOS ng quiz, sa mga sumunod na subjects ay diskusyon ang naging ganap sa klase. Sumapit ang break time at agad na lumabas si Kane sa classroom at naisip hanapin si Kiane. 

Nagka-ideya siyang huwag na lamang lubayan si Kiane upang kahit papaano’y ma-buwiset nya si Gabriel. She’s friendless, but ain’t a loser. Iyon nga lang ay mahina siya gumanti sa pisikalan, kaya dadaanin niya sa paraan ng pang-iinis pabalik. 

"Kane!" Hindi na siya gumugol pa ng oras para hanapin si Kiane dahil siya na mismo ang lumapit sakaniya. It's Kiane.

 "Ako na dapat ang pumupunta sa room mo,” wika niya nang makalapit siya kay Kane. 

"Eh nauuna naman akong lumalabas sa 'yo," ani Kane. Nagtuloy sa paglalakad ang dalawa sa corridor. Papunta sila sa cafeteria para mag-merienda pagkatapos ng dalawang oras nilang klase. 

Sakanilang pagpasok sa cafeteria agad na iginala ni Kane ang kaniyang paningin, dahil umasa itong makikita sila ni Gabriel na siya namang hindi nito magugustuhan. 

“I think it’ll be a good day,” Kane said as they fell in line. 

“Kasi wala si Gab dito ‘no?” sumunod na sabi ni Kiane. Tumango lang naman si Kane bilng sagot. 

Naka-order na sila’t pinanghila pa ni Kiane ng upuan si Kane nang mailapag ang kaniyang pagkain sa ibabaw ng lamesa. "Salamat," saad niya.

"You’re welcome!” nakangiting sagot sakaniya ni Kiane.

Magaan naman ang loob ni Kane pagdating kay Kiane, at gano’n din naman sakaniya si Kiane. For Kiane there’s something he can’t explain why he want to be near this girl. “Kung wala kang ginagawa, may tambayan kami sa likod ng gym, pwede kang mag-stay at magpalipas ng oras doon,” aniya.

“Tambayan saan doon? E, stock room lang naman iyong nandoon,” wika naman ni Kane bago muling kumagat sa burger niya. 

“We renovated it, we also put some furnitures. Nagawa naming parang sala ang isang iyon,” pagku-kuwento naman ni Kiane. 

“Let me in with you, when Gab is in there huh?” said Kane. Alam niyang maiinis si Gabriel kung malalaman nitong nakadikit pa rin siya kay Kiane. 

“Ayos lang kung iyon ang pakay mo sa pagsama sa akin, pero sana iyong asaran niyo ni Gab huwag mong masyadong seryosohin,” sagot naman ni Kiane. Bigla itong napatingin sa likuran, kaya’t pati si Kane ay napalingon naman. 

And here comes Gabriel and Teng walking towards them. "Seriously, Kiane? Mas pipiliin mong maging kasama itong babaeng ‘to kaysa sa amin?” bungad na pagwiwika ni Gabriel. Naupo ito sa tabi ni Kiane, habang si Teng naman ang nasa tabi ni Kane. 

"Remember me? I’m Teng," tinitigan lamang ni Kane ang kamay niya nang ayain niya itong makipag-kamayan, at agad namang ibinaba iyon ni Teng nang makaramdam na ayaw niya.

"Oh, ano namang bagong pakulo ngayon?” tanong ni Kane saka matiim na tumitig kay Gabriel.

“How’s my surprise, brat?” Gabriel replied to Kane. Nakipagtitigan din ito sakaniya na tila ba walang balak magpatalo. 

“Am I really the brat here? You seem to be mistaken,” Kane commented. Parang nanonood na naman ng sine sina Kiane at Teng nang magsimulang mag-usap ang dalawa na tila ba parang sila lang ang nakaupo roon. 

“Anyway, may I know why you are still with us? Akala ko ba Kiane pinalayo mo na ‘to? Hindi ba’t iyon ang sinabi mo?” sabi pa ni Gabriel. He lost at the staring competition. 

“Bago ko sinabi iyan, I said I want her in our circle,” sagot naman ni Kiane. 

Gabriel laughed and said, “No she can’t be.” 

“If you don’t want me, then don’t. I came for Kiane not for you,” Kane said, “at sa feeling close na ‘to.” She’s referring to Teng who always tried to talk to her.  Tahimik lang naman si Teng at hindi na nakisali sa sagutan. 

"Since, nandito naman na sila, mauuna nako Kiane ah? Have fun with your friends, we can still catch up anytime naman,” wika pa nya saka ito tumayo at dinampot ang kaniyang bag. 

"Hindi mo naman kailangang umalis. You can stay,” sabi naman ni Kiane at hinawakan pa  siya nito sa braso. 

“Hayaan mo na siyang umalis kung aalis siya, nandito naman kami,” sabat naman ni Gabriel.

“May klase rin ako nyan, we’ll just see each other around!” ani Kane saka inalis ang pagkakahawak ni Kiane sakaniyang braso. Isinukbit na niya ang kaniyang bag sa balikat niya saka naglakad palabas ng cafeteria. 

“You know, Kiane? I can’t agree with you if you want her in our circle,” Gabriel said when she was gone. 

“E, hindi naman kasi kailangan ng pagpayag mo , Gab. Mukhang si Kiane lang talaga ang gusto niyang kaibiganin. Ako nga ‘di niya kinakausap,” wika naman ni Teng. 

“I’ll make her regret sticking with you, Kiane. I made a surprise for her,” said Gabriel, flashing a grin. 

“What?! Ano na naman bang gagawin mo, Gab? Hindi mo ba narinig yung sinabi niya? She came for me, stop meddling with our friendship and leave us alone,” wika naman ni Kiane at may galit sakaniyang tono. Tumayo na rin siya at iniwan ang dalawa sa cafeteria.

“Hindi naman siguro in love si Kiane ‘di ba?” sabi naman ni Teng. 

Natawa naman si Gabriel sa sinabi niya. “That will be dangerous for our youngest.” 

NAPAHINTO si Kane sa pinto nang mapansing nakatingin ang mga kaklase niya sakaniya. Hindi pa naman siya huli para sa klase, ngunit bakit gano’n nalang kalagkit ang kanilang mga tingin sakaniya? Hindi siya naging komportable do’n, ngunit dumiretso nalang siya sakaniyang pwesto sa likod at naupo nalang doon. Nang iangat ang kaniyang tingin ay walang nagbago sa paligid, nakatingin pa rin silang lahat sakaniya.  “Ano ba’ng problema niyo?” kaniyang tanong, dahil nawi-wirduhan siya sa nangyayari. 

"Hilain mo na, James" sabi ng babaeng katapat niya.

She was so confused and embarrassed when all of a sudden, she was wet and stinky because the liquid came down and poured at her. Hindi niya iyon napansin, dahil naka-pokus siya sa mga tinginan ng mga kaklase niya kanina, na ngayo’y pinagtatawanan siya. 

"Saan ka pupunta, Ms. Talens?" Tanong ng next subject teacher nila na nakasalubong niya, ngunit hindi na siya nag-abalang lumingon pa, dahil paniguradong magtatanong naman ito sa klase kung ano ang nangyari. 

Hiyang-hiya si Kane na naglalakad sa corridor mabuti nalang at may klase, walang nagkalat na estudyante at walang makakakita sakaniya. Habang naglalakad ay isang tao lang ang sinusumpa niya ngayon sa isipan niya, si Gabriel. 

"Aray!" Napahawak siya sa sakaniyang ulo at napatigil sa paglalakad nang may magbato ng matigas na bagay mula sa likod. 

"Maalat ba yung patis?" Sa inis niya’y imbis na sagutin ang tanong ng taong ito ay ay agad niyang hinubad ang kaniyang sapatos sakaniyang kaliwang paa at ibinato iyon sakaniya, hindi nakalag naman ito kaya hinubad at ibinato ang isa pa, pero hindi pa rin niya natamaan si Gabriel.

"Stop throwing things on me,” wika ni Gabriel saka ito lumapit sakaniya. 

“I knew it, you negotiated with my classmates. Ang lungkot siguro ng buhay mo’no? Kaya mo ginagawa ‘to,” saad naman ni Kane. 

“Things will be better if you stop sticking with our youngest,” Gabriel said. 

“Why would I do that? You’re really childish, gagawin mo talaga ‘to as if I’m stealing Kiane from you,” wika niya. 

“So what? Am I wrong?” he said, crossing his arms across his chest. 

Tinulak naman ni Kane ito palayo at sinabing, “Our friendship is ours alone, mind yours.” Pagkatapos ay tumuloy na siya sa paglalakad patungong parking lot, para makauwi na’t ayusin ang sarili, dahil may klase pa siyang babalikan. 

When she came to parking lot, that’s when she realized she totally forgot to pick up her shoes. Naka-paa paa siyang sumakay sa raider niya. May sapatos pa naman siyang naitabi, kaya mayroon pa siyang magagamit pabalik ng school. Sinindihan na niya ang makina ng raider niya saka ito minaneho. Pagkatapos magpaalam at payagan ng guwardiya, nakalabas na siya ng campus at nag-maneho naman pauwi. 

IPINARKING ni Kane ang kaniyang raider sakanilang bakuran, saka ito nagmadaling pumasok sakanilang bahay. 

Nang makapasok ay napahinto siya nang maabutan ang kaniyang ama na may hawak na bote ng beer. Kapansin-pansin ding marami na uitong nainom, dahil sa mga boteng walang laman na nakatambak sa mesang nasa harap niya. 

“Ang aga niyo na namang umiinom, Papa,” wika niya, saka pinulot isa-isa ang mga walang lamang bote ng beer. 

“Wala kang pakialam, saka bakit ka ba nandito? Ba-bakit ka pa umuwi,” sagot naman ng kaniyang ama. 

Hindi naman na pinansin ni Kane ang naging sagot niya. Nagpatuloy siya sa paglilinis, pagkatapos ay nagbihis nang muli para makabalik na sa eskwelahan. 

Hindi na bago ang pananalita sakaniya ng kaniyang ama. Mula noong namatay ang ina niya’y naging gano’n na ang pakikitungo nito sakaniya sa rasong parehas nilang pinaghahawakan. Ano ‘man ang kaniyang mga naririnig ay pikit mata nalang niyang tinatanggap. 

Nang makabihis ay nagpaalam pa rin siya sakaniyang ama na nakahiga’t nakaidlip na sa kalasingan. Paglabas ng bahay, palapit palang siya sa kaniyang raider nang matanaw na niya ang kahon na nakapaibabaw sa silya nito. 

Nagmadali siyang lapitan ito. Kane took the box and before opening it she roamed her eyes around to check if the person who left it was watching her, but no one’s around. 

Walang ibang laman ang kahon na iyong kun’di isang manikang may nakadikit na sticky note sa noo. Hindi na inalis ni Kane ang nakadikit at binasa na lamang iyon. 

‘Where did you get your surname?’ Tanong na nakasulat dito. 

“What a senseless question, malamang sa mga mag- Teka, sandali? naalala ko, naiiba pala ang apilyedo ko kay Papa ganun rin kay Mama,” wika niya na tila kausap ang nagpadala n’on sakaniya. 

Saan nga ba? 

Sa kawalan ng ideya at umusbong na kuryosidad sakaniyang isipan ay napatitig siya sa manika. Alam niya kung sino ang posibleng nagpadala nito sakaniya, at malamang nasa kanila rin ang kasagutan sa tanong. 

Kane, again, was now being ignorant of the things about her. Mayamaya pa, sa inis ay ibinato niya ang manika sakanilang bakuran, saka ito nagmadaling umalis.

They know how to trick her, so they surely know every detail about her.