Janine POV
Palabas na ako nang company na aking pinapasukan nang marinig ko na may tumatawag sa aking celphone. Kaagad ko iyon dinukot sa aking bag at nakita kong sino ang tumatawag 'Mahal Rigor'. Mabilis kong sinagot iyon ng makitang si Rigor ang tumatawag.
"Hello"
"Hello, Mahal!” may halong excitement ang tono ni Rigor nang marinig ko ang sinabi niya sa kabilang linya.
"Umuwi ka nang maaga. Kakain tayo sa labas." sambit nito.
"Oo mahal, ang totoo tatawagan pa nga kita, para sabihin na magkita tayo doon sa paboritong kong fast food chain."
"Mahal may sasabihin ako sa---" Bigla na lamang naputol ang tawag ni Rigor may sasabihin siya ang pagkakarinig ko, ano naman kaya iyon? Nagkibit balikat na lamang ako.
Natanggap ko ang text nito. Binasa ko iyon.
"Mahal magkita tayo." Sinabi nito ang isang sikat na fast food chain kung saan kami magkikita.
Muling tumunog ang celphone ko may text ulit si Rigor.
"May sasabihin ako sayo." Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. Kung kaya't tinanong ko ito kung ano iyon.
Hindi niya ito sinabi kung ano basta ang gusto niya ay personal sabihin sa akin.
***
”Talaga?" Halos napatingin sa akin ang ibang kasabayan namin na kumakain sa naturang fast food chain ng magsalita ako. Napatakip na lamang ako ng bibig at impit na napa-tili dahil sa magandang balita ni Rigor. Nalaman kong natanggap na ito sa trabahong kanyang ini-applyan.
Iyon pala ang surpresa nitong sasabihin.
"Sa susunod ako na ulit mang-tetreat sayo." Inakbayan niya ako, tiningala ko siya, namula ang aking mga pisngi nang kindatan ako nito.
"Teka kinilig na naman yung mahal ko. Namumula na naman ang mukha mo." Nangingiting sabi nito. Hinawakan ko ang magkabila kong pisngi. Nararamdaman ko nga ang pag-init nito. Ganoon palagi ako sa tuwing kikindatan niya o kaya ay tititigan ng seryoso.
Aaminin kong kahit magkasama na kami sa bahay ay hindi ko pa rin maalis ang kiligin sa mga ginagawa niya sa mga paghalik niya. Ganoon siguro kapag talagang mahal na mahal mo siya. Araw-araw ay kinikilig ka.
Napangiti ako sa aking iniisip.
Pagkatapos namin kumain, tulad ng sinabi ko ay dumiretso kami sa grocery para mamili na ilang mga kailangan sa bahay, like instant noodle, kape at iba pa. Pagkatapos namin mamili ay dumiretso na kami sa bording house na aming inuupahan.
Kaagad kong isinalansan ang mga napamili namin. Ang sarap talaga sa pakiramdam kapag kumpleto ang stock mo. Naparami ang nabili namin dahil malaki ang nasahod ko ngayon, ibinigay na kasi sa amin ang insentive ngayong buwan. Sobra-sobra pa ang perang natira. Bayad na lahat ng bayarin. Kinuha ko sa aking bag ang aking wallet. Kinuha ko ang isang libo at iniabot iyon kay Rigor.
"Anu yan?” nakatingin si Rigor sa hawak kong pera na ini-aabot ko.
"Pang medical mo yan, alam kong medical na ang aasikasuhin mo bukas."
Hindi nito iyon kinuha, bagkus ay nagtanong kung may savings na ako.
"Oo. Nakakuha na ako para sa savings natin."
May savings card kami pareho. Ang laman noon ay para sa future namin. Kahit ako lang nitong mga nakaraan ang solong nagtatrabaho, never kong ipinagalaw sa kanya ang savings nito. Meron naman akong sinasahod at iyon ang hinahati namin. Hindi naman siya humihingi, hindi naman kasi siya magastos na lalaki. Basta may stock na pagkain ay ayos na sa kanya, hindi na nito kailangan ng pera.
Tumayo ito sa kinauupuan at umikot sa aking likuran. Naramdaman ko ang pagyakap nito. Idinantay nito ang kanyang ulo sa aking balikat.
"Itago mo na yan. Libre naman ang medical sa company na napasukan ko."
"Kahit na, panggastos mo rin ito."
Ipinihit niya akong paharap sa kanya. Paano kung ayaw ko ng ganyan at may gusto akong iba.
I rolled my eyes, natawa siya sa ginawa kong iyon.
Alam ko na ang ibig niyang ipahiwatig. Kaya lumayo ako sa kanya. Kaagad niya akong hinigit sa baywang kaya bahagya akong napatili.
Hinampas ko siya sa kanyang balikat at pinanlakihan ng mata sa ginawa niya. Ngunit wala iyon sa kanya mas lalo pa niyang pinagdikit ang aming katawan, pagkatapos ay idinampi nito ang kanyang mga labi sa akin. Marahan niyang hinahalikan ang aking mga labi. Sinabayan ko ang kanyang ginagawa. Parang walang buto ang aking mga paa, dahil unti-unti itong nanlalambot, pakiramdam ko ay babagsak ako sa sahig, kung hindi niya ako hawak.
Mas lalo pang lumalim ang kanyang mga halik.
I heard a moaned between our kisses.
Nakakalasing, hindi ko mapigilang hindi mag-init sa ginagawa niya.
Unti-unti niya akong iginiya papasok sa kwarto namin habang patuloy na hinahalikan.
He closed the door. Then he pulled me on the bed. Mabilis ang bawat kilos niya.
Mabilis niyang inalis ang lahat ng kasuotan ko ganun rin ang sa kanya. He kissed my lips down to my neck. I automatically arched my back ng maramdaman ang kanyang bibig sa aking dibdib, habang ang isang kamay ang minamasahe ang kabila kong dibdib.
Maya-maya pa'y ibinaba nito ang halik sa aking kaselanan. Muli akong napaigtad sa kanyang ginawa. Halos ganito palagi ang kanyang ginagawa kapag nandito kami sa ganitong senaryo, ngunit kapag ginagawa niya ito sa akin parang laging bago iyon sa akin. Kumbaga ay hindi nakakasawa at hahanap hanapin mo talaga. Ganito pa rin kaya kami kasabik kapag bumuo na kami ng pamilya?. Iyon ang naitanong ko sa aking sarili habang nasa ganoong senaryo kami.
Napakagat ako sa ibabang labi nang maramdaman ang pagpasok niya sa akin. He bite my ear. Alam kong nanggigigil siya. Dahan-dahan siyang gumalaw sa aking ibabaw. Maya-maya pa'y bumilis na iyon.
"Mahal, I'm coming." sambit nito sa namamaos na tono.
"Me too."
We both moaned. Nang marating namin parehas ang kasukdulan. He gasped an air before we kiss.
Matagal kaming tahimik na mag-kayakap habang tinatanggal ang pagod.
"What if gumawa na tayo nang baby?”Tiningala ko siya pagkasabi ko noon.
Bahagya siyang lumayo para makita ang mukha ko.
"Gusto mo na ba?" kuryoso nitong tanong. Ngumiti ako, hinihintay ko kung anong susunod niyang sasabihin.
"So gusto mo na nga?” nangingiti nitong tanong.
Hindi ako sumagot. Nagulat na lang ako ng bigla itong pumaibabaw sa akin.
"Teka anong ginagawa mo?”gulat kong tanong
"Hindi ba't gusto mong magka-baby na tayo? Kaya gagawa na tayo ngayon." Walang preno nitong pananalita.
Tinulak ko siya. At nagkunwaring nainis.
"Baliw ka talaga!”Natatawa naman ito sa naging reaksyon ko.
"Nagbibiro lang ako."
Inaamin ko medyo kinabahan ako sa sinabi niya. Iyong totoo ay hindi pa ako handa para magkapamilya. May oras na gusto ko na. Ngunit naiisip ko kung ano ang magiging reaksyon ng mga magulang ko. Alam kong magagalit sila at isa pa ni hindi nila alam na nagsasama na kami ni Rigor, alam kong magiging masama sa kanila si Rigor kapag nalaman nila na ibinahay niya na ko.
"Mahal" nawala ang pag-iisip ko nang tinawag ako ni Rigor.
"Bakit parang ang lalim ng iniisip mo?" Napansin niya pala iyon. Hindi ako nagsalita.
"Nagugutom ako mahal." Naalarma ako ng sinabi niya iyon. Oo nga, kailangan ko magluto, nawala na iyong kinain namin kanina. Parehas kaming nakaramdam ng gutom.
Bumangon ako sa higaan at nagbihis, wala akong pakealam kahit nasa harapan ako ni Rigor na walang suot na kahit ano. Kumportable na kami sa ganoon. Wala na kaming itinatago sa isa't isa. Ang lahat ay nakita niya na sa akin. Nahawakan at natikman, bahagya akong kinilabutan ng sumagi sa isip ko ang salitang natikman pero iyon naman talaga ang totoo.
Nauna na akong lumabas, habang siya ay nakabalandra pa rin ang hubad na katawan sa higaan.
Janine POV Pagkarating ko, galing trabaho napansin ko na tila malalim ang iniisip ni Rigor, kaya hindi na ako nagdalawang isip na tanungin siya kung anong nangyari. "Mahal, may problema ka ba?” tila nagulat pa siya nang magsalita ako. Matagal siya bago nakasagot, nakita ko ang pagbuntong hininga niya. "Mahal?” muling tawag ko. Bakas na bakas sa mukha nito ang pag-iisip. "May problema sa bahay." walang buhay nitong sagot. "Bakit? Anong problema sa inyo?" nag-aalalang tanong ko. "Pina-check up ni mama si papa, masama daw kasi ang pakiramdam ni papa." "Ganun. Anong sabi ng doctor?" "Kailangan daw i-confine si papa." Natigilan ako at nalungkot sa narinig kay Rigor, hindi man niya sabihin alam ko na namomroblema siya sa financial. Tiningnan niya ako at nginitian, alam kong pilit na ngiti iyon dahil pinipilit niya na hindi ipadama sa akin ang nararamdaman niya. Umupo ako sa tabi niya, hinawakan ko ang kanyang kamay ay ipinatong sa ibabaw ng aki
Janine POV "Talagang lalo kayong blooming sa araw-araw ma'am, iba talaga kapag may boyfriend." Napatingin ako kay Liezel nang marinig ko ulit ang sinabi niya noon. Inirapan ko ito. Minsan napapansin kong masyado na itong pakialamera, ang lahat na lang ay napupuna niya. Tumayo ako at nagtungo sa restroom. Pinasadahan ko ang aking mukha sa malaking salamin nito. Ang totoo ay may pinag-iba nga ang awra ko. Nagtataka rin ako, dati ay hindi ako mahilig sa make-up. Pero nitong nagdaang araw ay malimit ang pagbili ko ng mga pampaganda. Hindi ako palaayos, sa face powder ay okay na ako, ngunit ngayon, araw - araw akong may make-up kapag pumapasok sa office. Gusto kong maganda palagi ako at presentable sa paningin ng ibang tao, lalo na kay Rigor. Nagre-touch muna ako bago lumabas ng restroom, inayos ko ang aking damit at umikot pa para makita ang aking likuran ko saka ako tuluyang lumabas. Sa ngayon ay kailangan ko munang tumutok sa marami kong gawain sa trabaho. Ayoko
Janine POV Halos na late na ako sa pagpasok sa office ngayong araw. Pakiramdam ko kasi ay napakabigat nang buo kong katawan. Hindi ko na naabutan si Rigor, marahil ay nakaalis na ito. Maaga kasi ang pasok niya five thirty pa lang nang umaga ay umaalis na siya nang bahay. Ayaw niya akong naiistorbo ang tulog kaya siya na lamang ang naghahanda nang kanyang agahan at baon. Nakita ko na lamang ang inihanda niyang pagkain sa mesa. Pakiramdam ko ay napakabigat ng talukap nang aking mata. Dahilan siguro iyon nang hindi ko maayos na tulog kagabi. Magdamag akong gising, hindi ako makatulog dahil sa sobrang pag-iisip. I still can't quite get over the fact that I'm pregnant. Iyon palagi ang gumugulo sa isipan ko. Ano nang mangyayari ngayong nalaman ko na buntis na ako. Bago pumasok ay hindi ko pa rin kinalimutan ang mag-ayos, ayoko na magmukha akong losyang. Ngunit hindi naitago ng make-up ko ang malaking itim sa gilid ng mata ko. Late na ako ng ten minutes bago nak
Janine POV Pinauuwi na ako ni ma'am sa bahay para doon mas makapagpahinga. Ipahahatid niya raw ako sa sasakyan. Ngunit tumanggi ako. Nagpumilit akong bumalik sa kumpanya, masyado pang maaga at marami pa akong magagawa. At isa pa maayos naman ang pakiramdam ko, nakatulog ako nang kaunti sa clinic kanina, marahil ay kulang lang ako sa tulog kaya ako hinimatay. Hindi na ako napilit ni ma'am na umuwi ng bahay, magkasabay kaming bumalik sa office sakay sa kanyang sasakyan. Habang nasa daan ay sinasabi niya sa akin ang mga tagubilin ng doctor na dapat kong gawin. Isa na roon ang huwag ma-stress. Ibinigay rin niya sa akin ang mga gamot na inireseta ng doctor, karamihan doon ay vitamins para sa amin ni baby. Normal lamang daw ang pagsusuka, dala daw iyon ng pagbubuntis, marami daw magiging pagbabago sa akin during my pregnancy, isa na ang pag-ayaw sa ibang mga pagkain. Ang pagbabago ng pang-amoy sa halip na mabango sa pang-amoy nang iba ay mabaho naman iyon para sa akin.
Janine POV "Yes.”Nagtilian ang mga kababaihan, samantalang ang mga kalalakihan ay nagsisigawan."Kiss, kiss.." Tudyo nang mga ito. Kahit na nakakaramdam ako ng hiya ay hinayaan ko pa rin si Rigor na halikan ako sa harapan nilang lahat. He kissed me, a kiss that full of love. Kung maari lang hindi na matapos ang araw na ito ay ayoko nang matapos. Sobrang saya, lahat nang bumabagabag sa aking kalooban ay nabura. "I love you misis Esguerra." he said after we kiss.I chuckled. "Excuse me, hindi pa po tayo naikakasal Mr. Rigor Esguerra, remember kaka-proposed mo pa lang. Saka mo na ko tawaging ganyan kapag kasal na tayo." Pinisil ko ang kanyang ilong na ikinatawa nito. Hindi ko alintana ang mga tao sa paligid namin. "Bakit? Ikakasal na din naman tayo kaya, pwede na kitang tawagin sa apelyido ko. Depende na lang kung uurong ka. Pero hindi mangyayari yun dahil akin ka lang Miss. Janine Mhae Santos. Akin ka lang." He kissed me again a torrid kiss. Dah
Janine POV "Anong sabi mo?!.”Tanong ulit nang inay sa kabilang linya. "Magpapakasal na po kami ni Rigor. Buntis po ako." Matagal nanahimik ang nanay bago nakapagsalita. "Ang sabihin mo sa boyfriend mo ay umuwi dito at kausapin ang iyong ama." Pinutol ko na ang tawag, parang hindi ko na kayang makipag-usap kay nanay. Sobrang kaba pa rin nang dibdib ko. Tumingin ako kay Rigor na nasa aking harapan. Siya ang nagsabi sa akin na tumawag ako sa aking ina para sabihin ang pagdadalang tao ko. Ngunit hindi ko iyon magawang ibalita sa kanya nang may galak dahil ramdam ko at alam ko na mali ang mga pangyayari, mas una akong nabuntis kaysa magpakasal. Alam kong gusto pa rin ni nanay na magpakasal muna ako bago gumawa nang magiging anak. Iyon kasi ang kinalakihan nila, at tama naman iyon, mali ang mabuntis nang walang basbas nang Diyos o nang simbahan, pero wala na akong magagawa, para sa akin ay pakakasalan naman ako ni Rigor at parang ganoon na rin iyon. Ngunit sa mata nang i
Janine POV "Wala na naman tayong magagawa. Nandyan na yan, kaya ang pakiusap ko lang sayo na magawan mo nang paraan para maikasal kayo. At saka kung maari lang isama mo ang iyong magulang para mapag-usapan kayo nang maayos." Tahimik lamang ako sa tabi ni Rigor habang pinapakinggan ang mga sinasabi ni Tatay. Seryoso ang bawat pananalita nito. Tinatago nito ang kanyang nararamdaman pero nakikita ko ang pagpipigil nito nang emosyon. Ibang iba si Tatay, mas istrikto siya kay nanay, pero hindi tulad ni nanay, hindi siya nagsasalita nang maikasasakit nang kalooban nang sino man. Kahit na may hinanakit siya sa tao ay hindi niya ito ipinapakita. Kapag wala na ang taong pinaghihinakitan niya ay saka niya ibubuhos kay nanay ang mga nararamdaman niya. Ang galit na gusto niyang ilabas. Kailangan niya iyon gawin dahil sa karamdaman niya. May sakit siya sa puso at kapag hindi niya nailabas ang kanyang kinikimkim na sama nang loob ay baka atakihin siya. Pero mas pinipili niyang i
3rd Person POV Sino nga ba hindi pangarap na maikasal?. Ang maikasal sa lalaking pinakamamahal mo. Ang magsuot nang puting gown at belo habang naglalakad papuntang altar. Kung saan sa dulo noon ay naghihintay ang taong pinakamamahal mo. Kasabay nang musikang malumanay na sumasabay sa bawat mong hakbang. Habang ang oras ay nasa inyo lamang dalawa. At ang mga mata nyo ay nakatitig lamang sa isa't isa. Ang atensyon nang mga tao ay pawang sa inyo lamang rin dalawa. Hindi ba't ang sarap sa pakiramdam?. Ang saya'y walang paglagyan. Dahil sa wakas ang pagiisang dibdib ninyong dalawa ay masasaksihan rin ng lahat. Hindi lamang sa mata nang madla. Kung hindi, lalong lalo na sa mata nang Panginoon.Preparasyon bago ang kasal.. Nakatingin si Janine sa isang napakagandang white gown. Ang totoo ay itong ang pinapangarap niyang suotin. Ngunit sa halaga nito ay hindi nila kakayanin. Narinig pa nito ang sinabi nang kanyang magiging biyenan. "Balae mas okay siguro kung mag-h