KABANATA 6

KABANATA 6

"Madam!" Dali daling hinila ni Analyn patayo sa kama ang kanyang amo at sabay bitaw sa hawak nitong frying pan.

The two individuals stood frozen, their eyes fixed on the man lying motionless on the bed. His restraints seemed to be holding him in place.

Kagat labing hinila siya palayo ni Analyn sa kama kung asan ang lalaki sa hawak ng kanyang kamay ay isang malaking coat, at katapos ginawa ng niya ay pinatong nito sa balikat nito ang kanyang kanina pang hawak na coat.

"Wala na tayong oras, Halika na"

Kusa siyang sumunod sa kasambahay at sa unang pag kakataon ay naka tapak siya mula sa labas ng kuwarto.

The housemaid pulled her along, her bare feet making soft padding sounds on the floor. She clutched the edge of her coat tightly, her eyes scanning the dimly lit hallway. The air was thick with silence, and she felt a shiver run down her spine. Where was the maid taking her? The hallway seemed to stretch on forever, with doors leading off to either side.

Huminto sila sa isang malaking hagdan.

Hindi mawala sa isip ni Luna ang nangyari kung hindi dumating si Analyn baka mangyari na naman ang kinakatakutan niya, mukhang nawala lang ng malay si Gov na ayos dahil baka isisi pa siya na siya ang pumatay rito.

"Saan tayo pupunta?" mariing tanong ng dalaga, kapansin pansin na tahimik ang Mansyon at buti nalang wala pang nakaka alam na nakalabas siya sa kuwarto, wala pang mga naka itim na nagpunta sa kanya at harangan ang daraan nito.

Analyn squeezed her grip tighter and stared at her.

Puno nang takot at determinasyon ang mga mata nito.

"Itatakas kita Madam" Na gulantang si Luna sa sinabi nito, makaka uwi na siya! pero paano?

baka ibalik rin siya ulit dito.

"A-analyn pa—" pinutol niya ang sinabi nito, "Wag kayong mag alala kami bahala" pag tiyak nito.

Sabay silang bumaba sa hagdan, habang pababa ay pansin ni Luna ang kagandahan nito, dahil nga ngayon lang siya nakalabas sa kuwarto bago ito sa kanyang mga paningin.

Pagkarating nila sa baba nakasalubong ang isa ring kasambahay pero hindi iyon si Lucinda, nag senyasahan ang dalawa.

Nanood lang ang dalaga sa mga pangyayari, halatang naka plano na ito.

"Tara Madam" saad ni Analyn at nag mamadaling naglakad ito, bumilis rin ang lakad ng dalaga dahil sa naging galaw nito.

Nagpunta sila sa pintuan binuksan niya ito sa tapat ng pintuan ay may naka paradang kotse dito.

Dali dali silang pumunta roon.

The housemaid led the woman into the car first, and she followed, her movements fluid. As she closed the car door behind her, her gaze met the front of the vehicle, "Tara na Ate Lucinda"

"Anong ibig sabihin nito Analyn? Makakauwi na ako?" nagkaroon nang kaunting saya sa bosses ni Luna nang makita si Lucinda.

Lucinda stepped on the gas, and the car surged forward, its wheels responding to her touch on the accelerator.

"Opo Madam, basta kami na ang bahala sa lahat"

"P-paano yung mga guards na nakita ko sa labas non?"

She glanced out the car window, and their eyes scanned the surroundings. To her surprise, the bodyguards who were supposed to be stationed outside were nowhere to be seen. A shiver ran down her spine as a sense of unease crept in. Where had the guards gone? And why?

"Knock out sila Madam"

"Anong ibig mong sabihin?"

anong knock out naman?

"Yung nakita mo na isang katulong kanina sila yung nag babantay sa kanila sa isang kuwarto sa baba, andoon lahat sila" sabi ni Analyn.

"Anong ginagawa nila doon?"

"Nilagay namin lahat sila don, binigyan namin sila ng sleeping pills, habang wala pa kanina si Sir ay inumpisahan na namin, tumigil kang kami nung dumating siya mabuti nalang at hindi niya napansin na halos wala ang ibang nagbabantay" pag papaliwanag nito.

"Plano niyo na ito?"

Luna couldn't help but feel overwhelmed with gratitude as she realized how many kind-hearted individuals had helped her escape. Tears pricked at the corners of her eyes as she thought about the strangers who had risked their own safety to aid her. The woman driving the car glanced at her, a small smile on her face, as if she knew exactly what Luna was thinking. Luna's grip on her coat loosened slightly, replaced by a sense of wonder and appreciation for the kindness of these unknown heroes.

"Opo Madam" The young woman pulled Analyn into a tight, desperate hug, as if holding onto her for dear life. Analyn's arms wrapped around her, returning the embrace with equal fervor. In that moment, words were unnecessary.

"Maraming Salamat Analyn. . . Lucinda" tinignan niya si Lucinda at nginitian ito, binalik rin nito ang ngiti ng dalaga.

Bumitaw sila sa isa't isa at doon ay napansin ni Luna ang mga na dadaanang mga matataas na puno.

Hacienda. . . Dinala siya ng lalaki sa isa sa mga Velasquez Haciendas ng lugar.

"Malapit na tayo" saad ni Lucinda habang nagmamaneho.

As they drove past the large gate in front of the car, Luna felt a mix of emotions - relief, excitement, and a hint of uncertainty. They had finally escaped the mansion, but what lay ahead was unknown. The woman's steady hands on the wheel and her focused gaze reassured her that they were in good hands. The gate disappeared from view as they sped away, leaving behind the oppressive atmosphere of the mansion. Now, the open road stretched out before them, full of possibilities.

Biglang pumasok sa isip ng dalaga, paano nga pala sila? ang mga tumulong sa kanya makatakas? baka pagbalik nila ay bigyan sila nang matinding parusa.

Baka rin ay mawalan sila ng trabaho dahil sa kanya?

"Analyn paano kayo kanyan?"

buong pag aalala ng dalaga.

Inayos ni Analyn ang pagkakaupo at tinignan siya nito.

"po?"

"Anong mangyayari sa inyo? kapag nalaman niyang tinulungan niyo ako"

The housemaid smiled weakly, a mixture of relief and anxiety still etched on her face. Her eyes sparkled with a hint of triumph, knowing they had made it out of the mansion safely. Despite the uncertainty of their future, her smile hinted at a glimmer of hope. She glanced at the woman driving, her expression softening into one of gratitude and admiration.

"Wag kayong mag alala, walang mangyayari sa amin, Kilala namin si Governor wala siyang gagawin na kahit ano sa amin"

"Sigurado ka? n-natatakot ako para sa inyo Analyn"

The maid edged closer and gently took the young woman's hand, saying softly, "Maniwala sa akin Madam"

Her voice was filled with emotion

Nakahinga nang maluwag ang dalaga at tumango tango, binitawan ng katulong ang pagkakahawak dito.

Napatingin muli si Luna sa madilip na kalsada at pansing hindi ang lugar papunta sa kanyang bayan, kundi sa terminal. ng mga bus

Napansin ni Lucinda ang amo luma sa salamin at siya na ang nag salita, "Wag kayo mag alala Madam idadala ka po namin kung saan ka magiging ligtas"

Napatingin nito sa kanya at balik sa labas, pansin nito sa medyo kalayuan may nakatayong isang pigura nang babae.

May mga tao rin na may dala dalang bag at gamit.

Mga nakaparadang bus at ang iba ay papaalis na.

Parang pamilyar ang nakikita ni Luna ngayon sa malayuan at hindi siya nagkakamali.

"J-joy?"

___

Good evening readers! sinipag si Author!

Once a week may update na tayo:)

See you guys in KABANATA 7!