KABANATA 5
NAKAHIGA si Luna sa kama nang bumukas ang pintuan ng kuwarto at pumasok si Analyn na may dalang pagkain. Naabutan nang kasambahay na gising ang dalaga mulat ang mga mata nakatingin sa taas nang pader, tulala. Lumipas ang dalawang araw nang gasahain siya ng lalaki simula non ay hindi ito namamalagi sa kanyang kuwarto, hindi niya lubos ma isip yung nangyari sa kanya. "Madam" tawag ni Analyn habang papalapit, pinatong nito ang pagkain sa lamesa kung saan na sa gilid. Hindi sumagot si Luna sa naging pag tawag ni Analyn sa kanya. Nag Proceso parin ang mga nangyari sa kanya, Oo at hindi niya tanggap ang ginagawa nito, dahil malaking parte sa kanyang sarili ang kinuha nito, ang gumalaw sa kanya ay isang kilalang politiko dito sa kanilang sa Zambales, isang mayamang binata na kaya siyang kontrolin, natawa nalang si Luna sa kanyang isipan, nagawa na nga ng binata na ikulong siya sa Mansyon nito sa tingin ba non ay hindi siya magagalaw nito, nasa palad siya neto at hindi niya alam paano makawala sa rehas nito. "Kain na po kayo" Tinulungan siya ni Analyn tumayo sa pagkakahiga at nilagyan ng unan ang likod nito para maging suporta niya sa pag upo sa kama, inayos nito ang kumot sa dalaga. "Andito narin yung pain killers Madam, para mawala ang sakit ng katawan mo" Tumayo ang kasambahay at kinuha ang kaninang pinatong na pagkain, hawak ang isang maliit na lalagyan na may lamang ulam na sopas ay sinimulang pakainin nito ang kanyang amo. Umupo ito sa isang maliit na upuan sa gilid ng kama. Tahimik si Luna sa pagtugon sa pagkain, ganito na ang naging ruta ng dalawa siya ang nagpapakain dito, matamlay at wala kasi itong ganang kumain, masakit rin ang katawan nito, nang sa umagang nangyari ang pag gahasa nang lalaki sa kanya ay agaran namang binigyan siya nito ng gamot, na pain killers, doon nagsimula ang pangangalaga ni Analyn sa kanya. "Last na to Madam" Muli isang subo ng sopas, binaba ng kasambahay ang hawak na pinggan kasama ang kutsara doon ay tumayo siya para ilagay kanina kung saan ito at kinuha naman nito ang isang basong tubig kasama ang isang gamot, lumapit ito sa siya na ang nag bukas ng gamot at inabot ito, hindi na siya umupo pa kundi ay tinabi niya ito sa isang gilid. Kinuha nu Luna ang tubig at gamot at ininom iyon. Napangiti si Analyn at kinuha ang baso sa amo, tumalikod ito at inayos ang pinagkainan. "Balik nalang po ako Madam, ibaba ko muna ito at bili lang po ako saglit" Paalam nito, hinayaan niya muna na ganon ang amo, naka upo sa kama. Naglakad paalis si Analyn dala ang pinagkainan nang amo, sabay sara sa pintuan. Pagkasara nang pintuan ay parang wala sariling tinanggal ni Luna ang nakatakip na kumot sa kanya at sabay baba sa kanyang paa. She felt the cold floor beneath her feet as she stepped down from the bed, then walked towards the bedroom window. The scene transforms with the morning light. She stood gazing out the window, her eyes fixed on the imposing gate that stood at the entrance of the property. The gate, still grand and ornate, now gleamed in the warm morning sunlight. The men dressed in black, likely security personnel, stood attentively on either side of the gate, their faces visible in the daylight. In the young woman's mind, a sense of desperation washed over her as she gazed out at the gate and the men standing guard. She felt trapped, like there was no escape from her circumstances. The imposing gate and the vigilant men seemed to symbolize her confinement, reinforcing the feeling that she was under constant surveillance. Her thoughts were consumed by the weight of her situation, and she wondered if freedom was nothing more than a distant dream. As she stood there, lost in thought, a mix of fear and resignation swirled within her. Was she truly trapped, or was there still a glimmer of hope she could cling to? She remained frozen in place, her gaze still fixed on the scene outside the window, her mind a thousand miles away. The sound of the door opening behind her didn't seem to register, and she didn't flinch or turn around. It was as if she was lost in her thoughts, oblivious to the presence that had just entered the room. "Madam" si Analyn. Dahan dahan siyang lumingon dito, walang emosyon ang kanyang mukha, blangko lamang. Agad siya nitong linapitan, hinawakan ang dalawa nitong kamay bakas ang kasiyahan dito. "Kamusta pakiramdam mo Madam?" Kumurap si Luna parang doon lang bumalik siya sa ulirat sa naging tanong nito. "A-analyn" The darkness of the night enveloped the room, and the young woman lay motionless in bed, her eyes gently closed as she sought refuge in sleep. The soft moonlight filtering through the window cast a silvery glow on her serene face, illuminating the gentle rise and fall of her chest with each breath. The bedding was rumpled, a testament to her restless thoughts before finally surrendering to exhaustion. A strand of hair had fallen across her forehead, and her lips were slightly parted, releasing a soft, peaceful breath. The room was quiet, save for the distant sounds of the night outside—the occasional hoot of an owl or the rustle of leaves in the breeze. In this moment, she seemed lost in a world of dreams, far removed from the weight of her reality. Yet, even in the stillness of sleep, a hint of tension lingered in the faint furrow between her brows. Tapos narin siyang kumain at mag hilamos, wala narin siyang ganang gumalaw galaw pa at napag desisyon nitong matulog na. Sa kaligitnaan nang himbing na tulog ng dalaga ay bumukas ang pintuan ng kuwarto, napa mulat siya nag mga mata at labis ang kanyang takot nang makita kung sino iyon. Napatayo siya sa pagkakahiga at mariing tinakpan ang sarili sa kumot "G-gov" puno ng takot at pangamba ang kanyang bosses habang nakatingin sa binata na papalapit sa kanya. The fear in her eyes was palpable as she gazed at the man approaching her. Her heart racing, she felt an overwhelming urge to turn and run, to find a place to hide where he couldn't reach her. Her legs trembled beneath her, as if ready to sprint at any moment, but her body seemed frozen in place, unable to move as the man drew closer and closer. The sound of his footsteps echoed in her mind, heightening her sense of dread. Would she be able to escape, or would he catch up to her? The fear paralyzed her, leaving her trapped in a moment of sheer terror. The man's face was flushed, a clear sign of intoxication, yet he was still dressed in his business attire, giving off a stark contrast between his professional appearance and his current state. His eyes seemed glazed, and his movements slightly unsteady, as if he was struggling to maintain his balance. Despite his drunkenness, he continued to approach her, his strides slow and deliberate. The sight of him sent a shiver down her spine, and her fear intensified. "No!" sumigaw siya nang hilain nito ang kumot sa kanyang katawan. She let out a startled scream as the man roughly pulled the blanket off her, leaving her exposed in her nightclothes. The sudden chill of the air on her skin only added to her fear and discomfort. She felt vulnerable and trapped, with the man's intoxicated gaze roaming over her. Her instincts screamed at her to protect herself, to get away from him as fast as she could. With a surge of adrenaline, she scrambled to get out of his reach, her heart pounding in her chest. She fell onto the bed as the young man yanked her right leg, pulling her off balance. She landed with a soft thud, her body trembling with fear. Tears began to well up in her eyes as she realized she was at his mercy. Panic set in, and her sobs grew louder as she tried to pull her leg free, but his grip was firm. The sound of her own frightened whimpers filled the air, and she felt a wave of desperation wash over her. She was trapped, and she didn't know how to escape. Enrique was about to kiss her. . . When . . . . THUD!! The man crumpled onto the bed, the mattress absorbing the impact of his fall. The bed creaked slightly under his weight, and he lay motionless, the sound of his labored breathing the only indication that he was still alive. "A-a-analyn" The woman stood frozen, her hand still gripping the frying pan, her eyes fixed on the man with a mix of fear and relief.KABANATA 135 YEARS LATER."Kieran, anak wag ka magalaw" turan ni Luna, habang inaayos ang damit nang anak.Narito ang mag ina sa sa kanyang kuwarto at binibihisan ang mga anak bago ito umalis para mag trabaho."Maaa, I want to play" reklamo nito habang nakatingin sa pintuan, nauna na kasing bihisan ang ka-kambal nito at ngayon ay nasa kanyang Nana Bern na."Eto na" Natapos nitong bihisan ay agad itong umalis at pumunta narin kung saan ang kapatid at lola nito.Bumugtong hininga nalang ang dalaga at inayos ang napag suotan nang mga anak at nilagay ito sa isang lalagyan sa tabi nang kama.Kinuha nito katapos ang sling bag nito at lumabas mula sa kuwarto.Naglakad ito papunta sa sala kung saan naglalaro sa sahig ang dalawa, habang si Tita Bernadette ay nakaupo mula sa upuan pinapanood ang dalawa."Tita una na po ako" tawag atensyon ni Luna, "Ingat ka anak" She sat down to soothe her two playing children, giving each a gentle kiss on the forehead. As she smiled warmly at them, their fac
KABANATA 124 MONTHS LATER"Eto na hinahanap mo" nilapag ni Joy ang dalang pinggan na puno nang mga Strawberry, naki usap kasi ang dalagang si Luna na sana ang kaibigan ang kumuha mula sa kusina dahil tinatamad na raw itong tumayo pa.Wala rin nagawa ang kaibigan dahil buntis ito at maya maya rin naman ay aalis narin sila."Salamat bebs" ngiting sabi ni Luna at kinuha ang isang pirasong strawberry mula sa nilapagan na lamesa nang kaibigan."Dalian mo na at darating na niyan si Jojo" utag ni Joy at umalis sa sala upang puntahan ang Tita nito sa kuwarto, tulog pa kasi ito.8:00am nang umaga ay gising na ang tatlo dahil ngayong araw ay magpapatingin ni Luna sa OBGYN nito, nag pa schedule na kasi ito para sa pag pa-check up nito at si Joy na ang kumausap rito nang nakaraang araw.Luna reached for the plate again, where the strawberries lay. As she bit into one, she noticed something unexpected, another tiny strawberry nestled inside the first one!"Wow, a strawberry within a strawberry!"
KABANATA 11"Kamusta mga anak?" salubong sa kanila ni Tita Bern ng makarating sila sa bahay nang 4:00 ng tanghali.Napag desisyon ng dalawa na wag munang umuwi at maglakad lakad muna.Nahihiya rin kasing iharapan ni Luna ang sarili sa Tita nang kaibigan katapos malaman nitong buntis ito, dagdag pasanin lamang sila ng kanyang magiging anak.Nag bago ang isip nang dalaga na mag hirap sa Ginang na si Tita Bernadette.Napag usapan narin kasi nang dalawa habang magkasama sa isang Park kung saan nila inubos ang oras bago umuwi na, Mas mabuting mag trabaho muna ang Dalaga na si Luna sa pag trabaho habang maaga pa ang pag bubuntis nito para makapag ipon siya sa kanyang panganganak at pag pa-check up nito sa Hospital.Sguro ay kakausapin nila si Manang Joanna na kung pwedeng mag trabaho muna ang dalaga kahit anim o limang buwan lang, habang si Freya Joy naman ay nag aaral.Dala Dala parin nila ang plastic laman ng pinag gamitan na PT na linabas ng kaibigan sa bag nito.Tinanggal niya ang laman
KABANATA 10 THREE WEEKS LATER. "Oyy Hindi kapa ba tatayo diyan?" dahang dahang minulat ni Luna ang mga mata nang narinig nito ang bosses nang kaibigan mula sa loob ng kuwarto. Tumalikod si Luna mula sa pagkaharap sa puwesto nang kaibigan kung saan ito nakatayo sa gilid nang kama. Nakaharap siya ngayon sa pader ng kuwarto, pinikit ulit ang mga mata, ayaw niyang tumayo sa pagkakahiga tinatamad ito at parang walang gana mag galaw galaw, gusto lamang nito matulog ng buong araw. "Luna tanghali na hindi kapa tatayo diyan? aalis na ako may lakad pa ako" She settled onto the bed, where she had just been lying down moments before, and her eyes closed. The familiar comfort of the mattress cradled her body, and the quiet of the room wrapped around her. With her eyes shut, she let out a soft sigh, feeling the weight of her thoughts slowly lift. Dahan dahan niya muling minulat ang mga mata, "Gusto kong matulog" inaantok na saad niya. Her heavy-lidded eyes gazed at her friend stand
KABANATA 9"Aba sino naman itong magandang dalaga na ito"Napatingin si Luna sa isang babae na palabas mula sa harap nang tindahan kung saan binaba ang mga gulay at prutas na kanila na hinatid na si Joseph sa tapat nito.May suot itong apron, mapayat ang madungis ang mukha dahil sguro dahil sa mga ginagawa nito."Magandang Umaga po" Pag galang na bati ni Luna.Lumapit ang babae sa lalaking nag aayos nang mga dala nila, saglit lang niya itong tinignan at binalik ang tingin sa dalaga, maliwalas ang ngiti nito sa kanya.Sa kabilang banda naman ay si Joseph ay kausap pa ang isang lalaki mula sa gilid nang tindahan."Ano pangalan mo iha?" "Luna po" sagot nang dalaga."Ako pala si Ate Joanna, pero mas gusto kong tawagin mo nalang Manang Jo""Opo" naiilap ang dalaga sa kanya dahil talagang masigla itong nagsasalita.Magkaharapan ang dalawang babae ang ginawa naman ni Manang Jo ay lumipat ito nang puwesto at sa gilid na ito nang dalaga."Kaano ano mo si Jojo? ngayon lang kita nakita sa baya
KABANATA 8"Bayad po Kuya" Inabot ni Joy ang pera para sa bayad nila sa kanilang sinakyan na motor papunta sa bahay ng kaniyang Tita nasa loob naman si Luna ng tricycle at kasama ang mga gamit nila.Bumaba mula sa pagkasakay sa likod ng motor si Joy.Sabay ring bumaba sa loob ng tricycle si Luna habang dala dala ang kanilang gamit."Salamat po" pasasalamat ng dalaga, pagkababa nila sa motor at ang gamit ay umalis narin ang tricycle driver."Dito na ba iyon?" Nakatapat sila sa lugar kung saan nakatira ang tita ng kaibigan ng dalaga.Ang bahay ng tita ni Joy ay isang cozy na bahay sa Kamanggaan Village, mayroon itong malawak na hardin na puno ng mga strawberry plants at iba't ibang uri ng bulaklak. Ang bahay ay may tradisyonal na disenyo na may mga kahoy na bahagi at malaking bintana para sa natural na ilaw."Oo tara na" Kinuha ni Joy ang iba nitong dala at hinila ito papasok sa bahay.Medyo nilalamig ang pakiramdam ni Luna dahil ngayon palang siya nakapunta sa Baguio at hindi ito sanay