Tila tumigil ang sandaling iyon ni Haya, nang unti-unti niyang maramdaman na bumitaw ang mga kamay ni Gaius sa kanya.
“Gaius mahal ko, ‘wag mo akong biruin ng ganito,” pahayag ni Haya habang umiiyak na nasa kandungan niya si Gaius.
Dahil sa pagkabigla nang lahat mabilis naman na nakatawag ng ambulance si Galen at nang dumating ay sinamahan nila ni Don Samuel si Gaius nang dalhin sa ospital.
Sumunod sa ospital sina Donya Ysabel, Tricia, Hana, Sister Bea at Mang Canor.
Habang nasa byahe ay iyak nang iyak si Donya Ysabel habang nakaagapay sa kanya si Tricia, “mam ikalma mo po ang inyong sarili,” saad ni Tricia.
“Paano akong kakalma Tricia, si Gaius ko baka kung anung mangyari sa kanya,” tugon ni Donya Ysabel na ‘di na makahinga sa sobrang pag-iyak.
“Pero kailangan mo po ikalma ang sarili mo baka kung mapano ka po, magiging ok si Gaius mam,” muling pahayag ni Tricia.
Tumango lamang si Donya Ysabel, “ok po mam gawin natin ito, makakatulong po ito sayo, inhale…. exhale,” pagpapakalma ni Tricia kay Donya Ysabel.
Sumunod naman si Donya Ysabel sa sinabi ni Tricia, ilang ulit din nilang inulit-ulit iyon, natulungan siyang gumaan ang bigat ng nararamdaman niya.
“Nang mga sandaling iyon, ay nais kong magtanong kay Donya Ysabel ngunit walang tinig na lumalabas sa aking bibig. Napahigpit ang aking paghawak sa mga kamay ni Sister Bea.
“Hinaplos ni Sister Bea ang aking likod.”
“Magiging ok si Gaius, ipagpray natin siya,” saad ni Sister Bea nang maramdaman niya ang paghigpit ng paghawak ko sa kanyang mga kamay.
“Sister, natatakot po ako,” iyon ang unang mga salitang lumabas sa aking bibig. Nanginginig ang aking katawan dahil sa takot na nararamdaman ko.
“Huwag kang mag-alala magiging maayos din ang kalagayan ni Gaius,” muling pahayag ni Sister Bea kay Haya.
Pagdating nila sa ospital, nabungaran nila sina Galen at Don Samuel sa waiting area.
“Samuel, kumusta ang anak ko?” ang unang tanong ni Donya Ysabel.
“Nasa E. R. na siya, hintayin na lang natin ang findings ng doctor,” saad ni don Samuel.
Gustong magtanong ni Haya sa mga nangyayari kay Gaius ngunit wala siyang lakas ng loob na magtanong isa man sa pamilya ni Gaius.
Wala siyang nagawa kundi ang umiyak nang umiyak habang nanatili sa kanyang tabi si Sister Bea.
“Tumahan kana Haya, ‘wag kang mag-alala magiging maayos din ang kakambal ko,” pahayag ni Galen nang lapitan siya nung makita siyang hindi tumitigil sa pag-iyak.
“Galen, anu bang nangyari kay Gaius? Wala naman siyang sakit diba?” sunud-sunod na tanong ni Haya.
“Hintayin na muna natin ang findings ng doctor Haya, sa ngayon hindi ko pa rin alam,” tugon ni Galen sa kanya.
Ilang sandali pa ay lumabas sa emergency room si Dr. Flores, siya ang tumatayong family doctor ng Sebastian family. Una niyang nilapitan si Don Samuel at Donya Ysabel.
“Doc kumusta ang anak namin?” bungad na tanong ni Donya Ysabel.
“Stable na ang heart bit niya, pero sa ngaun wala pa siyang malay.”
“Kailan s’ya magkakamalay doc?”
“Under observation pa rin Donya Ysabel.”
“Pwede ba naming s’ya makita? tanong ni Haya na nagmamakaawa kay Dr. Flores.
“Yes mam,” ani Dr. Flores.
Inalalayan ni Sister Bea si Haya patungo sa silid na kinaroroonan ni Gaius. Sinalubong sila nang malamig na hangin na nagmumula sa aircon.
“Hindi ko man nakikita ang sitwasyon ni Gaius ngunit dama ko ang hirap na kanyang pinagdadaanan, kinapa ko ang kanyang kamay, na kung saan ay may nakalagay na karayom na pinagdadaanan ng dextrose.”
“Mahal ko nakikiusap ako sayo na gumising kana, lumaban ka para sa akin, para sa atin. Para sa pamilya mo, para sa pamilya na pinapangarap nating dalawa,” pahayag ni Haya habang patuloy siya sa kanyang pag-iyak.
“Hihintayin kita mahal ko,” halos hindi na makahinga si Haya sa kanyang pag-iyak. Nilapitan siya ni Sister Bea.
“Haya mas makabubuti kung ipagdasal natin ang kaligtasan ni Gaius,” pang-aalo ni Sister Bea.
Habang nasa loob ng silid ni Gaius sina Sister Bea at Haya, kinausap ni Dr. Flores ang mga magulang ni Gaius.
“Doc gusto kong malaman kung anu ang status ng kondisyon ni Gaius?” deretsong tanong ni Don Samuel.
“Mas mabuti po na tatagan ninyo ang loob ninyo sa pwedeng mangyari kay Gaius,” saad ni Dr. Flores.
“Anung ibig mong sabihin doc?” tanong ni Donya Ysabel.
Napalingon si Dr. Flores kay Galen, nang mapansin iyon ni Don Samuel ay nagtaka siya sa reaksyon ng dalawa.
“Meron ka bang hindi sinasabi sa amin Galen?” sunod na tanong ni Don Samuel.
Si Dr. Flores ang sumagot, “alam naman po natin ang health history ni Gaius, iyon ang naging dahilan ng pagkawala ng malay niya ngayon at hindi po simpleng atake iyon,” paliwanag ni Dr. Flores.
“Mom, Dad sorry kung hindi namin sinabi ni Gaius ang tungkol dito, last year nagsabi sa akin si Gaius na nararamdaman niya ulit ang pananakit ng kanyang dibdib. Kaya sinamahan ko siyang magpa check-up, noong lumabas ang result ng check-up nakita doon naging active ulit ang sakit niya dati,” paliwanag ni Galen.
“Anu! Pero bakit ninyo inilihim sa amin ng mommy mo? sunod na tanong ni Don Samuel.
“Ayaw niya na mag-alala kayo ni Mommy, at plano niya na pagkatapos ng kasal nila ni Haya ipagpapatuloy niya ang pagpapagamot niya sa ibang bansa.”
“Ibig sabihin alam ni Haya ang kondisyun ni Galen?” pag-uusisa ni Don Samuel.
“Hindi po dad, kami lang po ni Dr. Flores ang sinabihan niya,” pagpapatuloy ni Galen.
“Anu pang plano ng kapatid mo? bakit hinayaan mo na hindi sabihin sa amin ng mommy mo?”
“Gustung-gusto kong sabihin sa inyo dad pero pinigilan n’ya po ako, ang sabi niya siya na ang magsasabi sa inyo after ng kasal nila ni Haya, at hindi ko naman inasahan na magkakaganito,” depensa ni Galen sa tanong sa kanya.
“Pero bakit ka pumayag? Hanggang sa ganitong sitwasyon Galen magkakampihan kayo ng kakambal mo?” tanong sa kanya ni donya Ysabel na hindi na mapigilan ang emosyon.
“Sorry mommy, sana maunawaan n’yo po ako,” paghingi ng paumanhin ni Galen.
“Ok lang anak,” tugon ni Don Samuel sa anak saka tinapik niya sa balikat.
“Alam natin lahat na kapag bumalik ang sakit ni Gaius ay 50-50 na gagaling siya depende sa reaksyon ng katawan niya,” pahayag ni Dr. Flores na ikinakalma ni donya Ysabel.
“Pinaghandaan ni Gaius ang lahat ng ito, kapag hindi natuloy ang plan A niya meron siyang plan B,” muling pahayag ni Galen.
“Anung plan B?” tanong ni don Samuel.
Natigil sila sa kanilang pagsasalita nang dumating sina Sister Bea at Haya.
“May problema po ba? May kailangan ba akong malaman?” tanong ni Haya nang bigla silang tumahimik.
“Ah, kasi nag-uusap kami kung saang ospital pwedeng dalhin si Gaius kapag nagkapamalay na siya, para malapatan siya ng lunas sa kalagayan niya ngaun,” pahayag ni Galen sa kanya.
“Kailan ba magkakamalay si Gaius, anu po bang status ng kalagayan ng asawa ko doc?”, tanong ni Haya na sobrang nag-aalala.
“Sa ngayon mam, hihintayin muna yun result ng mga test niya saka natin malalaman kung anong igagamot natin sa kanya,” saad ni Dr. Flores.
“Mas mabuti kung ipagdasal natin yun recovery n’ya dahil kahit naman sinong magaling na doctor kung babawiin na Niya yun pinahiram sa atin wala na tayong magagawa,” dugtong pa ni Dr. Flores.
“Tama po doc,” pagsang-ayon naman ni Sister Bea.
“Maiwan na po muna namin kayo, pupunta lang kami sa adoration chapel,” pagpapatuloy ni Sister Bea.
Tumango lamang sila nang magpaalam si Sister Bea.
“Panginoon, huwag Mo pang kukuhanin si Gaius sa amin. Pagalingin Mo po siya. Alam ko po na wala akong karapatan na pangunahan ang plano Mo, nakikiusap po ako Sayo na dugtungan Mo pa ang buhay ni Gaius,” patuloy na pag-iyak at pagsusumamo ni Haya.
“Haya,” lumapit sa kanya si Sister Bea ay niyakap siya.
“Napakabuting tao ni Gaius Sister, bakit nangyari po sa kanya ‘yun?”
“Haya, kailangan mong magpakatatag para sa sarili mo at kay Gaius. Alam mo ba? kung makikita ka ni Gaius na ganyan, malulungkot s’ya, kaya pilitin mong maging matatag,” patuloy na pahayag ni Sister Bea.
“Alam ko naman po iyon sister, sobrang sakit lang po kasi talaga. Una si mama Hana, ngaun naman si Gaius. Yun mahahalagang tao sa akin ay nawawala,” saad ni Haya.
Niyakap siya ng mahigpit ni Sister Bea.
Lumipas ang ilang araw nanatiling walang malay si Gaius, halos araw-araw pa rin na ipinag nunubena ni Haya si Gaius para sa mabilis niyang paggaling.
Mula rin nang dalhin si Gaius sa ospital ay hindi na nakapagtanong si Haya sa pamilya Sebastian tungkol sa mga nais niyang malaman sa kalagayan ng kanyang asawa. Pakiramdam niya ay iniiwasan siya sa tuwing siya ay nagtatanong.
Hanggang isang araw, hindi inaasahan na maabutan ni Galen si Haya sa loob ng silid Gaius.
“Haya nandito ka pala, akala ko umuwi ka para makapagpahinga kahit saglit,” tanong ni Galen sa kanya.
“Nagsabi ako kay sister Bea na rito na muna ako, gusto kong bantay si Gaius hanggang sa magkamalay na siya,” mahinang tugon ni Haya.
Bakas sa mukha ni Haya ang matinding kalungkutan, at ang pagbagsak ng kanyang katawan.
“Mabuti pa ihatid na kita para makapagpahinga ka muna Haya,” alalang pahayag ni Galen.
“Ok lang ako Galen, huwag mo na akong alalahanin kaya ko ang sarili ko,” sa mahinang tugon ni Haya.
“Sigurado ka? Mukhang kailangan mo ng pahinga at hindi matutuwa si Gaius kapag nagising s’ya na makita na ganyan ang itsura mo. Baka sabihin n’ya pinababayaan ka namin.”
“Salamat Galen sa pag-aalala mo pero ok lang ako,” depensa ni Haya sa kanyang sarili.
“Ok sabi mo eh, alam ko naman na hindi rin ako mananalo sayo,” tugon naman ni Galen.
Tumango lamang si Haya, “may gusto rin sana akong itanong sayo kung ok lang din naman.”
“Ou naman, anu ba yun? Tugon ni Galen.
“Wala akong ideya sa totoong kalagayan ng kakambal mo, mula nung last na magkita tayo sa hallway hindi na tayo nakapag-usap, anu bang sakit n’ya?” tanong ni Haya.
“Ah,” bago siya nagsalita ay matiim niyang tinitigan ang kanyang kakambal, “sa totoo lang Haya ayaw ni Gaius na mag-alala ka sa kanya,” saad ni Galen.
“Mas mag-aalala ako kapag wala akong ideya sa kalagayan niya, dahil wala naman siyang nabanggit sa akin. Ako pa nga yun pina check-up niya dati. Siya pala itong nanganagilangan ng check-up,” pahayag ni Haya.
“Natatandaan mo ba noong mga bata pa tayo diba madalas siyang magkasakit dahil yun sa congenital heart defects (CHDs) na meron na s’ya mula nung ipinanganak kami,” paglalahad ni Galen.
“Ang sabi niya sa akin magaling na siya at hindi na yun babalik,” saad ni Haya.
“Ayun din ang alam namin dahil hindi na n’ya yun nararamdaman sa matagal na panahon, pero last year bigla na lang yun sumumpong kaya nagpasama siya sa akin na magpa check –up nakita nga sa result na naging active ulit yun,” paliwanag ni Galen.
“Hindi n’ya sa akin sinabi,” tanong ni Haya.
“Sabi niya sasabihin n’ya sayo after ng wedding ninyo. Siguro na overload lang din sa pagmamahal mo kaya umapaw,” pabirong pahayag ni Galen.
Tumango lamang si Haya mula sa mga pahayag ni Galen.
Habang sila ay nag-uusap ay bigla na lamang gumalaw ang daliri ni Gaius, unti-unting idinilat ang kanyang mga mata at nakita iyon ni Galen.
“Bro! Haya may malay na si Gaius,” excited na pahayag ni Galen, “sandali tatawagin ko si dr. Flores,” mabilis na lumabas si Galen.
Masaya kong pinapanood ang aming mga anak ni Galen na naglalaro sa malawak na garden sa harapan ng aming bahay. Apat na taon na rin ang lumipas mula nang maipanganak ko ang mga anak namin. Ang malaking bahay at malawak na garden ng pamilya Sebastian ay mas naging masaya, nang dumating sa buhay namin sina Albie at Ashira. Ang buhay na dating pinapangarap ko lang ngayon ay tinatamasa ko, kasama ang mga mahal ko sa buhay. Ang pagpapatawad ko kay Papa Harold, ang lubos na nagpagaan sa aking pakiramdam. Itinuloy rin niya ang kanyang pag-awit at minsan ay nakakasama ako sa kanya. Si Galen, ang pinakamamahal kong asawa ay mas lalo ko pa s’yang minahal dahil napatunayan din niya ang tapat na pagmamahal niya sa ‘kin at sa aming mga anak. Tinanggap niya ako ng buo, siya ang pumuno sa lahat ng aking kakulangan at aking kalakasan sa tuwing nanghihina ako. Ngayon ay hindi na ako natatakot na mawala ang aking paningin dahil alam kong nasa sa tabi ko ang pamilya ko na magsisilbing paningin ko.
“Sino ka ba? Wala akong utang sayo,” sinikap kong itago ang takot na nararamdaman ko. Hindi ako pwedeng mamatay rito, kawawa ang mga anak ko.“Ikaw, wala, pero ang tatay mo meron.” Nagimbal ako sa narinig sa kanya. Tumunog ang cellphone na nasa bulsa niya sinadya pa niyang e-loudspeaker iyon:“Hello my dear, husband, na miss mo ba ako kaya ka tumawag?” malandi niyang bati mula sa kabilang linya.“Walang hiya ka talaga, Mildred, huwag mong idamay ang anak ko. Pakawalan mo si Haya, at ibibigay ko ang perang kailangan mo,” boses iyon ni Papa Harold. Mildred pala ang pangalan ng babaeng baliw na ito. Sayang lang at hindi ko makita ang itsura n’ya, pero sigurado akong kamukha s’ya ng mga kontrabida sa pelikula.“Oh, come on, Harold. Hindi lang pera ang kailangan ko. Ikaw ang kailangan ko, ang pagmamahal mo,” pasigaw na saad ni Mildred.“Sige, kapalit ng buhay at kalayaan ng anak ko, ibibigay ko ang gusto mo.”“Talaga?”“Maawa ka sa anak ko, Mildred, pakawalan mo na s’ya.”“Pakakawalan ko,
Kumalas ako sa pagkakayakap sa asawa ko. Naramdaman ko ang pagpunas niya sa mga luha ko, at ginawaran pa n’ya ako ng magaan na halik sa ‘king noo. “Do what you know will be good for you, Hon, nasa likod mo kami ng mga anak natin.” Masuyong saad ni Galen. Pinakalma ko ang sarili ko bago nagsalita. Sa sandaling ito ay ayoko ng umiyak tama na ang mga luhang pinakawalan ko para sa maling akala mula sa ‘king nakaraan. “Anak, mapapatawad mo ba ako? Please patawarin mo ako. Kahit anong kapalit ibibigay at gagawin ko patawarin mo lang ako. Gusto kong maging ama sa’yo kahit sa maikling panahon.” Pakiusap niya sa ‘kin. Tumango ako at ginawaran siya ng matamis na ngiti. Naramdaman ko ang paghalik ni Galen sa likod ng aking kamay. Ramdam ko rin ang presensya nila daddy at mommy na natuwa sa aking sagot. “Talaga anak?” Naramdaman kong lumapit sa ‘kin si Mr. Harold. Inabot ni Galen ang aking kamay sa kanya. Paulit-ulit na humingi ng tawad sa ‘kin si Mr. Harold at ginawaran n’ya ng halik ang kam
Tahimik din sila mommy sa susunod na mangyayari naramdaman ko ang paghawak ni Galen sa ‘king mga kamay. “Hon, pakinggan natin ang video na dala ni Mr. Harold. Baka ito na rin ang daan para mawala ang bigat na nararamdaman mo. Kahit hindi mo sabihin sa ‘kin, alam kong tuwing hating gabi ay lumalabas ka sa balkonahe para doon umiiyak.” Nagulat ako sa sinabing iyon ni Galen, ibig sabihin ay narinig niya ang mga sinasabi ko tungkol sa tatay ko. Umiiyak ako dahil sa nararamdaman kong galit sa kanya, nahirapan si mama dahil sa kapabayaan n’ya. Kung nasa tabi siya ni mama habang ipinagbubuntis ako at noong ipinanganak ako baka nasustentuhan ng maayos ang pangangailangan namin. Baka hindi ako ipinanganak sa labas ng orphanage habang malakas ang ulan. Baka hindi ako nabulag. Baka napagamot si mama ng mas maaga at humaba pa ang buhay n’ya at baka na tanggap na rin sila ng mga magulang ni Mama Hana, kung naging mabuting asawa at ama s’ya sa amin. “Sige, Harold, pakikinggan namin ang video,” ma
Dahan-dahan akong naglakad palabas nang aming silid patungo sa nursery room ng aming mga anak. Gamay ko na rin ang kabuuan ng aming bahay kaya kahit na wala akong kasama ay nakakapaglakad ako mag-isa. “Hon? Bakit hindi mo ako hinintay na makabalik sa silid natin para na alalayan kita.” Boses iyon ni Galen, katatapos lamang niyang mag-jogging. Mas naging health conscious din siya mula nang maaksidente siya, at tuwing weekend ay inilalaan niya ang kanyang oras sa mga anak namin. “Ok lang naman gamay ko na rito sa bahay.” “Ihahatid na kita sa room ng mga anak natin,” inalalayan niya ako sa paglalakad. “Good morning, Ma’am Haya, Sir Galen,” boses iyon ni Cristy. “Gising na ba ang mga baby namin?” “Tulog pa sila, sir, pero maya-maya gigising na rin po sila.” “Sige. Hon, maiwan na muna kita rito maliligo lang ako.” “Buti pa nga para paggising nila nakaligo kana rin.” mabilis naman siyang umalis. “Kumusta ang tulog ng mga baby namin, Cristy?” “Palagi po masarap ang tulog nila, ma’a
“Naniniwala akong babalik ang paningin mo, Hon,” saad ni Galen sa ‘kin. Nang makarating kami sa bahay ay nandoon ang mga malalapit naming kaibigan. Sina Sister Lucy, Sister Bea, Sir Bryan, Teacher Ann, Richard maging si Lyza na nasa ospital kanina ay nauhan pa kaming makauwi. Sabi n’ya ay s’ya ang punong abala sa paghahanda ng mga pagkain. Nagkaroon ng salu-salo at masayang nagkuwentuhan sobrang na mis ko rin sila. Kahit na wala akong makita at naninibago sa sitwasyon ko ay pinilit kong maging masaya sa harapan nila. Ang pangarap kong pamilya ay nasa kamay ko na ngayon kasama ko ang mga mahal ko sa buhay. Ngunit tila may kulang pa rin sa ‘king pagkatao marahil iyon ang pagbabalik ng aking paningin “Haya, anak,” naagaw ang aking atensyon sa boses na tumawag sa ‘kin. “Sister Bea?” “Ako nga, hindi na kami nakabalik sa ospital may mga kailangan asikasuhin sa orphanage.” Inalalayan pa niya akong makaupo sa silong ng puno na madalas kong tambayan noong buntis pa ako. Nagtataka man ako
ILANG sandali lamang ay dumating na si Dr. Flores at Lyza. Dumistansya ako para mabigyan sila ng espasyo, nakita ko ang kanilang ginagawa sa ‘king asawa. Tinulungan pa s’yang makainom ni Lyza, may malay na s’ya, hindi ako nagkakamali sa nakikita ko. “Galen,” tawag sa ‘kin ni Dr. Flores. Lumapit ako at hinawakan ang kamay niya. “H-hon, Haya,” humigpit ang paghawak n’ya sa ‘kin, luminga-linga pa s’ya sa paligid bago tumingin sa gawi ko. “G-galen?” “Yes, Hon, kumusta na ang pakiramdam mo?” “B-bakit p-puro kulay puti ang n-nakikita ko?” nahihirapan niyang usal. Napatingin ako kay Dr. Flores at Lyza. “H-hon, ang b-baby natin s-safe ba s-sila?” naiiyak na s’ya. “Nasa incubator ang baby ninyo ate, safe na safe na sila. Kaya magpalakas ka para mabuhat mo na ang mga baby mo.” “L-lyza?” “Yes, ate.” “A-anong nangyayari, hindi ko kayo makita?” “Nakaranas ka ng temporary blindness. Habang wala kang malay nag-undergo ka ng cesarian session para ilabas ang baby ninyo. Bumaba rin ang pulse
Lyza: Oh, my God. Wala kayo sa ambulance?Galen: Wala.Lyza: Ok, sige, ituloy mong bigyan s’ya ng hangin hanggang sa makarating kayo sa ospital. H’wag kang mataranta, ok. Pupuntahan ko kayo.Nang makapagbigay ng instruction si Lyza ay naputol na ang aming pag-uusap. Ilang beses kong inulit-ulit ang pagbibigay ng hangin sa asawa ko bago makarating sa ospital. Pagdating namin ay sumalubong sa ‘min sina Dra. Mendez, Dr. Flores, Nurse Lyza at may dalawa pang doctor silang kasama.“Doc, please iligtas ninyo ang mag-iina ko.”“Gagawin namin ang lahat sa abot ng aming makakaya,” saad ni Dra. Mendez bago sila tuluyang nagtungo sa emergency room. Sumama rin si Lyza sa loob ng Emergency Room.“Sir, tumawag si Donya Ysabel papunta na rin sila rito ng daddy mo,” saad ni Cristy.Ngunit tila wala akong narinig, wala akong tigil sa paglalakad ng pabalik-balik. “Sir, nahihilo na ako sa’yo, maupo ka muna rito ipagdasal natin sila ma’am,” hindi na nakatiis si Cristy na sitahin ako. Tumigil naman ako at
Mula nang mangyari ang insidenteng iyon sa company ay hindi na muli pumasok si Galen. Sa bahay na niya ginagawa ang kanyang mga gawain para masiguro niyang masamahan ako. “Hon, naka-prepare na ang breakfast. Kumain muna tayo,” tinulungan pa niya akong bumangon at inalalayan patungo sa balkonahe na nasa gilid ng aming silid kung saan nakahain ang pagkain. “Hindi ka ba papasok sa office?” “Hindi na muna, Hon, nagagawa ko naman ang trabaho ko kahit nandito ako sa bahay.” Masarap lahat ng nakahain kaya naman mas natuon ang atensyon ko na kumain muna. Nang matapos ako ay muli akong nagtanong tungkol sa kalagayan ngayon ng kumpanya. “Hon, kumusta na ang company ngayon? Wala bang na apektuhan na empleyado sa biglaang pagkuha ng share ni Mr. Harold, kahit hindi pa lubusan na nakakabawi?” pansin kong natahimik si Galen sa tanong kong iyon. “Meron, Hon, may mga pinagbakasyon muna ako, habang inaayos ang financial status ng company. Pero h’wag kang mag-alala dahil malapit ko ng matapos ang