Kabanata 2

Kabanata 2

"Isabella Vicitacion Orendain?" The man holding the folder looked around. "Isabella Vicitacion Orendain? Nandito na ba 'to?"

Umikot ang mga mata ni Bella sa pag-ulit nito sa kanyang buong pangalan saharap ng iba pang aplikanteng nagbabaka-sakaling matanggap na rin sa wakas ang good news na ilang buwan na nilang hinihintay. Some murmured about her name, some even laughed. Hindi na bago sa kanya iyon sa totoo lang dahil noon pa man ay natutukso na siya dahil sa kanyang pangalan.

Inis niyang pinakawalan ang hangin sa dibdib bago nakasimangot na tinaas ang kanyang kamay nang akmang babanggitin na naman ng lalake ang kanyang pangalan. "Ako po 'yan."

Nagsalubong ang makapal na kilay ng lalakeng may malaking nunal sa ilalim ng baba. "Nandiyan ka mismo sa harapan hindi ka kaagad kumibo. Pambihira ka naman Miss Isabella Vici-"

"Bella." Agad niyang putol habang nayayamot na tinignan ito. "Bella or Vee basta huwag lang buo utang na loob, Sir kinikilabutan ako. Ni-note ko naman ho sa papers ko ang nickname ko."

Ayaw na ayaw kasi niyang naririnig ang buong pangalang nanggaling sa dalawa niyang lolang hindi maganda ang naging dahilan ng pagkamatay na minsan pakiramdam niya ay tinitignan siya tuwing nababanggit ang pangalan niya.

Sumalangit nawa. Bulong niya sa kanyang isip at muntik na namang mapa-sign of the cross nang magsitindigan ang kanyang mga balahibo. Manahimik na ho kayong pareho sa langit dahil kailangan namin ni Tatang ang trabaho kong 'to.

She doesn't want to fail on this one dahil lang iniisip ng recruiter na nasisiraan siya ng ulo kapag kinikilabutan dahil sa pakiramdam niya ay nasa tabi niya ang kanyang mga lola. Paborito siya ng mga ito noon at ngayon, hindi na talaga siya natutuwa dahil sa lahat ng apo, siya lamang itong nakakadama ng mga pagpaparamdam ng dalawa.

Lalong nagsalubong ang kilay ng lalake habang tinitignan ang papel. "Wala naman ah? Anyway, okay na ang papers mo. Proceed ka na sa sunod na kwarto para sa instructions."

Biglang napawi ang kanyang pagkayamot. Totoo ba ang sinabi nito? Ayos na ang papeles niya? Makakaalis na siya ng bansa patungo sa Guam para maging domestic helper? Halos mapatalon siya sa tuwa.

Makakabayad na ako ng sandamakmak na utang!

Iyon kaagad ang pumasok sa kanyang isip. Paano ba naman ay kataku-takot na pakiusap ang ginawa nila ng kanyang Tatang sa may mga kayang kamag-anak para lamang pahiramin siya ng perang panglakad ng papeles at pang-placement fee. Hindi rin naman biro ang nagastos niyang halaga para lang makalipad patungong Guam.

Hindi naman sa pangarap niyang maging katulong sa banyagang bansa. Iyon nga lang, katulong lang din naman siya sa sariling bayan at kung mas kikita siya ng malaki sa Guam, mas pipiliin na lamang niyang malayo sa kanyang Tatang.

She's worried about him and her younger sister, Yra, pero hindi na talaga sumasapat ang maliit niyang sahod sa pinapasukan para matustusan ang pangangailan nila. Magko-kolehiyo na si Yra at ayaw naman niyang matulad ito sa kanyang hindi nakatapos ng pag-aaral dahil nang magkasakit ang ama, hindi na pinayagang pumasok sa construction kaya naman nagtyaga na lang maging tricycle driver gamit ang tricycle ng kanyang tiyahin.

Kung siya ang matahin ng ibang tao ay matatanggap niya pa pero kung si Yra? Hindi niya kaya. Isa pa malaki ang bilib niya sa kapatid na kahit minsan wala siyang mabigay na pambili ng project o pambaon man lang, hindi ito umaagal kung hindi ay gumagawa ng paraan para hindi maging pabigat sa kanya.

"Ate, totoo ba 'to? Lilipad ka na papuntang Guam? Naku baka mamaya hindi ka na magparamdam ah pag nandoon ka na baka mag-asawa ka na roon at kalimutan kami." Maktol ni Yra sa kanya.

Mahina siyang natawa saka ginulo ang buhok ng kapatid. "Ikaw talaga, Yra para namang matitiis ko kayo ni Tatang? Para sa inyo 'to kaya nga kahit mag-isa lang ako ro'n titiisin ko. Basta mag-aaral kang mabuti ah? Mag-enroll ka sa magandang school pangako kukuha ako ng extrang trabaho ro'n para makaya natin ang matrikula."

"Pwede naman sa Community College ate para hindi ka mabigatan. Kailangan mo ring magtabi para sa sarili mo. Lahat na lang ng sahod mo sa amin ni Tatang at sa pang-araw-araw natin napupunta. Tignan mong kahit lipstick hindi ka makabili. Sige ka baka ipagpalit ka ni kuya Echo niyan."

"Huh?" Tumaas ang kilay niya kasabay ng pagtiklop niya ng kanyang mga braso sa tapat ng kanyang mayamang dibdib. "Subukan ng kumag na 'yon. Lagot siya kay Tatang baka itali siya sa tricycle ni Tita Neng. 'Di ba Tang, 'no?"

Naluluhang umiling ang kanyang ama na bagkus suportado ang naging desisyon niyang mangibang bansa, bakas pa rin ang lungkot sa mga mata. "Syempre naman. Walang pwedeng tumarantado sa mg dalaga ni Ponciano." Pilit ang ngiting ani ng kanyang Tatang bago inangat ang tasa ng kape upang itago ang pagpula ng mga mata.

Uminit ang sulok ng mga mata ni Bella dahil sa nakikitang ekspresyon ng ama ngunit agad siyang suminghot upang pigilan ang sariling emosyon. She should look excited or else they will surely be sad for her. Dapat siya ang pinakamatatag. Tatak niya iyon bilang panganay ng kanyang Tatang Ponciano. Walang problemang hindi niya kayang solusyonan. Kung walang solusyon, huwag problemahin. Iyon ang motto niya sa buhay.

"Nasabi mo na ba kay kuya Echo, ate?" Nag-aalalang tanong ni Yra.

Napalunok si Bella. Hindi niya pa nasasabi sa kanyang nobyong aalis na siya. Sa totoo lang, pati ang pagproseso niya ng papeles ay tinago niya rito dahil alam niyang hindi siya papayagang mangibang-bansa. Kahit clerk lang ito sa isang fast food chain, lagi nitong pinipilit na magsama na sila at magsimula ng sariling pamilya pero hindi pa talaga handang iwan ni Bella ang responsibilidad niya sa kanyang Tatang at kapatid.

"ANO? AALIS KA?" Galit na tugon ni Echo sa kanya matapos niyang aminin dito ang kanyang plano.

"Echo, intindihin mo naman ako. Kailangan kong kumita ng mas malaking halaga para sa pamilya ko. Si Yra magko-kolehiyo na tapos si Tatang naman ang mamahal na ng maintenance-"

"Eh paano naman ako, Bella? Ang mga plano natin?" Dumilim lalo ang ekspresyong nakapinta sa mga mata nito. "Teka kasama nga ba ako sa mga plano mo o ako lang itong nagpipilit na bumuo tayo ng pamilya?"

Malungkot niyang hinawakan ang kamay nitong agad ding binawi ni Echo bago tumayo at sinabunutan ang sariling buhok.

"Echo, hindi sa gano'n-"

"Eh ano? Tinago mo sa akin 'to kasi alam mo namang hindi ako papayag. Paano kung may masamang mangyari sayo sa Guam? Milya-milya ang layo ko sayo paano kita matutulungan kung sakali?"

Napabuntong hininga si Bella. Tumayo siya at lumapit kay Echo. "Mag-iipon ako ro'n. Dalawang taon lang naman, Echo pangako pag-uwi ko tatanggapin ko na ang alok mong kasal."

Napailing si Echo habang nakaigting ang panga. "Marami na akong narinig na ganyang linyahan mula sa mga nangingibang bansa. At pagbalik, kung hindi nagsisisi ay may iba nang asawa."

"Hindi naman ako gano'n kilala mo ako, Echo mahal kita."

"Mahal mo ako eh bakit tinago mo sa'kin 'to? Bella, kung talagang mahal mo ko hindi mo itutuloy 'yang lintik mong pag-a-abroad." Matalim siya nitong tinitigan. "Oras na tumuloy ka, maghiwalay na tayo."

HINDI mapigilan ni Bella ang pag-iyak habang nasa eroplano. Talagang hindi na niya na-contact si Echo bago siya nag-flight patungong Guam. Mukhang tinotoo nga nito ang banta sa kanyang makikipaghiwalay oras na ituloy niya ang plano niya.

Hindi niya ito masisisi. Nag-abroad din kasi ang ina nito noong maliit siya at anim na buwan pa lamang sa Qatar ay hindi na muling nagparamdam. Nang umuwi sa kanila, nakakahon na. Napatay daw ng kinasamang Turko na akala ay mag-aahon dito sa hirap.

The man sitting next to her seemed annoyed already. Nakasuot ito ng itim na mask at ang may kahabaang itim na buhok ay bahagyang tumatabing sa mga matang protektado ng mahabang pilik-mata. Isang beses lamang itong nasulyapan ni Bella ngunit alam na niyang gwapo ang lalake kahit pa sabihing ang misteryosong itim na mga mata lamang nito ang nakikita niya.

She sniffed again. Mayamaya'y nadinig na lamang niya ang pagbuntong hininga ng lalake. Sandali itong gumalaw bago tumikhim na tila kinukuha ang kanyang atensyon. Nang balingan niya ito, inaabot na sa kanya ang asul nitong panyo habang ang mga mata nito ay nakatutok sa ibang direksyon.

"T-Thank you." She simply uttered. Kaamoy nito ang panyo. Mabango at lalakeng-lalake. Kung hindi siya broken-hearted, siguradong nagka-crush kaagad siya rito at kinilig-kilig.

The guy jerked his head up. Hindi ito nagsalita man lamang at nang ituon na nito ang atensyon sa mamahaling cellphone, ibinaling na lamang ni Bella ang kanyang mga mata sa labas ng bintana. Sa isip-isip niya ay mukhang may kaya naman ang lalakeng katabi ngunit sa economy flight pa rin ito sumakay. Mukhang tama ang ilang napanood niyang video kung paano lalong yumayaman ang mga mayayaman na. They save their money and only use it to generate more money.

Nagmental note si Bella. Kailangan niyang tandaan ang lahat ng bagay na pwedeng makatulong sa kanya upang umangat sa buhay. Sisimulan niya sa matindihang pagtitipid.