Kabanata 4
Hindi na alam ni Bella ang gagawin. Pare-pareho sila ng kanyang mga kasamang nanginginig sa takot nang piringan ang kanilang mga mata at tuluyang tinali ang kanilang mga kamay. May busal ang kanilang mga bibig ngunit kahit yata wala, hindi magkakaroon ng lakas ng loob si Bella na sumigaw.
They are in Guam. Sino ang mahihingian nila ng tulong lalo na at sakay sila ng isang heavily tainted van na matulin ang takbo? Draining her energy by screaming for help won't do any good anyway. Tahimik na lamang siyang humihikbi sa sulok, nanginginig ang katawan at walang ibang nasa isip kung hindi ang pamilyang iniwan sa Pilipinas.
Ngayon niya naiintindihan kung bakit labis ang pagtutol ni Echo. Dapat ay nakinig na lamang siya o kaya ay nagkayod-kalabaw na lamang sa sariling bayan. Oras na mamatay siya rito, ano pa ang tyansang maiuwi ang labi niya sa Pilipinas? Matatahimik ba ang kanyang pamilya kung sakali? Ang Tatang niya, kakayanin ba nito oras na mawala siya?
At that very moment when she was supposed to be fearing for her own life, she couldn't seem to think of anything but her sister's education and her father's medical condition. Hindi na makakapag-aral si Yra at wala nang maibibili ng gamot ang tatay niya.
Paano sila?
Suminghot siya at lalong humikbi. "Tatang, Yra..." Usal niya sa garalgal na tinig habang nakabusal ang bibig. Sa isip ay tahimik siyang nanalangin na sana ay makaligtas siya, hindi para sa kanyang sariling kapakanan kung hindi para sa mga taong umaasa sa kanya.
Naramdaman ni Bella ang paghinto ng van. Nang bumukas ito ay isa-isa silang pinababa at dahil siya ang nasa dulo ng front seat sa passenger, siya ang nahuling natira sa loob.
She gasped and trembled in fear when a pair of hands held her wrists. Ngunit kahit pa sabihing hawak siya nito at inaakay pababa, wala man lamang siyang pwersang madama mula sa lalakeng may hawak sa kanya.
Hinawakan pa nito ang kanyang ulo nang hindi siya maumpog ngunit nang magkamali ng hakbang pababa ng van, muntik na siyang masubsob. If it wasn't for the man holding him tightly who immediately wrapped his arm on her waist, she'd kissed the cold ground already.
Tumama ang gilid ng kanyang mukha sa dibdib nitong matigas at nang maamoy niya ang pabangong gamit nito, sandali siyang natigilan. It's him. The one who offered her his hanky...and the man who pointed his gun right at her face after giving her a sight of a heavenly creation.
"Breng ze naar binnen." Nadinig niyang usal ng lalakeng may hawak sa kanya.
Sumagot ang kasama nito ngunit wala ring naintindihan si Bella. She cannot recognize the language they were using, ngunit mayamaya'y naramdaman niyang umalis na ang mga ito bitbit ang kanyang mga kasama.
Hindi nagtagal ay nadinig niya ang pagbuga ng hangin ng lalakeng kasama bago nito kinalas ang kanyang busal at hinatak pataas ang piring niya sa mata.
Kinailangan pa niyang kumurap nang ilang beses para lang bumalik ang linaw ng kanyang mga mata. Nang tuluyan itong nagbalik sa normal na linaw, tiningala niya ang lalakeng katabi.
She knows this is such a bad timing to appreciate his features but the man is just so magnetic. Masyado itong gwapo at matikas para maging kidnapper sa totoo lang ngunit wala siyang lakas ng loob ngayon para alamin pa ang dahilan kung paanong napunta sa ganitong gawain ang lalake.
Seryoso ang itim nitong mga matang pinag-aaralan ang kanyang luhaang mukha. Nang gumalaw ang panga nito kasabay ng paghinga nang malalim, napalunok si Bella.
Damn those well-defined jaw and pursing thin lips...
"What's your name?" His voice was deep and a little raspy but not scary. Tingin nga ni Bella ay katunog nito ang isang sikat na bokalista.
"Be...Be...Bella."
The guy jerk his head up. "Do you have kids?"
Mabilis siyang umiling, ang mga mata ay nakatitig pa rin sa mga mata nito. Hirap siyang malaman kung anong lahi ng lalake ngunit tingin niya ay may dugo itong Hapon base sa mga mata nito.
"Virgin or not?"
Nanlaki ang mga mata niya sa tanong nito. "Birhen. Anong akala mo sa akin kaladkarin?" Napatagalog na siya. Hindi naman kasi niya inasahan ang tanong na iyon.
Nagsalubong ang mga kilay ng lalake. "I speak six languages but yours isn't on my list. Virgin or not?"
"V—Virgin." Uminit ang kanyang pisngi. Bakit kasi ito tinatanong ng lalake?
The guy sighed before making a series of tss sound. Sa mga mata nito ay pagkadismaya… O pag-aalala. "Just pray that my brother ain't gonna pick you later." Mahinang ani ng lalake bago binalik ang kanyang piring at busal sa bibig.
MATAMIS na gumuhit sa mga labi ni Bella ang ngiti nang tuluyan nilang naisabit ni Yrah ang wedding portrait nila ni Trojan. Bagong lipat sila sa nabili nitong bahay, katabi ng binili noon ni Trojan para sa kanyang kapatid at ama."Ang ganda mo diyan, ate kahit rushed ang kasal niyo." Kumento ni Yrah.Inakbayan niya ang kanyang kapatid saka siya muling tumingin sa ibang kahon. "Nambola ka pa. Oo na ibibili na kita ng bagong art mats kapag nagpunta akong mall."Mahinang tumawa ang kapatid. "Oo nga pala, ate. Natanggap na pala application ko sa medical school na pinasahan ko.""Congrats. Ibalita natin sa kuya Trojan mo sigurado matutuwa 'yon para sayo. Teka, tatawagan ko.""Bakit, ate nasaan ba si kuya Trojan? Akala ko nasa field pa siya?"Tumikhim si Bella. "Nasa Italy sila ngayon. Ang alam ko dadaan din siya kay Gresso ngayon kaya baka nandoon 'yon ngayon sa kulungan."Napansin niyang bahagyang nanlaki ang mga mata ni Yrah nang madinig
MARAHANG hinaplos ni Bella ang pisngi ng sanggol sa kanyang bisig. Napaka-amo ng mukha nito habang natutulog, walang alam sa mundong kanilang ginagalawan.She scanned her newly born child with tears forming in her eyes. Napakagandang bata at kamukha rin ng ama. Sigurado siyang kung makikita lamang ni Trojan ang sanggol, masisilayan na naman niya ang tamis sa mga labi nito.Trojan...Tuluyang lumandas ang luha sa kanyang magkabilang pisngi. Nakagat niya ang kanyang pang-ibabang labi nang magbadya ang kanyang hikbi."Patawad, anak. Hindi natulungan ni Mama ang Papa mo..."Bumigat lalo ang kanyang dibdib sa sarili niyang mga salita. Makirot ang kanyang puso at halos hindi siya makahinga nang maayos. Bakit kailangang ganito ang kahantungan nila? Bakit kailangang laging maipagkait sa ama ng mga anak niya ang karapatang makasama ang mga anghel na biyaya sa kanila ng langit?Nanghina ang kanyang mga tuhod sa sobrang sakit na lumulukob sa kanyang si
NAGSALUBONG ang mga kilay ni Bella nang makitang iba na ang nakatira sa inuupahan nilang bahay ng kanyang pamilya. Nang tanungin niya ang nakatira, wala raw alam ang mga ito kung sino ang huling umupa kaya hatak-hatak niya ang kanyang anak na nagtungo sa kanyang tiyahin na siyang may-ari ng bahay.Nagtaka siyang lalo nang sabihin ng kanyang tiyahin na nakauwi na pala siya. Parang hindi man lang nag-isip dahil kasama na niya si Bucky samantalang para siyang bula na naglaho nang mawala rin ang anak niya."Subdivision? Bakit nasa subdivision, tiyang?"Nalukot ang noo ng tiyahin niya. "Pinagtitripan mo ba akong bata ka? Hindi ba kayong mag-asawa ang bumili ng bahay ng tatay mo?"Namilog ang kanyang mga mata. "Ho?"Bumuntong hininga ang kanyang tiyahin na himalang napakabait na ng pakikitungo ngayon. "Ay magpahatid ka na nga lang kay Andres. Gamitin niyo iyong kotse nang hindi na magtaxi. Bawal ang tricycle doon kaya ang tatay mo, namimiss ang pagmamane
KINALAMPAG ni Trojan ang rehas ng selda kung saan siya ikinulong kasama ang kapatid na si Gresso. May pitong lalake ring naroroon ngunit wala nang pakialam si Trojan kung tulog ang mga ito. His family needs him. Hindi siya maaaring makulong. May mga anak siya na nais niyang masubaybayan sa paglaki. May babae siyang nais na pakasalan. May kinabukasan siyang nais itama alang-alang sa mga ito.“Let me out! My family needs me! Let me out!” He banged the steel door again, louder this time. Frustration is hitting him already. Nasabunutan na niya ang kanyang
MARIING lumapat sa isa't-isa ang mga labi ni Bella nang ikulong ni Trojan ang kanyang mukha sa magkabila nitong palad. Hindi pa man nagsasalita si Trojan, lumulukob na sa kanyang puso ang matinding takot at pangamba."You're leaving?" Her voice almost cracked with just the sight of worry in his eyes.Basag na ngumiti si Trojan. Pumungay ang mga mata nito at iyon ang mas nagdala ng kakaibang pakiramdam kay Bella. She isn't liking those emotions she is seeing, but it's even more scary that he's still trying to hide it from her."I will just need to do something very important. I promise you I will come back, Bella." Dinampian nito ng halik ang kanyang noo. Napapikit siya nang bumigat ang kanyang puso dahil sa takot para sa kaligtasan nito. Whatever he is about to do, she knew it's going to be very dangerous.Naihawak niya sa palapulsuhan ni Trojan ang kanyang kamay. Nang imulat niya ang kanyang mga mata, malinaw nang nakaguhit sa kanyang mukha ang pagsusuma
MADILIM ang ekspresyong nakaguhit sa mukha ni Gresso nang tuluyang nakapasok si Trojan sa silid nito. Naupo si Trojan sa silyang katapat ng kapatid at pinanood itong magsalin ng paborito nilang alak sa dalawang baso.He suddenly remembered that day it was his brother whose body was swelling and full of bruises and cuts. Nang maging bahagi sila ng Albana, kinailangan silang dumaan sa matinding initiation. The Master ordered the men to hit them 'til they can no longer get up, but Gresso covered him and took all of the beating.Ilang beses niyang sinubukang itulak an