Share

Chapter 20 Kalasingan

ALDRICH:

KAKAMOT-KAMOT akong tinitiris na sa isipan ko si hudyo habang naglalakad kami pauwi ng bahay. Nagngingitngit ang loob ko!

Ang sama!

Hindi manlang ako pina-score kahit ten points lang sa Mokang ko. Nakakainis!

Itapon ko ito sa dagat e!!

Pagpasok namin ng bahay ay tumuloy na kami ng kusina. Nandidito na ang lahat. Nakaupo sa parihabang mesa na nakahain na ang pagkain sa mesa.

Kami na lang ang hinihintay.

Napangiti ang mga ito sa amin na ikinangiti namin pabalik. Nakakakaba man pero

kailangan kong patatagin ang loob ko. Pamilya ba naman ng Mokang ko ang makakasalo ko sa hapunan. Fvck!

"Umupo na kayo dito, anak," ani Mama na napatayo pa sa kanyang upuan para ipaghila kami ng mauupuan.

"Salamat po, Mama,"

"Wala ito, anak. Pagpasensyahan niyo na at ito lang ang nakayanan namin, ha? Lalo ka na Sir Alden. Alam ko naman kung anong mga nakasanayan niyo," pagpapaumanhin nito.

"Hwag niyo pong isipin ang bagay na 'yan. Kami nga itong nahihiya na nakaabala pa kami, Mama," sagot nito na i
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status