Chapter 26

Natulog siya sa kanila. Hindi siya umuwi dito.

Buong gabi akong nag-isip, hindi kaagad nakatulog at maiyak-iyak na dahil sa nararamdamang guilt. Ito ba ang paraan na naisip niya bilang higanti? Deserve ko 'to kung gano'n.

Pero hindi ko pa rin mapigilang malungkot. Kaya pag gising ko ng umaga, kaagad akong napa-tawag kay Inez at hindi niya na ako pinakinggan at dinala sa clinic.

"Stress," the Doctor said, returning his office. "The most possible reason is stress. Nalungkot ba kayo? Overwhelmed? Nagalit?"

I sucked a small part of my lip from the inside before shifting my eyes to Inez, her eyebrows quickly rose before I slowly shifted back to Doctora, sitting in his chair and I nod my head softly.

"Ayon. Misis, bawal na bawal po 'yang stress sa 'yo. Kahit less than two weeks ka pa, bawal pa rin po 'yan. Let us avoid whatever made you stress na lang po, ano?" Doctora calmly suggested, and all I could do is make a small nod. "Okay… kailan po