"Yes, Dad," mahinang sabi ko kay daddy sa kabilang linyan.
"Are you sure?" Tanong nito kaya marahan akong tumango kahit hindi niya nakikita.
Nang tumawag siya kaagad kong sinabi ang tungkol kay Alexander. Hindi ko alam ang gagawin kaya kailangan kong sabihin kay daddy para mapaalalahanan niya ako. Para akong natataranta at hindi na ako makagawa ng maayos na desisyon.
"Don't do reckless moves, Gwen," paalala ni Daddy bago patayin ang tawag.
Napabuntong hininga ako saka nilingon ang anak na mahimbing pa rin ang tulog. Kanina pa ako kinakabahan. Buong akala ko dito matutulog si Alexander kasi nang makatulog si Andrae ngayong gabi hindi siya umalis kaagad. I am so afraid to asked him. Ni hindi nga niya ako
"Mommy! Wake up! Mommy!" Naalimpungatan ako dahil sa panggigising ni Andrae saka bahagyang bumangon. Kaagad niya akong sinakyan sa bandang tiyan kaya napangiwi ako dahil sa sakit. "Baby, you are so heavy," reklamo ko pero tumalon-talon pa siya sa tiyan ko kaya mas lalong sumakit. "Mommy! Up! Up!" Sigaw niya habang tumatawa kaya sapilitan ko siyang binuhat para alisin sa tiyan ko. Dali-dali siyang bumaba sa kama na parang excited saka nag tatakbo papunta sa labas. "Andrae, be careful!" Sigaw ko sabay habol sa kanya na hindi na nag-abala pang mag-ayos ng sarili. Tuwing nauuna siyang magising ito ang eksena namin kaya medyo sanay na ako. Pagkarating namin sa sala agad siyang umakyat sa couch saka mag-isang naupo ng tuwid habang nakaharap sa pinto na parang may hinihintay. Naging seryoso rin ang mukha niya na parang may edad na. Nakakunot noo habang nakasimangot ng kaunti. I cleared my throat and sighed. Ilang sandali ko siyang tiningnan hanggang sa tumunog ang doorbell. I even hea
"What do you want?" Malambing na tanong ko sa anak pero ngumuso lang siya saka umiling ng ilang beses.Huminga ako ng malalim saka akmang kukununin lahat ng laruan na pinagtatapon niya kanina lang. Pero wala pa akong nadadampot ni isa agad siyang umiyak ng napakalakas habang inuuntog ang ulo sa sahig."No! No! No!""Andrae!" Matigas at pasigaw kong sabi pero binato niya lang sa akin ang isang laruan na kaya tumama 'yon sa bandang dibdib ko.Iyak siya ng iyak at hindi ko siya maawat. I don't know what happened. Nagbihis lang ako saglit kanina tapos pagkalabas ko ganiyan na siya."Daddy!" Sigaw niya habang umiiyak kaya bahagya akong natigi
"Daddy, sweep?" Malambing na tanong ni Andrae kay Alexander kaya bahagya akong napabangon mula sa bahagyang pagkakahiga sa couch."Baby, come here," pag tawag ko kay Andrae pero natutok lang ang mga mata niya kay Alexander na pasimpleng tumitingin sa phone na parang may inaabangang message o tawag."Daddy," malambing na tawag ulit ni Andrae kaya huminga na ako ng malalim bago tumayo para lumapit sa kanila."Let's go," marahang sabi ko sa anak saka akmang bubuhatin sana siya kaso pinalo niya lang ang kamay ko bago umiling ng ilang beses.At doon niya nakuha ang atensyon ni Alexander. Huminga ulit ako ng malalim bago subukang kunin si Andrae sa ikalawang pagkakataon pero ganoon pa rin ang ginawa niya sa
Hindi ko gustong bumangon mula sa kama dahil tinatamad ako at gulong-gulo ang utak ko. I just can't think straight and it's frustrating me. I can clearly hear my son's giggles outside and it's making me problematic even more. Bakit ba kailangan niya pang sumaya kapag kasama si Alexander? I am selfish alright. And I just want the best for my son. And so far, Alexander is not the best for him. And will never be, in my opinion. My head is aching because of thinking too much. Pero kahit ganoon nagawa ko paring pilitin ang sarili ko na bumangon para diretsong pumasok sa banyo at makalìgo na. I could not concentrate under the shower. I have a lot of things to think about. I am going crazy and I don't like this. Ilang minuto lang natapos na ako kaagad sa pagligo at hindi ko na inalala pa kung nalinis ko ba ng maayos ang katawan ko kasi wala na akong sa sarili. I am too preoccupied and the last thing I want is to develop depression that will lead to anxiety. Hindi ko alam kung dapat ko ban
Pagkarating ko sa condo naabutan ko si Andrae na namamaos na kakaiyak kaya kaagad ko siyang kinuha kay Yaya. "I'm sorry, baby. You want to go somewhere?" Sabi ko habang pilit pinapasaya ang boses. Andrae nodded while still crying so I gently kissed him. "Cweam," paos at mahinang sabi niya kaya kaagad akong tumango. "Mommy and Andrae will buy ice cream then," masayang sabi ko kaya sumingot-singhot si Andrae sabay tango. Yumakap siya ng mahigpit sa leeg ko kaya dahan-dahan akong naglakad papunta sa kwarto para mabihisan na siya. "Mommy? Daddy?" Inosenteng tanong niya habang binibihisan ko siya kaya bahagya akong natigilan sandali. Image of Alexander and Alice earlier popped inside my head. Pero kaagad ko rin iyong winala sa isipan ko. I flashed a small and sweet smile for my son before slightly messing his hair. "He's working, baby," malambing na paliwanag ko kaya napanguso siya ng kaunti sabay tango. Pagkatapos ko siyang bihisan excited niya akong hinila papunta sa labas kaya nat
I was too frustrated and nervous since last night. I can't even sleep because I was too scared. Natatakot ako sa mga pwedeng gawin at isumbat sa akin ni Alice kapag nalaman na niya ang tungkol kay Andrae. Hindi ko kinakahiya ang anak ko. Gusto ko siyang ipagmalaki sa kahit na kanino pero hindi pa rin nawawala sa akin ang takot. I am not afraid of being judged or to hear negative opinions from other people. Takot lang ako na mas lalong lumaki ang galit sa akin ni Alice. She's been with me all my life and I treasure her so much. She has a special place in my heart and I want her to treat me as her friend again. Pero alam kong malabo na. If I were her I would get mad too. Kinabukasan kabado ako habang nagluluto ng breakfast. My hand is shaking and I am sweating bullets because of nervous. "Ma'am," napatalon pa ako dahil sa gulat nang biglang magsalita si Yaya Fe sa tabi ko. "Yaya, please. 'Wag mo akong gulatin," sabi ko bago abutin ang bowl na nakalahad. "Pasensya na po, Ma'am," n
I couldn't stop crying because I was too terrified. Hindi ko rin alam kung ano ang susunod kong gagawin. Alice finally knew and that is definitely not good news. She hurted me again but I understand her. She recognized Alexander's face on my son and I know that she's hurting. Nang magising si Andrae kaagad siyang umiyak ng umiyak at yumakap sa akin pero mabuti na lang at hindi niya hinahanap si Alexander. Halos maubusan na siya ng hininga kakaiyak at hindi namin siya mapatahan ni Yaya Fe. He just want to hug me like someone's gonna hurt me. Sa huli tumigil na rin siya sa kakaiyak kaya kaagad ko siyang pinaliguan at nilibang sa paglalaro ng bula kaya bumalik siya sa huwisyo niya. Matapos niyang maligo ay nanood kaming dalawa ng cartoons pero bumalik na rin ang habit niya na parang may hinihintay na paparating kaya hindi ko na lang pinansin dahil alam ko na naman kung sino ang posibleng hinihintay niya. But I really doubt if Alexander will go back. Pipikit na sana ang mga mata ni And
Wala ako sa sarili nang makaalis sila. Andrae seems also affected. Kanina pa siya tingin ng tingin sa pintuan na parang inaabangan na pumasok si Alexander. He saw them kissed. That is not good even though he still can't understand those things. Bakit nga ba nandito pa kami? My son's father will sue me. I am not afraid because I can face him in court. Sadyang kitang-kita ko lang kung gaano na kalapit ang anak ko dito. He's looking for him for almost every hour. At alam kong kapag hindi niya ito nakikita buong araw ay magwawala na ito. He manage to enter my son's heart in a short period of time. Baka iyon na ang tinatawag na lukso ng dugo. "Mommy, Daddy?" inosenteng tanong niya sa akin habang nakaturo sa pintuan. Bahagya akong napakurap saka napatingin rin sa pintong nakasara. I sadly smiled at my son after. Puno ng pagtatanong ang berde niyang mga mata kaya mas lalo akong nangapa ng mga salita na isasagot. "Baby, it's just you and Mommy today, okay?" sabi ko habang may ngiting pi