🥺🥺🥺
When I woke up the first thing I saw was the white walls. Kaagad tumulo ang masaganang luha sa mga mata ko nang maalala ang nangyari.Dahan-dahan kong hinawakan ang tiyan ko. I sobbed harder and tried to sit properly. Pero kasabay ng pag-upo ko ng maayos ay bumukas ang pinto. Niluwa noon si Daddy na namumula ang mga mata. When he saw me crying he immediately erah towards me to hug me so tight.Parang bata ako na umiyak sa balikat ng ama."I lost the baby right?" humahagulgol na tanong ko.Dad stayed silent and in that case I knew that I was right. Mas lalo akong umiyak at kumapit sa damit na suot ni Daddy.I lost Andrae and I lost my second child. Ni hindi ko man lang alam na buntis pala ako. Ni hindi ko man lang naramdaman na may buhay na pala ulit sa loob. I lost them in just a snap. I lost my life. I lost my angels."You are strong—""How can I be strong, Dad? How?" umiiyak na tanong ko kaya dahan-dahan na kumalas si Daddy sa pagkakayakap sa akin para tingnan ako ng maigi sa mga ma
Chapter 35"Gwen, are you okay?"Natigil ako sa akmang pag-inom ng sleeping pills dahil sa biglang pagpasok ni Daddy sa kwarto ko. Kaagad dumapo ang mga mata niya sa gamot kaya dali-dali ko iyong ininom saka marahan siyang nginitian."Dad," I said when I saw him sighed.He is not really in favor of me using sleeping pills everyday. But what can I do? I can't sleep without this."Masama sa katawan ang palaging dumepende sa sleeping pills—""Dad, I can't do anything. Ito lang ang nakakatulong sa akin para makatulog. If I won't use this I will stay awake all night to cry and cry," I said so he sighed once again before he nodded."Why don't you visit physiatrist—"I shook my head multiple times to cut him off."No, I don't have a problem," sabi ko habang umiiling pa rin.Kaya ko pa. Kaya ko pang kontrolin ang katawan ko. And I will be okay in a span of time. Masyado lang sariwa sa mga ala-ala ko ang mga nangyari. I will be okay soon. I don't need to go to professional to treat me. I believ
Naghilamos ako sa loob ng banyo saka muling naglagay ng manipis na make up. I was still panting while doing that but I manage to stand still. I should calm myself. Hindi dapat ako umaktong na parang naiihi kapag nasa malapit. I must act like I don't care. I must act like I am not weak. I must act like I am not affected.Kinalma ko muna ang sarili ko bago tuluyang lumabas. Diretso lang ang lakad at tingin ko nang makalabas. When I reached our table Jerome immediately smiled at me. Tumayo pa siya para ipaghila ako ng upuan na mahina ko namang pinasalamatan."Okay ka na?" tanong niya habang paminsan-minsan na sumusulyap sa likuran ko.I swallowed hard before nodding. May kakaiba sa mga mata niya na hindi ko na pinagkaabalahan pang pansinin. He knew something about me. At alam kong namukhaan niya si Alexander dahil pinakilala ito noon ni Alice. And I know he remembered what Alice' told him about me. About Andrae and about Alexander.Pilit kong tinuloy ang pagkain ko pero hindi ko pa iyon
I was devastated when the night came. Uminom ako ng sleeping pills pero wala na iyong epekto. Sinanay ko ang katawan ko doon at ngayon ay para na akong namanhid. I couldn't fall asleep.Kapag pinipikit ko ang mga mata ko ay laging bumabalik sa akin ang mga nangyari noon. My head is summarizing what happened. From that sinful night until I gave birth to Andrae and until I lost them.At wala akong ibang ginawa kundi umiyak ng umiyak ng gabing iyon. I cried the whole night. I did not even fall asleep even for a second. Kaya sa umaga ay namamaga ang mga mata ko sa antok at dahil sa pag-iyak.I sighed a lot.Suminghot pa ako ng mahina dahil sinisipon na rin ako sa matinding pag-iyak.I need to buy strong sleeping pills. I need one to sleep.Kahit nahihilo ako dahil wala pa akong tulog ay pinilit ko na pumasok sa trabaho. I did my best to hide my swollen eyes with the help of makeup. I also made a black coffee to wake me up. At nang makarating ako sa opisina ay muli akong nagpabili sa secre
The next day I was expecting to see Alexander again. Dahil wala lang. I just felt that we are bound to see each other in unexpected times and days. But the whole day ended with me not seeing him even a bit.Pumunta ako sa site ng ginagawang mall. I even ate in the restaurant a few meters away from the site.And I did not saw him. Kahit nakatalikod o nakatagilid man lang ay hindi ko siyang nakita.Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako o hindi. Maybe I should really be happy. Dahil ayaw ko nang makita pa siya. I don't want to see him because he can awaken the sleeping monster in me. At nakikisama na ngayon si tadhana."Gwen, are you with me?"Gulat akong napatingin kay Jerome ng magsalita siya. Kunot ang noo niya kaya kaagad kong binaba ang tingin sa blueprint na nasa pagitan namin na kanina pa niya pinapakita."I-I'm sorry, I was just thinking of something," mahinang sabi ko habang nasa blueprint ang tingin.I heard him sigh so I looked at him. Regretful that my mind is thinking o
I can't explain why my heart is beating too fast. Sobrang lakas ng kabog ng puso ko habang nagda-drive ako palayo sa restuarant. I almost bump the car in front of me because I lost my concentration."God," pabuntong hininga na sabi ko dahil sa nangyari.Nang makarating ako sa opisina ay wala ako sa sarili. Imbes na sa sariling opisina dumiretso ay tumulpy ako sa opisina ni Daddy sa itaas na floor. Napalunok ako bago tuluyang pumasok ng walang pasabi sa opisina niya kaya bahagya siyang nagulat."Anything wrong?" he asked but I shook his head before sitting in the chairs in front of his table.Nakatingin lang ako ng diretso sa kanya. My Dad is not secretive. Pero sa ngayon alam kong may tinatago siya sa akin."Dad," pabitin na sabi ko kaya napakunot ang noo niya. "What? You're making me nervous," He laughed a bit after saying that."Dad, tell me…ikaw ba ang nagsabi kay Alexander ng libingan ni Andrae? Because if you are not who else then?" sabi ko kaya naging seryoso si Daddy at napasa
Napasinghap ako ng mariih bago magpasya na pumunta sa sarili kong kotse habang akay si Alexander na nanghihina na.I could definitely feel how hot his body was. Nakakapaso ang init niya. And I could feel his difficulty in breathing."Saan ka nakatira ngayon?" tanong ko matapos ko siyang paupuin sa backseat. His eyes were closed now. Pero nakaawang ang bibig niya para doon huminga. Napakurap ako dahil sa awang nararamdaman.What are you doing? Bakit mo pinapabayaan ang sarili mo?"Hey, hey," malumanay na tawag ko sa kanya saka bahagyang hinimas ang mainit niyang pisngi. Dahil doon ay unti-unting bumukas ang namumula niyang mga mata.He blinked a lot of times when he saw me. Pero kalaunan ay bahagya siyang umayos sa pagkakaupo. I did not expect what he did after. Hinawakan niya ang kamay kong nasa pisngi niya ng mahigpit. I tried to get my hand from him but when I felt that he's like absorbing strength from me I stopped.Ngayon lang. Ngayon ko lang ulit hahayaan ang sarili kong mapalapi
Pabagsak akong umupo sa swivel chair ko saka napa sabunot sa sariling buhok. Galit ako kay Jerome dahil sa paghalik niya sa akin. How dare he kiss me?Wala siyang karapatan!Pero ang tumatak sa isip ko ay ang reaksyon ni Alexander? He looks mad and pained? I don't know! Hindi ako sigurado!And I don't care. Hindi ko na lang iisipin ang lahat ng iyon. I need to forget him. But still, what Jerome did is still unforgiven. He crossed the line.Nasa gitna ako ng pag-iisip nang bumukas bigla ang pinto ng office ko. Kaagad akong napatingin doon at nang makita na si Daddy ang pumasok ay na pahinga na lang ako ng malalim.His brows immediately furrowed as he roam his eyes around my office. Parang may hinahanap at ng hindi niya mahanap ang pakay ay tuluyang humakbang palapit sa lamesa ko."What is it, Dad?" I calmly asked.He shook his head, "No, just wondering if Alexander's still here. Sabi niya dito siya pupunta," he said so I gently closed my eyes.Napatinghala ako kay Daddy kalaunan at nah