“WE should eat first Ms. Devina. Bawal pinaghihintay ang pag kain,” Napatitig ako sa lalaking aking kaharap. Unang tingin mo palang ay masasabi ko na agad na isa siyang Montoya lalo na at kahawig niya si Valentine. Anong kailangan niya saakin? Sigurado ako na hindi ito tungkol sa pagiging architect ko. “I see you already know me,” bigla niyang sabi at ibinaba ang kutasara’t tinidor niya. Mukang napansin niya na hindi ko ginagalaw ang pagkain na hinain sa harapan ko. Kaming dalawa lang dito dahil ang kasunod na table ay malayo saamin. “Also the way you look at me, I know you know why I approached you.” Pagpapatuloy niya ngunit hindi ko pa ‘rin siya sinagot. Napakunot ang noo ko ng bigla nalang siyang tumawa. “Tama nga ang sabi nila, matapang ka nga Devina.” Napakuyom ako ng kamao dahil doon. Ibig sabihin binabantayan niya ako. “I heard a lot about you. A lot,” “What is it?” tinignan niya ako ng kunwari ay nagtataka siya. “What do you want from me?” “Straight to the point eh?
NAPATINGIN silang lahat saakin ng buksan ko ang pinto. Gising na nga talaga ang daddy ni Valentine. Ngumiti ako sa kanila at naglakad palapit doon. “How are you Mr. Montoya?” “I’m fine now Devina, but can you please cut the formalities? Alam kong nililigawan ka na ng anak ko ngayon,” napangiti ako lalo dahil sa sinabi niya. Lahat sila ngayon ay nakangiti na ‘din saakin. “Gusto ko ulit humingi ng tawad sa’yo Devina, alam kong walang kapatawaran ang ginawa ko sa inyo,” umiling naman ako agad dahil sa sinabi niya. “Okay na po tayo doon. Isa pa, may kasalanan ‘din ako kaya humihingi ako ng tawad sa paghihiganti ko,” “Nalaman ko nga na lumuhod ka pa. Hija, kahit saan man tignan ako ang mali. Wag ka na ulit luluhod okay? And please do call me papa,” “Ako ‘din Devina, magiging pamilya ka na namin. Mas sasaya ako kung magkakaroon pa ako ng isang anak na babae,” Hindi ko na napigilan na yakapin ang mommy ni Valentine dahil doon. Niyakap ko ‘din ang daddy nito at nagpasalamat sa ka
VALENTINE “PUNTAHAN mo si Devina, Valentine. Alam kong may alam siya na hindi sinasabi sa’yo,” Napahigpit ang kapit ko sa manibela ng aking kotse ng maalala ang huling sinabi ni daddy. Katulad ng inaasahan inabot kami ng dalawang araw sa pag-asikaso sa nangyaring gulo sa underground. Nagkaroon ng naunang pagsugod sa grupo namin. Ginamit pa nila ang mga ka-kontrata namin. I hate it. Naiinis ako kapag hindi ko napaghahandaan ang mga bagay-bagay. Halos isang buwan ko ng inaasikaso ang pag-aaral para sa underground pero hindi pa ‘rin sapat ang kaalaman ko. Ngayon naman malalaman kong napapabayaan ko na sila Devina. Napasandal ako sa kinauupuan ko at inalala ang huli naming usap. Pumunta pa siya sa opisina ko at humihingi siya ng oras para sa mga anak namin. Nagiging pabaya na ba ako? Kung hindi ko ito gagawin kami ang mahihirapan. Kung totoo man ang sinasabi ni daddy, ano naman ang alam niya? Biglang tumunog ang aking cellphone kaya sinagot ko agad ito. “Hello,” “Valentine, wh
DEVINA “I have an appointment today—yes—dederetsyo nalang ako jan pagkatapos—yeah, right—I know, you don’t have to remind me—bye—” Napairap ako ng ibaba ko ang tawag namin ni Jeydon. Tatlong araw na ang lumipas mula ng pumunta sa bahay si Valentine at hindi na kami ulit nagkita simula niyon. Maayos naman kami at nakakapag-usap sa gabi sa telepono lalo na ng mga bata pero sadyang wala siyang oras para puntahan kami at naiintindihan namin ‘yun. Sa nakalipas na tatlong araw ay naging busy ‘din kami ni Jeydon dahil sa paghahanda sa gera na magaganap. Mabuti nalang at mayroon kaming mata sa underground kaya malaya naming nalalaman ang galaw ng bawat grupo doon lalo na kila Valentine. Tinawagan na nga ako ni Jeydon para sabihin na kailangan na ako sa Guild. Hindi ko naman pwedeng pabayaan ang kumpanya namin. As a architect I still need to finish my oder businesses lalo na ‘yung kumpanya sa pagitan ng Montoya at Valderama, hindi ko pinatigil iyon maging ang airline. Sumasakit ang ulo k
I guess may isa pa naman kaming advantage, walang alam si kuya Jules na kasali ang Guild namin o wala siyang alam na nakausap ni Valentine si Jeydon. Good point ‘yun, at kailangan kong sabihin ang bagay na ‘yon sa lolo ni Valentine. Matapos kong maisend ang message dito ay nagmaneho na ako papalayo sa lugar na iyon. Napapahigpit ang kapit ko sa manibela habang nakatanaw sa sasakyan na nakasunod saakin. Alam kong si Sheila iyon, hindi ako takot mamatay pero takot ako para sa pamilya ko. Hindi alam ng lolo ni Valentine kung may iba pang inutusan si kuya Jules para ipapatay ang pamilya ko. Si Sheila lang ang alam kong makakasagot saakin kaya kailangan ko siyang labanan. Matapos ang halos isa’t kalahating byahe ay nakarating ako sa isang liblib na lugar sa itaas ng isang burol. Nakatanaw lang ako sa malawak na tanawin at sa papalubog na araw. Nakikiramdam sa paligid... Hanggang sa inihagis ko ang small knife na hawak ko sa aking likuran tamang tama lang para masugatan ang pisnge ni S
KINAKABAHAN si Jeydon habang nakasunod kay Devina at sa mga kasamahan nito na nakasunod sa taong gustong tumugis sa huhay ng kaniyang pamangkin. Ayaw niyang mag-isip ng masama ngunit bakit tila ganoon ang nararamdaman niya. Tila mayroong mangyayaring masama na hindi niya magugustuhan. Tanging ang liwanag ng buwan ang kaniyang nagagamit sa pagsunod sa anino ng mga ito. Sunod-sunod ‘din ang putok ng silencer ng kaniyang naririnig kaya mas lalo siyang kinakabahan at baka madagdagan ang tama ng baril ng babae. Samantalang si Devina naman ay napahinto ng makitang mapabada ang kaniyang hinahabol matapos niya iyong tamaan sa binti. “Wala ka ng takas!” sigaw ng kasama niya at pinalibutan ang taong iyon. Wala siyang buhay na bakatingin sa taong gustong tumugis sa buhay niya at kita niya itong mayroong takip sa muka habang ang mga mata nito ay matalim na nakatingin sa kaniya. “Sinong nag-utos sa’yo? Alam kong kabilang ka sa grupo namin!” sabi ni Devina sa taong iyon na ikinagulat ng mg
SHEILA “BAKIT mo naman binaril?!” Napapitlag ako ng sumigaw si Travis saakin habang inaasikaso si Devina na wala ng malay ngayon at puro sugat ang katawan. “H-hindi ko alam na tinamaan ko pala siya! Madilim kasi at kinakabahan ako! Nandoon si Jyedon eh!” Hindi ko talaga alam! Basta ang alam ko dumulas ang kamay ko niyon at natigilan nalang ‘din ako ng makita ko siyang duguan. Ang plano namin ay magpapaputok lang ako sa paligid nila at tatakbo papunta sa may bangin kung saan andoon si Travis na naghihintay saamin. Dahil na ‘rin sa madilim alam ni Devina na hindi kami makikita kung sakaling may sumalo saaming dalawa. Ang kaso nabaliktad ang lahat! Tinamaan ko siya. Napahigpit ang kapit ko sa dalawang kamay kong nanginginig dahil sa aking nagawa. “T-travis magiging ayos naman siya diba?” tayong tanong ko ng lumapit ako sa kinalalagyan nila. “Masyadong malalim ang tama niya at marami ng dugong nawala. Mahihirapan ako pero alam kong kaya kong alisin ang bala,” Napatango ako sa
“Valentine tama na! Kung nawawala si Devina hindi maganda na pati tayo ay mag-away-away! Walang kasalanan kahit na sino saatin dahil biglaan ang nangyari. Alam na natin na hindi ligtas ang paligid kaya ang mahalaga ngayon ay mahanap natin agad siya!” Mukang natauhan naman ni Valentine dahil sa sinabi ko. Napasabunot pa siya sa kaniyang buhok habang ako ay agad na inalalayan si Jeydon. “Ayos ka lang?” alala kong tanong na ikinatango naman niya saakin. “Master Jeydon! Master Jeydon!” sabay-sabay kaming napatingin sa pinto ng pumasok ang isang lalaki doon. “May natagpuan na isang sunog na katawan! At nakita namin itong gamit na ito,” Dali-daling kinuha ni Jeydon ang nasa isang plastic na lalagyan at napatakip naman ako ng bibig dahil doon. “J-jeydon—” napatigil ako sa pagsasalita ng humarap siya saakin at umiling. “Hindi! Hindi si Devina ‘yun Sheila!” “Tama si Jeydon. Hindi ang asawa ko ‘yan! Dalhin mo kami sa katawan,” napatingin ‘din ako kay Valentine ng sabihin niya iyo