hello, senyoras! thank you so much for the gems and comments! hindi naman po ako nagpaparinig pero ehem ehem, rates ehem. ndi charot lang. keep dropping your thoughts sa story. i'm doing this in third person's pov para mas lalong interesting at mabasa niyo ang mga thoughts ni Leon, so as Ria. see you bukas!
Hinamig ni Ria ang sarili at bumuntong hininga. She keeps roaming her eyes all over the place. Hindi siya mapakali. Pakiramdam niya kasi ay may kulang at pakiramdam niya ay hindi safe ang lugar na ito.“This is the safest place, Ria. Calm down,” sambit ni Eris at naupo sa couch. “We’ll be fine here. May mga yaya na rin naman sila, e. Hindi mo na kailangan pang mag-aalala.”They’re here in Boracay right now. At binili ni Eris ang bahay na ito para sa kanila ng mga anak niya. Eris suggested na roon muna sila sa Maynila ngunit hindi kaya ng dalagang malayo sa kanyang mga anak. They’re her strength. Kung wala sila, hindi na niya alam kung ano pa ang paghuhugutan niya at kung ano ang magiging rason niya sa paggising sa umaga.“I know,” she replied. “Pero hindi ko maiwasang mag-aalala, Eris. And you can’t blame me about that.”Kasama kasi sa usapan nila ni Leon kahapon ang tungkol sa pagtitirhan niya. Hindi naman pwedeng tumanggi siya dahil paniguradong magtataka ito kung bakit kaya naman k
Tahimik na nakikinig si Ria sa pag-me-meeting ng kanyang kapwa tatlong engineers. Isa sa kanila ay interior designer at iyon ay si Kathy na katabi niya. The meeting the been running on for almost twenty minutes now. Wala man lang silang naging formal introduction o ano. Ni hindi man lang nila hiningi ang kanyang opinion, e. “So, is everything settled?” tanong ng arkitektong si Miss Sarah Davis, ang nagsisilbing head ang kanilang meeting. Buong tapang na inangat ni Ria ang kanyang kamay dahilan para maagaw niya ang atensyon ng mga kasama niya. “Can I suggest something?” Umangat ang kilay ni Architect Davis at bumaling sa kanya. “What is it?” “The terrace is very unnecessary in that area,” she said. “Why don’t we try to make it more interesting? Like─” “Like what?” pagpuputol sa kanya ni Architect Davis. “Are you telling us that this concept is no interesting at all?” Namilog ang mga mata ni Ria sa narinig at agad na umiling. “No. I didn’t mean to say that. I mean, instead of makin
She roamed her eyes all over the place and bit her lower lip. Malawak ang buong silid at malaki ang kama. There’s a study table near the window at kitang-kita ang malawak na karagatan. This is such a good place to do her work. Walang maingay, walang distorbo. But then she feels empty. Wala ang dalawang chikiting niyang laging naglalaro sa lapag at nakakakwentuhan niya. Bigla siyang nakaramdam ng pagka-miss. As much as she wanted to bring her babies with her here, she can’t. She doesn’t want to stir up any troubles. And besides, six months lang naman siyang mananatili rito, e. Pagkatapos ng six months, uuwi na siya ng Greece. Hindi na niya kailangang mag-alala pa. Ria let out a very deep breath and put down her luggage. Laking pasalamat na lang niya at siya lang mag-isa sa silid na ito. Marahil ay siya lang ang naiiba ng kompanyang pinanggalingan. While the rest shared same room unlike her. Binuksan na ni Ria ang kanyang dalang maleta at nilabas ang laman nito. Isapisa niya itong ina
HIS HEAD ACHED. Pakiramdam niya ay binugbog siya ng limang batalyon sa sobrang pananakit ng kanyang mga muscles. He wanted to open his eyelids but they were too heavy. Kaya naman ginamit na niya ang kanyang sense of smell. Doon niya napansing hindi pamilyar ang amoy ng paligid.This isn’t his room.Leon forced himself to open his eyes. Naramdaman niya ang pagkirot ng kanyang sintido sa kanyang ginawa ngunit hindi niya ito pinansin. Inilibot niya ang kanyang paningin at dumapo ito sa taong nakaupo sa isang study chair at nakatungo sa mesa na parang may ginagawa.Base on her messy bun tied hair, it’s a woman. Mukhang masyado itong abala sa ginagawa. Ang tanging nagbibigay lang ng ilaw sa buong silid ay ang lampshade na nakatapat sa mesa nito. All the lights were off. Wala sa sariling napatingin si Leon sa nightstand para tignan ang oras ngunit walang digital clock ang nandoon.Sinubukan niyang bumangon ngunit hindi niya kayang buhatin ang sarili kaya naman muli siyang napahiga sa kama.
CHANDRIA CAN’T EVEN swallow her food. Hindi niya alam na ganito na intimidating makasama sa isang silid ang isang Pantaleon Farris. Habang ang binata naman ay nakatingin lang sa kanyang kumain. Ni hindi nito ginagalaw ang pagkain sa kanyang plato dahil nakatingin lang ito sa kanya. Hindi tuloy maiwasan ni Ria ang palihim na pagkapa sa kanyang mukha dahil baka may dumi siya o ‘di kaya ay may muta pa. “We met before, am I right?” Wala sa sarili siyang napatingin sa binata nang magsalita ito. Nakaramdam siya ng panlalamig sa kanyang katawan nang marinig ang sinabi nito. Samo’t saring ideya ang pumasok sa isip niya at lahat ‘yon ay negatibo. Tumigil siya sa pagsubo at tumingin sa binata. “H-hindi ko alam,” she said. Tumuwid siya sa kanyang pagkakaupo at diretsong tumingin dito para malaman nitong hindi siya nagsisinungaling. “Bakit niyo naman po naisip ‘yan? Kung nagkita tayo rati, paniguradong maaalala kita.” ‘Shit, alam niya na ba?’ sa isip-isip ni Ria. “I see,” he said. Nabulabog
SHE KEEP ROAMING her eyes back and forth just to see how big the place is. Bigla tuloy niyang naitanong sa sarili kung tama ba ang mga naging decision niya. Medyo elevated ang lupaing ito kaya naman mas kitangkita ang malawak na karagatan. And this is such a good place to stay. Mabuti na lang at ito ang napiling pwesto ni Mr. Farris dahil malaki ang advantage ng pwestong ito.“Do you have any ideas now?” tanong ni Leon sa kanyang tabi.She turned to him and nodded her head. Halos isang oras na sila rito at nag-aalala na siya para kay Leon. He’s been coughing. Gusto niya itong sitahin ngunit hindi niya magawa dahil baka masabi nitong feeling close siya masyado.“Yes,” she replied and showed her tight smile. “This is a good place. For sure maraming dadayo rito at dito mananatili. Maybe a cozy and aesthetically pleasing room will fit while watching the sun to kiss the ocean.”Hindi napansin ng dalaga ang pasimpleng pagtitig sa kanya ng binata. She’s busy roaming her eyes all over the pla
KABADO. ‘YAN ANG nararamdaman ngayon ni Chandria habang naghihintay sa labas ng conference room ni Leon. Architect Davis is presenting her work and she’s not allowed to listen or to look at. Kaya heto siya, naghihintay sa labas ng silid kama si Kathy at isang arkitekto na panay ang ismid sa kanya.She took a very deep breath and closed her eyes.“Relax.”Wala sa sarili siyang nag-angat ng tingin sa nagsalita at nakita niya si Kathy na nakangiti sa kanya. “I haven’t seen your design but I’m pretty sure it’s a good one. You don’t have to be so nervous as if this is your first time. Just believe in yourself.”Mariing kinagat ni Ria ang kanyang ibabang labi. Biglang sumagi sa isip niya ang mga panahon kung saan sila pa… mga arkitekto ng Melan Firm ang lalapit sa mga malalaking kompanya at nagpe-present ng kanilang gawa para lang magkaroon ng offer sila at magkasahod. And then now, they’ve come this far.Kathy was right. Ngayon pa ba siya kakabahan?‘O baka hindi para sa presentation ang k
Hindi alam ni Chandria kung ano ang sasabihin niya o kung paano babasagin ang nakakarinding katahimikan sa pagitan niya at ni Mr. Farris. Pinalabas kasi nito ang kanyang sekretarya kaya sila lang dalawa rito sa silid. Kanina niya pa rin naaliw ang sarili sa pamamagitan ng paglilibot ng paningin. “Do you develop this habit of not looking at me?” Wala sa sarili siyang napatingin sa binata nang magsalita. Sinundan ng kanyang tingin kung paano hubarin ni Leon ang kanyang suot na business suit. She then saw how a smirk formed on his lips making her look away. Mariin niyang kinagat ang kanyang pang-ibabang labi sa labis na kahihiyan. “I-I’m sorry?” she asked as if she didn’t catch up what he said. “B-bakit naman ako titingin sa ‘yo?” Tinitigan ni Chandria ang sahig na parang nandoon ang pinaka-interesanteng bagay sa buhay niya. Ngunit sadyang may lahing makulit itong si Pantaleon. He took steps forward and before she could react, he’s now in front of her. Leon held her chin up making her