CHAPTER 4

*****

Chapter 4

Sophia’s POV.

Excited akong pumunta sa Divisoria dahil first time ko sa mga ganitong pamilihan although ang sabi nila may pag ka pareha naman daw ang tiyanggi sa Divisoria, mas malaki lang talaga ang Divisoria.

Habang nasa sasakyan kami si Rica lang at si Ashey nag-uusap sapagkat ayaw ko munang magsalita dahil tina-tamad na bumuka ang bibig ko.

Utak ko lang ngayon ang gumagana. Iniisip ko kasi ang kakaibang aksyon ng amo namin. Baka hindi na naman siguro ako magtagal ngayon.

Huminga ako ng malalim.

“Naks! Ang lalim no’n ah!” kasasabi ko lang eh. Tiningnan ko lang si Rica na parang hindi ako interesado sa usapin nila ngayon.

“Ay! Ayaw mag talk ni ganda.” Sinegundahan pa talaga ni Ashey.

Nag smile lang ako sa kanila wala talaga akong gana makipag usap ngayon.

“Pabayaan na muna natin Ashey dahil nag kabisado na ‘yan sa iku-kuwento niya sa atin mamaya.”

“Oo! Nga pala. Sige, Sophia take your time dzai.” Tumango nalang ako sa kanila kahit mali ang kanilang pagkakaisip.

Iniisip ko, kong paano ako makaiwas kay Sir. Kung maari ayaw ko sanang makasalamuha ito kahit sabihing siya pa ang amo ko. Mali naman talaga ang pinag-ga-gawa ni Sir.

Mabuti na ang umiwas ng maaga kaysa huli na ako, malalaman ko nalang sa ibang tao na iba na pala ang tingin nila sa akin. Ayaw kong maulit ang nangyari noon sa probinsya.

Masaya akong pumasok sa trabaho ko. Sa candy factory ako nagta-trabaho as a packer. Masaya akong nagpa-pack habang kinaka-usap ang kasamahan ko ng biglang may humila sa buhok ko.

“Aray! Ko po.” Pilit kong inaalis ang pagka-kahawak nito pero ayaw bitawan.

“Ikaw na babae ka, pa inosente ka pa nasa ilalim lang pala ang kulo mo!” Hinila ako nito palabas.

“Stephanie! Bitiwan mo na si Sophia.” Saway ni Myla.

“Ay! Hindi ng dahil sa babaeng ‘to hiniwalayan ako ng boyfriend ko.”

Unti-unti ng tumulo ang luha ko. Ang sakit na ng anit ko, “Tama na, please!”

“Anong tama na? Hindi pwede ‘to eh!”

“Stephanie!” rinig kong sigaw na ng aming Manager.

“Wala naman akong ginawa sa ‘yo.”

Pilit inaalis ni Manager ang kamay ni Stephanie sa buhok ko. Ng matanggal na

Ito bigla itong pumalahaw ng iyak.

Hala! Siya pa ang may ganang umiyak eh siya nga ‘tong nasaktan. Ang sakit ng anit ko buti nalang hindi ako nakalbo.

“Okay! Ka lang ba?” tanong ni Myla habang inaayos ang buhok ko.

“Okay lang ako.” Kahit ang totoo hindi talaga ako okay. Subukan ko kayang sabunutan ‘to.

“Stephanie naman, anong pumasok diyan sa kukuti mo para basta mo nalang sugurin si Sophia dito.”

Lagot galit na galit ang manager ko, nakaagaw na rin kasi kami ng attention marami.

“Eh! Kasi naman po, hiniwalayan ako ng boyfriend ko for almost 8 years na kami ng dahil lang sa kanya.”

Kung ako ang sa posisyon niya masasaktan talaga ako hindi biro ang almost 8 years na pinagsamahan.

“Pero wala naman talaga akong inagaw. First of all, hindi ko kilala boyfriend mo.” Pinunasan ko ang mukha dahil basa na ito, pinag halong pawis at luha.

“’Yon na nga eh! Pero ikaw ang gusto niyang ipalit sa akin.”

“Ay! Aba! Hindi naman ata pwede ‘yon. Baka hindi ako, ako lang ang ginamit para mapagtakpan ang kabit ng boyfriend mo. Baka nga rin matagal ka ng niloko ng nobyo mo.”

Hindi ito nakasagot sa sinabi ko. Tinakpan ni Stephanie ang kaniyang mukha at pumalahaw ng iyak.

Umiling-iling siya para mawala sa isip niya ang ala-alang ‘yon.

Simula noon naging mailap na ako sa lalaki lalo na sa may mga nobyo at asawa. Palagi na lang kasi akong na pagbibintangan pero kahit anong iwas ko, ako pa rin talaga ang na pagbibintangan.

“Hala! Na baliw na siya.” Tumawa si Ashey.

“May iniisip na lalaki ‘yan.”

“Wala may naalala lang ako.”

“Ex mo?” Tiningnan ko si Ashey ng may pagka-disgusto.

“Wala akong ex.”

“Sa ganda mong ‘yan wala kang ex.” Ani ni Rica, Tinaasan naman ako ni Ashey ng kilay.

“Wala nga! Busy sa paghahanap ng trabaho.”

“Hin-”

“Andito na tayo.” Naputol ang sasabihin ni Ashey dahil kay Mang Arnel.

Bumaba kami at dumiritso kaagad sa ukay-ukay. Tama nga ang sinabi nila ang ganda ng mga damit dito at mura lang.

Binili ko ang inutos sa akin ni Manang Malou. Nagpa-tulong ako kila Rica at Ashey sa pagpili.

Si Mang Arnel naman humiwalay muna sa amin saglit may bibilhin lang daw siya.

Kailangan maganda ang mapili ko kahit mura lang, sa katunayan nga mas original pa ang ukay-ukay kaysa sa branded na mga damit.

Pumili ako ng mga damit na sakto sa budget ko ngayon kasama na ang kay Manang Malou.

Travis POV.

I’m whipped. The first time I laid my eyes on her, I know that she’s the one. Ito na siguro ang tinatawag ni lang love at first sight.

Dati ayaw kong maniwala sa ganyan kasi mga baliw lang ang naniniwala sa gano’n pero mukhang pinag-laruan ako ng tadhana, isa na rin siguro ako sa mga baliw na naniniwala sa love at first sight.

That time, that I saw her in my room, I wanted to kissed her but I controlled myself.

I took a deep sighed. I slipped earlier when I said I want her to go with me. It’s not a joke, I really want her to come with me in Manila but I guess she doesn’t want to.

I took a leave from my work, my work as a Mafia Boss rather. I know my friends can took care of it but one of my idiotic friend of mine just called me and said he needed my help.

And I don’t have a choice but to go back in Manila to help that fucker and that ruined my plan for one week. I never thought that I would be easily whipped to Sophia.

Dati wala sa isip ko ang mag seryoso. I want her to be mine, mine and mine only. Kahit hindi niya pa ako boyfriend, I want to guard her. There’s nothing wrong about it, I’m just protecting of what’s mine.

Nagiging territorial ako.

Ring.ring.ring.

“What?”

“What happened to, “Hello! This is your handsomest friend.”

“I’m not in the mood Jake.”

“Oh! For the first time, Travis. You’re not in your mood.” Tumawa ito habang tinutukso ako.

Well, he’s right because in our circle of friends I’m the noisy one.

“Harris called and according to that idiot he need my help. Help for what?” Wala kasing sinabi si Harris kung bakit kailangan nito ng tulong.

“You didn’t know?”

“Duh! Jake. Magtatanong ba ako, kong alam ko. Utak! Jake! Utak!” Tumawa lang ang baliw ang sarap babaan ng tawag.

“He’s son got kidnapped.”

“Nothing to worry about. Nicholas can handle his self. His studied self defense.”

Well Nicholas is the son of Harris and that kid is so good in taekwondo and know how to used a gun at the age of 5. So, there’s nothing to worry about right?

“Na kidnapped ang future wife nito at ang problema hindi iisa ang kidnapper.” Nangunot ang noo ko.

“What do you mean?”

“Iba ang nag kidnapped kay Arian, at iba rin ang kidnapper ni Nicholas.”

“I got a hunch that the kidnapper of Arian is the ex-wife of our friend.”

“At ang kay Nicholas?”

“Mafia’s.”

“Damn! Kailangan mo nang pumunta dito.”

“Sige! I’m on the way na.”

Mafia’s dangerous. And I guessed I have to sacrifice my happiness for them to be safe and that included her.

But we deserve to be happy also. Puma-patay man kami, ‘yong masasamang tao lang naman na dapat hindi na mabuhay sa mundong ‘to.

But am I ready to put Sophia in danger? I’m afraid to tell her about my other work.

But still, I’ll do everything to keep her safe. Kasama na ang pagsasakripisyo ko nang buhay para sa kaniya.