HE WASN'T THERE.
Kinabukasan ay nagising ako na masakit ang buong katawan at nang kapain ko na ang caviling side ng kama ay wala na siya. Agad kong iminulat ang mga mata at napagtantong tama nga ako. saka ko pa lang nakompirma. Wala siya... Wala na si Xeno.
Dahan-dahan akong umupo ngunit napangiwi nang naramdaman na para bang nasagasaan ako ng train sa sakit ng katawan ko ngayon. Sa lahat ba naman nang nangyari kagabi? Hindi na nakapagtataka ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Mapalad na nga ako at hindi niya ako binigyan ng kung anong pasa kagabi.
Sa tuwing umuuwi si Xeno dito sa bahay ay ito lagi ang ginagawa niya. He loves making me suffer physically and mentally. But last night, it was different. He was angry for some reason.
BAKIT KAYA SIYA NANDITO?Malayo palang ay kitang-kita ko na ang bulto ng lalaki na nakaupo sa sopa habang nanunuod ng t.v., ni hindi man lang niya na malayang nasa bahay na ako dahil sa sobrang focus niya sa panonood. Napailing na lamang ako bago ko siya nilapitan."Magandang gabi lo." Nagmano muna ako sa kaniya at nagkiss bago umupo sa katabing sofa na inuupuan niya."Bakit ngayon ka lang?""Nanggaling kasi ako sa ospital, kaya lang ginabi ako ng uwi."Nakita ko kung paano nanlaki ang mga mata ni Lolo Xian saka ang pag-aliwalas nito. "Huh? Kakasabi ko pa lang kagabi na gusto ko nang magkaapo, pinagbigyan niyo na? Agad-agad pa!"Natawa ako sa naging konklusyon ni Lolo."Hndi po ako nagpa-check-up, Lo, at hindi po ako buntis. Binisita ko lang si, Ate Ciara, kanina kasi matagal na rin noong huli ko siyang nabisita."The air around us suddenly dropped. Para akong nabato sa kinauupuan ko nang marealize kung anong klase 'yong sinagot ko. Crap. Ayaw na ayaw nga pala niyang pinag-uusapan s
"May bisita po kayo, Ma'am Leylah."Nakamot ko ang aking nang marinig ko ang sinabi ni Manang Kora. Wala kasi akong in-expect na bisita dahil wala naman talagang ibang bumibisita rito sa bahay maliban kay Lolo Xian. At kung si Lolo naman 'yon, hindi siya mag-aabala na mag-utos ng katulong upang tawagin ako dahil siya na mismo ang kusang pupunta sa'kin, o hindi kaya ay hihintayin niya ako."Hija?" Tawag muli ni Manang nang hindi ko manlang siyang sinagot. "Papasukin ko ba siya dito, o sa sala ko na lang siya paghihintayin?""Sino po ba 'yon, Manang?" Usisa ko.Nag-iba ang itsura ni Manang na para bang nag-aalangan siya na sagutin ang tanong ko. Mas lalo tuloy akong nagtaka sa inasal niya. Ngunit nasagot din ang katanungang 'yon nang biglang bumukas ang pinto ng kuwarto ko at niluwa ang isang ginang na nagsasalubong ang kilay."Am I a stranger that I'm not allowed inside your room?"Tiningnan niya ng masama si Manang Kora nang nakitang hindi pa rin siya umaalis sa kuwarto. Aligagang uma
Napabalikwas ako ng gising. Hindi ko manlang namalayang nakatulog na pala ako sa kakahintay ng reply mula kay Xeno. Kaya bumangon na ako sa couch at nag unat ng katawan. Gabi na pala sa labas at naka sindi na ang ilaw sa loob.Nag-unat ako ng katawan bago tumayo at pumuntang kusina. Saktong napadpad ang paningin ko sa second floor ay may nakita akong lalaking dumaan. Nanlaki ang aking mga mata nang narealize kung sino 'yon."Xeno? Xeno?" tawag ko sa kaniya mula sa sala ngunit hindi naman siya huminto o lumingon.I groaned and hurriedly followed him upstairs. Pagdating ko sa harap ng kwarto ni Xeno ay walang pag-aalinlangang kinatok ko ang pinto."Xeno! Nandiyan ka ba? Kung, oo paki bukas 'tong pinto, mag-usap tayo."Ilang katok pa bago bumukas ang pinto at iniluwa si Xeno habang kumakamot sa sariling buhok at humihikab. Para akong naitutup sa kinatatayuan ko. Hindi ko maipaliwanang ng maayos ang sariling nararamdaman nang nakita ko na siya. 'Yong galit ko sa kaniya nitong nagdaang dal
"Kapag minamalas ka nga naman oo. Hindi pa talaga umabot."Napakamot ako ng ulo. Pagkatapos ay nahiga. Ang naipon ko lang kasi ay hindi humigit kumulang ng two million, four hundred sixty-nine thousand and fifteen pesos. Ang dami ko pang kulang. Nasimot ko na din ang lahat ng pera sa piggy bank ko. Namomroblema tuloy ako kung saan ko kukunin 'yong ibang pera. Haist."Paano ba 'to?" nag-aalalang tanong ko sa sarili. "Kung magbenta na lang kaya ako ng drugs para mabuo 'yong five million?"JOKE. Ayoko pang makulong noh. Wala lang talaga akong maisip na ibang paraan maliban sa pagbebenta ng drugs o ang ibenta ang sariling kong organs, in which I doubt kung magagawa ko.Ang hirap naman kasi nito! Akala ko pa naman ay nabawasan na ng kaunti ang sungay niya no'ng nanggaling siyang Macau dati pero sa tingin ko mas lalo pa 'atang tumaas, e! Kahit kailan talaga damuho ang lalaking 'yon! Kaya pala pumayag sa'kin dahil sigurado siya na wala akong ganoong
WEIRD. HE'S REALLY WEIRD!"What are you staring at?"Ilang beses akong kumurap bago nag-iwas ng tingin sa kaniya. Ang weird-weird niya talaga! Who would have thought he would let me inside the car first before him? He even put my seatbelt first before he started the engine."May lagnat ka ba?" balik kong tanong sa kaniya."No. I'm not sick."Lumabi ako. "E, bakit ang bait mo yata ngayon," bulong ko sa sarili.Nakakalito naman ang pagka bipolar niya.Baka naman nagandahan lang siya sa'kin kaya naging mabait. Pftt... Well, maganda naman talaga ako kapag nag-aayos sa sarili. Pero hindi naman niya ako sinabihang maganda. Psh.Hindi niya ako sinagot kaya sa daan na lang ako tumingin. Hindi mabilis ang pagpapatakbo niya at hindi rin mabagal. Hindi halatang malapit na kaming ma-late sa event na pupuntahan namin, noh? Akala ko pa naman kailangan naming makarating sa venue bago mag-five? E, kanina pa nag-five p.m, ah!?
Hindi na ako umimik sa kaniya at sa labas na lamang ng sasakyan itinuon ang aking paningin. Akala ko pa naman ay magiging okay ako ngayong araw. Hindi rin pala. Wala na kaming imikan hanggang sa makarating kami sa Xiumen Hotel. Pagbaba namin sa kotse ay ibinigay lamang ni Xeno ang susi sa isang staff ng hotel para ipagarahe ang sasakyan. Sabay na kaming pumasok sa loob pagkatapos.Nang nasa bukana na kami ng bulwagan ng hotel ay inilagay niya ang kamay ko sa braso niya. "Alam mo na kung anong gagawin. Don't even think of making a mess inside. Maraming tao ang nakatingin. Don't make me lose face."Saka ko palang napagtanto. Acting lang pala ang pinapakita niya sa aking kabutihan kanina. I should have known.Hindi nga pala siya 'yong Xeno ko.Umirap na lang ako sa kaniya nang hindi na siya nakatingin sa'kin. Gusto mo ng acting? Then okay.Pagpasok namin sa loob ay pinasadahan agad kami ng mga tingin mula sa mga taong naroroon. Mara
"It has to be a dream."I've been staring myself in front of the mirror for a while now. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makalimutan ang sinabi sa'kin ni Lolo Xian kanina."Huwag mo ng alalahanin ang investments ko. Hindi ko na 'yon babawiin. Ang hinihingi ko lang, Hija, ay dalawang buwan. Kapag hindi ka niya kayang maalala sa loob nang dalawang buwan ay papalayain ka naming dalawang"Naguguluhan man ay nakinig pa din ako kay lolo Xian."Kaya, Leylah, apo, kung maaari sana, kung makakaya mo pa at kayanin ang huling kondisyon ko sa loob ng dalawang buwan, magiging malaya ka na."
"Speaking of children, Xeno, may anak na ba kayo ng asawa mo? Gusto ko nang makita ang mga apo ko sa tuhod sayo," dagdag niya before she poutedNapailing lang ako sa sariling isipan. Children doesn't sound bad but not with Leylah."That can wait, Mei Mei. My, Wife, and I are still enjoying our company together," palusot ko sa kaniya"Huwag niyo na lang kasing patagalin. Hindi natin alam kung ano ang mangyayari sa hinaharap. Ano pa't diyan rin naman ang bagsak niyong dalawa. "***When we arrived at the party, the guests were already crowding the hall. People who are in their best tux and gown–typical party ni Mei Mei. I narrowed my vision to search Leylah