Chapter 4

CALLIE IVIANNA

It's Sunday today, and my family was so excited to attend the family dinner with the Alcantaras, Caelan's family. Ako naman ay wala sa mood na umalis, pero nakabihis na ako. I just wore a simple above the knee black velvet dress and a black stilettos heels. Inilugay ko lang din ang aking buhok. Bago ko pa man lagyan ng mga kolorete ang mukha ko kanina ay napatakbo muna ako sa banyo dahil naduduwal na naman ako. I smelled something awful awhile ago, iyon ang naging dahilan ng pagduwal ko.

Handa na rin sila Mommy and Daddy sa pag-alis. Mom gave me a smile and kissed my cheek nang makababa ako sa hagdan. "Oh my god, you are so beautiful. Right, honey?" she asked Dad and he nodded in reply. "I really doubt na hindi ka magugustuhan ni Caelan---"

"Mom," I uttered and rolled my eyes. "Let's... just go nalang po," dagdag na sabi ko pa saka nauna nang lumabas ng bahay. I didn't mean to be rude to her, but I am really not in a good mood tonight. Kung pwede lang na magpaiwan na lang ako dito sa bahay, kaso nangako akong sasama ako sa kanila ngayong gabi.

Silence enveloped us while we were on our way to Alcantara's Residence. I was sitting at the back, isinandal ko ang aking ulo sa bintana at ipinikit ko ang aking mga mata. Inaantok na naman ako. As much as I really want to contain my sleepiness, hindi ko magawa. Sinusubukan ko rin kasi na itago sa mga magulang ko ang tungkol sa pagbubuntis ko. But I doubt na hindi mahahalata ni Mommy ang ikinikilos ko.

I woke up hearing my Mom's soft voice. "You fell asleep. Are you really okay, Cal?" she asked and I nodded in reply while rubbing my eyes. I heard her sigh and she nodded, too. "We're here. Fix yourself."

Bago ako bumaba ng sasakyan ay inayos ko muna ang aking sarili. I checked my make-up kung maayos pa ba, and good thing, hindi naman ito nagulo while I was sleeping. I got startled nang makita ko si Caelan na nakaabang na sa may pintuan ng sasakyan while smiling at me.

"Sorry," he said at inilahad niya ang kanyang kamay. "Your mom told me na sunduin ka rito. Andoon na sila sa loob."

Inabot ko naman ang kanyang kamay. Inalalayan niya akong makababa ng sasakyan. I almost got tripped dahil nawalan ako ng balanse. Nahihilo na naman ako. Buti na lamang at mabilis akong nasalo ni Caelan.

"Are you okay, Cal?" he asked while holding me in my waist. Hawak niya rin ang kamay ko. I nodded and tried to stand up straight. "You look pale," dagdag niya pa kaya naman agad kong kinagat ang pang-ibaba kong labi.

I heaved out a soft sigh and I tried to smile at him. "I-I'm okay, Cae. Thanks for your concern."

"Sure ka?" Tanong naman niya. Medyo makulit itong si Caelan kaya hindi talaga ako titigilan nito hangga't hindi ko sinasabi ang totoo. I tried to calm myself dahil ayokong sirain ang mood niya ngayong gabi. "Hold my hand. Baka mamaya mapaano ka na naman. Pasok na rin tayo sa loob, naghihintay na rin sila sa atin."

Gaya ng sinabi niya ay hinawakan ko ang kanyang kamay at inalalayan niya pa rin ako hanggang sa makapasok kami sa kanilang mansion. Ang mga ngiti sa mga mukha ng magulang namin ay lumawak nang makita nila kaming dalawa ni Caelan habang naglalakad palapit sa kanila.

My mom covered her mouth. "Oh my goodness, you look good together! Hindi ba, amiga?" She asked Caelan's mom at agad naman itong tumango sa kanya. "Hindi ko alam kung bakit hindi pa magkaaminan ang dalawang ito."

"Tita, hindi po natin kailangang madaliin ang mga bagay-bagay," nakangiting sambit ni Caelan kay Mommy habang inalalayan niya akong makaupo sa upuan. I thanked him and he gave me a smile saka umupo na rin siya sa tabi ko. "We will get there po, but not now."

Natawa nalang sa kanya si Mommy and proceeded to eat her food. Hanggang sa pagkuha ng pagkain ay inalalayan pa rin ako ni Caelan. I don't know if he's really like this or if he's just trying to impress our parents. But I really don't mind. Wala ako sa modo ngayon para intindihin ang mga kaganapan dito sa mansion ng mga Alcantara.

I was eating in silence habang nag-uusap usap naman sila tungkol sa business. Kung minsan ay tinatanong nila kaming dalawa ni Caelan about our plans since pareho naman na kaming nakapagtapos ng kolehiyo kamakailan lang.

"Do you want some dessert? Mom made some cheesecake," sambit ni Caelan sa akin.

My stomach suddenly growled and I held it. I think this baby right here wants some cheesecake. I nodded at Caelan. He stood up from his seat and he went to the fridge to get the dessert.

"Your son is such a gentleman," sambit ni Daddy sa mga magulang ni Caelan. They both smiled and they held hands together habang tinitignan ang kanilang anak na naglalakad pabalik dito sa hapag-kainan.

Caelan sat down beside me. He placed the cheesecake sa gitna ng mesa and he took a slice of it at agad niyang inilagay iyon sa maliit na plato. Pagkatapos ay iniabot niya naman iyon sa akin.

"Here," he said. "Tell me if it's too sweet for you, okay? Papalitan na lang natin ng ibang dessert. I made some chocolate cake, less sugar. Alam mo na, mahirap kapag masobrahan sa matatamis itong sila Mom at Dad."

I was amazed. Hindi ko alam na marunong din pala siyang mag-bake ng cake. I gave him a smile before I took a bite of the cheesecake his mom made. I took another bite, hanggang sa sunod-sunod ko nang kinain ang isang slice ng cheesecake na ibinigay niya sa akin.

He suddenly chuckled kaya naman agad akong napalingon sa kanya. "Seems like you love mom's cheesecake, huh? You want more?"

Sasagot na sana ako nang bigla na naman akong nakaramdam ng kakaiba sa sikmura ko. Hindi na ako nakapag-excuse sa kanilang lahat dahil agad akong tumakbo papunta sa rest room ng mansion nila. I vomited... again. Akala ko ay tatanggapin ng sikmura ko ang nakain ko ngayon.

Malakas ang kabog ng aking d****b, at hindi ko na rin maiwasan ang mapaiyak pagkatapos kong maduwal. Kinakabahan ako. Alam kong sa mga oras na ito, ay may kutob na si Mommy at Daddy sa nangyayari sa akin.

My hands were shaking in fear. I'm starting to get anxious. Hindi ko alam kung paano ako haharap sa mga magulang ko sa ganitong sitwasyon. Bigla akong nagulat nang may kumatok sa pinto.

"Cal?" It was Caelan's voice. "Cal, are you okay?" May halong pag-aalala ang boses niya. Hindi ako makasagot. I just cried, and cried. "Cal... would you mind if I open the door? Nag-aalala na rin sila Tita sa'yo."

Bago pa man niya binuksan ang pinto ay ako na mismo ang gumawa. I saw him. His eyes were full of worries. I looked down and cried harder. Dahan-dahan siyang pumasok sa loob ng rest room nila and he gave me a hug.

"Cal... why are you crying?" Tanong niya sa akin pero hindi ko iyon sinagot. Hindi ko alam kung tama bang sabihin ko ito sa kanya? "You can tell me what's wrong, kahit na hindi tayo gaanong close."

But I chose not to say a word. I just hugged him and he let me cry on his shoulder.

"Callie Ivianna."

I immediately broke the hug nang marinig ko ang boses ni Mommy. She was with Dad, at nasa likuran naman nila ang mga magulang ni Caelan. I was breathing heavily at nanginginig ng sobra ang mga kamay ko. Caelan was standing in front of me but my Mom told him to step aside.

I looked down. Hindi ako makatingin ng tuwid at ng maayos sa mga magulang ko. Hinayaan ko na lamang na pumatak ang mga luha sa mga mata ko.

"Look at me, Cal," seryosong sambit ni Mommy sa akin. "I said look at me, Callie Ivianna!"

I winced when she yelled and Caelan came to the rescue. Itinago niya ako sa kanyang likuran at siya ang kumausap sa aking ina. "Tita, calm down po. Callie is not okay and---"

"Caelan, this not your business to meddle," sabi naman ni Dad sa kanya. "Hayaan mo na kausapin namin ang aming anak."

Nang lumipat si Caelan sa tabi ko ay agad akong tinanong ni Mommy. Isang tanong na kinatatakutan kong sagutin. Isang tanong na pilit kong iniiwasan.

"Are you pregnant?"

I bit my lower lip and once again, I cried. Umuurong pa rin ang dila ko. Hindi pa rin ako makasagot sa kanyang tanong. Lahat sila ay naghihintay. Ayoko. Ayokong sagutin. I wanted to deny it, pero masyado nang halata ang mga sintomas na nakikita nila sa akin.

Isang malakas na sampal ang bigla kong natanggap mula kay Daddy. Itinago akong muli ni Caelan sa kanyang likuran, pero agad naman siyang tinulak ng ama ko. Napahawak agad si Daddy ng mahigpit sa magkabilang balikat ko habang ang kanyang mga mata mata'y punong puno na ng galit.

"Sumagot ka, Callie Ivianna!" He yelled while shaking me.

I gathered all of my strength, and I slowly nodded while crying. Isang sampal ulit ang nakuha ko, and this time, it was from my mother. Muli akong tinago ni Caelan sa kanyang likuran at agad niya akong ipinagtanggol sa mga magulang ko.

"Tama na po!" he uttered, while hugging me. "Tama na po."

"You," pagturo sa akin ni Mommy habang umiiyak. "You are such a disgrace to our family! Hindi ko inaasahan na ganito ang ibabalik mo sa amin pagkatapos ng lahat lahat na ginawa namin para sa'yo makapagtapos ka lang ng kolehiyo!"

I pushed Caelan away, and I slowly knelt down in front of my parents. "S-Sorry po. Sorry, Mom. I-I'm so sorry, Dad---"

"Lumayas ka," sambit naman ni Daddy habang seryosong nakatingin sa akin. Tears started to fall from his eyes. "Ipapahanda ko lahat ng mga gamit mo sa bahay. Lumayas ka! You are such a huge disappointment to me and to your mother!"

Napatayo ako agad at pilit na nagmamakaawa sa mga magulang ko. I hugged Mom, but she pushed me away. I almost tripped, but Caelan held me so tight. Agad niya akong nasalo.

Tinalikuran ako ng mga magulang ko.

"We are so sorry for causing so much trouble here, amiga," bulalas ni Mommy sa ina ni Caelan. "Patawad sa dalang kahihiyan ng anak ko. Hindi... Hindi ko alam na ganito ang mangyayari sa gabing ito."

My eyes suddenly got blurry, and I felt like the whole world is spinning. Hindi ko na marinig ang mga sinasabi ni Caelan sa akin, at ang huli kong nakita ay ang pag-alis ni Mommy and Daddy. Everything went black all of a sudden at hindi ko na alam ang sumunod na nangyari.