CALLIE IVIANNA
My head was clouded with thoughts and worries about Jameson. Pagkatapos akong tawagan ni Caelan tungkol sa nangyari sa kaibigan ay agad niya rin naman akong sinundo sa mansion. Ang paalam lamang niya sa mga magulang ko ay may pupuntahan lang kaming importante kaya pumayag sila agad at nag-presenta na ring sila na muna ang mag-aalaga at magbabantay kay Zoe.
Nang makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay doon na ako nagtanong sa kung ano talaga ang nangyari kay Jameson. Doon na lamang ako nataranta, kinabahan at umiyak sa loob ng sasakyan ni Caelan.
"A-ano ba'ng nangyari, Caelan?" naiiyak kong tanong sa kanya ulit. "W-why is he in the hospital? M-may sakit ba siya? Did something bad happen to him? Ano?"
Saglit na lumingon sa akin si Caelan bago niya muling itinuon sa harapan ang kanyang tingin dahil siya ang nagmamaneho n
CALLIE IVIANNA "Allow me to tell you the truth that I have been hiding for the past few months," nakangiting sambit ni Jameson habang ang mga luha sa kanyang mga mata ay patuloy pa rin sa pagpatak. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa aking nakikita at naririnig.He finally wanted to tell the whole world about us.Akala ko ay habang buhay na akong magtatago at makukulong sa pagtatakip niya sa kanyang sarili. Akala ko ay hindi na namin mararanasan ni Zoe na maipagmalaki sa harap ng maraming tao.I am so proud of him, I really do."I already have a girlfriend, and we... have a cute little girl that we really love the most." Crowds made noises. Some gasped because of shock, some were whispering. Ang iba naman ay mukhang nanghuhusga na agad ang mga tingin nila kay Jameson na hanggang ngayon ay nasa harapan pa rin nila, nakan
CALLIE IVIANNAAnd just like what he had said to me, I opened the television and waited for the press conference to start. I was hugging my daughter Zoe while sitting on the couch. Kanina pa ako nakakaramdam ng kaba rito. Kakaibang kaba ang tumatakbo sa aking sistema ngayon. Halos dumugo na rin ata ang pang-ibabang labi ko dahil sa kakakagat ko dahilan ng kaba ko. Katabi ko si Kyra na mukhang naiinip na rin sa paghihintay. Si Lauren naman ay nakaupo sa kabilang sofa at panay ang pagmamaktol."It has been 20 minutes," aniya. "Bakit hindi pa sila nag-uumpisa? Hindi ba andyan na si Jameson sa venue kasama ang mga kaibigan niya?"Tumango naman ako sa kanya. "Hindi ko rin alam kung bakit ay hindi pa nila inuumpisahan ang presscon," sagot ko. "Damn, I am very nervous. I-I don't know what to do."Bigla namang kinuha sa akin ni Kyra si Zoe at s
CALLIE IVIANNA"C-cal..." muli niyang tinawag ang pangalan ko. I slowly looked at him. He was still in pain, hindi lang dahil sa kanyang kundisyon kundi dahil na rin sa nangyari sa aming dalawa. Iyon ang nakikita ko sa kanyang mga mata.Malungkot. Nagsusumamo."Answer me, please. P-pumayag ka ba sa gusto ng magulang ninyong dalawa ni Caelan? I-ikakasal ka pa rin ba sa kanya?"Dahan-dahan naman akong umiling sa kanya saka yumuko ulit. "T-that... what I said was not true, Jameson," sagot ko sa kanyang mga katanungan. "H-hindi totoo ang lahat ng sinabi ko sa iyo. Hindi ako pumayag sa desisyon nila para sa aming dalawa ni Caelan. H-hindi ko kaya."He sighed in relief. Pag-angat ko ng aking tingin ay agad na sumilay sa kanyang mga labi ang isang matamis na ngiti. He then hugged me so tight. Ang mga yakap niyang kay sarap maramdaman sa araw-ara
CALLIE IVIANNAJameson's friends and Kris already went out of his room. Umalis na ang iba ngunit nagpaiwan muna si Caelan para kausapin ako. Sa labas lang ako, nakaupo. Pinag-iisipan kung kaya ko na ba talaga siyang harapin ngayon, kung kaya ko na siya patawarin.Hindi ko alam. Bahala na siguro."I told him that you're here, but he don't believe me," sambit ni Caelan nang makaupo siya sa tabi ko at tinignan ako. "Bakit hindi ka pa pumasok doon?"I heaved out a huge sigh and shrugged. "D-do I have to?" naguguluhan kong tanong. "I mean... h-huwag na lang siguro, Caelan. Hindi ko pa ata kaya.""Hindi mo kaya o ayaw mo lang?" tanong niya sa akin. Pagkalingon ko sa kanya ay agad naman siyang ngumiti sa akin. "I am not forcing you naman," sabi niya. "Pero Cal, kilala kita eh. Nadadala ka lang ng galit mo. I know it's ha
CALLIE IVIANNAMy head was clouded with thoughts and worries about Jameson. Pagkatapos akong tawagan ni Caelan tungkol sa nangyari sa kaibigan ay agad niya rin naman akong sinundo sa mansion. Ang paalam lamang niya sa mga magulang ko ay may pupuntahan lang kaming importante kaya pumayag sila agad at nag-presenta na ring sila na muna ang mag-aalaga at magbabantay kay Zoe.Nang makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay doon na ako nagtanong sa kung ano talaga ang nangyari kay Jameson. Doon na lamang ako nataranta, kinabahan at umiyak sa loob ng sasakyan ni Caelan."A-ano ba'ng nangyari, Caelan?" naiiyak kong tanong sa kanya ulit. "W-why is he in the hospital? M-may sakit ba siya? Did something bad happen to him? Ano?"Saglit na lumingon sa akin si Caelan bago niya muling itinuon sa harapan ang kanyang tingin dahil siya ang nagmamaneho n
CALLIE IVIANNAAs soon as we got back inside of our house, ay agad akong kinausap ni Caelan tungkol sa kanyang mga narinig. My parents gave us some privacy upang makapag-usap daw kaming dalawa ng maayos."Cal, what was that?" tanong niya sa akin nang makaupo ako sa isang bakanteng upuan dito sa veranda. "C-cal---""Caelan," pagtawag ko sa kanya. "Please, n-not now. Naguguluhan ako ngayon. B-bigyan mo muna ako ng time, masyado nang maraming nangyayari ngayong araw."He heaved out a sigh and tilted his head. "Cal, I-I don't get you. Bakit mo sinabi iyon kay Jameson kung ayaw mo namang matuloy ang plano ng pamilya natin para sa ating dalawa?""Dahil gusto kong tigilan na ako ni Jameson!" Sigaw ko nang makatayo ako mula sa aking pagkakaupo. Nag-unahan na naman ulit sa pagbagsak ang mga luha sa aking mga mata. "I-I am so