CALLIE IVIANNA
As soon as we got back inside of our house, ay agad akong kinausap ni Caelan tungkol sa kanyang mga narinig. My parents gave us some privacy upang makapag-usap daw kaming dalawa ng maayos.
"Cal, what was that?" tanong niya sa akin nang makaupo ako sa isang bakanteng upuan dito sa veranda. "C-cal---"
"Caelan," pagtawag ko sa kanya. "Please, n-not now. Naguguluhan ako ngayon. B-bigyan mo muna ako ng time, masyado nang maraming nangyayari ngayong araw."
He heaved out a sigh and tilted his head. "Cal, I-I don't get you. Bakit mo sinabi iyon kay Jameson kung ayaw mo namang matuloy ang plano ng pamilya natin para sa ating dalawa?"
"Dahil gusto kong tigilan na ako ni Jameson!" Sigaw ko nang makatayo ako mula sa aking pagkakaupo. Nag-unahan na naman ulit sa pagbagsak ang mga luha sa aking mga mata. "I-I am so
CALLIE IVIANNAMy head was clouded with thoughts and worries about Jameson. Pagkatapos akong tawagan ni Caelan tungkol sa nangyari sa kaibigan ay agad niya rin naman akong sinundo sa mansion. Ang paalam lamang niya sa mga magulang ko ay may pupuntahan lang kaming importante kaya pumayag sila agad at nag-presenta na ring sila na muna ang mag-aalaga at magbabantay kay Zoe.Nang makasakay kaming dalawa sa kanyang kotse ay doon na ako nagtanong sa kung ano talaga ang nangyari kay Jameson. Doon na lamang ako nataranta, kinabahan at umiyak sa loob ng sasakyan ni Caelan."A-ano ba'ng nangyari, Caelan?" naiiyak kong tanong sa kanya ulit. "W-why is he in the hospital? M-may sakit ba siya? Did something bad happen to him? Ano?"Saglit na lumingon sa akin si Caelan bago niya muling itinuon sa harapan ang kanyang tingin dahil siya ang nagmamaneho n
CALLIE IVIANNAJameson's friends and Kris already went out of his room. Umalis na ang iba ngunit nagpaiwan muna si Caelan para kausapin ako. Sa labas lang ako, nakaupo. Pinag-iisipan kung kaya ko na ba talaga siyang harapin ngayon, kung kaya ko na siya patawarin.Hindi ko alam. Bahala na siguro."I told him that you're here, but he don't believe me," sambit ni Caelan nang makaupo siya sa tabi ko at tinignan ako. "Bakit hindi ka pa pumasok doon?"I heaved out a huge sigh and shrugged. "D-do I have to?" naguguluhan kong tanong. "I mean... h-huwag na lang siguro, Caelan. Hindi ko pa ata kaya.""Hindi mo kaya o ayaw mo lang?" tanong niya sa akin. Pagkalingon ko sa kanya ay agad naman siyang ngumiti sa akin. "I am not forcing you naman," sabi niya. "Pero Cal, kilala kita eh. Nadadala ka lang ng galit mo. I know it's ha
CALLIE IVIANNA"C-cal..." muli niyang tinawag ang pangalan ko. I slowly looked at him. He was still in pain, hindi lang dahil sa kanyang kundisyon kundi dahil na rin sa nangyari sa aming dalawa. Iyon ang nakikita ko sa kanyang mga mata.Malungkot. Nagsusumamo."Answer me, please. P-pumayag ka ba sa gusto ng magulang ninyong dalawa ni Caelan? I-ikakasal ka pa rin ba sa kanya?"Dahan-dahan naman akong umiling sa kanya saka yumuko ulit. "T-that... what I said was not true, Jameson," sagot ko sa kanyang mga katanungan. "H-hindi totoo ang lahat ng sinabi ko sa iyo. Hindi ako pumayag sa desisyon nila para sa aming dalawa ni Caelan. H-hindi ko kaya."He sighed in relief. Pag-angat ko ng aking tingin ay agad na sumilay sa kanyang mga labi ang isang matamis na ngiti. He then hugged me so tight. Ang mga yakap niyang kay sarap maramdaman sa araw-ara
CALLIE IVIANNAAnd just like what he had said to me, I opened the television and waited for the press conference to start. I was hugging my daughter Zoe while sitting on the couch. Kanina pa ako nakakaramdam ng kaba rito. Kakaibang kaba ang tumatakbo sa aking sistema ngayon. Halos dumugo na rin ata ang pang-ibabang labi ko dahil sa kakakagat ko dahilan ng kaba ko. Katabi ko si Kyra na mukhang naiinip na rin sa paghihintay. Si Lauren naman ay nakaupo sa kabilang sofa at panay ang pagmamaktol."It has been 20 minutes," aniya. "Bakit hindi pa sila nag-uumpisa? Hindi ba andyan na si Jameson sa venue kasama ang mga kaibigan niya?"Tumango naman ako sa kanya. "Hindi ko rin alam kung bakit ay hindi pa nila inuumpisahan ang presscon," sagot ko. "Damn, I am very nervous. I-I don't know what to do."Bigla namang kinuha sa akin ni Kyra si Zoe at s
CALLIE IVIANNA "Allow me to tell you the truth that I have been hiding for the past few months," nakangiting sambit ni Jameson habang ang mga luha sa kanyang mga mata ay patuloy pa rin sa pagpatak. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa aking nakikita at naririnig.He finally wanted to tell the whole world about us.Akala ko ay habang buhay na akong magtatago at makukulong sa pagtatakip niya sa kanyang sarili. Akala ko ay hindi na namin mararanasan ni Zoe na maipagmalaki sa harap ng maraming tao.I am so proud of him, I really do."I already have a girlfriend, and we... have a cute little girl that we really love the most." Crowds made noises. Some gasped because of shock, some were whispering. Ang iba naman ay mukhang nanghuhusga na agad ang mga tingin nila kay Jameson na hanggang ngayon ay nasa harapan pa rin nila, nakan
CALLIE IVIANNAFinally! Graduate na ako! I am already done with all the hardships na kinaharap ko sa kolehiyo. Worth it lahat ng pagpupuyat ko sa simula pa lang, ang pagsusunog ko ng kilay, lahat. And now, I can say na deserve ko ang sumaya at magpakasaya. Deserve ko ang party na ito na inorganisa ng dalawa kong matalik na kaibigan na sina Kyra at Lauren para sa aming tatlo. The three of us graduated with a bachelor's degree in Management.We were at Skye W Highstreet dito sa BGC. This is not just an ordinary bar na makikita mo dito sa lugar na ito. This place transforms into a party club sa tuwing sumasapit na ang gabi. Weekend ngayon kaya marami-rami rin ang taong nandito ngayon. There's also a DJ who plays music na talaga namang mapapaindak na rin. Kyra and Lauren paid for everything. Deserve ko daw ng isang magarang celebration because I graduated as Cum Laude in our batch.&nbs
CALLIE IVIANNA"Are you listening, Cal?" I fell asleep in front of my parent while eating dinner. Agad akong napaayos ng upo at pinilit kong imulat ang mga mata ko nang tinawag ako ni Mommy. "Are you sleeping? Seriously? In front of your food?"Hindi ko naman namalayang nakatulog ako habang tinititigan ang pagkaing nasa harap ko. I felt sleepy kahit na kakagising ko pa lang naman, and I don't feel like eating. Hindi ko gusto ang nakahaing pagkain dito sa mesa, pero hindi ko lang masabi kina Mommy because she will get mad at me. Siya pa naman ang nagluto nito lahat."S-Sorry, Mom. Dad," I uttered. "What are you talking about again?" Nagtanong ulit ako dahil alam kong importante ata ang pinag-uusapan nila ngayon.Dad heaved out a sigh at napailing na lang bago pa siya muling kumain. Nahiya naman ako bigla. He looked so disappointed. First time ito. I really don't know wha
CALLIE IVIANNAI went back to our table after I puked inside the rest room. Ibang iba talaga ang nararamdaman ko ngayong gabi. I felt nauseous again. Kaninang umaga ay ganito rin ang naramdaman ko. I really don't know what's happening to me but I pretended that I am fine in front of my friends."I thought hindi ka na naman babalik, eh," Lauren said while a smirk, but it faded when she saw me being pale and unwell. "Hey, Cal. Are you okay lang ba?"Napalingon naman si Kyra sa gawi namin. She excused herself sa kausap niyang lalaki na nakaupo sa tabi niya. "Girls, what's the matter here?" She asked. "Cal? Oh my god! Why do you look so pale?"I furrowed my eyes and continued to act like I am really just fine kahit na hindi naman talaga. "What do you mean? How do you know na I'm pale, eh ang dilim naman dito. You can't clearly see my face!"