Chapter 35D- Trauma

Anjelouv’s tears fell miserably. Voices from those nightmares started occupying her ears. Pilit niya mang ikalma ang sarili niya ay hindi niya pa rin magawa.

“Killer!”

“You killed your own mother!”

Paulit-ulit at palakas ng palakas ang mga boses sa kaniyang utak. They are laughing evilly while shouting those words. Mula sa iisa ay dumarami nang dumarami ang mga boses na ‘yon. Ang kadiliman ay nahahalinan ng madugong kaganapan.

Ang mga boses ay nagkaroon ng itsura. Ang lugar ay napintahan ng pula. Dumanak sa paligid ang dugo ng mga tauhan nilang nasawi habang siya ay nakaupo lamang habang pinapanuod ang mga itong walang buhay na nakahandusay.

Nakapalibot sa kaniya ang mga nakakatakot na kalalakihan. May mga hawak ang mga ito na patalim at baril na napupuno ng karahasan.

Ang mukha niya ay hindi nababahidan ng kung ano mang emosyon. Blanko siyang nakatingin sa kaniyang paligid habang ang mga boses ay patuloy pa rin sa pag ugong. Hindi niya magawang ikilos ang kaniyang katawan upang