Kabanata 3: Balanse

Eros Ramazzotti

2 taon na ang lumipas ..

So it's been 2 years since Athena has been working for me. Hindi niya alam kung dapat ba niyang tawagin ang kanyang sarili na baliw sa kung paano siya kumilos sa paligid niya kung minsan. Kakaiba nga, wala siyang ideya kung bakit laging nakatitig sa kanya ang mga mata nito kapag mahina at hindi maganda ang pananamit nito, tiyak na hindi siya tulad ng mga modelong ka-date niya o pinaglalaruan man lang, at hanggang ngayon ay hindi siya makapaniwala na tama siya. ngayon.

For the past 2 years he found himself secretly drooling after her and he just can't find the reason why! She's freaking married though minsan hinihiling niya na sana ay hindi..

Siguradong hindi na niya mabilang kung paano niya napahiya ang sarili sa harap niya at nanligaw sa kanya.

Ang galit ay tumama sa aking ulo. Patuloy na tinitingnan siya ng lalaki sa immigration counter. Pagkatapos ay itinaas ng matalinong bastard ang kanyang kilay sa isang ganap na hindi naaangkop na paraan. Kinuyom ng kamay ko ang hawakan ng aking portpolyo upang pigilan ang aking sarili sa paglapit sa kanya, pagkatok sa kanyang ulo, at itulak ito sa kanyang puwet.

Hesus. Kristo!

Saan galing yun?

Anong ginawa niya sa kanya??

Hindi ko girlfriend si Athena Ramirez. She's my damn PA! She works under me, scratch that, para sa akin. Isa pa, may asawa na siya. Hindi ko kailanman hinahalo ang negosyo sa kasiyahan. At siya ang huling taong nagpalingon sa akin. I'm pretty certain na wala pa akong nakilalang babae na mas determinadong magmukhang lola ng isang tao. Grabeng nerdy glasses, hindi manhid ng makeup, severe bun, dowdy clothes. Nakuha niya ang lahat.

Ang pakikipagtulungan sa Athena Ramirez na hindi kaakit-akit sa sarili sa loob ng 2 magandang sumpain na taon ay isang bagong bagong antas ng pagbabago. Hindi pa siya nagkaroon ng isang sekretarya nang ganoon katagal, ngunit narito siya, Kasama niya sa isang paglalakbay sa negosyo sa Shanghai china.

Bagaman, sa totoo lang, ang kanyang lubos na kawalan ng sex appeal ay isa sa mga dahilan kung bakit ko siya tinanggap. Ginagawa kong isang punto na huwag makipagtulungan sa mga kaakit-akit na babae. Hindi ako palaging may linyang iyon sa buhangin, ngunit tatlumpu't kwatro na ako ngayon, at sapat na ang aking mga babae para malaman ang marka

Talaga, nakikipagtalik ako sa isang stick.

Hindi iyon pagmamayabang o pagmamataas. Ganyan lang ang mga bagay. Nakikita ko ang mga tingin ng mga babae sa paglalakad ko. Nanlaki ang kanilang mga mata, naghiwalay ang kanilang mga labi, at nakatutok sila sa akin na parang wala sa mundo. Itapon ang katotohanang ako ay mayaman sa equation at biglang, hindi ako mapaglabanan. Mabuti iyan sa labas ng opisina, ngunit sa isang kapaligiran ng opisina, ito ay isang mapahamak na bangungot.

Gusto kong panatilihing propesyonal ang mga bagay. Partly, because I don’t need that kind of complication, but mostly, I just don’t want to be the guy who bangs his secretary. Sa tingin ko ang buong ideya ay bastos at bulgar. Ito ay hindi kung sino ako.

Ang pagkuha ng mga may-asawa, dowdy na babae tulad ni Athena Ramirez ay ginagawang madali upang manatili sa aking panuntunan. Kahit sila yung tipong manloloko sa gilid, naiintindihan nila na wala ako sa liga nila. Ito ay mahusay para sa akin din; Hinding-hindi ako maabala o matutukso. Oo naman, baka mahahanap siya ng ilang lalaki na sexy. Pansinin ang reaksyon ng tanga sa counter, ngunit hindi ako. Ang tipo ko ay tumatakbo sa mga modelo, ‘it’ mga babae, o diretso lang sa mga bimbo. Hindi bababa sa, ito ay kung paano ito dapat gumana sa teorya. At kung paano ito nagtrabaho sa huling dalawang taon na kasama niya ako.

Ibinalik ng peanuts for brains ang kanyang passport at nagmamadali siyang sumama sa akin. Ang aking teorya ay nagtrabaho sa huling dalawang taon at walang dahilan na hindi ito dapat gumana para sa nakikinita na hinaharap. Sinadya ko siyang mapatingin.

"Paumanhin, natagalan," maamo niyang sabi, at inilagay ang kanyang pasaporte sa kanyang pitaka.

"Subukan mong makipagsabayan, Mrs. Ramirez." Pagliko ko, nagsimula akong humakbang palayo. Naririnig ko ang kanyang matinong librarian na sapatos na kumakalas sa makintab na sahig habang siya ay tumatakbong kasama. Alam kong ako ay isang a**o, ngunit ako ay nauutal pa rin mula sa nakakabaliw na sandali sa aking isipan nang ako ay naging lahat sa kanya.

Biglang pumutok ang butas ng ilong ko. "Anong amoy iyon?"

Namumula siya. "Isa sa mga stewardesses ang nabuhusan ako ng sardinas."

Ngayon, hindi ko maiwasang mapatitig sa kulay na tumatagos sa kanyang leeg at sa kanyang mga pisngi. Napangiwi ako sa iritasyon. nawawala ako nito. Ano ang mali sa akin? Oo naman, buong linggo akong nagtatrabaho at napagod ako bago ang labing-siyam na oras na paglipad mula sa New York, ngunit hindi ako ito. Hindi ako nagnanasa sa mga sekretarya ko. Especially, plain Janes like her.

Napatingin ako sa kanyang brown turtle-neck na pang-itaas. "Nasa Shanghai tayo. Bakit nakadamit ka na parang nasa biyahe tayo papuntang Alaska?"

"Uh...huh, naisip ko na baka malamig sa hotel," ungol niya, dumulas ang mga mata.

Ipinilig ko ang ulo ko at nagpatuloy sa paglalakad patungo sa baggage claim sabay iling.

Ang paliparan ay napaka-moderno at malinis, ngunit ito ay puno ng mga manlalakbay, na nakaharang sa mga daanan sa terminal. Bagaman, ang karamihan ng tao ay madaling naghiwalay sa harap ko. Nangunguna ako sa karamihan ng mga tao dito. Umalis sila sa harapan ko na para bang ipapatumba ko sila kung hindi. Hindi ito malayo sa katotohanan. Naiinip ako at hindi mapakali. Ibinaba ko ito sa katotohanan na marami akong sinasakyan sa paglalakbay na ito.

"Nakumpirma mo ba ang aming mga reserbasyon para sa gabing ito?"

“Oo. Mesa para sa anim 8:00 p.m.

Tumango ako na may kasiyahan. “Mabuti. Kung makukuha natin ang mga kliyenteng Tsino na ito, ito ang ating unang hakbang patungo sa pagpasok sa mga pamilihan sa Asya. Isang buong hemisphere ng hindi pa nagagamit na potensyal, hinog na para sa pagkuha ay magbubukas."

"Syempre, Mr. Eros"

"Anong meron bukas?"

Tinitingnan niya ang kanyang telepono. "Naka-iskedyul kang pumunta sa isang kumperensya para sa seminar sa Pagbuo ng Bagong Mga Merkado sa Negosyo sa umaga. Magsisimula ito sa alas-otso, ngunit ang dalawang tagapagsalita na interesado kang pakinggan, ay magsisimula sa siyam at labing-isang ayon sa pagkakabanggit. Mayroon kang isang oras upang pumatay sa pagitan, kaya naka-iskedyul akong makipagkita sa iyo kay Mr. Chang na lumipad lalo na mula sa Singapore para sa pulong na iyon."

"Malaki. May lunch pa ba kasama si Mathew?"

“Oo, sa isa. Nag-book na ako ng table sa isang sikat na restaurant."

tumango ako. "Sasama ka sa amin, tama?"

"Kung kailangan Mo Ako?"

"Oo. Kailangan mong gumawa ng ilang mga tala."

"Papalitan ko ang reserbasyon."

"Anong susunod?

"Tama iyan. Ang iyong pagtatanghal ay 2:30 p.m.

"Dala mo ang mga slide para dito?"

"Nasa maleta ko sila."

“Mabuti.” Pinapatakbo ko ang aking kamay sa likod ng aking leeg. Fully conditioned na ang airport at pinagpapawisan na ako. "Anong ginagawa ko pagkatapos nito?"

“Mag-a-4:00 p.m. sa oras na iyon. Naisip ko na baka gusto mo ng libreng oras para magpahinga, o mag-sightseeing."

I spear her with a disapproving look. "Gng. Athena, hindi ito bakasyon. Hindi ako nakarating sa kinatatayuan ko sa mundo sa pamamagitan ng pagpapagaan at paglalakad sa paligid na parang isang m*****a na turista. Nandito kami para magtrabaho. Tingnan ang tungkol sa pag-iskedyul ng isang bagay para bukas ng gabi. Ayoko ng down time habang nandito ako sa labas. Maaari rin nating samantalahin ang bawat pagkakataon na magagawa natin."

“Akala ko lang—”

“Well, tigilan mo na ang pag-iisip. Hayaan mo akong gawin iyon. Ang trabaho mo ay panatilihing maayos ang takbo ng buhay ko, para makapag-isip ako. Eto na, kunin mo na ang mga bag namin. Kailangan kong tumawag."

Masunurin siyang gumalaw, at saglit na tinitigan ko ang kanyang puwet, kahit na imposibleng sabihin kung ano talaga ang hitsura nito sa ilalim ng lahat ng mga layer ng damit na kanyang isinusuot. Ngayon, naka-pant suit siya. Ito ay isang magandang suit. Napaka professional. Ang problema ay hindi bababa sa dalawang sukat na masyadong malaki para sa kanya. Siya ay halos lumangoy sa loob ng tela. Parang bata na nakasuot ng damit ng kanyang ina.

Ang kanyang pagpili ng damit ay medyo hindi kapani-paniwala. Minsang pumasok siya sa trabaho na nakasuot ng kulay abong terno na napakawalang kwenta at pangit ay muntik na akong magsabi ng isang bagay, ngunit nagawa kong magpigil. Ang kanyang mga pagpipilian sa fashion ay hindi ko negosyo.

Inalis ko siya sa aking isip at tumawag sa punong tanggapan sa New York. Mayroong ilang mga deal na pinag-uusapan na nangangailangan ng aking input. Ibinigay ko sa senior vice president ang kanyang mga tagubilin, at ibinaba ang tawag habang nagmamadaling bumalik ang PA ko, na inilalagay ang aming mga bag sa magkabilang gilid niya.

Namumula ang mukha niya sa pagod at sa kabila ng makapal na lente ng salamin niya, may nakikita akong dark circles sa ilalim ng mata niya. Sa palagay ko ay hindi naging masaya para sa kanyang paglalakbay sa coach na may mga sumisigaw na mga sanggol sa paligid niya at ang air stewardess na binuhusan siya ng patis. Isinasaalang-alang kong nagsasabi ng isang bagay na maganda, ngunit kinagat ko ang komento pabalik. Ang aming relasyon ay perpekto sa sandaling ito. Siya ay walang pag-aalinlangan na isa sa mga pinakamahusay na PA na mayroon ako, at mapahamak ako kung sisirain ko ito.

Nakalabas na kami ng airport at ang init ng ulo ko. Parang nasa sauna. "Nasaan ang driver?" naiinip kong tanong sa kanya.

Tumingin siya sa paligid, nag-aalala. "Dapat nandito siya."

"Well, wala akong nakikitang sinuman na may placard na may pangalan ko."

"Gumagamit na sila ng mga iPad para diyan ngayon," she murmurs.

"Kung ano man ang gamit nila," iritadong sabi ko.

Kinuha niya ang phone niya sa bulsa. "Hayaan mo akong tumawag at alamin kung ano ang nangyayari."

I cross arms impatiently, as she begins talking to someone on the other end of the line. "Hindi, hindi iyon ang na-email ko," mahinahon niyang sabi. "Ikinalulungkot ko ang iyong driver na nag-aksaya ng kanyang oras sa pamamagitan ng pagpunta dito isang oras ang nakalipas, ngunit kung maglaan ka ng oras upang suriin ang aking email, makikita mong ipinadala ko ang mga tamang tagubilin at ang flight ay hindi naantala o maaga." Huminto siya. “Gaano katagal bago mag-ayos ng isa pang sasakyan?” Nakikinig siya tapos sumimangot. "Hindi, hindi tayo maaaring maghintay dito ng isang oras. Hahanap ako ng mga alternatibong pagsasaayos. Para sa rekord, aasahan ko ang pagbabalik ng bayad na nagawa ko na." Ang ibang tao ay nagtaas ng kanyang boses at siya ay nakikinig sa kanya na nagngangalit na may mga labi. two years with her is enough to know that means she's dealing with an asshole, but she's just too professional to stoop to his level.

Bumangon ang galit sa akin. Maaari akong maging matigas sa kanya, ngunit hindi ako tatayo at hayaan ang isang tao na tratuhin siya na parang tae. Hindi niya deserve iyon. "Maayos ba ang lahat?" tanong ko sa kanya.

"Hindi, pero kakayanin ko," sabi niya, bahagyang nilayo ang telepono sa kanyang tainga.

"Alam kong kakayanin mo," sabi ko, ibig sabihin. "Hindi ikaw ang tinutukoy ko. Ang gago sa kabilang dulo." Inabot ko ang kamay ko sa kanya. "Ibigay mo sa akin ang telepono."

Masasabi ko mula sa kanyang bahagyang pag-aalinlangan na ayaw niya, ngunit mas alam niya kaysa sumuway sa isang direktang utos mula sa akin. Inabot niya sa akin ang phone.

Tinapat ko sa tenga ko.

Sa ngayon, ang lalaki sa telepono ay hindi lamang sumisigaw, siya ay magiging ape-shit. Makapal ang accent niya, but I make out 'stupid fucking bitch' just fine.

Ito ang puntong pinutol ko siya. “Tumigil ka sa pagsasalita. Ngayon.”

Laking gulat niya kaya napatigil siya sa kalagitnaan ng pangungusap.

"Ngayon, hindi ko alam kung sino ka sa tingin mo, nagsasalita sa aking katulong sa ganoong paraan, ngunit nalampasan mo na ang linya. Kung nandito ka sa personal, tuturuan kita ng leksyon sa asal. At kung wala akong mas magandang bagay na gagawin sa aking oras, pupunta ako doon nang personal upang makita na hindi ka na muling nakikipag-usap sa isang babae sa ganoong paraan."

"Sir, humihingi po ako ng tawad sa-"

"Sinabi ko bang pwede kang magsalita?"

Saglit na tumahimik ang lalaki, bago nagkamali na muling buksan ang kanyang bitag. "Hindi po sir, pero—"

“Eto ang mangyayari. Ibaba ko na ang teleponong ito. Pagkatapos ay ikakalat ko ang salita sa lahat ng aking mga kasama na ang iyong serbisyo sa kotse ay naka-blacklist. Kung ako ay isang taong tumataya, masasabi kong karamihan sa iyong mga kliyente ay mga negosyante. Well, hindi na. Baka gusto mong magsimulang maghanap ng bagong trabaho ngayon." Binaba ko na ang tawag bago pa siya makapagsalita ng kung anu-ano.

Nakatitig siya sa akin ng nanlalaki ang mata.

Ibinalik ko sa kanya ang phone niya. "Sobra?" Nagtanong ako.

Isang mabagal na ngiti ang sumilay sa kanyang mukha. "Maaari, ngunit siya ay isang asshole."

"Magpadala ng email sa lahat ng iyong mga kaibigan tungkol sa mga taong ito."

Iniangat niya ang kanyang ulo sa pagkalito. "Aking Mga kaibigan?"

"Well, hindi ang iyong mga kaibigan, eksakto. Ngunit lahat ng iba pang mga katulong sa aking mga kaibigan. Yung mga araw-araw mong kinakaharap. Sabihin sa kanila na huwag nang gamitin muli ang serbisyo ng sasakyan na ito. Kung ano man ang tawag dito. Baka sakaling matuto ng kaunting pagpapakumbaba ang kaibigan natin.”

Tumango siya. "Gagawin ko. At, Mr. Eros?"

“Ano po, Mrs. Ramirez?”

"Salamat," sabi niya.

I shoot her a tight smile. “Walang nagtrato sayo ng ganyan. Hindi habang nasa paligid ako. Ngayon, hanapin kami ng ordinaryong taksi, ngunit siguraduhing naka-air condition ito