Hindi ko alam na may tinatago pa akong nararamdaman para sa kanya kung hindi ko siya nakita kahapon bago nangyari sa akin ang kalunos-lunos na bagay na ito. Ako ay nasa isang lugar kung saan tanging huni ng mga ibon ang maririnig sa labas sa buong lokasyong ito. Isang malaking espasyo na may sinag ng buwan ang nakapagbibigay liwanag sa madilim na silid na ito na nagmula sa isang maliit na butas sa bubong.Nakaupo dito sa sulok, mahigpit na nakatali sa upuan na ito, isang kapirasong damit ay nakatakip sa aking bibig upang maiwasan ang aking ingay.Sinubukan kong tanggalin ang tali sa aking kamay, ngunit hindi sapat ang aking lakas para makatakas ako.Nanlaki ang mga mata ko nang may gumambala sa pagpupumiglas ko — my adrenaline rush nang may lalaking nakatayo sa harapan ko. Tumingala ako para makita kung sino iyon ngunit isang sulyap lamang sa kanyang malalim na kayumangging mga mata na naliliwanagan ng liwanag.Paano siya napunta sa harapan ko ng hindi ko man lang napansin na papunta
Note: Play the Song, (Little Do You Know by Alex And Sierra) when you read this chapter.Samantha’s POV"Maghiwalay na tayo." Matigas ngunit masasakit na salita ang lumabas sa kanyang bibig. Blankong ekspresyon ang makikita sa mukha niya.I stared at him intently straight into his deep brown eyes which incredibly showed disinterest when his gaze met mine.Pinipigilan kong tumulo ang luha ko pero alam kong unti-unting nadudurog ang puso ko. Nabasag ang buong pagkatao ko dahil sa mga katangahang salita niyang binitawan sa kanyang bibig.Sarap murahin ng taong ito dahil deserve niya iyon."Wala ka ba sa sarili mo?!" Sabi ko, ang lalim na ng boses ko habang nakatitig sa kanya. Nanlaki ang mata niya na parang nabigla sa sinabi ko, " I fell out of love, I think you deserved someone who could love you more than I do."Biglang kumikirot ang dibdib ko na ngayon ko man lang naramdaman.Masakit, di ba?Madali niyang sinabi ang mga katagang iyon na parang walang masasaktan. Nakatayo dito na paran
The sun rising as the sky gets bright allows light to pass through the curtain. Still on my bed, thinking how it went wrong when our love was perfectly fine. Ibinuhos ko lahat ng sakit ng loob sa kwarto ko. Iniisip ang nangyari kahapon. wala akong maramdaman kundi ang kawalan ng laman sa puso ko. Wala akong ideya kung bakit niya ginawa sa akin iyon.I can say that our relationship has been good for the past five years that we've been together. What have I done wrong?Binigay ko na lahat pero hindi pa rin sapat.Pinunasan ko ang mga luha ko na patuloy na pumapatak. Parang nawawala ako sa sarili ko. Hindi ko alam kung saan magsisimula. I feel like everything has fallen on me. Tumayo ako upang kumuha ng pagkain sa aking refrigerator, kailangan kong ilihis ang aking atensyon sa ibang mga bagay, kailangan kong mag-focus sa aking sarili mula ngayon. That guy who made me like this will regret it soon."Ugghh..." I yearn as I taste the creamy and cheesy giant burger and savor the deliciousn
I woke up to the sun's rays hitting my face. Umaga na nalaman kong nakatulog pala ako sa sahig, hawak ang isang bote ng alak. Nagkalat ang mga walang laman na bote sa sahig.Bigla akong napatayo ng maalala kung may pasok ako ngayon sa trabaho. Tiningnan ko ang oras, nanlaki ang mata ko sa gulat."Oh Shoot!" I slapped my forehead in suffocation when I took a glance at my wall clock. It was already 7:30 am, and I had only 30 minutes to prepare myself for work. Agad akong naligo at nagbihis ng mabilis.I only wore black fitted jeans with a white shirt and a black coat. I just put on some makeup to make me more presentable.Hindi na ako kumain dahil late na ako.Agad kong kinuha ang bag ko at dumiretso sa labas.When I was already outside of my house. I stood up for a second as the bright sun hit my face. I closed my eyes and felt the rhythm of the brightest morning. I can feel the sun touch my skin which makes me feel the calmness of the surroundings.I took a deep breath and whispered.
Nanlaki ang mata ko. Mabilis ang kabog ng dibdib ko, nagsimulang umakyat ang kaba sa bawat pulgada ng sistema ko nang ngumisi siya sa akin na parang ungas."Ikaw ba yan?!" Tanong ko sa kanya na parang hindi makapaniwala na siya ang kausap ko, sabay tayo at itinulak siya ng malakas para layuan ako. Pero hindi man lang siya nagalaw.Isang pulgada na lang ang pagitan namin at agad akong nilamon ng takot na baka may gawin siyang masama sa akin sa ganitong oras. Tsaka may trust issues ako sa lahat ng nagsiksikan sa akin, at sa huli, ginawa nila akong tanga duh!!Sawang-sawa na ako sa ganoong pagtrato."Don't worry, gusto ko lang makipagkaibigan sayo." Sabi niya at ngumiti ng matino. Napansin niya siguro ang takot na makikita sa mukha ko.Pero pamilyar sa akin ang ngiting iyon."Hoy!" Itinagilid niya ang kanyang ulo para tingnan ako sa kanyang makapigil-hiningang pagngisi.Tinaasan ko siya ng kilay na may kaunting pagkalito na tumatakbo sa isip ko.Sino itong taong nakatayo sa harap ko na s
My mouth hung open in excitement as my lips formed a beaming smile causing my white teeth to be exposed. However, the food I chewed swallowed in an instant but I ignored it as if I didn't care about choking. Tumayo ako sa pagkakaupo ko then I looked at my mom's face, her beautiful hazel eyes looked straight at me which means that she is telling the truth."Are you even sure that it was Matty, Mom?" Mabilis na tanong ko habang nababalot ng hindi makapaniwala ang boses ko.I just can't believe that it was Matty nagbago na ang mukha niya, mas gwapo pa siya kaysa sa dati. Ibang iba siya sa Matty na kilala ko noon, sa mga oras na iyon ay isa siyang tahimik at payat na inosenteng batang lalaki na laging nadadapa. Pero ang hot niya ngayon at maskulado ang katawan na kayang magpatili ng isang babae.Tumango siya bilang tugon. Nalaglag ang panga ko at dilat ang mga mata ko.Ngayon alam ko na siya iyon, bumalik siya.Pumasok ako sa drawer ko at kinuha ang susi ng kotse ko."Saan ka pupunta, Sa
Samantha's POV,Alas-onse na ng gabi, at hindi ako makatulog, nakahiga lang dito sa kama ko habang nakatitig sa kisame, iniisip ang nangyari kanina.My entire brain is constantly being invaded by him. Ang mga huling salita na sinabi niya sa akin ay hindi nawala sa aking pandinig.Why did he address me in that manner? What's wrong with that man?" I murmured impatiently.I bit my lower lips, trying not to mind him, and trying to convince myself to sleep. Pumikit ako ng mariin para mawala siya sa sistema ko at nakatulog ako ng mahimbing, pero iba ang sinasabi ng mata ko. I couldn't sleep peacefully because of this damn mind. I forced myself to doze off, but I can't. He's just always there, showing up whenever I try to close my eyes."Ilang beses ko bang ipipikit at ididilat ang aking mga mata, sa tahimik na gabing ito? Ilang beses ko bang kukumbinsihin ang aking sarili na matulog at huwag pansinin ang sinabi niya?" daing ko sa sarili ko.Kahit tahimik ang gabi, kabaligtaran iyon sa naisi
Samantha's POVMy mind was completely frozen out of shock. Nanlaki ang mata ko sa hindi makapaniwala sa nakita ko. I was dumbfounded looking at the papers on my desk because of my absence.Hindi pa ako nagsisimula sa gagawin ko ngayon. It has been two hours since we met in unexpected ways—not a good one, but kind of hurting me.Is this love? Maraming tanong ang hindi masasagot. Kailangan bang masaktan ng paulit-ulit? Hindi pa ba sapat ang naranasan ko nitong mga nakaraang araw?It's like the veins of my brain are ripped off because too many questions keep running through my mind. Maybe I'm just thinking too much about what my eye caught.Why do I still struggle with those problems?Hindi ba obvious na wala na siyang pakialam sa akin? Ako lang ang hindi matanggap na iniwan niya ako. Bakit ako lang ang nasasaktan and affected by the situation?Sinong mag-aakala na ito ang araw ko—ang araw na masaktan ako ng taong minahal ko ng totoo?"Napakalupit ng tadhana sa akin," sabay bulong ko at n