Chapter 23

“Ivy Bartolome…”

Wala sa sarili akong napalunok at kusang umatras ang aking mga paa na buong akala ko ay hindi ko na magagalaw. I was looking at the man in front of me in horror.

Mas lalong lumala ang kaba ko nang mapansin kong nagsara na ang pinto. Nakatitig siya ng mariin sa ‘kin at hindi ako tanga para hindi mapansin ang galit sa mga mat anito.

“Uhm…” I looked away. “M-may naiwan yata ako sa kwarto.”

I tried to walk past him when he suddenly pulled my arm and pinned me against the wall. I saw him pressed something along the buttons and I felt like the elevator stopped.

“I knew it,” he said. Humigpit ang hawak nito sa ‘king pulso. “Did you ever think you can keep running away from me?”

Napatingin ako sa kanya at napalunok ako. “L-let me go. Sino ka ba?! Bitiwan mo ako!”

“Really? You can’t remember me? Shall I help you then?”

Bago pa man ako nakapagsalita ay bigla nitong hinawakan ang aking tiyan. I gasped at that.

“Where’s my child, Ivy Bartolome?” he asked. “Where’s that fucking ch