Chapter 52

Malamig ang simoy ng hangin at tinatangay nito ang iilang hibla ng mga takas kong buhok. Hindi ko maiwasang yakapin ang aking sarili at muling tinanaw ang malawak na karagatan. Kanina ko pa pilit na pinapatulog ang aking sarili dahil gusto ko na magpahinga ngunit hindi ko magawa. Hindi ako makatulog. Ang mukha ni Fox ang lagi kong nakikita.

Ano ba talaga ang nangyayari sa ‘kin? Bakit kulang na lang ay siya na ang maging laman ng isipan ko? I tried calling my son, kasi naiisip ko na baka hindi ko na isipin ulit si Fox. Pero parang kabaliktaran ang nangyari.

I longed for him even more.

At hindi ko maintindihan ang aking sarili. Bakit ganun? Bakit ganito ang nararamdaman ko? I mean, It’s just a week! Isang linggo lang kaming naging mabuti sa isa’t isa.

‘But you have to admit it, you did extraordinary things with him,’ bulong ng maliit ng boses sa utak ko.

Yes. Hindi ko naman i-de-deny ‘yon, e. Wala naman akong rason para i-deny ‘yon. Pero ang tanong ko lang ay kung bakit… kung bakit