Kabanata 4

"I"ll give you five minutes, bye."

Mariing napapikit si Sylvia nang busy tone na lang ang narinig sa kabilang linya.

"Bwisit talaga," nayayamot niyang sambit kasabay nang pagbaba ng cellphone.

"No, it's on me!" boluntaryong pagbabayad ng ka-date n Troye.

"Okay lang. Ako na!"

Nakangiwing pinagmamasdan ng binata ang paglabas nang pera ng dalaga sa wallet para magbayad. Gusto na lang niyang magpakain ngayon sa lupa dahil sa sobrang hiya.

First time niyang babae pa mismo ang nagbayad ng order nila. God, he is a well-known CEO on this generation and yet, he can't pay for simple bills!

"It's alright. You can treat me next time," makuhulugang saad ni Chin at hinagod ng makalagkit na tingin ang binata.

Halos magkandarapa si Sylvia palapit sa restaurant. Tagaktak din ang pawis sa lahat ng parte ng katawan ng dalaga.

"Impakto talaga iyang boss ko! Hindi na naawa. Ang init kaya sa Pilipinas, tapos tatawagan niya ako ng ala-una para lang ipadala 'tong letseng wallet niya?" namumula at galit na pahayag niya.

May pagkakataon pang na out of balance siya at lumubog ang manipis na takong ng kaniyang plum shoes. 

Napahinto si Sylvia nang sa wakas ay matanaw niya ang kaniyang boss, palabas ng restaurant. At may nakapalupot na magandang babae.

At nang magtama ang mga mata nila ay nakita niya ang matalim na tingin ni Troye. At nang makalapit sa kaniya ay pasimple siya nitong binulungan.

"Why did you took so long?" pigil na singhal nito.

Kung gaano katalim ang tingin nito sa kaniya ay dinoblehan ito ni Sylvia. Tinabihan niya ang binata habang naka-plaster ang pekeng ngiti sa labi.

"Bakit kasi sa dinami-dami ng pwede mong makalimutan, talagang 'yong walllet mo pa po?" magalang pero palaban na niyang katwiran.

Bumaling sa kaniya ang amo na matapang niyang sinalubong. Halos malukot ang noo nito sa pagkakunotnoo. Hindi niya alam kung dahil ba na nasa ilalim sila ng tirik na tirik na araw o dahil na-bwisit sa isinagot niya.

"Auntie mo?" tanong naman ng ka-date ni Troye na ang tinutukoy ang kaniyang secretary.

Napangisi dahil sa inis si Sylvia at tinapunan ng tingin ang babae. Habang pinagmamasdan niya ay napagtatanto niyang hindi naman pala ito maganda.

Maputi lang at makapal ang make-up.

"Tita?" Tawang-tawang sambit naman ni Troye.

"No, Ma'am. I am Mr. Ledesma's secretary," kahit napipikon na ay magalang niyang ipinakilala ang sarili.

Hinagod siya nito ng mapang-uring tingin mula ulo hanggang paa. Nakasungaw ang ngiti sa labi ng dalaga. 

"Secretary? Is she too old for that?" Nakataas pa ang sulok ng labi nito nang batuhin ng tingin si Troye.

Napalinga si Sylvia nang malutong na tumawa ang ang kaniyang boss. Lumapit pa ito sa ka-date na babae at umakbay.

"Isn't she?" ulit pa ng babaeng impakta.

"Babe, that's why I called her my old maid secretary."

Nagatawanan ang mga ito na para bang wala siya sa harapan ng dalawa. Kunyaring nakisali siya sa tawanan. 

Kahit na alam niyang biro iyon ay mayroon pa rin parte sa puso niya ang nasasaktan.

Lumunok muna si Sylvia para bigyang daan ang nagbabara niyang lalamunan. Pumormal siya at tinitingnan ang binatang amo.

"Heto na po ang wallet ninyo, Sir."

Tiningan ni Troye ang wallet at marahang tumaas ang tingin sa seryosong mukha ng sekretarya.

"I don't need that. You're too late."

"Ano?"

"Bye, babe. See you tonight, okay?"

Humalik pa ang babae sa pisngi ng kaniyang boss bago nagtungo sa sariling sasakyan at sumakay sa magarang kotse.

"You're 5 minutes late, Miss Dimaculangan."

Sinalubong ni Sylvia ang nakamamatay nitong tingin. Talagang galit pa ito, samantalang ka'y layo-layo ng napili nitong restaurant para lang kumain.

"Bakit kasi sa dinami-dami ng restaurant na pwede ninyong kainan, dito pa talaga sa dulo ng-"

"Wala kang karapatang magreklamo," putol agad nito sa kaniya, itinaas ang hintuturo at itinapat sa mukha niya.

"Bakit, wala?" Natatawa ngunit mangiyak-iyak niyang tanong.

"Cause I'm the boss!" buong kumpiyansang tugon ni Troye.

Muling napangiti dahil sa inis si Sylvia. Binasa niya ang ibabang bahagi ng labi na kasalukuyang nanginginig dahil sa galit.

"It's just that your reason?" mapait niyang tanong at tinitigan ito diretso sa mga nata.

Natigilan naman si Troye nang mabasa ang tila pagseryoso ng kaharap niyang secretary. 

Namayani ang katahimikan sa pagitan nila. Kahit na may iilang tunog na sasakyan maririnig.

Mukhang naapektuhan ito sa isinagot niya. Though she misunderstood what he said, he didn't meant it that way. Alam niya sa sarili ang tulong ng mga empleyado ng kumpanya nila sa pagiging successful ng Ledesma Company. Lalo na ang kaniyang sekretarya.

Malakas na idinikit ni Sylvia ang wallet sa dibdib ng binata. 

"O, iyan na po ang wallet ninyo!" galit niyang bigkas at agad na tinalikuran si Troye.

"Miss Dimaculangan!"

Narinig pa niya ang tawag nito sa kaniya. Pero nagbingi-bingihan siya at nagpatuloy sa paglakakad.

Halos alas-tres na ng hapon nang bumalik si Troye sa kumpanya. Pasimple niyang sinulyapan ang lamesa ng sekretarya ngunit blanko iyon. Lihim niyang inilibot ang mga mata sa paligid, bukod sa mga ilang empleyadong nakaupo at nagsisimula ng magtrabaho ay wala ng ibang tao.

Kahit nagtataka ang binata ay kaswal siyang naglakad at nagtungo sa opisina. Mabigat ang katawan nang umupo siya sa swivel chair at muling tinanaw mula sa kinauupuan ang pwesto ni Sylvia.

"Where the hell is she?" usal niya.

Habang lumilipas ang minuto ay segu-segundo niyang sinusulyapan ang lamesa ng sekretarya at nang tingnan ang suot na wrist watch ay napakunotnoo siya.

"Sir," Katok ni Lorie sa pinto.

"Come in!" tugon ni Troye, sumandal, inayos ang pagkakaupo at ganoon na rin ang suit.

"Hi, Sir!"

Hindi siya umimik at hinintay lang na makalapit ang empleyado. 

"Need ninyo raw pong i-sign ito," Inilagay nito ang isang folder sa tapat niya.

Sandaling tiningan ni Troye ang folder. Nangangati na siyang magtanong kung bakit si Lorie ang nagbigay sa kaniya nito at hindi ang kaniyang sekretarya.

"Thank you, Sir!" 

Akmang tatalikod na si Lorie nang mabilis siyang muling umupo ng diretso.

"Nasaan si Miss Dimaculangan?" pinakaswal na tanong ni Troye.

Marahang humarap si Lorie habang naglalaro ang mapanuksong ngiti sa labi.

"Yihee, si Sir! Hinahanap si Sylvia!" panunukso nito.