Chapter 1

Shit! I pulled my hair because of frustration. Why does the rumor spread that fast? Damn those reporters, they're like a parasites. They will suck you up until your life is ruined. Such a life-wrecker. 

I bit my lower lip and glance at the news again. When will they stop talking about that issue? Isn't it just a coincidence  that we are together in the same place? But who would believe, if in the photo that senator looks sweet to me. 

I admit that we met, but not planned. He was flirting with me, I just don't take it seriously. Hell! Who wants to be a mistress? Definitely no one. 

"Ang pananahimik ba ng nasabing artista ay kumukumpirma na totoo ang balita? Isa nga ba siyang mistress ni Sen. Gilbert Sanchez?" ani ng isang matabang lalaki sa balitang aking pinapanood.

"Don't you ever show your face in front of me dumbass, I'll twist your head," nanggagalaiting bulong ko, habang matalim na nakatitig sa reporter na nasa television. 

Nagmamadaling tumayo ako sa aking kinauupuan nang may maisip. Sana nandiyan siya. Change his mind please Lord. I need his help now. 

Inayos ko muna ang aking sarili bago nag-door bell. Ilang ulit kong pinindot iyon, hanggang sa marinig ko ang pagpihit ng door knob. 

"Fuck! My innocent eyes." Agad kong tinakpan ang aking mata nang lumantad ang katawan niya. Walang siyang suot na damit at tanging boxer lamang! Pandesal nga ang almusal sa umaga. "Get dressed!"

He rubbed his perfect nose while furrowing. And threw me a cold gaze. 

"What are you doing here again? I said no, right?" he said with his normal deep voice. Akmang isasara na nitong muli ang pintuan, kaya naman hinarang ko ang isa kong hita roon.

"Please help me. Para namang hindi tayo magkababayan eh." Wala na akong ibang maisip kundi gamitin 'yong compatriot card. 

"You don't even know my name, don't you?" saad nito. Pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Hindi ako nakasagot sa tanong niya. "Hindi mo naman ako kasama no'ng nakipag-date ka," sarkastiko na ani pa niya. 

Bakit ba napakasungit ng lalaki na ito? He's not that handsome though. Calm down Jade. You need him. Compose yourself and smile. 

"Hey I already know your name, Grant. I'll do anything in return. All you have to do is to pretend that we are in a relationship. Hanggang sa mawala lang 'yong issue," pamimilit ko pa rito. Kulang nalang ay lumuhod ako sa harapan niya. 

"I have everything, so I don't need anything." Hindi ko na ito muli pang napigilan nang tuluyan na nitong ibagsak ang pintuan pasara.

Kainis naman! Nasaan ba kasi si Landon? Dapat tinutulungan niya ako rito. Lintik na iyon, magaling lang pag siya ang may kailangan.

Muli kong sinubukang mag-door bell, pero hindi na talaga lumabas ang loko. Kainis!

I just heave a sigh before walking back to my unit. Malaman ko lang kung sino ang nagpakalat ng mga pictures na 'yon, dudukutin ko ang mata. 

What a life? My pictures with that Gilbert Sanchez was scattered all over the news, for fucking two weeks. I just woke up, haven't even eaten breakfast yet. I grab my phone over the center table, and dialled my manager's number. 

"Great! She doesn't picking up my call. What happened to all of them? They became bubbles all of a sudden," reklamo ko sa aking sarili.

Muli akong tumayo sa sofa at tinungo ang kusina. Kung iisipin ko ang bwisit na issue na 'yan, masisira lang ang ulo ko. 

Napamura na lamang ako ng sunod-sunod sa aking utak. Ubos na ang grocery ko! Paano na ako kakain nito? For sure maraming reporters ang nag-aabang sa akin sa labas. 

Saglit akong nag-isip saka nagmamadaling tinungo ang pintuan. Napangiti ako nang paglabas ko, sakto namang pagbukas ng pintuan niya. Sinamantala ko iyon at tila paslit na pumasok sa kanyang unit.

"Hey! Get out!" malakas na sigaw nito habang hila-hila ang damit ko. "You dumbass!" Kulang nalang ay mapunit ang laylayan no'n.

"Share me your food! I'm out of stock, dude. C'mom don't be selfish!" balik-sigaw ko rito.

"Fine." Napatili na lamang ako nang bitawan nga niya ako. Mabuti na lamang at sa sofa lang ako nasubsob. 

Ang kapal ng mukha niya na saktan ang sikat na kagaya ko. Mabilis akong tumayo. Handa na sana siyang bigwasan, kaso tinaas niya sa harapan ko 'yong waffle na nasa plate. My precious tummy!

"Such a beggar," bulong niya nang hablutin ko iyon sa kamay niya. 

"I'm a star." Narinig ko pa ang pag-angal nito, pero hindi ko na pinansin.

Sa dalawang linggo na pangungulit ko sa kanya, nasanay na ako sa magaspang niyang ugali. Actually, we're not friends. Even when we were still neighbors in the province. Yeah, we were neighbors back then. At kahit pagdating dito sa Manila, magkapitbahay pa rin. Ang malas ko.

"Hurry up! May pupuntahan pa ako!" singhal nito. Anong gusto niya isubo ko na rin pati plato? "Dapat 'yong nasa balita. Isang sikat na artista, pulubi na." 

Nilapag ko 'yong platong wala nang laman sa center table.

"We are you going? Wait for me, sasama ako."

Nagmamadali akong lumabas dahil baka iwanan niya ako. Kinuha ko lang ang ang phone at wallet sa kwarto.

Pero tulad nang sabi ko, iniwanan nga ako. "You jerk!" Patuloy ako sa paghabol dito. Sa laking tao niya, isang hakbang niya, katumbas ng dalawang hakbang ko. 

Ayts! Bwisit talaga. Kumaway pa bago isara ang elevator. Humanda talaga siya sa akin kapag naabutan ko siya!

Paano na ako nito? Balak ko sanang sumabay sa kanya para hindi ako makita ng mga reporter. Bahala na. Basta food is life!

Pasilip-silip ako sa mga nakaparadang kotse sa parking lot. Sinisigurado na walang reporter doon. Nakahinga ako nang maluwag, dahil wala kahit isang anino ng reporter.

Subalit nahinto ako sa pagbukas ng pintuan ng aking kotse, nang biglang magkislapan ang flash ng camera mula sa unahan. Oh shit!

"Miss Jade, ano pong masasabi ninyo sa issue na kumakalat ngayon?" 

"Totoo po bang may relasyon kayo ni Senator Sanchez?"

"Kailan mo balak basagin ang iyong katahimikan?" 

Sunod-sunod na tanong ng mga reporter sa aking harapan. Hindi na ako nakakilos pa dahil napalibutan na nila ako agad. Paulit-ulit nila akong tinatanong. 

Ano ba 'yan! Someone please help me. 

It was as if all of my prayers had been answered when someone arm wrapped around my shoulder, and pulled me closer to hid my face in his chest. His woody scent perfume biting inside my nostrils. 

"Stop! She's my fiance'. We're getting married."