LOGIN“ไม่ใช่แล้วว่ะนิ้ง” ฉลามทำหน้าตื่นออกมา เขาคงตกใจที่อยู่ดีๆ ฉันก็ร้องไห้แบบนี้ “แล้วเธอจะร้องไห้ทำไม”“กะ... ก็เราเสียใจ”“นิ้ง”“... เราขอโทษนะ” ฉันไม่ได้อยู่ฟังเขา เพราะฉันกำลังกลัวว่าตัวเองจะเผลอทำตัวงี่เง่าอะไรใส่เขาอีก เพราะตอนนี้ความรู้สึกของฉันพลุ้งพล่านมาก ฉันควบคุมตัวเองไม่ให้ร้องไห้แล้วก็พูดคำพูดน้อยอกน้อยใจออกไปได้เลยฉันกลัวว่าถ้าทำออกไปมากกว่านี้แล้วฉลามจะรำคาญฉันกลัวว่าเขาจะบอกเลิกฉัน“... ฮึก”ฉันนั่งคลุมโปงอยู่ในห้องนอนของเขา พยายามใช้ผ้าหุ่มคลุมตัวเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองช่วงนี้ฉันน้อยใจฉลามไปทุกเรื่องเลย บางทีก็โมโหเขา ร้องไห้งอแงใส่เขา มันไม่มีเหตุผลเลยจริงๆเวลาเป็นวันนั้นของเดือนปกติฉันจะไม่ค่อยเป็นมากขนาดนี้ แต่เดี๋ยวนี้เป็นบ่อยมากเลย ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่น่ารัก แล้วก็ออกจะงี่เง่ามากไปด้วยซ้ำแกรกจนฉันได้ยินเสียงเหมือนคนเปิดประตูเข้ามาก็เลยสะดุ้งเฮือก“นิ้ง”เป็นเสียงของฉลาม พอเขาเข้ามาแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันอยากร้องไห้ออกมามากขึ้น เพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกันฉลามจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาฉันก่อนตลอด... ส่วนฉันเองก็ยังคงขี้ขลาดเหมือนเดิม“ยะ... อย่าเพิ่งเข้ามานะ”ร่าง
นิ้งชะงักไป แล้วหันกลับมามองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อหู“ลงไปดิ” ผมดันแขนเธอให้ลง แล้วนิ้งก็ขืนตัวไว้ เหมือนเธอยังไม่เข้าใจ“อะ... อะไรนะ”“บอกให้ลงไปไง” ผมพูด แล้วทำหน้าดุใส่เธอ“...”“จะได้ลงด้วย”ผมจอดรถแล้วมานั่งกับเธอที่ป้ายตรงที่ผมจอดมอไซค์เป็นป้ายรถเมล์พอดี นิ้งยังนั่งเอ๋ออยู่ เธอหันมามองผมเป็นระยะๆ เหมือนเดาไม่ออกว่าผมคิดเหี้ยไรอยู่ในหัว ส่วนผมก็นั่งเขย่าขากอดอกอยู่ข้างๆ เธอเอาจริงๆ ผมก็แค่อยากแกล้งนิ้งเฉยๆเห็นอวดเก่งไง ผมจะดูหน่อยว่าจะเก่งกับผมไปได้ถึงไหน“ไม่เรียกรถไง?” ผมถามลอยๆ ขึ้นมาตอนที่รถแท็กซี่ขับผ่านไป แต่เธอยังนั่งแข็งทื่อไม่ขยับไปไหน “จะกลับเองไม่ใช่เหรอวะนิ้ง”“ละ... แล้วฉลามจะลงมานั่งกับเราทำไมอ่ะ”“เรื่องของเรา” นิ้งทำแก้มป่องทันที เหมือนเธอจะงอนผมนิดหน่อย ร่างเล็กหันหน้าหนี แล้วเธอก็เริ่มพึมพำ“... นิสัยไม่ดี”“ใครนิสัยไม่ดี?” ผมถามย้อน“กะ...” นิ้งสะดุ้ง “ก็ฉลามนั่นแหละ”“ดูตัวเองบ้างเหอะ”“... ฉลามนั่นแหละที่ไม่เคยดูตัวเอง” แล้วนิ้งก็ย้อนผมกลับอีก เดี๋ยวนี้กล้าเถียงผมคอเป็นเอ็นเลยว่ะ เริ่มหมั่นเขี้ยวแล้วดิ“เถียงเหรอ” ผมหันไปหาเรื่อง“อะ... อื้อ”“เธอไม่มีเราเธ
ร่างสูงสบตาฉัน ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือมาลูบหัวฉันเบาๆ แล้วดึงฉันให้มาซบไหล่เขา แล้วฉันก็ร้องไห้ออกมาเพราะท่าทีที่อ่อนโยนของร่างสูง“แล้วจะร้องทำไมวะนิ้ง”“... ฮึก”“เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ จะไม่ทำแล้ว โอเคปะ” เขาพูดแล้วลูบแก้มฉัน แล้วฉันก็ยิ่งซุกหน้าลงกับไหล่เขาเพราะมาร้องไห้ตรงนี้มันก็น่าอายจริงๆ นั่นล่ะ แต่ก็ถูกฉลามคว้าปลายคางแล้วดึงให้ฉันเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาร่างสูงโน้มใบหน้าลงมาจูบแก้มฉันหนักๆ อย่างไม่สนสายตาคนอื่น แล้วเขาก็กอดฉันไว้แน่น“...”“เลิกร้องเหอะครับ”ฉันมานั่งทานข้าวกับฉลามตรงที่นั่งที่เดิมของเราทั้งคู่ฉลามซื้อส้มตำมากิน เขาซื้อตำไทยมาให้ฉันเพราะมันไม่เผ็ดมาก เป็นอันที่เด็กๆ ทานได้ แล้วซื้อไก่ย่างกับห่อข้าวเหนียวมาด้วย ฉันกินแค่ห่อเดียวเพราะฉันกินได้นิดๆ หน่อยๆ แต่ฉลามนี่สิเขากินตั้งสามห่อแน่ะ“... ฉลามกินเยอะจัง” ฉันพูดกับเขาก่อน เพราะหลังจากปรับความเข้าใจกันแล้วฉันก็อารมณ์คงที่เหมือนเดิม ฉลามเองก็ใจดี เขาเอาใจฉันทุกอย่าง จนฉันไม่รู้ว่าจะเลิกรักเขายังไงดีแล้ว “เดี๋ยวอ้วนนะ”“ห่อนิดเดียว” เขาพูดทั้งๆ ที่ยังเคี้ยวอยู่ “เราเป็นพวกใช้แรงว่ะนิ้ง ต้องกินเยอะ”“อ๋อ” ฉันครางรับ
และแล้ว...ฉลามก็ยอมเอาผ้ามาพันปิดกล้ามหน้าท้องแล้วเดินตามฉันมาจนได้ฉันแอบอมยิ้มอยู่คนเดียวอย่างอารมณ์ดี ตอนเดินผ่านผู้หญิงกลุ่มนั้นฉันเดินจนไหล่ชิดกับแขนฉลามเลยอ่ะ ฉันเห็นพวกเธอมองตามฉลามแล้วไม่ชอบเลย เห็นแล้วรู้สึกโมโหเล็กๆ ยังไงก็ไม่รู้ ถึงฉลามจะไม่ได้สนใจเลยก็เถอะแต่แค่เขายอมทำตามคำพูดฉัน ฉันก็ดีใจแล้ว“เอาผ้าปิดขาหน่อยดิ เธออ่ะ” ฉลามกระทุ้งศอกใส่แขนฉันเบาๆ ทั้งๆ ที่ฉันเองก็พันผ้าปิดขาไว้ตามที่เขาเองก็ขอไว้แล้วนะ “ไอ้ตรงรอยแยกผ้ามันเห็นขาอ่อนเธอ เห็นปะ”“... ก็ปิดขาไว้แล้วอ่ะ” ฉันพูดกับเขาแล้วตีแขนเขาเบาๆ คืน “ฉลามอ่ะที่พันผ้าก็ไม่ดี จะเห็นแล้วนะ”“หวงมากงั้นเดี๋ยวคืนนี้อาบน้ำด้วยกันอีกปะ” เขาเอนหน้าลงมากระซิบข้างหูฉัน“...”“จะได้แก้ผ้าให้เธอดูเลยไง”“ฉะ... ฉลาม” ฉันตีแขนเขาแรงกว่าเดิมทันทีที่เขาพูดจาทะลึ่ง ฉลามช่วงนี้นี่เผลอไม่ได้เลย ต้องเล่นอะไรแบบนี้ตลอด นิสัยไม่ดี “เราก็ไม่ชอบให้คนอื่นมองมั้ยอ่ะ”“เราก็ไม่ชอบเหมือนกันมั้ยอ่ะ” เขาล้อเลียนคำพูดของฉัน“อย่ามาแกล้งเรานะ” ฉันตีแขนเขาอีก“เฮ้ย ตีไรนักหนา” เขาพูดพร้อมกับขยับแขนหนีฉัน “เจ็บเนี่ย”“ก็พูดกวนเรานี่”“ก็เธอเล่นไม่แฟร์ก
[SALAMDU : SIDE]วันนี้ผมจะไปว่ายน้ำกับนิ้งไม่มีงานตอนบ่าย ผมเลยชิว กะว่าจะพานิ้งไปฝึกว่ายน้ำหน่อย เห็นเธอกลัวเรือแล้วผมก็เป็นห่วงไง อีกอย่างผมแม่งก็อยากมีเวลาอยู่กับเธอแบบโคตรใกล้ชิดแต่พอนิ้งใส่ชุดว่ายน้ำมายืนให้ผมดู ผมว่าผมแม่งจะเริ่มไม่อยากไปแล้วว่ะ“เธอไม่มีชุดอื่นเหรอวะ” ผมพูดอย่างหงุดหงิด ก็ดูดิ เห็นหน้าท้องโคตรชัด ใส่ชั้นในมาเดินยังได้ “ชุดที่แม่งปิดพุงเธออ่ะ”“ระ... เราอ้วนเหรอ” นิ้งทำหน้าตื่น แล้วผมก็แค่นหัวเราะ“ไม่ใช่ แม่งโป๊ไป”“เราไม่มีชุดแล้วอ่ะ” เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แล้วผมก็เขย่าขาตอนที่เดาะลิ้นแบบคนหงุดหงิด“งั้นไม่ไปดีปะ”“... แต่ฉลามสัญญาไว้แล้วนะ” นิ้งพูดเสียงอ้อมแอ้ม “เราอุตส่าห์จะได้ไปเที่ยวด้วยกันทั้งทีอ่ะ”“ก็ชุดมันโป๊อ่ะ”“... งั้นฉลามก็คิดมาเลยสิว่าจะไปที่ไหน” เธอทำหน้ามุ่ย ท่าทางอยากจะไปข้างนอกกับผมจริงจังเลยว่ะ “เราอยากไปเที่ยวกับฉลามนะ”ใจผมโคตรอ่อนเลยพอได้ยินแบบนั้น ผมพอเข้าใจความรู้สึกเธอนะ แค่แม่งหวงจนไม่อยากให้ไป แต่สัญญาไว้แล้วไง จะคืนคำเพราะเรื่องแค่นี้ก็ทุเรศไปว่ะ“งั้นยืมชุดน้องเราก่อนปะ ที่ห้องมี” ผมเสนอความคิด เพราะชุดน้องผมมันเด็กหน่อย เคยไ
“ใครแกล้ง?”“ฉลามอ่ะแกล้งเรา” ฉันพูดแล้วก็รู้สึกโหวงๆ เพราะอยู่ในน้ำลึกด้วย ความกลัวทำให้ฉันหลุดสะอื้นออกมา “ฮึก... เราอยากขึ้นแล้ว”ฉันรู้สึกว่าตัวเองช่วงนี้เหมือนเด็กขี้งอแง ฉันไม่รู้ว่าฉลามจะเหนื่อยใจแค่ไหนกับตัวเอง... แต่ฉันก็แค่กลัว ฉันอยากขึ้นไปนั่งข้างบน“เฮ้ย ร้องไห้เหรอ ร้องทำไมวะนิ้ง” ฉลามเหลียวหลังมามอง เขาทำสีหน้าตกใจ แล้วฉันก็ซุกหน้าลงไปกับหลังคอที่เปียกอยู่ของเขา“... เรากลัว”“...”“เราอยากขึ้นอ่ะ”“เออ แปปนะ” ฉลามพูดแค่นั้น ก่อนที่เขาจะว่ายพาฉันไปตรงบันได แล้วยกตัวฉันให้จับบันไดไว้แล้วค่อยๆ ยกตัวฉันขึ้นไป ก่อนที่เขาจะขึ้นตามฉันยืนสูดลมหายใจอยู่ตรงริมสระ ตัวเปียกมะล่อกมะแล่กไปหมด ฉลามเองก็ลูบน้ำที่เกาะอยู่บนใบหน้า แล้วเขาก็จูงมือฉันแล้วดึงให้เดินตามมาด้วยกัน แล้วก็ไม่ลืมที่จะเดินไปหยิบผ้ามาพันเอวไว้ให้ฉันตรงนั้นด้วยฉันเดินจูงมือตามเขาต้อยๆ แล้วสะอื้นเหมือนเป็นเด็ก... น่าอายจริงๆ เลยจนมาถึงที่นั่งตรงที่ของเรา ฉลามก็นั่งลงข้างๆ ฉันที่นั่งกอดเข่าแล้วสะอื้นเล็กๆ เขามองหน้าฉัน ก่อนที่จะผ่อนลมหายใจ“โทษนะ” ฉันตกใจที่เขาเป็นฝ่ายขอโทษฉันก่อน “ที่เมื่อกี้ทำให้นิ้งกลัว”“มะ..







![จิรัติพันประดับ [เซตเกี่ยวรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)