Chapter 22

Kailangan na 'ata ng payo ng bata na 'yon. Sabay-sabay pa naman ang opening of classes ng Juniors at Seniors bukas, kaya sigurado ako na na pasukan na rin nila bukas. Basta ang alam ko, magkalapit lang naman ang school namin.

'Di nagtagal ay napatayo ako -- p-in-a-lano ko pa ngang magtago -- nang mabungaran ko ang papalapit na si Chelsy. Wala pa rin namang pinagbabago ang itsura niya, maganda pa rin siya at makinis. Ang 'di lang normal sa sitwasyon na 'yo ay 'yong tensyon sa pagitan ng dalawang magkakapatid.

Rynierre effortlessly stood up using his dark aura. Parang bata akong tumabi sa kaniya, kaya kaharap ko na ngayon ang batang si Chelsy na parang maiiyak na. I understood Rynierre for acting like this. Ilang araw siyang nag-alala sa kapatid niya, at sure akong marami siyang gawain na napagliban para lang hanapin si Chelsy na tumira sa KABILANG bahay.

"Chelsy, do you already eat your breakfast?" imbes na bulyaw ay nag-aalalang tanong ang lumabas sa mga labi ng