พาขวัญตื่นแต่เช้าในวันหยุด เพื่อลงมาทำอาหารว่างเอาไว้รอเพื่อนๆ ในกลุ่มที่นัดกันมาติวหนังสือสอบตอนเก้าโมงเช้า วันนี้เธอทำขนมช่อม่วง ขนมที่แม่เธอถ่ายทอดสูตรเด็ดจากต้นตระกูลมาให้ “ทำอะไรอ่ะ ตื่นลงมาแต่เช้าเชียว” คนหล่อที่เพิ่งออกจากยิมส่วนตัวเดินผ่านห้องครัวก็เห็นคนตัวบางในช
“น้ำอัญชันมะนาวค่ะ” “เธอทำเองหรอ” “ค่ะ” “ขอกินน้ำของเธอหน่อยสิ” พูดจบก็ยกน้ำแก้วนั้นส่งให้เธอดูด เธอมองหน้าเขาตาปริบๆ แต่ก็ยอมดูดมันเข้าปากอึกใหญ่ แล้วเขาก็ล็อกต้นคอของเขาให้โน้มลงมาประกบปากกับเขาแล้ว บดจูบนำทางให้ปากของเธออ้าออกเพื่อให้น้ำหวาน
เป็นเวลาบ่ายคล้อยที่เด็กๆ กลุ่มใหญ่มาติวหนังสือเพื่อสอบโดยที่พิรัชย์ไม่ได้ลงมาเจอใครเลยเพราะมีงานกองใหญ่ต้องเคลียร์เหมือนกัน เพื่อที่พอเธอสอบเสร็จ เขาก็ตั้งใจว่าจะพาเธอไปเที่ยวทะเลทางใต้สักสามสี่วัน ร่างใหญ่บิดกายอย่างเมื่อยขบ และตัดสินใจลงมาด้านล่างเพื่อลงมายืดเส้นยืดสายในสวนของแม่ แต
“จริงหรอคะ ดีใจจังเลยค่ะ” ยัยเด็กดื้อยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งจนเขาทั้งเอ็นดูและหงุดหงิด เพราะเหมือนเธอจะไม่อยากไปไหนมาไหนกับเขาอย่างไรก็ไม่รู้ คิ้วเข้มจึงขมวดเป็นปม ใบหน้าบอกบุญไม่รับอีกแล้ว “พั้นช์ไม่ได้หมายความว่าไม่อยากให้คุณพีทมาคอยรับส่งนะคะ แต่พั้นช์แค่รู้สึกดีที่จะได้
เขายื่นหน้าไปประกบปากหยักได้รูปกับปากอวบอิ่มนุ่มนิ่มของเธอ บดจูบเคล้าคลึงอย่างเนิบนาบเชื่องช้าแต่หนักเน้น ก่อนค่อยๆเพิ่มจังหวะเป็นเร่าร้อนเรียกร้องให้เธอตอบสนองจนลืมหายใจ เขาค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาจากคนตัวบางตรงหน้าที่หลับตาพริ้ม มองกลีบปากบวมเจ่อน่ารักนั่นอย่างหลงใหล ไม่นานเธอก็ลืมตากลม
ภมรหนุ่มนักล่าปาดลิ้นร้อนๆลงที่กลีบดอกไม้อย่างอดใจไม่อยู่ เขาตวัดลิ้นละเลงเร้าที่กลีบดอกและติ่งเกสรรัวๆจนสาวน้อยกรีดร้องดังลั่นด้วยความเสียดเสียวที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต “อ๊ายยยย อื้อออ พี่พีท” ปากร้ายยังคงจูบเม้มดูดดึงที่ติ่งเกสรสาวสลับกับปาดไล้ระรัวจนทั่วทั้งกลีบดอก
เช้าที่สดชื่น หนุ่มสาวตื่นลืมตาขึ้นมาพร้อมกัน โดยที่คนตัวเล็กขยับตัวลงจากอ้อมกอดเขาอย่างเหนียมอาย แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างนั้นเมื่อเขาขยับตัวนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเธอ แล้วกอดกระชับเธอเอาไว้แน่นขึ้นไปอีก “ขอกอดอีกนิดเดียว ไม่ทำอะไรหรอกน่า” เธอไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่ เพราะ
“กลัวอะไรครับ มันออกจะน่ารัก มันชอบพั้นช์นะ เด็กดี อืม” เขาบังคับจับมือของเธอให้รูดสาวท่อนร้อนของเขาเบาๆ ดวงตาคมกริบหวานฉ่ำจ้องไปที่ดวงตาตื่นกลัวสั่นระริกของเธอไม่วางตา “ปละ ปล่อยมือพั้นช์ก่อนค่ะ เราทำแบบนี้ไม่ได้” “ทำไมไม่ได้ เมื่อคืนพี่ทำมากกว่านี้อีก”
เขาจับเธอให้ลุกขึ้นจากกายเขา แล้วจูงมือพาคนตัวน้อยลงไปเล่นน้ำกันในสระโดยที่ไม่ยอมให้เธอใส่ชุดว่ายน้ำสีหวานนั่นอีกสักชิ้น หนุ่มสาวหยอกล้อกันอยู่ในน้ำอีกไม่นาน คนตัวโตที่หื่นกระหายก็แผลงฤทธิ์ใส่เมียสาวอีกครั้ง “พี่พีท” “เรียกพี่ทำไมครับ” “ก็พี่ เอ่อ มัน..”
“พี่พีท” ภรรยาสาวที่ได้ฟังคำสารภาพบาปของเขาก็อดที่จะตกใจไม่ได้ เธอเคยได้ยินเขาสารภาพกับแม่ของเขาเหมือนกันว่าเขาชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่เธอก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง หรือเขาจะจริงจังอะไรกับคำพูดนั้น แต่ที่ไหนได้ มันคือเรื่องจริงหรือนี่ “ตอนนั้นพี่สับสนและรู้สึกผิดมา
สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันต่อมา เมื่อคืนเข้าหอ เขาปล่อยให้เธอนอนหลับพักผ่อนหลายชั่วโมง ก่อนปลุกเธอมาทานข้าวเย็นแล้วอาบน้ำเตรียมตัวนอน ซึ่งเขาก็จับเธอกินด้วยความหิวกระหายอีกแค่สองครั้งเท่านั้น เพราะภรรยาป้ายแดงที่พ่วงด้วยตำแหน่งว่าที่คุณแม่ยังสาวค่อนข้างอ่อนเพลียจนเห็นได้ชัด เขา
“โอวว เมียจ๋า โคตรเซ็กซี่ อื้มมม พี่จะไม่ไหวเอานะเมียจ๋า อ่าห์ ที่รักกกก” ความอดทนของเขาหมดลงแล้ว จึงเกร็งสะโพกกระแทกกระทั้นตัวตนใหญ่โตในร่องรักของเธอแรงๆ ถี่ๆ จนสาวน้อยของเขาสมใจ นอนหลับตาพริ้มครางกระเส่า “ลืมตามองพี่ ที่รัก” เธอลืมตามาสบตาคมกริบที่เต็มไปด้
ไหนว่าตามใจเธอไง งานแต่งงานในโบสถ์ง่ายๆ ของเขา คือการเชิญแขกมาร่วมงานจนเต็มโบสถ์ขนาดใหญ่ที่บรรจุคนได้นับพัน ไหนจะตกแต่งสถานที่ด้วยดอกกุหลาบนำเข้าสีขาวและดอกลิลลี่แห่งหุบเขา หรือ Lily of the Valley สีขาวน่ารักเต็มโบสถ์ไปหมด ทั้งยังจัดสถานที่สำหรับถ่ายรูปที่สวนข้างโบสถ์เสียหรูหรา ประดับประดาด้วยดอกไม้
พาขวัญหลับไปหนึ่งคืนเต็มๆ เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงเช้าของอีกวัน สิ่งแรกที่เธอเห็นนอกจากเพดานสีขาวของโรงยาบาลคือคนตัวโตที่ฟุบหน้านอนหลับอยู่ที่ข้างเตียงของเธอ มือใหญ่จับมือของเธอแน่นจนรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ “พี่พีท” พิรัยช์สะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงหวานที่แสน
“นายนิมมานต์ หยุด ยกมือขึ้น นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ เราล้อมไว้หมดแล้ว ทิ้งปืนซะ ช้าๆ ทิ้งปืนลงพื้น” ชายวัยกลางคนที่ถึงแม้จะสั่งฆ่าคนมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยได้ลงพื้นที่จริงๆ ด้วยตัวเองเลยสักครั้ง จึงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยอมยกมือขึ้นตามที่ตำรวจบอก แต่เมื่อมองไปทางด้านข้างที่เป็นทางออก
พิรัชย์เหยียบคันเร่งแทบมิดเพื่ออยากไปถึงที่หมายให้เร็วที่สุด ทีมบอดี้การ์ดขับตามมาติดๆ แต่เมื่อใกล้ถึงที่หมายก็ต้องขับตามเจ้านายให้ห่างเข้าไว้ เพื่อความปลอดภัยของพาขวัญ พิรัชย์ถึงที่หมายในไม่นาน ตรงหน้าเขาคือโกดังร้างกลางป่า ที่มีคนของนิมมานต์ยืนเฝ้ายามอยู่รอบบริเวณ พวกมันตรงเข้าค้นตัว
หลังจากวันนั้น คลื่นลมก็สงบมาโดยตลอด นิมมานต์ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร และคนของเขาก็พยายามหาหลักฐานมาจนได้นั่นคือคลิปเสียงที่ไอ้คนที่รับจ้างมาฆ่าเขาแอบอัดไว้ทุกครั้งที่มีการนัดเจอกันและพูดคุยรายละเอียดงานทุกอย่าง มีเสียงของมันและนิมมานต์ชัดเจน มันคงรู้ตัวว่ามันคงอาจถูกเก็บได้ทุกเมื่อ จึงรวบรวมหลักฐานเอาผ