พาขวัญตื่นแต่เช้าตรู่ เพื่อจะกลับห้องพักอย่างเนียนๆ ไม่ให้เพื่อนคนอื่นสงสัย แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อกลับเข้าห้องมาแล้วไม่มีเพื่อนรักของเธอนอนอยู่ในห้อง จึงตกใจเล็กน้อยเพราะคิดว่าเพื่อนอาจไปนอนกับคนรักที่อยู่ห้องข้างๆกัน แต่พอคิดดีๆ ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะในห้องนั้นยังมีปฐวีนอนอยู่ด้วยทั้งคน เลยคิดว่าจ
“ได้ค่ะ” นี่สินะ คือสิ่งที่เธอตอบกลับไปได้ ในฐานะ เด็กดีของเขา “อ้า อื้มมม พี่พีท อย่าค่ะ” ร่างบางเปลือยเปล่าพยายามห้ามปรามกายแกร่งที่เอาแต่เล้าโลมเธอไม่หยุด ตั้งแต่เธอก้าวขึ้นมานอนบนที่นอนของเขา จนตอนนี้ ดอกไม้ดอกโตของเธอ ขับน้ำหวานมาเคลือบคลอจนฉ่ำเยิ้มไปหม
พาขวัญและพิรัยช์กลับมาถึงบ้านได้ไม่นาน ครอบครัวคลาร์กพร้อมด้วยบอดี้การ์ดกลุ่มใหญ่ ก็เดินทางกันมาถึงประเทศไทยและคงใช้เวลาอยู่พักผ่อนกันที่นี่อีกนาน เพราะช่วงนี้กลุ่มมาเฟียของวิลเลียมก็สงบลงหลังจากที่พ่อเขาจัดให้ชุดใหญ่ไฟกะพริบ โทษฐานที่คอยส่งคนมาป่วนในโรงแรมและกาสิโนของพ่อจนเสียหายไปหลายล้านดอลล่าร์
“เอาล่ะ ไหนๆ ตอนนี้ ลูกๆของแม่ทุกคนก็เรียนจบกันหมดแล้ว ส่วนพั้นช์ก็ปิดเทอม เราไปพักผ่อนที่บ้านพักตากอากาศที่เกาะหลีเป๊ะกันไหม เพราะคราวนี้เรามีเวลาเยอะแล้ว จะอยู่ซักอาทิตย์ยังได้เลย พีทก็เคลียร์งานทางเมลเอา ดีไหมลูก” “ดีครับแม่ ผมก็อยากไปพักผ่อนแบบจริงๆจังๆเหมือนกัน สองปีมานี่รู้สึกตัว
คืนนั้นพิรัชย์และพชร นั่งดื่มกันอยู่ที่บาร์เหล้าข้างห้องอาหาร จะว่าไปสองปีที่ผ่านมาที่เขากลับมาอยู่ไทย น้องชายของเขาก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น นิ่งขึ้น ดูมีมาดร้ายลึก ไม่ได้ดูร้ายโจ่งแจ้งแบบเด็กๆ เหมือนเมื่อก่อน “พี่ว่าแกโตขึ้นนะแพท” “ครับ สถานการณ์มันบังคับให้ต้องเป็นแบบนั้น เพ
“พี่ชอบพั้นช์ใช่ไหมครับ” “ทำไมนายคิดแบบนั้น” “ผมสังเกตเอา ตอนเราไปพักผ่อนกันปีก่อน ผมเห็นพี่ออกมาจากห้องของพั้นช์ตอนเช้า ทั้งๆที่พี่ชัญญ่าก็นอนรอพี่อยู่อีกห้อง จากนั้นผมก็คอยสังเกตพี่มาตลอด พี่ไม่รู้ตัวหรอก ว่าถ้าเป็นเรื่องที่เรายุให้พั้นช์มีแฟน พี่เป็นเดือดเป็นร้อนขนาดไห
Pete : “นี่พั้นช์กล้ขัดใจพี่ขนาดนี้เลยหรอ เห็นว่าตัวช่วยอยู่กันเยอะใช่ไหม ได้ เดี๋ยวพี่จะโทรไปหา แต่ถ้าตัวช่วยไม่มีเมื่อไหร่ อย่าหาว่าพี่ใจร้ายแล้วกัน จะทบต้นทบดอกให้สาสมเลย” คนตัวบางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ กับคำขู่ของเขา แต่กว่าจะถึงตอนนั้นบางทีเขาก็อาจจะลืมไปแล้วก็ได้ เพราะหลังจากนี้เธ
ตลอดเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ครอบครัวคลาร์กไปพักผ่อนกันที่บ้านพักตากอากาศที่เกาะหลีเป๊ะ พาขวัญก็อยู่รอดปลอดภัยจากคนใจร้ายมาตลอด เพราะบ้านพักที่นี่หลังไม่ได้ใหญ่เท่าบ้านพักที่หัวหิน พาขวัญจึงต้องนอนกับพลอยชมพู เขาเลยไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เธออีก แถมเวลาที่ใช้เวลาท่องเที่ยว ดำน้ำ เดินเล่นชายหาด
เขาจับเธอให้ลุกขึ้นจากกายเขา แล้วจูงมือพาคนตัวน้อยลงไปเล่นน้ำกันในสระโดยที่ไม่ยอมให้เธอใส่ชุดว่ายน้ำสีหวานนั่นอีกสักชิ้น หนุ่มสาวหยอกล้อกันอยู่ในน้ำอีกไม่นาน คนตัวโตที่หื่นกระหายก็แผลงฤทธิ์ใส่เมียสาวอีกครั้ง “พี่พีท” “เรียกพี่ทำไมครับ” “ก็พี่ เอ่อ มัน..”
“พี่พีท” ภรรยาสาวที่ได้ฟังคำสารภาพบาปของเขาก็อดที่จะตกใจไม่ได้ เธอเคยได้ยินเขาสารภาพกับแม่ของเขาเหมือนกันว่าเขาชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่เธอก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง หรือเขาจะจริงจังอะไรกับคำพูดนั้น แต่ที่ไหนได้ มันคือเรื่องจริงหรือนี่ “ตอนนั้นพี่สับสนและรู้สึกผิดมา
สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันต่อมา เมื่อคืนเข้าหอ เขาปล่อยให้เธอนอนหลับพักผ่อนหลายชั่วโมง ก่อนปลุกเธอมาทานข้าวเย็นแล้วอาบน้ำเตรียมตัวนอน ซึ่งเขาก็จับเธอกินด้วยความหิวกระหายอีกแค่สองครั้งเท่านั้น เพราะภรรยาป้ายแดงที่พ่วงด้วยตำแหน่งว่าที่คุณแม่ยังสาวค่อนข้างอ่อนเพลียจนเห็นได้ชัด เขา
“โอวว เมียจ๋า โคตรเซ็กซี่ อื้มมม พี่จะไม่ไหวเอานะเมียจ๋า อ่าห์ ที่รักกกก” ความอดทนของเขาหมดลงแล้ว จึงเกร็งสะโพกกระแทกกระทั้นตัวตนใหญ่โตในร่องรักของเธอแรงๆ ถี่ๆ จนสาวน้อยของเขาสมใจ นอนหลับตาพริ้มครางกระเส่า “ลืมตามองพี่ ที่รัก” เธอลืมตามาสบตาคมกริบที่เต็มไปด้
ไหนว่าตามใจเธอไง งานแต่งงานในโบสถ์ง่ายๆ ของเขา คือการเชิญแขกมาร่วมงานจนเต็มโบสถ์ขนาดใหญ่ที่บรรจุคนได้นับพัน ไหนจะตกแต่งสถานที่ด้วยดอกกุหลาบนำเข้าสีขาวและดอกลิลลี่แห่งหุบเขา หรือ Lily of the Valley สีขาวน่ารักเต็มโบสถ์ไปหมด ทั้งยังจัดสถานที่สำหรับถ่ายรูปที่สวนข้างโบสถ์เสียหรูหรา ประดับประดาด้วยดอกไม้
พาขวัญหลับไปหนึ่งคืนเต็มๆ เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงเช้าของอีกวัน สิ่งแรกที่เธอเห็นนอกจากเพดานสีขาวของโรงยาบาลคือคนตัวโตที่ฟุบหน้านอนหลับอยู่ที่ข้างเตียงของเธอ มือใหญ่จับมือของเธอแน่นจนรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ “พี่พีท” พิรัยช์สะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงหวานที่แสน
“นายนิมมานต์ หยุด ยกมือขึ้น นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ เราล้อมไว้หมดแล้ว ทิ้งปืนซะ ช้าๆ ทิ้งปืนลงพื้น” ชายวัยกลางคนที่ถึงแม้จะสั่งฆ่าคนมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยได้ลงพื้นที่จริงๆ ด้วยตัวเองเลยสักครั้ง จึงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยอมยกมือขึ้นตามที่ตำรวจบอก แต่เมื่อมองไปทางด้านข้างที่เป็นทางออก
พิรัชย์เหยียบคันเร่งแทบมิดเพื่ออยากไปถึงที่หมายให้เร็วที่สุด ทีมบอดี้การ์ดขับตามมาติดๆ แต่เมื่อใกล้ถึงที่หมายก็ต้องขับตามเจ้านายให้ห่างเข้าไว้ เพื่อความปลอดภัยของพาขวัญ พิรัชย์ถึงที่หมายในไม่นาน ตรงหน้าเขาคือโกดังร้างกลางป่า ที่มีคนของนิมมานต์ยืนเฝ้ายามอยู่รอบบริเวณ พวกมันตรงเข้าค้นตัว
หลังจากวันนั้น คลื่นลมก็สงบมาโดยตลอด นิมมานต์ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร และคนของเขาก็พยายามหาหลักฐานมาจนได้นั่นคือคลิปเสียงที่ไอ้คนที่รับจ้างมาฆ่าเขาแอบอัดไว้ทุกครั้งที่มีการนัดเจอกันและพูดคุยรายละเอียดงานทุกอย่าง มีเสียงของมันและนิมมานต์ชัดเจน มันคงรู้ตัวว่ามันคงอาจถูกเก็บได้ทุกเมื่อ จึงรวบรวมหลักฐานเอาผ