Kabanata XVINAABOTAN ko si Clay na nakatayo sa harap ng maliit na mesa. His eyes are into the old picture frame on the top of the table. Hindi ko maipaliwanag pero bakit parang natatakot akong makita nito ang larawan?Malalaki ang aking mga hakbang, marahas na kinuha ko ang larawan, out of nowhere I turned it down so he can't see it anymore."W-what are you doing?" nakataas ang kilay na tanong ko sa lalaki.Bumundol ang kaba ko sa dibdib, na tila ba natatakot akong makita ang reaksiyon ni Clay sa sandaling ito. Tinuon ni Clay ang paningin sa akin."Haru told me that the person on the picture was your boyfriend.""Yes he was, is there a problem with that, Mr. Clay?" mataray na tanong ko na tila ba kasalanan pa nitong tiningnan ang larawan.Umungol ito animo'y nag-iisip. Pagkatapos ay humalakhak ito na tila ba kinikiliti ng sobra. Sa halip na mainis ako ay tila tuwang tuwa pa ang tainga ko sa tunog ng tawa ng binata.Kailan ko pa binigyang pansin ang tawa ng isang lalaki? Siguro ngayon
Kabanata XVIIMY LEAVE was over and I am ready to go back on my duty as Clay Smith's bodyguard. Pinagpilitan ko talaga kay Miller na kailangan kong panindigan ang trabaho hangga't hindi pa natutunton ang may pakana ng threats."Iyon lang ba talaga Hana?"I don't understand myself but I felt a little excitement, na hindi ko mawari?Gusto kong makitang muli si Clay.This feeling is so bullshit but yes, I want to see him so bad na halos hindi ako dinalaw ng antok sa nagdaang gabi.Halos tirisin ko ang sariling mata para lang makatulog ngunit laging lumilitaw sa balintataw ko ang gwapong mukha ng binata.Simula nang maging bodyguard ako nito ay may mga nararamdaman ako na hindi ko nadama noon?Walang nakakapagbalisa sa akin ng ganito maliban lang kay Clay.Maybe because he is a good man. Pilit kong kumbinsi sa sarili.Napahugot ako ng hiningang tinitigan ang repleksiyon ko sa harap ng malaking salamin sa loob ng aking silid. Nako-conscious ako sa aking hitsura netong nagdaang araw. Hindi k
Kabanata XVIII'HUMMINGBIRD MENTAL INSTITUTION'Nakatiim bagang ang isang binata habang sinuyod niya ang isang babae na nasa early thirties na nasa loob ng isang silid.Naka-upo ito sa ibabaw ng pang-isahang kama, nakasuot ng isang hospital gown na kulay asul. Ngumiti ang babae nang makita siya, nilundag ang kama at tumatakbo na parang bata papalapit sa kanya."Kurt, anak ikaw ba iyan?"gulat na tanong nito sabay na sinuyod siya pa-ikot. "Ikaw nga Kurt!" ngumisi ito.Pagkatapos ay napalitan ang ekspresiyon nito sa mukha. Akmang iiyak pero ngumisi muli na tila kinikiliti.Ang babae ay wala sa sariling katinuan."Kurt hintayin mo si mama ha, mapasaan man makakabili din si mama ng gatas mo!" Pahayag nito sa tila kinaka-usap siya.Ang binata ay nanatiling tahimik habang nakamasid sa babaeng nagsasalita ng kung anu-ano."Kurt, sabihin mo naman kay Mr. Smith ibalik niya trabaho ko, wala na akong maibili panggatas mo, alam mo hirap na hirap ng ang mama... wala ka na nga'ng tatay wala pang trab
Kabanata XIXNAPAKISLOT ako dahil sa naramdaman kong hapdi sa likod ng ulo ko.Somebody knocked me from behind and I fainted."Fuck!" mas lalong akong napamura nang maramdaman kong nakatali ang aking mga braso patalikod. Pati ang aking mga binti, hindi ako makagalaw at nakahiga patagilid sa sahig. Nagpumiglas ako subalit sobrang higpit ng tali.How come I let my guard down?Sinipat ko ang paningin, nasa isang silid ako tantiya ko'y isang storage room ang kinaroroonan ko. Puno ng shelves at lumang mga dokumento. Tagaktak ang pawis ko sa sobrang init ng kinaroroonan ko't madilim. Sigurado akong nasa GAIA pa ako at hindi nakalalayo.I need to do something."Think Hana, think!"Halos padiin kong kinagat ang pang-ibabang labi upang makapag-isip. Napansin kong wala ng ang handgun na nakatuck in sa beywang ko."Come on Hana pull yorself together, this just a simple mission, bullshit!"Napagtuonan ko ng pansin ang aking suot na sapatos, mayroon itong built in mini knife sa may takong nito."I
Kabanata XX"C-CLAY—I stunned upon seeing the ravine ahead. My face went pale and horrified. Wala sa sariling napaatras ako, nagsikip ang dibdib ko na animo'y hindi ako makahinga, inatake ako ng aking nakaraan.Tila ba naging paralisa ang aking katawan. Kanina ko pa nilabanan ang aking takot at pangamba.Ang nangyayari ngayon ay nagpapa-alala sa aking kay Mat. Kung paano nahulog ito sa bangin at kung paano ako nito iniwan na mapahanggang ngayon ay dala-dala ko parin ang sakit at pait.Laging bumabalik balik at sumasagi sa utak ko ang kaibigan ko habang tumatakbo akong akay-akay ni Clay na nilusong ang kagubatan."C-Clay I-I can't!" umaatras ako sabay na umiiling-iling na nakatutok ang paningin sa malalim na bangin.Pwersahan kong binawi ang braso na sa sandaling iyon ay hawak ng binata. Bakas sa boses ko ang tindi ng pag-alinlangan at puno ng takot.Hindi ko maikubli pa ang naramdaman ko sa sandaling ito. Nanginginig ang kalamnan ko, ang tuhod ko'y nanghihina na tila ba hindi ko na ma
Kabanata XXIDALAWANG araw ang nakalipas mula nang madakip ng pulisya ang grupo nila Alex Bentura.Ang lalaki ay may lihim na galit kay Smith dahil sa nangyari sa kapatid nitong si Theresa Bentura na dating empleyado ng binata.Theresa was mentally ill due to depression, and Alex blamed Clay for everything. Kaya ganun nalang ang pagkamuhi nito at pagtangka sa buhay ng binata."Job well done, Lilium," si Johanes Miller na bumungad sa akin sa nakabukas na pinto. May bitbit itong isang kumpol ng pulang rosas.Maingat nitong hinakbang ang paa papasok sabay na nilapag ang bulaklak sa bedside table ng hospital. Lumapit ito sa akin, hinalikan nito ang noo ko't naupo sa bakanteng upuan."Job well done, anak.""Dad... it's not me, it was Mr. Smith," pagtatama ko na bumangon mula sa pagkakahiga sa pang-isahang kama sa loob ng pribadong silid."No, without you hindi din malalampasan iyon ng kliyente natin kaya you deserve a congratulatory."Isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Blankong ang e
Kabanata XXIIA month later..."That's very disappointing to hear Mr. Sandoval," turan ni Clay sabay na hinigop ang kape na nakapatong sa ibabaw ng desk na nasa kanyang harapan.Kasalukuyang nasa loob ng sariling office ang binata at may ka-usap sa telepono."Yes Mr. Smith, nahihirapan kaming hanapin ang pinapahanap mo, hindi namin matagpi tagpi ang detalye dahil sa kakulangan ng impormasyon. Wala din kaming makitang larawan man lang nito noon," si Sandoval sa kabilang linya. Napapatakbo ng isang private investigation.Clay seeks help from his company to find his long lost friend who had been separated from him about eighteen years.Ngunit tila malabo na niyang mahanap ang nakababata sa kadahilanan na wala siyang maibigay na kompletong detalye patungkol dito.Nanlumong napasandal ang binata sa back rest nang swivel chair sabay na hinilot ang sentido."Please do further search, Mr. Sandoval, kahit halughughugin niyo lahat ng bahay ampunan gawin n'yo just to find, Lily!" utos niya na sin
Kabanata XXIIIMAINGAT na nilapag ako ni Clay sa ibabaw ng couch.Daling tumalima at gumawi sa kusina. Nang bumalik ito'y bitbit na nito ang first aid kit at icepack sa magkabilang kamay.How could this man feel so at home in my house?Daig pa nito ang may-ari ng bahay. Sa halip na mainis ay animo'y tuwang tuwa pa ang puso ko!Ano ba itong nararamdaman ko?"How does it feel living with him in same roof? Ano kaya ang pakiramdam sa tuwing pagising ko sa umaga ay ang mukha nito ang bubungad sa akin?"Goodness what's wrong with me this is so strange! I winced at the thought, how the hell did I think that!Nilapag nito ang dala sa ibabaw ng mesa. Mabilis ang kilos na umupo sa carpeted na sahig, kinuha nito ang paa kong nasaktan at sinuri.Habang tiningnan ko ito tila hinaplos na naman ang puso ko sa mga bagay na pinakita nito sa akin. Yes, he may be irritating me, but it can't deny the fact he had a good heart.My heart seems to flutter in in his small deeds, gestures and presence.To think