For Elize, there's nothing more important than her family. Even it means accepting the unfair treatment of upperclassmen living inside the White Palace - a place like paradise because of overwhelming wealth and luxury unlike her home, the Black Market which is for lower-class and middle-class people like her. That's why getting a chance to work in White Palace is already a blessing to live a good life. But Elize knew that working under an upperclass would mean tragedy as it would mean that you will serve a family class full of arrogant elites, boasting all the money and superiority they have. But a real problem came when her brother was seen with the family crest of an elite class. To save him from a heavy punishment because of his crime, Elize decided that the fate of her brother would be hers, taking all the accusations and blame by herself. She was sentenced to serve directly as a servant under the ruling family in the White Castle for her whole life and without any compensation. Meeting the supreme family, House of Aelton, and working under them is something that Elize would never think of as a blessing. But now this is her new life. Serving the ruling family and the sole heir and prince of the kingdom, Prince Dale Aelton of Lionnale.
View MoreDays passed by after my short meeting with the Prince, but what happened that day seemed just like a yesterday to me. Ibang-iba siya sa inaakala ko base sa una kong pagkakilala at pagkikita sa kanya. Well, I nearly expected that every upper class shares the same arrogant attitude dahil sa ilang beses ko na ring mga naengkwentro. I'd, of course, also expect more if the person involved is a direct Royalty.I sighed in annoyance. That said, every bit of Prince Dale that day did not resemble any bad vibes of someone who has the authority and the right to brag about status. It was a bit shocking."Elize quit daydreaming!""Ah! Sorry."Inabutan ako ni Miss Marga na nakatigil sa paglilinis. She's with us for supervision right now na labis ko ring pinagtataka. Normally, she's not really keen on monitoring us in our work. Ginagamit niya rin ang sarili niyang oras para sa mga iba pang bagay, yet right now here she is, standing in the middle of the Grand Lobby to se
Tahimik lang ang paggalaw ko sa pag-aayos nang hindi ko magising si Theodora. Madilim pa ang paligid at tanging ilaw at liwanag lang sa labas ang tumutulong sa akin sa pag-aayos ng sarili. It is only quarter before four in the morning; mas maaga kaysa sa bangon namin para duty. Balak ko sanang mas maaga simulan ang trabaho ko dahil bandang alas-sais ng umaga ang takdang oras ng pagkausap sa akin ng Prinsipe.Hindi ko pa rin alam ang dahilan ng utos niya. Hindi ko alam kung may kinalaman ba sa kung sino ako, o sa duty ko sa garden. I don't think he's supposed to meet or talk to me. Is he even allowed to talk to a se
Halos higit mag dadalawang linggo na akong naninilbihan sa palasyo at may iilang bagay na akong nakasanayan. Nasasanay na rin ako sa sistema at mga trabahong ibinibigay sa akin ni Miss Marga. Most were always the same as the previous duties that were given to me for the past two weeks. Karaniwan ay halos umiikot talaga sa paglilinis at pagtulong sa mga pag-aasikaso. Well, maybe my duty in the Rose Garden can be considered as an exception. Halos sa akin na naiatas ang gawain doon. “Quickly! Quickly! All must be kept and clean!” We were already rushing our works dahil sa masungit na mga puna ng Head. If there
Mabilis kong tinapos ang trabaho ko matapos ako utusan ng Prinsipe kani-kanina lang. I also think that I am taking too much time over a work as little and simple as this one. Hindi ako nagkaroon ng problema sa mga ganitong gawain dahil sanay na ako. Works related in gardening and making of alternative medicine is like a second nature to me already. Maybe only second as breathing dahil buong buhay ko ay ganito ako lumaki. Agad kong ibinalik sa storage room ng garden ang mga kinuha’t ginamit ko kanina. Ilang minuto na lang at matatapos na ang takdang-oras ng Royal family sa kanilang agahan. Mayroong tubig din dito na ginamit ko panghugas ng
“Ililibot ka ni Theodora para makapagsimula ka na agad bukas.” Tumango ako sa inutos ng Head Servant sa aming dalawa. Theodora is a short-haired woman and is about the same age as me. Nasa dalawang taon na rin siyang naninilbihan sa palasyo. “Tapos ka na?” Umiling ako bilang tugon habang pinagmamasdan nang mabuti ang pagkakatirintas ko ng buhok.
Tirik na ang araw nang magsimula kaming bumyahe at sa tingin ko ay aabutin pa kami ng ilan pang oras bago marating ang White Castle. Abala ang mga mata ko sa mga makukulay na mga taong namimili at nagkalat sa White Palace. Mga taong hindi inaalintana ang kakapusan ng bulsa. I breathed in. Pilit ko pinapakalma ang sarili sa takot at nerbyos na ilang oras ko na ring nararamdaman. The thought of going to the White Castle rattled my whole system. Hindi ko mapigilan ang mabigat na pakiramdam sa dibdib na kahit ilang beses na akong humingang malalim, parang walang nangyayari. Hindi ko inalis ang tingin ko sa maliit na bintana ng puting karwaheng sinakyan ko lang din noong isang araw. Hindi ko sigurado kung ito pa rin ba iyon o ibang sasakyan na at kapareho lang ng dis
If I would describe the classy woman in front me, I would say wealth. Hindi ako kumibo nang ngumiti siya sa akin at nanatili lang na nakaupo sa malambot na sofa sa kwartong ito. Agad nawala ang ngiti niya nang hindi ko siya sinuklian ng matamis na ngiti. Her face went straight in a snap. Lumakad siya papalapit sa sofa na katapat ng inuupuan ko. Tahimik ang kwarto at ang tanging katok lang ng kanyang mataas na takong ang naririnig. She sat down and I swear that it was the most elegant and classy way of sitting I have ever seen. Pino at mahinhin ang pagkakaupo kahit na sabihing natatakpan ng makapal na kasuotan ang kanyang mga binti. Pasimple akong lumunok at saka hinarap ang kanyang tingin. I stared at the gems in her lively dress and the precious stones in her a
Katahimikan ang namayani at lahat ng mata ay nakatuon lang sa kwintas. Wala na akong nagawa kundi pumikit na lang nang maramdaman ang posas sa mga kamay ko. I bit my lip at nagpadala na lang nang higitin ako ng isa sa kawal.“Dalhin siya pabalik,” utos ng Head Knight sa baritonong boses. Hindi na ako nakaangal pa nang halos kaladkarin nila ako kasama sila, but I stopped when I felt hands stopping me from moving forward.“Ros. . .”Nakatakip ang kamay ni Mama sa kanyang bibig at nanlalaki ang mga matang nakatingin sa akin. Ros is already crying at siya ang pumigil sa akin.“A..Ate
“Dapat nga ibebenta ko na doon sa gumagawa ng alahas, eh. Kaso naisipan kong huwag muna at ipakita sa iyo.”Hindi ko maalis ang tingin ko sa alahas na nasa harapan ko. Kulay ginto ito at nakadisenyong kadena na may isang malaking crest symbol sa gitna. Agad kong tinignan si Ros na ngayon ay nakangiti.Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Kung tutuusin, dapat nga rin ako matuwa dahil siguradong malaking halaga ito kapag binenta. “Saan mo nga nakuha ‘to?” tanong ko nang mahina.Sumandal si Ros sa upuan at saka nag-unat, “Bayad ng kliyente ko kanina. Bata siya, eh. Mga pitong taong gulang siguro? Tapos ayan, ayan binayad sa pagguhit ko sa kanya kani
Comments